Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού
Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, περισσότερο γνωστή με τα αρχικά ΔΕΗ, είναι ελληνική εταιρεία παραγωγής και προμήθειας ηλεκτρικού ρεύματος και εμπορίας φυσικού αερίου, από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα. Απασχολεί περίπου 17.500 εργαζόμενους[3] και αντιστοιχεί το 62% περίπου του συνολικού κύκλου εργασιών του κλάδου παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου και νερού στη χώρα.[4] Από τα τέλη του 2000 λειτουργεί ως ανώνυμη εταιρεία[5][6] και είναι εισηγμένη στα χρηματιστήρια Αθηνών και Λονδίνου. Διατηρεί το 72,58%, σύμφωνα με στοιχεία του ΔΕΔΔΗΕ, του μεριδίου της αγοράς.[7]
 | |
| Εμπορική επ. | ΔΕΗ |
|---|---|
| Νομική μορφή | Ανώνυμη Εταιρεία (ΧΑΑ: ΔΕΗ) |
| Κλάδος | Ενέργεια |
| Ίδρυση | 7 Αυγούστου 1950[1] |
| Έδρα | Χαλκοκονδύλη 30, Αθήνα, Αττική, Ελλάδα |
| Σημαντικά πρόσωπα | Στάσσης Γεώργιος (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος) Κοπανάκης Ιωάννης (Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος Λειτουργιών Παραγωγής) Καρακούσης Γεώργιος (Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος Εμπορικών Δραστηριοτήτων) Πατεράκης Αλέξανδρος (Αναπληρωτής Διευθύνων Σύμβουλος Ψηφιακού Μετασχηματισμού) |
| Προϊόντα/ Υπηρεσίες | Παραγωγή και προμήθεια ηλεκτρικής ενέργειας, πώληση φυσικού αερίου |
| Προϊόντα | Ηλεκτρική ενέργεια και φυσικό αέριο |
| Κύκλος εργασιών |  7.686.767.000 (2023) |
| Καθαρά έσοδα | -137.239.000€ (2023) |
| Σύνολο ενεργητικού |  15.152.279.000€ (2023) |
| Σύνολο ιδίων κεφαλαίων | 5.357.966.000€ (2023) |
| Ιδιοκτήτης | ΕΕΣΥΠ (34,10%)[2] |
| Υπάλληλοι | 13.174 (2023) |
| Θυγατρικές | ΔΕΔΔΗΕ ΔΕΗ Ανανεώσιμες PPC Bulgaria |
| Ιστότοπος | Επίσημη ιστοσελίδα |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
     | |
| δεδομένα () | |
Ίδρυση της ΔΕΗ
ΕπεξεργασίαΌταν ιδρύθηκε η ΔΕΗ, υπήρχαν 385 εταιρείες, από τις οποίες οι 263 ιδιωτικές με απλή άδεια, οι 54 ιδιωτικές με προνομιακή άδεια, 58 δημοτικές ή κοινοτικές, ενώ υπήρχαν και 10 ιδιωτικές χωρίς άδεια.[8] Κατά τη διάρκεια της Κατοχής και μετά την Απελευθέρωση τόσο η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος όσο και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας εκπόνησαν μελέτες για την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας. Μελέτες εκπόνησε και η United Nations Relief and Rehabilitation Αdministration (UNRRA).[9] Το 1948, η EBASCO Services υπέβαλε έκθεση για το ενεργειακό πρόγραμμα της Ελλάδος: αυτή προέβλεπε την κατασκευή υδροηλεκτρικών και θερμοηλεκτρικών εργοστασίων, την ενοποίηση του δικτύου και τον καθορισμό ενιαίας τιμής κατανάλωσης. Όλα αυτά προϋπέθεταν ένα μόνο διαχειριστή. Έτσι, με το ΦΕΚ Α 169/1950, Περί ιδρύσεως δημοσίας επιχειρήσεως ηλεκτρισμού, συστήθηκε η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού.[10]
Η σύσταση της ΔΕΗ το 1950 εθνικοποίησε την παραγωγή και διανομή της ηλεκτρικής ενέργειας. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας θεωρήθηκε πλέον υπηρεσία κοινής ωφέλειας.[11] Η ΔΕΗ είχε το αποκλειστικό προνόμιο της κατασκευής, λειτουργίας και εκμετάλλευσης υδροηλεκτρικών και θερμικών εργοστασίων, της χρήσης (κατά προτίμηση) εθνικών καυσίμων και την υποχρέωση κατασκευής εθνικού δικτύου μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, το μονοπώλιο διάθεσης και πώλησης του παραγόμενου ηλεκτρικού ρεύματος. Έπρεπε να έχει οικονομική αυτάρκεια, να παρέχει στη φθηνότερη δυνατή τιμή το ρεύμα στους αγροτικούς και αστικούς πληθυσμούς και να μην κάνει διακρίσεις μεταξύ αστικών και αγροτικών πληθυσμών τόσο στη διανομή όσο και στην τιμολογιακή πολιτική της.
