Βικιπαίδεια

Ιστορία της αεροστατικής

Η ιστορία των αεροστάτων, τόσο για τα θερμού αέρα όσο και τα αερίου, εκτείνεται σε πολλούς αιώνες. Περιλαμβάνει πολλά πρωτεία, όπως την πρώτη ανθρώπινη πτήση, την πρώτη διάσχιση της Μάγχης από αέρος, την πρώτη πτήση στη Βόρειο Αμερική, και το πρώτο δυστύχημα με αεροσκάφος.

Τεχνική αναπαράσταση του 1818 η οποία παρουσιάζει πρώιμα μοντέλα αεροστάτων.

Προμοντέρνα και μη επανδρωμένα αερόστατα

Επεξεργασία
 
Φανάρι Κονγκμίνγκ, ο αρχαιότερος τύπος αεροστάτου θερμού αέρα.

Τα μη επανδρωμένα αερόστατα θερμού αέρα ήταν δημοφιλή στην Κινεζική ιστορία. Ο Ζούγκε Λιάνγκ της δυναστείας Σου Χαν, στην περίοδο των Τριών Βασιλείων (περ. 220-280 μ.Χ) χρησιμοποιούσε αερομεταφερόμενα φανάρια για στρατιωτική σηματοδότηση. Αυτά τα φανάρια είναι γνωστά ως φανάρια Κονγκμίνγκ (孔明灯).[1][2]

Έχει αποδειχθεί πως επανδρωμένα αερόστατα θερμού αέρα μπορούν να κατασκευαστούν με τη χρήση αρχαίων υλικών.[3] Ενώ δεν υπάρχει άμεση καταγραφή ή αρχαιολογική απόδειξη πως υπήρχε οποιαδήποτε επανδρωμένη ή μη πτήση πριν από αυτές που αναφέρονται παραπάνω με τη χρήση αυτών των μεθόδων, ο Ετζ αναφέρει μια έμμεση αναφορά απόδειξης πως οι Κινέζοι «έλυσαν το πρόβλημα της αεροπλοΐας» χρησιμοποιώντας αερόστατα, χιλιάδες χρόνια πριν από τον 18ο αιώνα.[4] Ο στρατός της Μογγολίας μελέτησε και αντέγραψε τα φανάρια Κονγκμίνγκ από την Κίνα και τα χρησιμοποίησε στη Μάχη της Λέγκνιτσα κατά τη Μογγολική εισβολή στην Πολωνία.[5] Αυτή είναι η πρώτη φορά που τα αερόστατα έγιναν γνωστά στον δυτικό κόσμο.

Η πρώτη καταγεγραμμένη πτήση αεροστάτου στην Ευρώπη έγινε από τον Βραζιλιάνο-Πορτογάλο ιερέα Μπαρτολομέου ντε Γκουσμάο. Στις 8 Αυγούστου 1709, στη Λισαβόνα, ο Μπερτολομέου ντε Γκουσμάο κατάφερε να ανυψώσει ένα μικρό αερόστατο κατασκευασμένο από χαρτί γεμάτο με θερμό αέρα σε ύψος περίπου τεσσάρων μέτρων μπροστά στον βασιλιά Ιωάννη Ε΄ και τα Πορτογαλικά ανάκτορα.[6][7][8][9][10][11] Σύμφωνα με την Πορτογαλική κοινότητα, αποτέλεσε την «πρώτη καταγεγραμμένη πτήση μοντέλου αεροστάτου».[12]

Πρώτο αερόστατο υδρογόνου

Επεξεργασία
 
Η Passarola, το αερόπλοιο του Μπαρτολομέου ντε Γκουσμάο
 
Το αερόστατο που κατασκεύασαν ο Ζακ Σαρλ και οι αδελφοί Ρομπέρ, περιτριγυρισμένο από τρομοκρατημένους χωρικούς στο Γκονές.

Μετά τη δημοσίευση του Νόμου του Μπόιλ από τον Ρόμπερτ Μπόιλ το 1662, και την εργασία πάνω στο υδρογόνο του Χένρι Κάβεντις, ο Τζόζεφ Μπλακ πρότεινε πως εάν ένα αεριώδες στοιχείο μπορούσε να γεμίσει ένα αερόστατο, το φουσκωμένο αντικείμενο θα μπορούσε να ανυψωθεί στον αέρα. Ο Ζακ Σαρλ, του οποίου οι μελέτες στα αέρια οδήγησαν στον ονομασμένο από αυτόν νόμο της ισόχωρης μεταβολής, μελέτησε το έργο των Κάβεντις, Μπλακ και Τιβέριου Καβάλιο,[13] και ακόμη θεώρησε πως το υδρογόνο είχε τη δυνατότητα να ανυψώσει ένα αερόστατο.

