Η Χρυσή Άρκτος είναι το σημαντικότερο βραβείο που απονέμεται στο ετήσιο Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ του Βερολίνου. Περιλαμβάνει δυο κατηγορίες: τη Χρυσή Άρκτο για την καλύτερη ταινία, που απονέμεται στον σκηνοθέτη και μία «Τιμητική Χρυσή Άρκτο», που δίδεται στο εκάστοτε πρόσωπο, στο οποίο απονέμεται "Φόρος τιμής" (Hommage) και αφορά το σύνολο της προσφοράς του βραβευθέντος.
Στην απονομή που έγινε το 2022, τη Χρυσή Άρκτο απέσπασε η ταινία Οι ροδακινιές του Αλκαράς της σκηνοθέτριας Κάρλα Σιμόν από την Ισπανία.[1]
Οι νικητές της Χρυσής Άρκτου (καλύτερης ταινίας)
Επεξεργασία
| Έτος |
Ταινία
|
Σκηνοθέτης |
Χώρα προέλευσης
|
| 2024
|
Dahomey
|
Μάτι Ντιόπ
|
Γαλλία, Σενεγάλη, Μπενίν
|
| 2023
|
Sur l’Adamant
|
Νικολά Φιλιμπέρ
|
Γαλλία, Ιαπωνία
|
| 2022
|
Οι ροδακινιές του Αλκαράς
|
Κάρλα Σιμόν
|
Ισπανία, Ιταλία
|
| 2021
|
Ατυχές πήδημα ή παλαβό πορνό
|
Ράντου Τζούντε
|
Ρουμανία
|
| 2020
|
There Is No Evil (شیطان وجود ندارد)[2]
|
Μοχάμαντ Ρασούλοφ
|
Ιράν
|
| 2019
|
Συνώνυμα[3]
|
Ναντάβ Λαπίντ
|
Ισραήλ, Γαλλία
|
| 2018
|
Touch Me Not
|
Αντίνα Πιντίλιε
|
Ρουμανία
|
| 2017
|
Η ψυχή και το σώμα (Testrol es lelekrol)
|
Ίλντικο Ενιέντι
|
Ουγγαρία
|
| 2016 |
Φωτιά στη θάλασσα (Fuocoammare)
|
Τζιανφράνκο Ρόζι |
Ιταλία
|
| 2015 |
Taxi |
Τζαφάρ Παναχί |
Ιράν
|
| 2014 |
Black Coal, Thin Ice (Bai ri yan huo) |
Γιάο Γινάν
|
Κίνα
|
| 2013 |
Οικογενειακή υπόθεση (Poziţia Copilului) |
Καλίν Πέτερ Νέτσερ |
Ρουμανία
|
| 2012 |
Ο Καίσαρας πρέπει να πεθάνει
|
Πάολο και Βιττόριο Ταβιάνι |
Ιταλία
|
| 2011 |
Ένας χωρισμός
|
Ασγκάρ Φαραντί |
Ιράν
|
| 2010 |
Μέλι (Bal)
|
Σεμίχ Καπλάνογλου |
Τουρκία
|
| 2009 |
Το γάλα της θλίψης (La teta asustada)
|
Κλαούντια Γιόσα |
Περού
|
| 2008 |
Επίλεκτο απόσπασμα
|
Ζοζέ Παντίγια |
Βραζιλία
|
| 2007 |
Ο γάμος της Τούγια (Tuya's Marriage)
|
Γουάνγκ Κουανιάν |
Κίνα
|
| 2006 |
Σεράγεβο σ' αγαπώ
|
Γιασμίλα Ζμπάνιτς |
Βοσνία-Ερζεγοβίνη (διεθνής συμπαραγωγή με Αυστρία, Γερμανία και Κροατία)
|
| 2005 |
U-Carmen e-Khayelitsha
|
Μαρκ Ντόρνφορντ-Μέι |
Νότια Αφρική
|
| 2004 |
Μαζί ποτέ
|
Φατίχ Ακίν |
Γερμανία/Τουρκία
|
| 2003 |
Στα Σύνορα του Κόσμου
|
Μάικλ Ουίντερμποτομ |
Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 2002 |
Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων
|
Χαγιάο Μιγιαζάκι |
Ιαπωνία
|
| Ματωμένη Κυριακή
|
Πωλ Γκρίνγκρας |
Ηνωμένο Βασίλειο/Ιρλανδία
|
| 2001 |
Σαρκική Εξάρτηση
|
Πατρίς Σερό |
Ηνωμένο Βασίλειο (διεθνής συμπαραγωγή με Γαλλία, Γερμανία και Ισπανία)
|
| 2000 |
Μανόλια
|
Πολ Τόμας Άντερσον |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1999 |
Λεπτή κόκκινη Γραμμή
|
Τέρενς Μάλικ |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1998 |
Κεντρικός Σταθμός
|
Βάλτερ Σάλες |
Βραζιλία (διεθνής συμπαραγωγή με Γαλλία)
|
| 1997 |
Υπόθεση Λάρι Φλιντ
|
Μίλος Φόρμαν |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1996 |
Λογική κι Ευαισθησία
|
Ανγκ Λι |
Ηνωμένες Πολιτείες/Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 1995 |
L'Appât
|
Μπερτράν Ταβερνιέ |
Γαλλία
|
| 1994 |
Εις το Όνομα του Πατρός
|
Τζιμ Σέρινταν |
Ηνωμένο Βασίλειο/Ιρλανδία
|
| 1993 |
Woman Sesame Oil Maker
|
Ζίε Φέι |
Κίνα
|
| Γαμήλιο Πάρτι
|
Ανγκ Λι |
Ταϊβάν/Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1992 |
Grand Canyon
|
Λόρενς Κάσνταν |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1991 |