Με τη λήξη των συμβάσεων ανάμεσα στο Ελληνικό Δημόσιο και στις ιδιωτικές εταιρείες, το προνόμιο της ΔΕΗ επεκτεινόταν και στις περιοχές των εταιρειών αυτών.[12] Το αρχικό κεφάλαιο της ΔΕΗ σχηματίσθηκε από τα κεφάλαια σε συνάλλαγμα, δραχμές, μηχανήματα, υλικά και υπηρεσίες που παρέχονταν από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα ανόρθωσης της αμερικανικής βοήθειας, από τις ιταλικές επανορθώσεις και από κεφάλαια του κρατικού προϋπολογισμού.[13] Όταν ιδρύθηκε η ΔΕΗ το 1950, η κατανάλωση ανά κάτοικο ήταν 88 Kwh το χρόνο, ενώ μετά από πέντε χρόνια έφτασε τις 150 Kwh το χρόνο. Αντίστοιχα, το 1950 ο ηλεκτροδοτούμενος πληθυσμός της χώρας ήταν 55% του συνόλου, ενώ το 1955 έφτασε το 59,1%.[14]
Αγορά
ΕπεξεργασίαΤο μονοπώλιο της ΔΕΗ στην παραγωγή, μεταφορά, διανομή και πώληση ηλεκτρικής ενέργειας έχει αρθεί πλήρως από το 2012, ενώ εξαίρεση αποτελούν τα Μη Διασυνδεδεμένα Νησιά (ΜΔΝ) στα οποία έχει αρθεί μερικώς. Το εθνικό δίκτυο μεταφοράς και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικού μήκους 208.000 χλμ. περίπου, έχει περάσει στην διαχείριση διαφορετικών εταιρειών, πλήρως θυγατρικών της ΔΕΗ κατά την σύσταση τους. Συγκεκριμένα, ο Ανεξάρτητος Διαχειριστής Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας είναι υπεύθυνος για το δίκτυο μεταφοράς (δίκτυο υψηλής τάσης 400kV, 150kV και 66kV), ενώ ο Διαχειριστής Ελληνικού Δικτύου Διανομής Ηλεκτρικής Ενέργειας είναι υπεύθυνος για το δίκτυο διανομής (δίκτυο μέσης τάσης 20kV, 15kV, 6.6kV, δίκτυο χαμηλής τάσης 400V) και διανέμει την ισχύ σε κάθε καταναλωτή της ελληνικής επικράτειας. Η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας εποπτεύεται από τη Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων η οποία συστάθηκε το 1999 με σκοπό τον έλεγχο της τιμολογιακής και των άλλων πολιτικών του κλάδου και τη σταδιακή απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας έτσι ώστε η Ελλάδα να είναι σύμφωνη με τις Οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί ελεύθερου ανταγωνισμού και κατάργηση των μονοπωλιακών αγορών.
