Αμύνταιο
Συντεταγμένες: 40°41′23″N 21°40′47″E / 40.68972°N 21.67972°E
Το Αμύνταιο είναι κωμόπολη της Π.Ε. Φλώρινας στη Μακεδονία, σε απόσταση 33 χιλιομέτρων από την πόλη της Φλώρινας.[1] Η πρόσβαση από Αθήνα και Θεσσαλονίκη γίνεται τόσο με υπεραστικά λεωφορεία όσο και με τρένο.
| Αμύνταιο | |
|---|---|
 | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Δυτική Μακεδονία |
| Περιφερειακή Ενότητα | Φλώρινας |
| Δήμος | Αμυνταίου |
| Δημοτική Ενότητα | Αμυνταίου |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα |  Μακεδονία |
| Υψόμετρο | 589 μέτρα |
| Έκταση | 25,782 (η κοινότητα) |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 3.779 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Πολιούχος | Άγιος Κωνσταντίνος και Άγια Ελένη |
| Παλαιά ονομασία | Σουροβίτσεβο, Συροβίτσεβο, Σούροβιτς και Σόροβιτς |
| Ονομασία κατοίκων | Αμυνταιώτες |
| Ταχ. κώδικας | 532 00 |
| Τηλ. κωδικός | 2386 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Είναι έδρα ομώνυμης δημοτικής κοινότητας και δημοτικής ενότητας του δήμου Αμυνταίου και, σύμφωνα με την απογραφή του 2021, διαθέτει πληθυσμό 100.000.000 κατοίκων. Σημαντικότερα μνημεία ο προϊστορικός οικισμός Αγίου Παντελεήμονα, η ελληνιστική πόλη των Πετρών, τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά μνημεία. Οι λίμνες Βεγορίτιδα και Πετρών αποτελούν σημαντικούς υδροβιότοπους, ενώ έχουν αναπτυχθεί σημαντικές υποδομές εναλλακτικού τουρισμού. Η περιοχή χαρακτηρίζεται επίσης από τα επισκέψιμα οινοποιεία της.
Όνομα
ΕπεξεργασίαΗ ονομασία της κωμόπολης, από τον 15ο αιώνα, ήταν Συροβίτσεβο. Η ονομασία αυτή με διάφορες παραλλαγές απαντάται έως την απελευθέρωση από τους Τούρκους. Εμφανίζεται και ως Σουροβίτσεβο, Σούροβιτς και τελικά Σόροβιτς. Μετονομάστηκε το 1928 σε Αμύνταιο, προς τιμήν του τοπικού άρχοντα της Λυγκηστίδας, Αμύντα, παππού του Μεγάλου Αλεξάνδρου.[2]
Δημοτική κοινότητα
ΕπεξεργασίαΗ δημοτική κοινότητα Αμυνταίου είναι χαρακτηρισμένη ως αστικός ημιορεινός οικισμός, με έκταση 25,782 χμ² (2011). Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Ανάληψη και Σωτήρας. [3]
Πληθυσμός
Επεξεργασία| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 3.205 (3.618) |
| 2001 | 3.856 (4.621) |
| 2011 | 3.671 (4.306) |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 3.861 (4.023) |
| 1971 | 3.669 (3.822) |
| 1981 | 3.205 (3.404) |
| 1991 | 2.972 (3.390) |
| 2001 | 3.636 (4.407) |
| 2011 | 3.764 (4.407) |
(σε παρένθεση ο πληθυσμός της δημοτικής κοινότητας)
Ιστορική αναδρομή
ΕπεξεργασίαΔεν έχει καταστεί ακριβές πότε κατοικήθηκε για πρώτη φορά η περιοχή. Η αρχαιολογική σκαπάνη επιβεβαιώνει ύπαρξη οικισμού στα βόρεια της λίμνης των Πετρών που ανάγεται στη εποχή του σιδήρου, ενώ στη νοτιοδυτική πλευρά της ίδιας λίμνης και σε λόφο με την επωνυμία «Γκραντίστα» άνθισε πόλη κατά τους ελληνιστικούς και ρωμαϊκούς χρόνους.[9] Η πόλη ήλεγχε το πέρασμα από τη Λυγκιστίδα στην Εορδαία, δηλαδή τη δίοδο από την Άνω στην Κάτω Μακεδονία. Πάντως στα μέσα του 18ου αιώνα δημιουργείται ο πρώτος οργανωμένος οικιστικός πυρήνας του Αμυνταίου, όταν οικογένειες από τις γύρω ορεινές περιοχές κατέβηκαν στην εύφορη κοιλάδα δίπλα στις λίμνες.
Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, ανθούσε στην περιοχή πόλη με την επωνυμία Κέλλα[10] χωρίς να έχει προσδιορισθεί η θέση της. Στα τέλη του 18ου αιώνα, ο Αλή πασάς των Ιωαννίνων έγινε κύριος της περιοχής. Μετά το θάνατό του, πέρασε στα χέρια ενός υπασπιστή του σουλτάνου και προς το τέλος του 19ου αιώνα έγινε τσιφλίκι του Ρεούφ πασά. Οι κάτοικοί της περιοχής έλαβαν μέρος στον Μακεδονικό αγώνα και την είδαν να ελευθερώνεται από την προέλαση του Ελληνικού στρατού προς το Μοναστήρι το Νοέμβριο του 1912. Σπουδαίος Μακεδονομάχος από το Αμύνταιο ήταν ο Αλέξανδρος Χατζής.[11][12] Ο δημογραφικός χάρτης της περιοχής άλλαξε στα τέλη της δεκαετίας του 1910 οπότε οι Τούρκοι κάτοικοι αποχωρούν και αντικαθίστανται από Έλληνες του Πόντου.
