Οικία του Βίκτωρα Ουγκώ
Το Μουσείο Βικτόρ Ουγκώ βρίσκεται στην Πλατεία Βοσγίων στη συνοικία Μαραί στο Παρίσι (Μετρό: Σταθμός Μπαστίγ). Στεγάζεται στο Μέγαρο Ροάν – Γκεμενέ (Rohan – Guéméné), που χτίστηκε το 1605 για τον Ισαάκ Αρνώ (Isaac Arnauld), βασιλικό σύμβουλο. Από το 1639 ως το 1784, το μέγαρο ανήκε στην ιδιοκτησία του Λουί ντε Ροάν (Louis de Rohan), πρίγκιπα Γκεμενέ (Rohan - Guéméné, 1745-1809). Μετά από σειρά άλλων ενοίκων, εγκαταστάθηκε το 1832 στο δεύτερο όροφο του μεγάρου ο Βικτόρ Ουγκώ με την οικογένειά του.[2]
| Οικία - Μουσείο Βικτόρ Ουγκώ | |
|---|---|
| Maison de Victor Hugo | |
 | |
 | |
| Είδος | λογοτεχνικό μουσείο και μουσείο ιστορικού οικήματος |
| Διεύθυνση | 6 place des Vosges, 75004 Paris, France[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°51′17″N 2°21′58″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 4ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού |
| Τοποθεσία | Hôtel de Rohan-Guémené |
| Χώρα | Γαλλία |
| Έναρξη κατασκευής | 1903 |
| Ολοκλήρωση | 1903 |
| Βραβεία | Μουσείο της Γαλλίας |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μουσείο Βικτόρ Ουγκώ είναι ένα από τα 14 Μουσεία της Πόλης του Παρισιού.[3] Η πρόσοψη του μεγάρου στην πλατεία, η τοξωτή στοά κάτω από τις καμάρες, το δάπεδο καθώς και όλες οι στέγες του μεγάρου που στεγάζεται, χαρακτηρίστηκαν ως ιστορικά μνημεία από το 1954.[4]
Ιστορικό
Επεξεργασία
Το 1832, την εποχή που εγκαταστάθηκε στο διαμέρισμα, ο Ουγκώ ήταν τριάντα ετών και παντρεμένος με την παιδική φίλη του Αντέλ Φουσέ (Adèle Foucher), με την οποία απέκτησε τέσσερα παιδιά. Στα χρόνια που έζησε ο Ουγκώ σ’ αυτό το αριστοκρατικό διαμέρισμα, το σαλόνι του, με την υπέροχη θέα προς την πλατεία, ήταν χώρος συνάντησης των πιο διάσημων προσωπικοτήτων του Ρομαντικού Κινήματος «Σενάκλ» (Cénacle), που κυριαρχούσε τότε στη Γαλλία, όπως οι Αλφρέ ντε Βινιύ, Αλφόνς ντε Λαμαρτίν, Σαρλ-Ωγκυστέν Σαιντ-Μπεβ, Αλεξάντρ Ντυμά, Προσπέρ Μεριμέ, Νταβίντ ντ’ Ανζέ, Λουί Μπουλανζέ κ. ά.
Ο Ουγκώ έζησε στο Μέγαρο Ροάν – Γκεμενέ επί δεκαέξι χρόνια, μέχρι το 1848, οπότε μετακόμισε με την οικογένειά του στην περιοχή της «Νέας Αθήνας» (Νουβέλ Ατέν), που βρισκόταν ανάμεσα στο Σταθμό Σαιν-Λαζάρ και τη Μονμάρτρη. Εδώ έγραψε πολλά από τα έργα του, μεταξύ των οποίων και μεγάλο μέρος από το αριστούργημά του Οι Άθλιοι. Το Δεκέμβριο του 1851 αναγκάστηκε για πολιτικούς λόγους να αυτοεξοριστεί στις Βρυξέλλες, παραμένοντας στην εξορία για δεκαεννέα χρόνια.