Συγκεκριμένα, τον Ιούλιο του 2023, η ΔΕΗ εκπροσωπούσε 5.601.543 μετρητές (72% της λιανικής). Στους οικιακούς καταναλωτές εκπροσωπεί 3.847.594 μετρητές (72,08%) και στους δικαιούχους του Κοινωνικού Τιμολογίου 474.356 μετρητές (72,97%).[15]
Εξαγορές
ΕπεξεργασίαΣτις αρχές Νοεμβρίου του 2023 η ΔΕΗ ανακοίνωσε την εξαγορά της Κωτσόβολος με αντίτιμο ύψους 200 εκατομμυρίων ευρώ, με σκοπό την ικανοποίηση του σχεδίου της για μετεξέλιξη σε έναν πάροχο προϊόντων και υπηρεσιών. Αποκτά πρόσβαση σε ένα μεγάλο δίκτυο υποδομών και επιμελητείας, πράγμα το οποίο έλειπε και ταυτόχρονα ήταν απαραίτητο για μία μεγάλη εταιρεία παροχής ενέργειας.[16]
Μονάδες παραγωγής και ορυχεία λιγνίτη
ΕπεξεργασίαΤα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας της ΔΕΗ είναι τα εξής:
| Σταθμός | Τοποθεσία | Συντεταγμένες | Καύσιμο | Ισχύς (MW) | Περίοδος λειτουργίας | Αιτία διακοπής λειτουργίας/Άλλες Πληροφορίες |
|---|---|---|---|---|---|---|
| ΑΗΣ Αγίου Δημητρίου 5 | Άγιος Δημήτριος Κοζάνης | 40°23′38″N 21°55′30″E / 40.394°N 21.925°E | Λιγνίτης | 1595 | 1984-2023 |
|
| ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 5 | ΒΙ.ΠΕ. Πτολεμαΐδας | 40°28′51″N 21°43′37″E / 40.4808629°N 21.7269015°E | Λιγνίτης | 610 | Λειτουργεί Πιλοτικά (θα είναι σε λειτουργία για πέντε μόνο χρόνια, από το 2023 έως το 2028) |
Θα γίνει Απολιγνιτοποίηση, και αντικατάσταση με φυσικό αέριο TAP |
| ΑΗΣ Μελίτης | Μελίτη Φλώρινας | 40°48′40″N 21°36′04″E / 40.811°N 21.601°E | Λιγνίτης | 330 | 2003-2023 |
|
| ΑΗΣ Αλιβερίου 5 | Αλιβέρι | 38°23′22″N 24°03′06″E / 38.38953°N 24.05174°E | Φυσικό αέριο | 417 | 2015-σήμερα | Το συγκεκριμένο εργοστάσιο είναι στρατηγικής σημασίας, διότι τροφοδοτεί με ηλεκτρισμό την Βοιωτία, την Εύβοια, την Αττική και τα Νησιά του Αιγαίου (Σποράδες, Κυκλάδες, Δωδεκάνησα και Βορειοανατολικό Αιγαίο). |
| ΑΗΣ Λαυρίου - Κερατέας ΙΙΙ, IV, V | Λαύριο | 37°44′47″N 24°04′01″E / 37.74629°N 24.06688°E | Φυσικό αέριο | 945 | 1973-σήμερα | |
| ΑΗΣ Μεγαλόπολης 4 | ΒΙ.ΠΕ. Μεγαλόπολης | 37°25′05″N 22°06′32″E / 37.418°N 22.109°E | Λιγνίτης | 850 | 1970-2023 |
|
| ΑΗΣ Μεγαλόπολης V | ΒΙ.ΠΕ. Μεγαλόπολης | 37°25′05″N 22°06′32″E / 37.418°N 22.109°E | Φυσικό αέριο | 811 | 2019-σήμερα | |
| ΑΗΣ Κομοτηνής | ΒΙ.ΠΕ. Κομοτηνής | 41°03′50″N 25°29′24″E / 41.064°N 25.49°E | Φυσικό αέριο | 485 | 2001-σήμερα[17] | Το συγκεκριμένο εργοστάσιο είναι στρατηγικής σημασίας, διότι τροφοδοτεί με ηλεκτρισμό την Τουρκία (Ανατολική Θράκη). |
