Άρι Σέφερ
Ο Άρι Σέφερ (γαλλικά: Ary Scheffer), 1795 - 1858, ήταν Γάλλος ζωγράφος ολλανδικής καταγωγής. Είναι γνωστός για τα ιστορικά και θρησκευτικά του θέματα και τις προσωπογραφίες σημαντικών προσωπικοτήτων.[12] Πολιτικά, είχε ισχυρούς δεσμούς με τον βασιλιά Λουδοβίκο Φίλιππο, είχε προσληφθεί ως δάσκαλος των παιδιών του, κάτι που του επέτρεψε να ζήσει μια άνετη ζωή για πολλά χρόνια μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση του 1848.
| Άρι Σέφερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ary Scheffer (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 10 Φεβρουαρίου 1795[1][2][3] Ντόρντρεχτ[4] |
| Θάνατος | 15 Ιουνίου 1858[1][2][3] Αρζαντέιγ[4] |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο της Μονμάρτρης |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5] Βασίλειο των Κάτω Χωρών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά Ολλανδικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[4][7] γλύπτης σκιτσογράφος[8][9] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Battle of Tolbiac Charlemagne at Paderborn Francesca da Rimini and Paolo Malatesta appraised by Dante and Virgil |
| Επηρεάστηκε από | Ζαν-Λουί-Τεοντόρ Ζερικώ Φρανσουά Ζεράρ |
| Περίοδος ακμής | 1810[10] - 1858[10] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Sophie Marin |
| Τέκνα | Cornelia Scheffer |
| Γονείς | Johann Baptist Scheffer και Cornelia Scheffer |
| Αδέλφια | Hendrik Scheffer[11] Arnold Scheffer |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Καθιερώθηκε ανάμεσα στους δεξιοτέχνες της γαλλικής ρομαντικής ζωγραφικής της Γαλλικής τέχνης του 19ου αιώνα. Οι συνθέσεις του υποδηλώνουν μια μυστικιστική και ονειρική έμπνευση. Υπήρξε εξέχων φιλέλληνας.[13]
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Άρι Σέφερ γεννήθηκε στις 10 Φεβρουαρίου 1795 στο Ντόρντρεχτ. Ήταν γιος του Γιόχαν Μπέρναρντ Σέφερ (1765–1809), ενός Γερμανού προσωπογράφου που μετακόμισε στην Ολλανδία στη νεότητά του, και της Κορνέλια Λάμε, μικρογράφου πορτρέτων. Από την ηλικία των 11 ετών φοίτησε στην Ακαδημία σχεδίου στο Άμστερνταμ. Το 1808 ο πατέρας του έγινε αυλικός ζωγράφος του Λουδοβίκου Βοναπάρτη στο Άμστερνταμ, ωστόσο πέθανε ένα χρόνο αργότερα. Το 1811 μαζί με τη μητέρα του, που επηρέασε πολύ την καριέρα του, μετακόμισαν στο Παρίσι, όπου σπούδασε στη Σχολή Καλών Τεχνών ως μαθητής του Πιέρ-Ναρσίς Γκερέν. Είχε δύο αδέρφια του τους ακολούθησαν στο Παρίσι αργότερα.
Ο Σέφερ εξέθεσε για πρώτη φορά στο Σαλόν το 1812. Άρχισε να αναγνωρίζεται το 1817 και το 1819 φιλοτέχνησε ένα πορτρέτο του μαρκήσιου ντε Λαφαγιέτ. Ίσως λόγω της επιρροής του Λαφαγιέτ, ο Σέφερ και τα αδέρφια του ήταν πολιτικά ενεργοί σε όλη τους τη ζωή και ο ζωγράφος έγινε εξέχων φιλέλληνας.[14]
Το 1822 διορίστηκε δάσκαλος σχεδίου στα παιδιά του Λουδοβίκου Φιλίππου, δούκα της Ορλεάνης. Λόγω της σχέσης του μαζί τους, έλαβε πολλές παραγγελίες για προσωπογραφίες και άλλα έργα. Το 1830, κατά την Ιουλιανή Επανάσταση, ο βασιλιάς Κάρολος Ι΄ ανετράπη. Στις 30 Ιουλίου, ο Σέφερ και ο σημαντικός δημοσιογράφος Αδόλφος Θιέρσος έφτασαν από το Παρίσι στην Ορλεάνη και ζήτησαν από τον Λουδοβίκο Φίλιππο να ηγηθεί της αντίστασης, ο οποίος λίγες μέρες αργότερα έγινε «Βασιλιάς των Γάλλων».