Ο Ζακ Σαρλ σχεδίασε το αερόστατο, και οι αδελφοί Ρομπέρ κατασκεύασαν έναν ελαφρύ, αεροστεγή θάλαμο αερίου. Ο Μπαρτελεμί Φαουζά ντε Σεν-Φοντ[14] οργάνωσε μια συνδρομή χρηματοδοτούμενη από το πλήθος για να υποστηρίξει οικονομικά το έργο των αδελφών. Οι Ρομπέρ διέλυσαν καουτσούκ αντί για νέφτι, με το οποίο βερνίκωσαν τις ραμμένες μαζί στρώσεις μεταξιού, για να κατασκευάσουν το κύριο κάλυμμα. Χρησιμοποίησαν εναλλασσόμενες λωρίδες κόκκινου και λευκού μεταξιού, αλλά το καλυμμένο από καουτσούκ βερνίκι έδινε κίτρινο χρώμα στο λευκό μετάξι.[13]

Ο Ζακ Σαρλ και οι αδελφοί Ρομπέρ άρχισαν να γεμίζουν[14] το πρώτο αερόστατο υδρογόνου στον κόσμο στις 23 Αυγούστου 1783, στην Πλατεία Ελευθερίας (Place des Victoires) του Παρισιού. Το αερόστατο ήταν σχετικά μικρό, μια σφαίρα 35 κυβικών μέτρων από μετάξι καλυμμένο από καουτσούκ (διαμέτρου περίπου 4 μέτρων),[13] το οποίο είχε τη δυνατότητα ανύψωσης μόνο έως 9 κιλών περίπου.[15] Ήταν γεμάτο με υδρογόνο το οποίο είχε δημιουργηθεί από τη διάχυση περίπου 400 κιλών θειικού οξέος σε 500 κιλά παλιοσιδερικών.[15] Το αέριο υδρογόνο τροφοδοτούσε το αερόστατο μέσω σωλήνων μολύβδου. Μιας και δεν περνούσε μέσα από κρύο νερό, το αέριο ήταν ζεστό όταν παραγόταν, και έπειτα συστελλόταν καθώς ψύχονταν στο αερόστατο, προκαλώντας μεγάλες δυσκολίες στο πλήρες γέμισμα του αεροστάτου. Εκδιδόταν καθημερινά δελτία προόδου σχετικά με το φούσκωμα, συγκεντρώνοντας πλήθος το οποίο ήταν τόσο μεγάλο, που το αερόστατο μεταφέρθηκε κρυφά τη νύχτα στις 26 Αυγούστου στο Σαμπ ντε Μαρς (τοποθεσία που βρίσκεται ο Πύργος του Άιφελ), σε απόσταση 4 χιλιομέτρων.[16] Στις 26 Αυγούστου 1783, το αερόστατο αφέθηκε στον αέρα. Ο Βενιαμίν Φραγκλίνος ήταν μεταξύ των θεατών.[15]

Το αερόστατο πέταξε βόρεια για 45 λεπτά, ακολουθούμενο από έφιππους κυνηγούς, και προσγειώθηκε 21 χιλιόμετρα μακριά στο χωριό Γκονές όπου σύμφωνα με αναφορές οι τρομοκρατημένοι ντόπιοι του επιτέθηκαν με τσουγκράνες[15] και μαχαίρια[17], καταστρέφοντας το.


Πρώτη μη επανδρωμένη πτήση

Επεξεργασία

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1783, το αερόστατο Aerostat Réveillon των αδελφών Μονγκολφιέ πραγματοποίησε την πρώτη πτήση με (μη ανθρώπινους) ζωντανούς οργανισμούς μέσα σε ένα καλάθι δεμένο στο αερόστατο: ένα πρόβατο με το όνομα Montauciel («Ανύψωση-στον-ουρανό»), μια πάπια και έναν κόκκορα.[18][19] Το πρόβατο θεωρούνταν πως είχε μια λογική προσέγγιση στην ανθρώπινη φυσιολογία. Η πάπια θεωρούνταν πως δεν θα βλαπτόταν από ανύψωση στον αέρα. Συμπεριλήφθηκε ως μέσο ελέγχου των φαινομένων που δημιουργούνταν από το αεροσκάφος παρά από το υψόμετρο. Ο κόκκορας συμπεριλήφθηκε ως επιπλέον μέσο ελέγχου μιας και ήταν πτηνό το οποίο δεν πετά σε ψηλά υψόμετρα. Η επίδειξη αυτή έλαβε χώρα μπροστά σε πλήθος στο ανάκτορο των Βερσαλλιών, προ του Βασιλιά Λουδοβίκου ΙΣΤ΄ της Γαλλίας και της Βασίλισσας Μαρίας Αντουανέτας.[18] Η πτήση διήρκεσε περίπου 8 λεπτά, καλύπτοντας απόσταση 3 χιλιομέτρων (2 μίλια), αποκτώντας ύψος περίπου 460 μέτρων (1.500 πόδια). Το σκάφος προσγειώθηκε με ασφάλεια μετά την πτήση του.[18]

Πρώτη επανδρωμένη πτήση

Επεξεργασία
 
Το πρώτο επανδρωμένο αερόστατο θερμού αέρα, σχεδιασμένο από τους αδελφούς Μονγκολφιέ, απογειώνεται από το Μπουά ντε Μπουλόν, του Παρισιού στις 21 Νοεμβρίου 1783

Η πρώτη ξεκάθαρα καταγεγραμμένη περίπτωση αεροστάτου που μετέφερε (ανθρώπους) επιβάτες χρησιμοποιούσε θερμό αέρα για να δημιουργήσει άνωση και κατασκευάστηκε από τους αδελφούς Τζοζέφ-Μισέλ και Ζακ-Ετιέν Μονγκολφιέ στο Ανοναί της Γαλλίας.[13][20] Οι αδελφοί καταγόταν από οικογένεια παρασκευαστών χαρτιού και είχαν παρατηρήσει τη στάχτη που ανέβαινει από τις φωτιές χαρτιού. Οι αδελφοί Μονγκολφιέ πραγματοποίησαν την πρώτη δημόσια επίδειξη της εφεύρεσης τους στις 4 Ιουνίου 1783. Αφού πειραματίστηκαν με τα μη επανδρωμένα αερόστατα και τις πτήσεις με ζώα, η πρώτη πτήση με προσδεμένο αερόστατο, μεταφέροντας ανθρώπους έλαβε χώρα στις 19 Οκτωβρίου 1783 με τον επιστήμονα Ζαν-Φρανσουά Πιλάτρ ντε Ροζιέ, τον υπεύθυνο κατασκευής, Ζαν-Μπαπτίστ Ρεβεγιόν και τον Ζιρού ντε Βιλέτ, στο Folie Titon του Παρισιού.