| ΑΗΣ Λινοπεραμάτων | Λινοπεράματα Ηρακλείου | 37°44′47″N 24°04′01″E / 37.74629°N 24.06688°E | Απόσταγμα πετρ. | 111 | 1970-2023 | Θα κλείσουν, για περιβαλλοντικούς λόγους, ενώ η Κρήτη, ήδη σταδιακά, συνδέεται και αυτή με υποβρύχιο καλώδιο, με την Υπόλοιπη Ηπειρωτική Ελλάδα |
| ΑΗΣ Ξυλακαμάρας | Ξυλακαμάρα Χανίων | Απόσταγμα πετρ. | 290 | 1980-2023 | ||
| ΑΗΣ Αθερινόλακκου | Αθερινόλακκος Λασιθίου | 35°00′14″N 26°08′21″E / 35.0039°N 26.13916°E | Βαρύ πετρέλαιο | 105 | 2004-2023 | |
| ΑΗΣ Σορωνής | ΒΙ.ΠΕ. Σορωνής, Ρόδος | 36°22′42″N 28°01′06″E / 36.37842°N 28.0184°E | Πετρέλαιο | 105 | 1976-σήμερα |
Ατμοηλεκτρικά εργοστάσια, που σταμάτησαν οριστικά την λειτουργία τους, για περιβαλλοντικούς λόγους
Επεξεργασία| Σταθμός | Τοποθεσία | Συντεταγμένες | Καύσιμο | Ισχύς (MW) | Περίοδος λειτουργίας | Αιτία διακοπής λειτουργίας |
|---|---|---|---|---|---|---|
| ΑΗΣ Καρδιάς 4 | Καρδία Κοζάνης (έχει εγκαταλειφθεί και εκκενωθεί, εδώ και χρόνια αυτό το χωριό, λόγω λιγνίτη) |
40°24′36″N 21°47′10″E / 40.41°N 21.786°E | Λιγνίτης | 1250 | 1975-2021 |
|
| ΑΗΣ Πτολεμαΐδας 4 | ΒΙ.ΠΕ. Πτολεμαΐδας | 40°28′51″N 21°43′37″E / 40.4808629°N 21.7269015°E | Λιγνίτης | 620 | 1959-2015 | |
| ΑΗΣ ΛΙΠΤΟΛ 2 | ΒΙ.ΠΕ. Πτολεμαΐδας | 40°28′51″N 21°43′37″E / 40.4808629°N 21.7269015°E | Λιγνίτης | 43 | 1975-2010 | |
| ΑΗΣ Αμυνταίου 2 | Φιλώτας Φλώρινας | 40°37′10″N 21°40′58″E / 40.6193112°N 21.6829133°E | Λιγνίτης | 600 | 1996-2020 |
Εργοστάσια πετρελαίου, που σταμάτησαν οριστικά την λειτουργία τους, επίσης για περιβαλλοντικούς λόγους
Επεξεργασία| Σταθμός | Τοποθεσία | Συντεταγμένες | Καύσιμο | Ισχύς (MW) | Περίοδος λειτουργίας | Αιτία διακοπής λειτουργίας |
|---|---|---|---|---|---|---|
| ΑΗΣ Νέου Φαλήρου | Νέο Φάληρο | 37°34′33″N 23°24′07″E / 37.57576°N 23.401825°E | 1894 (ΗΕΑΠ)-1972 | |||
| ΑΗΣ Αγίου Γεωργίου Κερατσινίου | Κερατσίνι | 37°57′15″N 23°36′37″E / 37.95429°N 23.61023°E | Πετρέλαιο Φυσικό αέριο |
360 | 1930 (ΗΕΑΠ)-2012 | Έκλεισαν, για περιβαλλοντικούς λόγους, κυρίως λόγω της μόλυνσης των θαλάσσιων υδάτων και του αέρα της Αττικής και της Νότιας Εύβοιας, και γίνεται αντικατάσταση με κατά το δυνατότερο οικολογικά καύσιμα |
| ΑΗΣ Αλιβερίου 4 | Αλιβέρι | 38°23′22″N 24°03′06″E / 38.38953°N 24.05174°E | Βαρύ πετρέλαιο | 300 | 1953-2013 | |
| ΑΗΣ Λαυρίου - Κερατέας 2 | Λαύριο | 37°44′47″N 24°04′01″E / 37.74629°N 24.06688°E | Πετρέλαιο | 560 | 1973-2014 |