Ο Σέφερ και η οικογένειά του ευημερούσαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Λουδοβίκου Φιλίππου, ο οποίος παραιτήθηκε από το θρόνο στις 24 Φεβρουαρίου 1848. Ανέλαβε σημαντικές παραγγελίες, τόσες πολλές που πολλά από τα έργα που παρήχθησαν αυτήν την περίοδο και φέρουν την υπογραφή του δεν μπορούν να επαληθευτούν. Με τον αδελφό του Χέντρικ δίδαξαν επίσης πολλούς μαθητές στο εργαστήριό τους στο Παρίσι. Πολλοί πίνακές του βασίζονται στη λογοτεχνία, στα έργα του Δάντη, του Γκαίτε και του Λόρδου Βύρωνα. Στο σύνολο του έργου του περιλαμβάνονται επίσης ιστορικά και θρησκευτικά θέματα καθώς και περίπου 500 προσωπογραφίες σημαντικών προσωπικοτήτων.
Το 1848 έλαβε τον τιμητικό τίτλο του διοικητή της Λεγεώνας της Τιμής.[15]
Κατά τη Γαλλική Επανάσταση του 1848, ως αξιωματικός της Εθνοφρουράς συνόδευσε τη γαλλική βασιλική οικογένεια στη διαφυγή της από το παλάτι του Κεραμικού. Ο Σέφερ πολέμησε με τον κυβερνητικό στρατό κατά την εξέγερση των Ημερών του Ιουνίου στο Παρίσι από τις 23 έως τις 26 Ιουνίου 1848. Η σκληρότητα και το μίσος που επέδειξε η κυβερνητική παράταξη και η δυστυχία των κατώτερων τάξεων τον συγκλόνισαν τόσο που αποσύρθηκε από την πολιτική και αρνήθηκε να κάνει πορτρέτα της οικογένειας του Λουδοβίκου Ναπολέοντα Βοναπάρτη που εξελέγη πρόεδρος της Δεύτερης Δημοκρατίας στις 2 Δεκεμβρίου 1848.
Στις 16 Μαρτίου 1850 παντρεύτηκε τη Σοφί Μαρέν, χήρα στρατηγού, και στις 6 Νοεμβρίου του ίδιου έτους έγινε Γάλλος πολίτης. Ανάμεσα στους τακτικούς καλεσμένους στο σπίτι του στο Παρίσι ήταν γνωστές προσωπικότητες της εποχής, μεταξύ των οποίων η Γεωργία Σάνδη, ο Σοπέν, ο Λιστ, ο Ιβάν Τουργκένιεφ, ο Κάρολος Ντίκενς, ο Τζοακίνο Ροσίνι, ο Ντελακρουά, ο Ζερικώ κ.α. Το σπίτι του σήμερα στεγάζει το Μουσείο της Ρομαντικής Ζωής.[16]
Συνέχισε να ταξιδεύει συχνά στην Ολλανδία, το Βέλγιο, τη Γερμανία και την Αγγλία, αλλά μια καρδιακή πάθηση εμπόδισε τη δραστηριότητά του και τελικά προκάλεσε τον θάνατό του στις 15 Ιουνίου 1858 στο εξοχικό του στην Αρζαντέιγ. Ενταφιάστηκε στο κοιμητήριο της Μονμάρτρης.
Επιλογή έργων
Επεξεργασία-
Αναρρώνουσα μητέρα και τα παιδιά της, 1824 -
Η υποχώρηση του στρατού του Ναπολέοντα από τη Ρωσία το 1812, (1826), Πανεπιστήμιο Γέιλ -
Οι Σουλιώτισσες, 1827, Λούβρο -
Έλληνες εξόριστοι σε έναν βράχο, παρακολουθούν τη χαμένη τους πατρίδα, Ένσχεντε -
Ο θάνατος του Γκαστόν του Νεμούρ κατά τη μάχη της Ραβένας του 1512, 1824 -
Χριστός ο Παρηγορητής, 1837 -
Ουράνιος και Επίγειος Έρωτας, 1850 -
Το μικρό ατελιέ, 1850
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11937615v. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Ary Scheffer» (Ολλανδικά) 70240.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00162525. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 10104. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. 12 Φεβρουαρίου 2016. e38115c2-d0a5-4322-982e-5eff47565093. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0305986. Ανακτήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ The Fine Art Archive. 44505. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 10104.
- ↑ «Marker visser op de rug gezien, 1821». Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2021.
- ↑ 10,0 10,1 10,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 70240. Ανακτήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Νοεμβρίου 2017. 500001962. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ . «artrenewal.org/artists/ary-scheffer».
- ↑ . «wikisource.org/wiki/1911_Encyclopedia_Britannica/Scheffer,_Ary».
- ↑ . «wikiart.org/en/ary-scheffer».
- ↑ . «museeprotestant.org/en/notice/ary-scheffer-1795-1858».
- ↑ . «oui.sncf/article/le-musee-de-la-vie-romantique-de-paris».