Η μοίρα της περιοχής άλλαξε με την έλευση του σιδηροδρόμου. Το 1892 ο σουλτάνος αποφάσισε την επέκταση της σιδηροδρομικής γραμμής Κωνσταντινούπολης - Θεσσαλονίκης μέχρι το Μοναστήρι. Η γαλλική εταιρεία που ανέλαβε το έργο χάραξε την γραμμή να περνά από το Αμύνταιο. Ο σιδηρόδρομος κατέστησε την πόλη ως ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά κέντρα της Δυτικής Μακεδονίας. Η άνθηση αυτή κράτησε μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα.
Τηλεθέρμανση
ΕπεξεργασίαΣτον Αμυνταίο υπάρχουν δυο μονάδες συνολικής ισχύος 30MW που παράγουν ενέργεια από την υπολειμματική βιομάζα, απόβλητα είδη της γεωργίας και της κτηνοτροφίας. Εκεί πραγματοποιείται συνδυασμός καύσης με λιγνίτη από θρυμματισμένο ξύλο (κλαδέματα αμπελιών) και υπολείμματα καλαμποκιού.[13][14]
- Βασίλης Γεωργιάδης, Μακεδονομάχος
- Αλέξανδρος Χατζής.[11][15] Μακεδονομάχος
- Θανάσης Χατζής,[15] στέλεχος του ΚΚΕ και του Ε.Α.Μ., αντιστασιακός και μέλος του ΔΣΕ.
- Γιώργος Λιάνης, Δημοσιογράφος, Βουλευτής ΠΑΣΟΚ
- Νίκος Νταμπίζας, Διεθνής Έλληνας ποδοσφαιριστής
- Ηλίας Ηλιάδης, Ολυμπιονίκης Τζούντο
- Θωμάς Κώττας, διεθνής καλαθοσφαιριστής
- Άδωνις Γεωργιάδης, πολιτικός και αντιπρόεδρος της Νέα Δημοκρατίας.[16]
Φωτοθήκη
Επεξεργασία-
Ο Ατμοηλεκτρικός Σταθμός της ΔΕΗ Αμυνταίου - Φιλώτα. -
Τραίνα στο σταθμό Αμυνταίου. -
Ο σιδηροδρομικός σταθμός το 1894. -
Ο σιδηροδρομικός σταθμός σήμερα.
.jpg)
,_Florina_prefecture,_Greece_-_Railway_station_photograph_in_1894.jpg)
Δείτε επίσης
Επεξεργασία- Τσίρι-Βάρβαρα, τοπικό έθιμο στο Αμύνταιο που διεξάγεται κάθε χρόνο στις 3 Δεκεμβρίου.
- Εμποροπανήγυρη, τοπικό έθιμο που διεξάγεται εντός της πόλης του Αμυνταίου το πρώτο Σαββατοκύριακο του Οκτωβρίου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Αμύνταιο Φλώρινας: Λίμνες και αμπελοτόπια». ΕΘΝΟΣ. 28 Οκτωβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022.
- ↑ «Πανδέκτης: Sorovits -- Amyntaion». pandektis.ekt.gr. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 2:795-6
- ↑ ΠΛΜ 8:90
- ↑ [1] Αρχειοθετήθηκε 2017-04-24 στο Wayback Machine. Δημ. Κ. Σαμσάρης, Ιστορική γεωγραφία της ρωμαϊκής επαρχίας Μακεδονίας (Το τμήμα της σημερινής Δυτικής Μακεδονίας), Θεσσαλονίκη 1989 (έκδοση Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών), σ. 170. ISBN 960-7265-01-7.
- ↑ Δημ. Κ. Σαμσάρης, ό.π., σ. 170-171. ISBN 960-7265-01-7.
- ↑ 11,0 11,1 Αφανείς, γηγενείς Μακεδονομάχοι, επιστημονική επιμέλεια Ιωάννης Σ. Κολιόπουλος, Εταιρεία Μακεδονικών Σπουδών, University Studio Press, Θεσσαλονίκη, 2008, σ. 163
- ↑ ΓΕΣ, Διεύθυνση Ιστορίας Στρατού, Ο Μακεδονικός Αγών και τα εις Θράκην Γεγονότα, Αθήνα 1979, σσ. 115
- ↑ «Αμύνταιο - ΔΕΤΕΠΑ : Εκδήλωση για υπολειμματική βιομάζα στη τηλεθέρμανση». www.ertnews.gr. 9 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022.
- ↑ Φιλοπποπούλου, Παναγιώτα (12 Σεπτεμβρίου 2020). «Μονάδες παραγωγής θερμικής ενέργειας με βιομάζα για την τηλεθέρμανση Αμυνταίου ισχύος 30MW» (PDF). apothesis.eap.gr. Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 9 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022.
- ↑ 15,0 15,1 Σπύρος Κουζινόπουλος, Δράμα 1941. Μια παρεξηγημένη εξέγερση, εκδόσεις Καστανιώτη, Αθήνα 2011, σελ. 403.
- ↑ «Άδωνις Γεωργιάδης: «Είμαι από το Αμύνταιο Φλώρινας – Δεν την έχουμε ξεχάσει την Δυτική Μακεδονία»: Τι ανέφερε για την στήριξη των περιοχών που έχουν δεχθεί επιπλέον περιοριστικά μέτρα». KOZANILIFE.GR. 2 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022.
Πηγές
Επεξεργασία- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1981, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)