 
Ο Ιορντάκε Κουπαρένκου θεωρείται ως ο πρώτος άνθρωπος που επιβίωσε από αεροπορικό ατύχημα. Αφίσα του 1808.

Η πρώτη μη προσδεμένη, ελεύθερη πτήση με ανθρώπους ως επιβάτες έγινε στις 21 Νοεμβρίου 1783.[21] Ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ είχε διατάξει επίσημα πως οι πρώτοι του πιλότοι και επιβαίνοντες θα ήταν καταδικασμένοι εγκληματίες, αλλά ο Ροζιέ, μαζί με τον Φρανσουά ντ'Αρλάντ τον ικέτευσαν επιτυχώς για να τους δώσει αυτή τη τιμή.[22][23][24] Για την περίπτωση αυτή η διάμετρος του αεροστάτου αυξήθηκε περίπου στα 15 μέτρα (50 πόδια) με τη φωτιά να καίει κάτω από το λαιμό του αεροστάτου να είναι τοποθετημένη σε ένα μεταλλικό καλάθι ώστε να είναι ελέγξιμη και να μπορεί να ανανεώνεται από τους επιβαίνοντες. Σε 25 λεπτά οι δύο άνδρες πέταξαν σε απόσταση πάνω από 8 χιλιόμετρα (5 μίλια). Είχε μείνει αρκετό καύσιμο στο αερόστατο στο τέλος της πτήσης και έτσι είχαν τη δυνατότητα να πετάξουν τέσσερις με πέντε φορές την ίδια απόσταση, αλλά τα κάρβουνα που καιγόταν αποτελούσαν απειλή για τη βύθιση του αεροστάτου και οι δύο άνδρες αποφάσισαν να προσγειωθούν στην εξοχή.

Το πρωτοποριακό έργο των αδελφών Μονγκολφιέ στην εξέλιξη του αεροστάτου θερμού αέρα αναγνωρίστηκε και αυτός ο τύπος ονομάστηκε Μονγκολφιέρ (Montgolfière) προς τιμήν τους.

Η πρώτη επανδρωμένη πτήση αερόστατου υδρογόνου

Επεξεργασία
 
Σύγχρονη αναπαράσταση της πρώτης πτήσης του Καθηγητή Ζακ Σαρλ και του Νικολά-Λουί Ρομπέρ, 1 Δεκεμβρίου 1783. Άποψη από την Πλατεία Κονκόρντ προς το Παλάτι του Κεραμεικού.

Μόλις λίγες μέρες αργότερα, στις 13:45 της 1ης Δεκεμβρίου 1783, ο καθηγητής Ζακ Σαρλ και οι αδελφοί Ρομπέρ (Les Frères Robert) απογείωσαν ένα νέο, επανδρωμένο αερόστατο υδρογόνου από τον Κήπο του Παλατιού του Κεραμεικού στο Παρίσι, ανάμεσα σε μεγάλο πλήθος και ενθουσιασμό.[13][15] Το αερόστατο κρατούνταν από σχοινιά και μεταφέρθηκε στο τελικό σημείο απογείωσης του από τέσσερις γνωστούς ευγενείς της Γαλλίας, τον Στρατηγό ντε Ρισελιέ, τον Στρατηγό ντε Μπιρόν, τον Ναύαρχο ντε Συφρέν, και τον Δούκα του Σωλνέ.[25] Ο Ζακ Σαρλ συνοδευόταν από τον Νικολά-Λουί Ρομπέρ ως συγκυβερνήτη του γεμάτου υδρογόνο αερόστατου όγκου 380 κυβικών μέτρων.[13][15] Το κάλυμμα διέθετε βαλβίδα απελευθέρωσης υδρογόνου, και καλυπτόνταν από ένα δίχτυ από το οποίο κρεμόταν το καλάθι. Έρμα άμμου χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο του ύψους πλεύσης.[13] Έφτασαν σε υψόμετρο περίπου 550 μέτρων (1.800 πόδια)[15] και προσγειώθηκαν με το ηλιοβασίλεμα στο Νεσλ-λα-Βαλέε μετά από πτήση 2 ωρών και 5 λεπτών, καλύπτοντας απόσταση 36 χιλιομέτρων.[13][15][17] Οι έφιπποι κυνηγοί, οι οποίοι καθοδηγούνταν από τον Ντουκ ντε Σαρτρ, κράτησαν το σκάφος προς τα κάτω όταν τόσο ο Σαρλ όσο και ο Ρομπέρ αποβιβάστηκαν.[17]

Ο Σαρλ έπειτα αποφάσισε να απογειωθεί ξανά, αλλά μόνος του αυτή τη φορά μιας και το αερόστατο είχε χάσει μέρος του υδρογόνου του. Αυτή τη φορά απογειώθηκε γρήγορα σε ύψος 3.000 μέτρων[26][17], όπου και είδε τον ήλιο ξανά. Άρχισε να υποφέρει από πόνους στα αυτιά του, και έτσι άνοιξε τις βαλβίδες ώστε να απελευθερωθεί αέριο, και προσγειώθηκε με ασφάλεια στο έδαφος περίπου 3 χιλιόμετρα από το Τουρ ντε Λέι.[17] Αντιθέτως με τους αδελφούς Ρομπέρ, ο Σαρλ δεν πέταξε ποτέ ξανά,[17] αν και τα αερόστατα που χρησιμοποιούν υδρογόνο ως μέσο άνωσης ονομάστηκαν Σαρλιέρ (Charlière) προς τιμήν του.