| Σταθμός | Τοποθεσία | Συντεταγμένες | Χωρητικότητα (MW) | Κατάσταση |
|---|---|---|---|---|
| Υ.Η.Σ. Θησαυρού | Δράμα | 41°21′16″N 24°22′01″E / 41.354444°N 24.366944°E | 384 | Εν λειτουργία |
| Υ.Η.Σ. Καστρακίου | Καστράκι | 38°44′30.69″N 21°21′51.05″E / 38.7418583°N 21.3641806°E | 320 | Εν λειτουργία |
| Υ.Η.Σ. Κρεμαστών | Επισκοπή Ευρυτανίας | 38°53′02″N 21°29′38″E / 38.8839511°N 21.4937961°E | 437 | Εν λειτουργία |
| Υ.Η.Σ. Λάδωνα | Αρκαδία | 37°45′28″N 21°58′18″E / 37.7577°N 21.9716°E | 50 | Εν λειτουργία |
| Υ.Η.Σ. Πλαστήρα | Καρδίτσα | 39°14′08″N 21°44′47″E / 39.235556°N 21.746389°E | 130 | Εν λειτουργία |
| Υ.Η.Σ. Στράτου | Αιτωλοακαρνανία | 38°40′33″N 21°19′33″E / 38.6758027°N 21.3258898°E | 150 | Εν λειτουργία |
| Υ.Η.Σ. Πολυφύτου | Λίμνη Πολυφύτου, Νομός Κοζάνης | 375 |
| |
| Υ.Η.Σ. Σφηκιάς | Σφηκιά Ημαθίας | 315 | Εν λειτουργία | |
| Υ.Η.Σ. Πουρναρίου | Άρτα | 300 |
| |
| Υ.Η.Σ. Πηγών Αωού | Χρυσοβίτσα Ιωαννίνων | 210 | Εν λειτουργία | |
| Υ.Η.Σ. Άγρα | Άγρας Πέλλας | 210 | Εν λειτουργία |
| Ενέργεια[18][19] | Τοποθεσία | Περιγραφή | Έτος κατασκευής |
|---|---|---|---|
| 200 - 300 MW | Κοζάνη[20][21] | Βιομηχανικό πάρκο Κοζάνης | |
| 50 MW | Μεγαλόπολη | Βιομηχανικό πάρκο Μεγαλόπολης | |
| 4,3 MW | Φλώρινα | Βιομηχανική περιοχή Φλώρινας | 2009 |
| 2 MW | Βόλος | Φωτοβολταϊκός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής | 2009 |
| 2 MW | Θήβα | Φωτοβολταϊκός σταθμός ηλεκτροπαραγωγής | 2009 |
| 1,997 MW | Κουτσοπόδι Άργους | 2009 | |
| 1,99 MW | Τρίπολη Αρκαδίας | 2009 | |
| 1,25 MW | Πουρναριά Αρκαδίας | 2009 | |
| 1 MW | Ηλιοεπενδυτική | 2009 | |
| 0,48 MW | Κρήτη | Βιομηχανικό πάρκο Αθερινόλακκου | |
| 944 kW | Ποντοηράκλεια Κιλκίς | 2009 | |
| 100 kW | Κύθνος | 2009 | |
| 60 kW | Σίφνος | 1998 | |
| 20 kW | ΗΛΠΑΠ Ταύρου | 2009 | |
| 20 kW | Σταθμός Εθέλ | 2009 | |
| 20 kW | Μετρό Ειρήνης, Μαρούσι | 2009 |
Επίσης κατέχει και εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος με την χρήση του ανέμου, τα λεγόμενα αιολικά πάρκα, τα οποία βρίσκονται κυρίως στα νησιά του Αιγαίου Πελάγους. Επί του παρόντος, το 30% της συνολικής παραγωγής προέρχεται από καύση του λιγνίτη, το 10% από πετρέλαιο, το 27% από φυσικό αέριο, το 10% από υδροηλεκτρικούς σταθμούς, το 6% από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) και το 17% από διασυνδέσεις.