La Casa del sorriso
|
Μάρκο Φερέρι |
Ιταλία
|
| 1990 |
Το Μουσικό Κουτί
|
Κώστας Γαβράς |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| Larks on a String
|
Γίρι Μένζελ |
Τσεχοσλοβακία
|
| 1989 |
Ο Άνθρωπος της Βροχής
|
Μπάρι Λέβινσον |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1988 |
Red Sorghum
|
Ζανγκ Γιμού |
Κίνα
|
| 1987 |
The Theme
|
Γκλεμπ Παμφίλοφ |
Σοβιετική Ένωση
|
| 1986 |
Μπάαντερ Μάινχοφ - Τα λευκά κελιά
|
Ράινχαρντ Χάουφ |
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| 1985 |
Die Frau und der Fremde
|
Ράινερ Σίμον |
Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| Wetherby
|
Ντέιβιντ Χέαρ |
Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 1984 |
Ερωτική Θύελλα (Love Streams)
|
Τζον Κασσαβέτης |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1983 |
Ascendancy
|
Έντουαρντ Μπένετ |
Ηνωμένο Βασίλειο
|
| Η κυψέλη (The Beehive)
|
Μάριο Καμούς |
Ισπανία
|
| 1982 |
Βερόνικα Φος
|
Ράινερ Βέρνερ Φασμπίντερ |
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| 1981 |
Deprisa, Deprisa
|
Κάρλος Σάουρα |
Ισπανία (συμπαραγωγή με Γαλλία)
|
| 1980 |
Heartland
|
Ρίτσαρντ Πιρς |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| Παλέρμο ή Βόλφσμπουργκ
|
Βέρνερ Σρέτερ |
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| 1979 |
David
|
Πέτερ Λίλιενταλ |
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| 1978 |
Las Truchas
|
Χοσέ Λουίς Γκαρθία Σάντσεθ |
Ισπανία
|
| La Palabras de Max
|
Εμίλιο Μαρτίνεθ Λαζάρο |
Ισπανία
|
| 1977 |
The Ascent
|
Λαρίσα Σεπίτκο |
Σοβιετική Ένωση
|
| 1976 |
Buffalo Bill and the Indians, or Sitting Bull's History Lesson
|
Ρόμπερτ Όλτμαν |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1975 |
Adoption
|
Márta Mészáros |
Ουγγαρία
|
| 1974 |
The Apprenticeship of Duddy Kravitz
|
Τεντ Κότσεφ |
Καναδάς
|
| 1973 |
Distant Thunder
|
Σατιατζίτ Ράι |
Ινδία
|
| 1972 |
The Canterbury Tales (Οι Θρύλοι του Καντέρμπερι)
|
Πιερ Πάολο Παζολίνι |
Ιταλία
|
| 1971 |
Ο Κήπος των Φίτζι Κοντίνι
|
Βιτόριο ντε Σίκα |
Ιταλία/Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| 1970 |
-
|
-
|
-
|
| 1969 |
Rani Radovi
|
Ζέλιμιρ Ζίλνικ |
Γιουγκοσλαβία
|
| 1968 |
Ole dole doff
|
Γιαν Τρόελ |
Σουηδία
|
| 1967 |
Le départ
|
Γέρζι Σκολιμόφσκι |
Βέλγιο
|
| 1966 |
Η Νύχτα των Δολοφόνων
|
Ρομάν Πολάνσκι |
Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 1965 |
Alphaville
|
Ζαν-Λυκ Γκοντάρ |
Γαλλία/Ιταλία
|
| 1964 |
Άνυδρο καλοκαίρι
|
Ισμαήλ Μετίν Καραμπέι |
Τουρκία
|
| 1963 |
Il Diavolo
|
Τζιαν Λουίτζι Πολιντόρo |
Ιταλία
|
| 1962 |
A Kind of Loving
|
Τζον Σλέσινγκερ |
Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 1961 |
Η Νύχτα
|
Μικελάντζελο Αντονιόνι |
Ιταλία
|
| 1960 |
El Lazarillo de Tormes
|
Σεζάρ Αρδαβίν |
Ισπανία
|
| 1959 |
Τα ξαδέρφια
|
Κλοντ Σαμπρόλ |
Γαλλία
|
| 1958 |
Άγριες φράουλες
|
Ίνγκμαρ Μπέργκμαν |
Σουηδία
|
| 1957 |
Οι 12 ένορκοι
|
Σίντνεϊ Λουμέτ |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1956 |
Πρόσκληση στο χορό
|
Τζιν Κέλι |
Ηνωμένες Πολιτείες
|
| 1955 |
Die Ratten
|
Ρόμπερτ Σιόντμακ |
Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας
|
| 1954 |
Hobson's Choice
|
Ντέιβιντ Λην |
Ηνωμένο Βασίλειο
|
| 1953 |
Το μεροκάματο του τρόμου
|
Ανρί-Ζωρζ Κλουζό |
Γαλλία / Ιταλία
|
| 1952 |
Hon dansade en sommar
|
Άρνε Μάτσον |
Σουηδία
|