Ο Σαρλ και οι Ρομπέρ μετέφεραν βαρόμετρο και θερμόμετρο μαζί τους, για να μετρήσουν την πίεση και τη θερμοκρασία του αέρα, κάνοντας την πτήση αυτή όχι μόνο την πρώτη επανδρωμένη πτήση αεροστάτου υδρογόνου, αλλά επίσης και την πρώτη πτήση αεροστάτου που παρείχε μετεωρολογικές μετρήσεις της ατμόσφαιρας πάνω από την επιφάνεια της Γης.[27]

Αναφέρθηκε πως 400.000 θεατές παρακολούθησαν την απογείωση, και πως εκατοντάδες πλήρωσαν από μια κορώνα για να βοηθήσουν οικονομικά και την κατασκευή και να αποκτήσουν πρόσβαση σε «ειδικό έγκλειστο μέρος» για «κοντινή θέα» της απογείωσης.[17] Ανάμεσα στο πλήθος που βρισκόταν στο «ειδικό κλειστό μέρος» βρισκόταν και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, ο διπλωματικός αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.[17] Επίσης παρών ήταν ο Ζόζεφ Μονγκολφιέ, τον οποίον ο Σαρλ τίμησε ζητώντας του να απελευθερώσει ένα μικρό, ανοιχτό πράσινο, αερόστατο-πιλότο για να εκτιμηθούν ο άνεμος και οι καιρικές συνθήκες.[17]

Επιπλέον ορόσημα

Επεξεργασία
 
Άνοδος του αεροστάτου Monsieur Bouclé των Μονγκολφιέ στους Κήπους του Αρανχουέζ, Ιούνιος 1784
 
Προσγείωση αεροστάτου στην πλατεία Μασγκ, στο Ιράν (Περσία), την εποχή του Νασσέρ αλ-Ντιν Σαχ Καζάρ, περίπου 1850.

Η επόμενη μεγάλη πρόκληση ήταν η πτήση πάνω από τη Μάγχη, ένας άθλος που πραγματοποιήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 1785 από τον Ζαν-Πιερ Μπλανσάρ.[28]

Το πρώτο δυστύχημα με αεροσκάφος συνέβη το Μάιο του 1785 όταν η πόλη Τάλλαμορ, της Κομητείας Όφαλι στην Ιρλανδία υπέστη σοβαρή καταστροφή, μιας και η συντριβή ενός αεροστάτου προκάλεσε πυρκαγιά η οποία κατέκαψε περίπου 100 σπίτια, κάνοντας την πόλη τον τόπο της πρώτης αεροπορικής τραγωδίας του κόσμου. Μέχρι και σήμερα, το λάβαρο της πόλης αναπαριστά έναν φοίνικα που αναγεννάται από τις στάχτες του.[29]

Ο Μπλανσάρ πραγματοποίησε την πρώτη επανδρωμένη πτήση αεροστάτου στην Αμερική στις 10 Ιανουαρίου 1793.[19] Το αερόστατο υδρογόνου του απογειώθηκε από το προαύλιο μιας φυλακής στη Φιλαδέλφεια της Πενσυλβάνια. Έφτασε σε υψός 1.770 μέτρων (5.800 πόδια) και προσγειώθηκε στην Κομητεία Γκλάουστερ του Νιου Τζέρσεϊ. Ο πρόεδρος Τζορτζ Ουάσινγκτον ήταν μεταξύ των θεατών που παρακολούθησαν την απογείωση.

Τα αερόστατα αερίου έγιναν ο πιο διάσημος τύπος από τη δεκαετία του 1790 έως αυτή του 1960.

Οι αεροναύτες αναζητούσαν μέσα ελέγχου της διεύθυνσης των αεροστάτων. Το πρώτο κατευθυνόμενο αερόστατο (γνωστό και ως πηδαλιουχούμενο) τέθηκε σε πτήση από τον Ανρί Ζιφάρ το 1852.[30] Κινούμενο από ατμομηχανή, ήταν πολύ αργό για να είναι αποτελεσματικό. Όπως και στη βαρύτερη από τον αέρα πτήση, ο κινητήρας εσωτερικής καύσης έκανε τα πηδαλιουχούμενα—ειδικά τα μικρά αερόστατα (blimps)—πρακτικά στη χρήση, ξεκινώντας από τα τέλη του 19ου αιώνα.[31] Το 1872 ο Πωλ Χαενλάιν πέταξε με το πρώτο (προσδεμένο) αερόστατο με κινητήρα εσωτερικής καύσης.[32] Ο πρώτος που πέταξε με μη προσδεμένο αερόπλοιο τροφοδοτούμενο από κινητήρα εσωτερικής καύσης ήταν ο Αλμπέρτου Σάντους-Ντουμό το 1898.