Το 1902, έτος εορτασμού της εκατονταετηρίδας από τη γέννηση του Βικτόρ Ουγκώ, ο Πωλ Μερίς (Paul Meurice, 1818 – 1905), δημοσιογράφος, συγγραφέας, αδελφικός φίλος και φιλολογικός εκτελεστής των έργων του, δώρισε τις ανεκτίμητες συλλογές του Ουγκώ – λογοτεχνικά έργα, χειρόγραφα, φωτογραφίες, πίνακες, έπιπλα, έγγραφα και ενθύμια διαφόρων περιόδων της ζωής του – στην Πόλη των Παρισίων, με τον όρο να δημιουργηθεί στη μνήμη του μεγάλου συγγραφέα ένα μουσείο στην κατοικία του της Πλατείας Βοσγίων, όπου είχε ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής του.[5]
Το Μουσείο Βικτόρ Ουγκώ, αφιερωμένο στη ζωή και το έργο του, εγκαινιάστηκε στις 30 Ιουνίου 1903. Εδώ βρίσκεται το διάσημο για τις φιλολογικές συγκεντρώσεις «Κόκκινο Σαλόνι», όπου υπάρχουν μια μαρμάρινη προτομή του Ουγκώ (1838), φιλοτεχνημένη από το γλύπτη και φίλο του Νταβίντ ντ’ Ανζέ, το «Πορτέτο της κυρίας Ουγκώ» (1839) του Λουί Μπουλανζέ (Louis Boulanger) και το «Πορτρέτο της Ζυλιέτ Ντρουέ, ως γυναίκα της Σμύρνης» (περ. 1827), ερωμένης του Ουγκώ επί 50 χρόνια, έργο του ζωγράφου Σαρλ-Εμίλ Καλάντ ντε Σανμαρτέν (Charles-Emile Callande de Champmartin).[6]
Το εντυπωσιακό «Κινέζικο Σαλόνι» περιέχει τις περίφημες συλλογές από κινέζικες αντίκες, που είχε συγκεντρώσει ο συγγραφέας τόσο κατά τη διάρκεια της διαμονής του στο κτίριο της Πλατείας Βοσγίων όσο και κατά την περίοδο της μακρόχρονης εξορίας του. Ένα τρίτο σαλόνι διακοσμείται με το διάσημο «Πορτρέτο του Βίκτορα Ουγκώ» (1879) του καλλιτέχνη Ντανιέλ Σωμπές (Daniel Saubés), καθώς και την αριστουργηματική μπρούντζινη προτομή του (1908), φιλοτεχνημένη από τον Ογκίστ Ροντέν. Εντυπωσιακό είναι το υπνοδωμάτιο του Ουγκώ με το περίτεχνο κρεβάτι του σε ρυθμό Λουδοβίκου ΙΓ΄.[7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ www
.maisonsvictorhugo .paris .fr /fr /informations-pratiques. - ↑ . «parisinfo.com/musee-monument-paris/Maison-de-Victor-Hugo».
- ↑ . «parismusees.paris.fr/en/les-musees-de-la-ville-de-paris».
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/Hôtel Arnaud ou de Rohan-Guéménée (ancien)».
- ↑ . «lejournaldesarts.fr/lieu/maison-de-victor-hugo».
- ↑ . «sortiraparis.com/arts-culture/exposition/articles/206754-la-maison-de-victor-hugo-a-paris-nos-photos».
- ↑ . «maisonsvictorhugo.paris.fr/fr/musee-collections/visite-de-lappartement». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2021.
Πηγές
Επεξεργασία- “Maison de Victor Hugo” (Museum Guide), Editions Paris musees,, Paris, 2009.
- Helene Rochette: “Maisons d’ecrivains et d’ artistes”, Editions Parigramme, Paris, 2007.