Η ΔΕΗ κατέχει τα περισσότερα από τα ορυχεία λιγνίτη της χώρας[εκκρεμεί παραπομπή] τα οποία διοχετεύουν τα εργοστάσιά της με το κατάλληλο υλικό προς καύση[εκκρεμεί παραπομπή]. Τα ατμοηλεκτρικά εργοστάσια χρησιμοποιούν κατά μεγάλο μέρος του λιγνίτη για την παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος αλλά σε μερικές περιπτώσεις και πετρέλαιο. Τα μεγαλύτερα ορυχεία της Ελλάδας βρίσκονται στις περιοχές της Δυτικής Μακεδονίας (Πτολεμαΐδας, Αμυνταίου και Λιγνιτωρυχεία Αχλάδας Φλώρινας) και της Μεγαλόπολης, στην Αρκαδία. Τέλος τα αυτόνομα νησιά παράγουν ηλεκτρισμό αποκλειστικά με πετρέλαιο, το οποίο είναι αρκετά ακριβό. Εκεί υπάρχουν 32 αυτόνομες μονάδες παραγωγής.
Διεθνείς Διασυνδέσεις
ΕπεξεργασίαΤο διασυνδεδεμένο σύστημα μεταφοράς της ΔΕΗ είναι συνδεδεμένο με τα συστήματα μεταφοράς πέντε γειτονικών χωρών της Ελλάδας (Ιταλία, Βουλγαρία, Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία και Τουρκία):
- Η διασύνδεση με την Ιταλία αποτελείται από υποβρύχιο καλώδιο και γραμμή μεταφοράς συνεχούς ρεύματος (HVDC) ισχύος 500 MW. Η γραμμή διασυνδέει τον υποσταθμό του Πουρναρίου στην Άρτα, το οποίο υπογειώνεται στα ελληνοαλβανικά σύνορα κοντά στην Σαγιάδα Θεσπρωτίας, και καταλήγει στο Λέτσε, τερματίζοντας ως γραμμή HVDC, επί Ιταλικού εδάφους στην Γκαλατίνα. Η γραμμή αυτή αποτελεί την σημαντικότερη διεθνή διασύνδεση ηλεκτρικού ρεύματος στην χώρα μας, λόγω του ότι η Ιταλία βρίσκεται γεωγραφικά μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης.
- Η διασύνδεση με τη Βουλγαρία αποτελείται από μία γραμμή υπερύψηλης τάσης των 400 kV και διασυνδέοντας, τον υποσταθμό του Σιδηροκάστρου με τον υποσταθμό του Μπλαγκόεβγκραντ.
- Η διασύνδεση με την Αλβανία αποτελείται από μία γραμμή υψηλής τάσης των 150 kV και μία γραμμή υπερύψηλης τάσης των 400 kV. Η μία γραμμή υπερύψηλης τάσης διασυνδέει με τον ΑΗΣ Καρδίας του Νομού Κοζάνης με τον υποσταθμό του Ζέμπλακ Κορυτσάς και η δεύτερη γραμμή υψηλής τάσης μεταξύ της Ηγουμενίτσας και του Μπίστριτσε Αυλώνα.
- Η διασύνδεση με την Βόρεια Μακεδονία γίνεται με δύο γραμμές υπερύψηλης τάσης των 400 kV. Η συνολική ονομαστική δυναμικότητα είναι περίπου 4.400 ΜW. Η μία γραμμή διασυνδέει τον ΚΥΤ Ωραιοκάστρου με τον ατμοηλεκτρικό σταθμό (ΡΕΚ) του Ντούμπροβο, στο κέντρο της χώρας, και η δεύτερη μεταξύ του ΚΥΤ Μελίτης και του ατμοηλεκτρικού σταθμού (ΡΕΚ) του Νόβατσι. Οι γραμμές αυτές είναι από τις κυριότερες στην Βόρεια Μακεδονία, λόγω του ότι η συγκεκριμένη χώρα, είναι αρκετά μικρή σε έκταση, και το ρεύμα που παράγει δεν είναι αρκετό να καλύψει εξ ολοκλήρου τις ανάγκες της, με αποτέλεσμα να αγοράζει σε μεγάλο βαθμό ρεύμα, από τις γειτονικές της χώρες (ειδικότερα από Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία).