Στις 3 Ιουλίου 2002, ο Στιβ Φόσετ έγινε ο πρώτος άνθρωπος που πραγματοποίησε τον γύρο του κόσμου μόνος του, χωρίς στάση με οποιοδήποτε είδος αεροσκάφους, χρησιμοποιώντας αερόστατο θερμού αέρα. Απογειώθηκε με το αερόστατο του Spirit of Freedom από το Νόρθαμ της Δυτικής Αυστραλίας στις 19 Ιουνίου 2002 και επέστρεψε στην Αυστραλία στις 3 Ιουλίου 2002, πραγματοποιώντας προσγείωση στο Κουίνσλαντ. Η διάρκεια της πτήσης του ήταν 13 μέρες, 8 ώρες και 33 λεπτά (14 μέρες, 19 ώρες και 50 λεπτά μέχρι την προσγείωση) διανύοντας απόσταση 33.195,10 χιλιομέτρων (20.626,48 μίλια).[33] Το ταξίδι αυτό έθεσε πληθώρα νέων ρεκόρ για τις πτήσεις με αερόστατα: Γρηγορότερο αερόστατο (320 χλμ/ώρα (200 μίλια/ώρα), σπάζοντας το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε ο ίδιος με 270 χλμ/ώρα (166 μίλια/ώρα)), Γρηγορότερος γύρος του κόσμου (13,5 ημέρες), Μεγαλύτερη διαδρομή μοναχικής (solo) πτήσης με αερόστατο (32.963 χλμ (20.482,26 μίλια)), και μεγαλύτερη διανυθείσα απόσταση εντός 24ώρου με αερόστατο (5.128,66 χλμ (3.186,80 μίλια) τη 1η Ιουλίου 2002).[34]

Πτήσεις με αερόστατα στη Βρετανία

Επεξεργασία

Η πρώτη πτήση επανδρωμένου αεροστάτου στη Βρετανία έγινε από τον Τζέιμς Τίτλερ στις 27 Αυγούστου 1784. Ο Τάιτλερ πέταξε με το αερόστατό του από το Αμπεϊχίλ στο Ριστόλριγκ, τα οποία ήταν προάστια του Εδιμβούργου.[35] Πέταξε για 10 λεπτά σε ύψος 106 μέτρων (350 πόδια).[36]

Η πρώτη πτήση επανδρωμένου αεροστάτου στην Αγγλία έγινε από τον Σερ Βίνσεντ Λουνάρντι ο οποίος απογειώθηκε από το Μούρφιλντς (Λονδίνο) στις 15 Σεπτεμβρίου 1784.[37]

Οι Ζαν-Πιερ Μπλανσάρ και Τζον Τζέφρις πέταξαν από το Ντόβερ στο Καλαί το 1785.[38]

Την ίδια χρονιά, κάποιος ονόματι κύριος Άρνολντ απογειώθηκε από το Σεντ Τζορτζ Φιλντς (Λονδίνο), αλλά προσγειώθηκε στον ποταμό Τάμεση, και ο Ταγματάρχης Τζον Μάνεϊ (1752–1817) απογειώθηκε από το Νόργουιτς, σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει χρήματα για το Νοσοκομείο Νόρφολκ και Νόργουιτς. Διέσχισε το Λόουσοφτ στις 6 μ.μ. και προσγειώθηκε μετά από περίπου 29 χιλιόμετρα (18 μίλια) στη Βόρεια Θάλασσα, περίπου πέντε ώρες αργότερα.[39]

Η πρώτη πτήση με αερόστατο στην Ιρλανδία έγινε από τον Ρίτσαρντ Κρόσμπι στους Κήπους Ράνελα του Δουβλίνου το 1785.[40]

Ο Τζέιμς Σάντλερ πραγματοποίησε πολλές πτήσεις στην Αγγλία, αλλά στις 9 Οκτωβρίου 1812, το αερόστατο του κατέπεσε στη θάλασσα και διασώθηκε κοντά στο Χόλιχεντ.[41] Ο γιος του, Γουίντχαμ Σάντλερ σκοτώθηκε όταν έπεσε από αερόστατο το 1825. Ο υπολοχαγός Χάρις σκοτώθηκε μετά από πτώση από αερόστατο στις 25 Μαΐου 1824.[42]

 
Μοντέλο του πρώτου πηδαλιουχούμενου, του ατμοκίνητου Αεροπλοίου Ζιφάρ του 1852, ως έκθεμα στο Μουσείο Επιστημών του Λονδίνου.

Ο Τσαρλς Γκριν[43] και άλλοι πραγματοποίησαν σειρά πτήσεων στο Λονδίνο μεταξύ 1821 και 1852. Η πρώτη του πτήση έλαβε χώρα στις 19 Ιουλίου 1821. Ισχυρίστηκε πως τον Μάιο του 1828 πήρε μαζί το άλογό του αλλά αυτό αμφισβητήθηκε, και το κοινό έπρεπε να περιμένει μέχρι τον Ιούλιο του 1850 όταν στους Κήπους Βόξχολ ανύψωσε ένα μικροσκοπικό πόνυ. Περεταίρω προσπάθειες έγιναν στη Γαλλία μέχρι που η Μαντάμ Πουατεβέν απογειώθηκε από τους Κήπους Κρέμορν στο Λονδίνο, τον Αύγουστο του 1852, μεταφέροντας έναν «Ταύρο με τη μορφή της Ευρώπης» (ο ταύρος ήταν ντυμένος περισσότερο ως αγχωμένος «Δίας»).[44] Το συμβάν αυτό οδήγησε σε κατηγορίες για κακοποίηση ζώων, που ανέλαβε η αστυνομία, διπλωματικό επεισόδιο και γενικό ξέσπασμα της κοινωνίας έπειτα από τα οποία δεν χρησιμοποιήθηκαν ζώα ξανά.

