Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής
Το Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής (γαλλικά: Musée de la Vie romantique) βρίσκεται στους πρόποδες του λόφου της Μονμάρτρης στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού, σε ένα ιδιωτικό μέγαρο του 1830.[2]
| Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής | |
|---|---|
 | |
 | |
 | |
| Είδος | μουσείο τέχνης, λογοτεχνικό μουσείο και μουσείο ιστορικού οικήματος |
| Διεύθυνση | 16, rue Chaptal |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°52′52″N 2°20′1″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 9ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τοποθεσία | hôtel Renan-Scheffer |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1987 |
| Ολοκλήρωση | 1987 |
| Βραβεία | Μουσείο της Γαλλίας[1] |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Είναι ένα από τα 14 Μουσεία της πόλης του Παρισιού που από την 1η Ιανουαρίου 2013 τα διαχειρίζεται το δημόσιο διοικητικό ίδρυμα Παρίσι Μουσεία.[3]
Οι πλησιέστεροι σταθμοί μετρό είναι Πιγκάλ, Μπλανς και Σαιν-Ζωρζ.[4]
Περιγραφή
Επεξεργασία
Το Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής βρίσκεται στην περιοχή Νουβέλ Ατέν (Νέα Αθήνα) στο 9ο διαμέρισμα του Παρισιού, στην οδό Σαπτάλ 16, στο μέγαρο Σέφερ-Ρενάν, το πρώην σπίτι του ζωγράφου ολλανδικής καταγωγής Άρι Σέφερ (1795-1858) και εστία ρομαντικής έμπνευσης κατά το πρώτο μέρος του 19ου αιώνα.
Το ισόγειο του κτηρίου, που χτίστηκε το 1830, είναι αφιερωμένο στην μυθιστοριογράφο Ζωρζ Σαντ (Γεωργία Σάνδη), η οποία επισκεπτόταν συχνά τον ζωγράφο, καθώς έμενε δίπλα. Στα σαλόνια ιχνογραφείται η ζωή της μέσα από έργα ζωγραφικής, σχέδια, γλυπτά, έπιπλα, κοσμήματα και αντικείμενα τέχνης από το σπίτι της στο Νοάν που κληροδοτήθηκαν το 1928 στην πόλη του Παρισιού από την εγγονή της.
Στον επάνω όροφο, οι αίθουσες είναι αφιερωμένες στον Άρι Σέφερ και εκτίθενται οι πίνακές του καθώς και έργα συγχρόνων ζωγράφων. [5] Εκτίθενται επίσης πορτρέτα, αντικείμενα και η βιβλιοθήκη του διάσημου μελετητή και συγγραφέα Ερνέστ Ρενάν, που παντρεύτηκε την ανιψιά του Άρι Σέφερ.
Το κτήριο περιλαμβάνει θερμοκήπιο, μικρό κήπο και πλακόστρωτη αυλή.
Μουσείο
ΕπεξεργασίαΤο ακίνητο παρέμεινε σε ιδιωτικά χέρια και πέρασε διαδοχικά στους κληρονόμους μέχρι το 1982, όταν έγινε μουσείο με το όνομα «Μουσείο Ρενάν-Σέφερ». Είναι ένα από τα τρία λογοτεχνικά μουσεία της πόλης του Παρισιού, μαζί με την Οικία Μπαλζάκ και την Οικία του Βίκτωρα Ουγκώ.
Μετά από μια εκτεταμένη ανακαίνιση που πραγματοποίησε ο Ζακ Γκαρσία, το μουσείο άνοιξε πάλι το 1987 ως Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής. Ο Ντανιέλ Μαρσεσώ διορίστηκε διευθυντής του μουσείου το Νοέμβριο του 1998. Για 13 χρόνια ανέπτυξε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα εκθέσεων και εξαγορών και η προσέλευση του κοινού αυξήθηκε ευρέως, από 18.000 επισκέπτες το χρόνο το 1998 σε 145.000 το 2010. Μετά τη συνταξιοδότησή του το 2013, τον διαδέχθηκε ο Ζερόμ Φαριγκούλ.
Στο μουσείο διοργανώνονται δύο ετήσιες περιοδικές εκθέσεις, καθώς και συναυλίες, αναγνώσεις και δραστηριότητες για παιδιά. Στον κήπο του μουσείου υπάρχει τσαγιερία, στο χώρο του παλιού θερμοκηπίου.[6]
Το μουσείο είναι ανοιχτό καθημερινά εκτός από τη Δευτέρα. Οι μόνιμες συλλογές είναι δωρεάν. Για προσωρινές εκθέσεις χρεώνεται τέλος εισόδου.
Κοινωνική ζωή
Επεξεργασία
Το κυρίως κτήριο, που χτίστηκε το 1830, ήταν η οικία του Γαλλο-Ολλανδού ζωγράφου Άρι Σέφερ (1795-1858) [7], σημαντικού καλλιτέχνη της Γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα, δασκάλου των παιδιών του βασιλιά Λουδοβίκου-Φιλίππου και της οικογένειάς του. Για δεκαετίες, ο Σέφερ και η κόρη του δέχονταν κάθε Παρασκευή βράδυ στο σαλόνι τους, που ήταν μεταξύ των πιο διάσημων της περιοχής.
Στο σαλόνι συχνή καλεσμένη ήταν η Γεωργία Σάνδη (1804-1876) που έμενε κοντά και πήγαινε με τον Φρεντερίκ Σοπέν, συναντώντας άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες, μεγάλα ονόματα του Ρομαντισμού, όπως τον Ευγένιο Ντελακρουά, τον Ζαν Ωγκύστ Ντομινίκ Ενγκρ, τον Αλφόνς ντε Λαμαρτίν, τον Φρανς Λιστ, τον Τζοακίνο Ροσσίνι και την τραγουδίστρια όπερας Πωλίν Βιαρντό, που ήταν τακτικοί επισκέπτες του σαλονιού.[8] Αργότερα στον 19ο αιώνα, το σπίτι επισκέπτονταν συχνά μεταξύ άλλων ο Τσαρλς Ντίκενς, ο Ιβάν Τουργκένιεφ και ο συνθέτης Σαρλ Γκουνό.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Η ιστοσελίδα του Μουσείου της Ρομαντικής Ζωής (γαλλικά, αγγλικά)
- Βίντεο από το youtube(γαλλικά)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ www
.legifrance .gouv .fr /affichTexte .do?cidTexte=JORFTEXT000000603620&dateTexte=20170731. - ↑ . «oui.sncf/article/le-musee-de-la-vie-romantique-de-paris».
- ↑ . «parismusees.paris.fr/fr».
- ↑ . «obonparis.com/en/magazine/musee-de-la-vie-romantique».
- ↑ . «en.parisinfo.com/paris-museum-monument/71482/Musee-de-la-Vie-romantique».
- ↑ . «atlasobscura.com/places/musee-de-la-vie-romantique».
- ↑ . «en.wikisource.org/wiki/Scheffer,_Ary».
- ↑ . «kinfolk.com/musee-de-la-vie-romantique/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Απριλίου 2020.