- Η διασύνδεση με την Τουρκία ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2008 με μια μόνο γραμμή 400 kV (2000 ΜVΑ), η οποία διασυνδέει τον υποσταθμό τον ΚΥΤ Νέας Σάντας στον Νομό Ροδόπης με τον υποσταθμό του Μπαμπαέτσκι, κοντά στην ομώνυμη πόλη.
Διατελέσαντες Διευθύνοντες Σύμβουλοι
Επεξεργασία| Διευθύνων Σύμβουλος | Διάστημα |
|---|---|
| Νέζης Στέργιος | 03/06/2000 - 23/02/2005 |
| Μανιατάκης Δημήτριος | 23/02/2005 - 16/01/2007 |
| Αθανασόπουλος Παναγιώτης | 17/01/2007 - 12/10/2009 |
| Ζερβός Αρθούρος | 15/12/2009 - 04/03/2015 |
| Παναγιωτάκης Εμμανουήλ | 01/04/2015 - 10/07/2019 |
| Στάσσης Γεώργιος | 29/07/2019 - σήμερα |
Λογότυπα
Επεξεργασία
|
|
|
|---|---|---|
| 1950–2003 | 2003–2020 | 2020–σήμερα |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Νομός υπ' αριθ. 1468 (ΦΕΚ Α 169/1950)» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 7 Αυγούστου 1950.
- ↑ «Μετοχική σύνθεση ΔΕΗ Α.Ε.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ ICAP, στοιχεία 2009.
- ↑ ICAP, στοιχεία 2007.
- ↑ «ΦΕΚ A 278/2000» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 20 Δεκεμβρίου 2000.
- ↑ «ΦΕΚ ΑΕ-ΕΠΕ 11871/2000» (PDF). Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 29 Δεκεμβρίου 2000.
- ↑ «Ρεύμα: Κυριαρχία ΔΕΗ στα μερίδια αγοράς, «πάγωσε» η κινητικότητα». Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2023.
- ↑ Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991, σελίδα 197
- ↑ Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991, σελίδες 370-416
- ↑ 501, υποσ. 1
- ↑ Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991, σελίδα 33
- ↑ Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991, σελίδες 417-418
- ↑ Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991, σελίδα 418
- ↑ Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991, σελίδα 436
- ↑ «Η ΔΕΗ κρατά τον σφυγμό της λιανικής με μερίδιο σχεδόν 73% τον Ιούλιο του 2023». Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2024.
- ↑ «Γιατί η ΔΕΗ αγόρασε την Κωτσόβολος – Το deal των 200 εκατ. ευρώ». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 3 Νοεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 2024.
- ↑ «Το τιτάνιο έργο συντήρησης στον ΑΗΣ Κομοτηνής». www.xronos.gr. Ανακτήθηκε στις 11 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ «Large-scale photovoltaic power plants located in Greece». pvresources.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2010.
- ↑ «Ανανεώσιμα Έργα της ΔΕΗ». ΔΕΗ Ανανεώσιμες. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Οκτωβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 17 Αυγούστου 2018.
- ↑ «Greece's PPC to launch tender for 200MW PV project». rechargenews.com.
- ↑ «PPC to develop a large photovoltaic project in Kozani – press». sofokleous10.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2012.
Πηγές
Επεξεργασία- Νίκος Παντελάκης, Ο εξηλεκτρισμός της Ελλάδας. Από την ιδιωτική πρωτοβουλία στο κρατικό μονοπώλιο (1889-1956), εκδόσεις Μ.Ι.Ε.Τ., Αθήνα, 1991
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Στάθης Τσοτσορός, Ενέργεια και ανάπτυξη στη μεταπολεμική περίοδο. Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού 1950-1992, ΚΝΕ/ΕΙΕ, Αθήνα 1995
- Μαρία Μαυροειδή, «Οι Έλληνες Μηχανικοί του ΕΜΠ στη Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού», 170 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΚΟΙ ΚΑΙ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, Επιστημονική Επιμέλεια: Μ. Ασημακόπουλος, Γ. Καλογήρου, Ν. Μπελαβίλας, Θ.Π. Τάσιος. Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, 4 & 5 Μαρτίου 2009, ΤΟΜΟΣ Α’, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Αθήνα 2012, σελίδες 445-454