Το 1836, το αερόστατο “Royal Vauxhall” που χρησιμοποιούνταν ως αερόστατο αναψυχής στους Κήπους Βόξχολ χρησιμοποιήθηκε από τον Τσαρλς Γκριν και δύο μέλη πληρώματος και μετά από 18 ώρες προσγειώθηκε με ασφάλεια στο Βάιλμπουργκ του Γερμανικού Δουκάτου του Νασσάου (απόσταση 770 χλμ.)[45], θέτοντας ρεκόρ το οποίο παρέμεινε μέχρι το 1907.

Ο Ρόμπερτ Κόκινγκ, καλλιτέχνης, σχεδίασε ένα αλεξίπτωτο πάνω στο πρωτότυπο του Αντρέ-Ζακ Γκαρνερέν (τον οποίο πίστευε αρκετά) και στις 24 Ιουλίου 1837 απογειώθηκε από το Βόξχολ (Λονδίνο) σε αερόστατο σε ύψος περίπου 1.500 μέτρων. Το αλεξίπτωτο απέτυχε να ανοίξει σωστά και ο Κόκινγκ σκοτώθηκε.[46]

Στρατιωτική χρήση

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Ιστορία των στρατιωτικών αεροστάτων
 
Το αερόστατο Intrepid του Ενωτικού Στρατού φουσκώνεται με αέριο για τη Μάχη του Φέαρ Όουκς.

Η πρώτη στρατιωτική χρήση αεροσκαφών στην Ευρώπη έλαβε χώρα κατά τον Πόλεμο της Γαλλικής Επανάστασης, όταν οι Γάλλοι χρησιμοποίησαν ένα προσδεμένο αερόστατο υδρογόνου για να παρατηρούν τις κινήσεις των Αυστριακών κατά τη Μάχη του Φλερύς (1794). Το αερόστατο ανήκε στο Γαλλικό Αεροστατικό Σώμα.[47]

Το 1811 ο Φραντς Λέπιχ πήγε στον Ναπολέοντα και ισχυρίστηκε πως θα μπορούσε να κατασκευάσει ένα αερόστατο υδρογόνου το οποίο θα επέτρεπε στους Γάλλους να επιτεθούν από αέρος. Τότε ο Ναπολέων διέταξε να απομακρυνθεί από τη Γαλλική επικράτεια. Το 1812 η μυστική υπηρεσία της Ρωσίας πήρε τα διαβατήρια του Λέπιχ με το όνομα Σμιτ και έπειτα αυτός και ένα μυστικό άτομο μετέβησαν στη Μόσχα για να συναντήσουν τον Κόμη Ροστόπτσιν. Κοντά στη Μόσχα στήθηκε ένα «Ναυπηγείο» ("Werft") και μαζί με 50 άλλους Γερμανόφωνους μηχανικούς, άρχισε να κατασκευάζει «αεροσκάφη». Όταν εν τέλει το αερόστατο ολοκλήρωσε τις δοκιμές του, προσπάθησαν χωρίς να καταφέρουν να το κάνουν να κινείται ενάντια στον αέρα.[48][49] Ο Λέπιχ έκανε την τελική εργασία μετά την πυρπόλυση της Μόσχας, για ένα χρόνο περίπου κοντά στην Αγία Πετρούπολη, και έπειτα επέστρεψε ξανά στη Γερμανία. Συνέχισε την εργασία του στο ίδιο θέμα μέχρι το 1817. Το 1818 έλαβε δίπλωμα ευρισιτεχνίας στο όνομά του και των αδελφών του στη Βιέννη για την κατασκευή προκών με τη χρήση τρυπητηρίου.[50][51]

Στο μυθιστόρτημα του Λέοντος Τολστόι, Πόλεμος και Ειρήνη, ο Κόμης Πιότρ Κιρίλοβιτς Μπεζούκοβ (Πιερ) πραγματοποιεί μια εκδρομή για να δει το αερόστατό του αν και εν τέλει δεν το βλέπει. Ο Τολστόι περιλαμβάνει επίσης μια επιστολή από τον ηγεμόνα Αυτοκράτορα Αλέξανδρο Α΄ προς τον Κόμη Ροστόπτσιν αναφορικά με το αερόστατο.[52]

Ο Γάλλος Αυτοκράτορας Ναπολέων Γ΄ ίδρυσε σώμα αεροστάτων παρατήρησης, υπό την ηγεσία του Ευγένιου Γκοντάρντ, για την εναέρια παρατήρηση πάνω από τα πεδία της μάχης στον Γαλλο-Αυστριακό πόλεμο του 1859, καθώς και το 1870 κατά τον Γαλλοπρωσικό πόλεμο και την Πολιορκία του Παρισιού.[53]

 
Αερόστατα αερίου το 1919.

Αερόστατα θερμού αέρα χρησιμοποιήθηκαν κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.[54] Τα στρατιωτικά αερόστατα χρησιμοποιήθηκαν από το Σώμα Αεροστάτων του Στρατού της Ένωσης υπό τις διαταγές του Καθηγητή Θαντέους Λόου, διέθεταν καλύμματα απλού μεταξιού και γεμιζόταν με ανθρακαέριο (φωταέριο) ή υδρογόνο.[55]

20ος αιώνας

Επεξεργασία

Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μεγάλος αριθμός αεροστάτων καταιγισμού απελευθερώθηκαν πάνω από το Λονδίνο σε μια προσπάθεια να παρεμποδίσουν της αεροπορικές επιθέσεις της Luftwaffe κατά τη Μάχη της Αγγλίας. Ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητά τους, αποτελούσαν μια φθηνή αμυντική λύση αλλά δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις σοβαρές καταστροφές που προκάλεσαν στους Λονδρέζους κατά τη διάρκεια της Αστραπής, ενδεχομένως εξαιτίας του γεγονότος πως τα βομβαρδιστικά Heinkel He 111 πετούσαν χαμηλά. Παρ' όλα αυτα, καταστράφηκαν περίπου 231 ιπτάμενες βόμβες V-1.[56]

Στις αρχές και τα μέσα του 20ού αιώνα, τα αερόστατα υδρογόνου χρησιμοποιήθηκαν εκτενώς στην εξερεύνηση της ανώτερης ατμόσφαιρας σε προγράμματα όπως το Osoaviakhim-1, τις εκτοξεύσεις Stratobowl, το Πρόγραμμα Manhigh, και το Πρόγραμμα Strato-Lab. Μια σειρά από απογειώσεις έθεσε πληθώρα ρεκόρ μεγάλου ύψους προτού οι διαστημικές πτήσεις εξάλειψαν τις προσδοκίες των αεροστάτων.[57] Όταν οι κυβερνήσεις έχασαν το ενδιαφέρον τους στα επανδρωμένα αερόστατα, οι ιδιώτες πολίτες συνέχισαν να αγωνίζονται για να θέσουν ρεκόρ, ειδικά για μεγάλες αποστάσεις, και να πετύχουν τα «πρωτεία» (όπως το Double Eagle II (το πρώτο που διέσχισε τον Ατλαντικό Ωκεανό)[58] και το Breitling Orbiter 3 (το πρώτο που πραγματοποίησε γύρο του κόσμου)[59]).

Αν και επανδρωμένες απογειώσεις αεροστάτων μεγάλου ύψους λαμβάνουν χώρα ακόμη, αποτελούν περισσότερο έργο τυχοδιωκτών παρά ερευνητών.[60]

Σύγχρονη εποχή

Επεξεργασία
 
Αερόστατα Hopper.

Τα σύγχρονα αερόστατα θερμού αέρα, διαθέτουν πιο περίπλοκη πηγή θερμότητας από ότι το καλάθι με τα κάρβουνα των αδελφών Μονγκολφιέ, και πρωτοπόρος στη σύγχρονη εποχή ήταν ο Εντ Γιοστ ξεκινώντας από τη δεκαετία του 1950 και καταλήγοντας στην πρώτη επιτυχημένη πτήση στις 22 Οκτωβρίου 1960.[61] Το πρώτο αερόστατο θερμού αέρα της σύγχρονης εποχής κατασκευάστηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και ήταν το Bristol Belle το 1967.[62]

Το πρώτο προσδεμένο αερόστατο της σύγχρονης εποχής κατασκευάστηκε το 1994 στο Κάστρο Σαντιλύ στη Γαλλία από την εταιρεία Aerophile.[63]

Αξιοσημείωτα ατυχήματα

Επεξεργασία

Σε γενικές γραμμές οι πτήσεις με αερόστατα είναι ασφαλείς, με τους αριθμούς των νεκρών που προέρχονται από ατυχήματα να είναι μικρός (37 άτομα μέχρι το 2000 στις Ηνωμένες Πολιτείες). Τα αερόστατα εξάλλου δεν διαθέτουν κινητήρα ώστε να τους προκαλέσει κάποιο πρόβλημα.[64] Μεταξύ των πιο αξιοσημείωτων ατυχημάτων περιλαμβάνονται:

Το Νοέμβριο του 1975 ο Κυβερνήτης Τέρι Μακκόρμακ και ο επιβάτης Τόνι Χέις σκοτώθηκαν κοντά στο Ουάγκα Ουάγκα της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, μιας και το αερόστατο τους "The New Endeavour" χτυπήθηκε από δίνη που προκάλεσε την κατάπτωσή του.[65]

Στις 13 Αυγούστου 1989, δύο αερόστατα θερμού αέρα συγκρούστηκαν κοντά στο Άλις Σπρινγκς της Βόρειας Επικράτειας στην Αυστραλία. Το ένα εξ αυτών κατέπεσε στο έδαφος σκοτώνοντας 13 ανθρώπους.[66]

Στις 12 Σεπτεμβρίου 1995, τρια αερόστατα αερίου που συμμετείχαν στο Κύπελλο Γκόρντον Μπένετ εισήλθαν στον εναέριο χώρο της Λευκορωσίας. Παρά το γεγονός πως οι οργανωτές της διοργάνωσης είχαν ενημερώσει την Κυβέρνηση της Λευκορωσίας για τον αγώνα από τον Μάιο και είχαν κατατεθεί τα σχέδια πτήσης, ένα επιθετικό ελικόπτερο τύπου Mil Mi-24B της Πολεμικής Αεροπορίας της Λευκορωσίας κατέρριψε το ένα αερόστατο,[67][68] σκοτώνοντας δύο Αμερικανούς πολίτες, τον Άλαν Φράνκελ και τον Τζον Στιούαρτ-Τζέρβις.[69][70] Ένα άλλο αερόστατο υποχρεώθηκε να προσγειωθεί ενώ το τρίτο προσγειώθηκε με ασφάλεια πάνω από δύο ώρες από την πρώτη κατάρριψη. Στα πληρώματα των δύο αεροστάτων επιβλήθηκε πρόστιμο για είσοδο στη Λευκορωσία χωρίς βίζα και στη συνέχεια αφέθησαν ελεύθεροι. Η Λευκορωσία δεν απολογήθηκε ποτέ, ενώ δεν προσέφερε αποζημίωση για τους θανάτους.[71]

Στις 11 Αυγούστου 2007, ένα αερόστατο θερμού αέρα πήρε φωτιά και συνετρίβη στη Βρετανική Κολομβία όταν ένας σωλήνας καυσίμου αποκολλήθηκε από τη δεξαμενή προπανίου, σκοτώνοντας δύο επιβάτες. Η Επιτροπή Ασφαλείας των Μεταφορών του Καναδά αποφάνθηκε πως οι δεξαμενές καυσίμων θα έπρεπε να διαθέτουν αυτόματες βαλβίδες κλεισίματος.[72]

Τη 1η Ιανουαρίου 2011, αερόστατο θερμού αέρα συνετρίβη στο Γουέστφιλντ, του Σόμερσετ στο Ηνωμένο Βασίλειο, σκοτώνοντας και τους δύο επιβαίνοντες.[73]

Στις 7 Ιανουαρίου 2012, ένα αερόστατο θερμού αέρα σε πτήση από το Κάρτερτον της Νέας Ζηλανδίας, ακούμπησε σε καλώδια ηλεκτρικού ρεύματος, και συνετρίβη λίγα χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη, σκοτώνοντας και τους επτά επιβαίνοντες.[74]

Στις 23 Αυγούστου 2012 στη Σλοβενία, ένα αερόστατο θερμού αέρα συνετρίβη στο έδαφος εξαιτίας καταιγίδας, σκοτώνοντας 6 και τραυματίζοντας 26 επιβαίνοντες.[75]

Στις 26 Φεβρουαρίου 2013 συνέβη το πλέον θανατηφόρο ατύχημα με αερόστατο στην ιστορία όταν ένα αερόστατο θερμού αέρα εξεράγη και συνετρίβη κοντά στο Λούξορ της Αιγύπτου. Η συντριβή προκάλεσε τον θάνατο 19 εκ των 21 επιβαινόντων.[76]

Στις 30 Ιουλίου 2016, αερόστατο θερμού αέρα που μετέφερε 16 ανθρώπους πήρε φωτιά και συνετρίβη κοντά στο Λόκχαρτ του Τέξας. Σκοτώθηκαν όλοι.[77]

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Υποσημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ Deng, Yinke (2011). Ancient Chinese Inventions. Cambridge: Cambridge University Press. σελ. 131-132. ISBN 9780521186926. 
  2. ↑ «Ancient Chinese Technology - Miniature Hot Air Ballon». library.thinkquest.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2008. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. 
  3. ↑ Nott, Julian. «The Extraordinary Nazca Prehistoric Balloon». nott.com. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. With just a loom and fire you can fly! 
  4. ↑ Lennart A.T. Ege· Kenneth Munson (1973). Balloons and airships. UK: Blandford. σελ. 6. ISBN 9780713705683. ...we came across a French source which tells of a missionary who once found, in archives in Pekin, a report of the way the civilised nations of the east solved the problems of aerial navigation by means of balloons, centuries before the Europeans. 
  5. ↑ Joseph Needham (1965). Science and Civilisation in China: Physics and Physical Technology, Part 2, Mechanical Engineering. 4. Taipei: Caves Books Ltd. σελ. 591. 
  6. ↑ L. Ferrand de Ameida (1981). «Gusmão, Bartolomeu Lourenço de». Στο: Joel Serrão. Dicionário de História de Portugal. III. Porto: Figueirinhas. σελ. 184–185. 
  7. ↑ Romulo de Carvalho (1991). História dos Balões. Lisboa: Relógio d'Agua. ISBN 9789727081530. 
  8. ↑ F. Murillo Cruz Filho (1985). Bartolomeu Lourenço de Gusmão: Sua Obra e o Significado Fáustico de Sua Vida. Rio de Janeiro: Biblioteca Reprográfica Xerox. 
  9. ↑ Inocencio da Silva· Brito Aranha (1859). Diccionario Bibliographico Portuguez. Lisboa: Imprensa Nacional. σελ. 332–334. 
  10. ↑ Affonso d' Escragnolle Taunay (1942). Bartolomeu de Gusmão: inventor do aerostato: a vida e a obra do primeiro inventor americano. Sao Paulo: Leia. σελ. 112. 
  11. ↑ Affonso d'Escragnolle Taunay (1935). Bartholomeu de Gusmão e a sua prioridade aerostatica. São Paulo: Escolas Profissionaes Salesianas. σελ. 481. 
  12. ↑ «CIA Notable flights and performances: Part 01, 0000-1785». www.ballong.org. Svenska Ballong Federationen. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. Date 1709-08-08 Pilot: Bartholomeu Lourenço de Gusmão, Earliest recorded model balloon flight. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 13,4 13,5 13,6 13,7 Federation Aeronautique Internationale, Ballooning Commission, Hall of Fame, Robert Brothers.
  14. ↑ 14,0 14,1 Science and Society, Medal commemorating Charles and Robert’s balloon ascent, Paris, 1783.
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 Eccentric France: Bradt Guide to mad, magical and marvellous France By Piers Letcher - Jacques Charles
  16. ↑ Today in Science, The Montgolfier and Charles Balloons, from 1911 Encyclopædia Britannica
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 17,3 17,4 17,5 17,6 17,7 17,8 Fiddlers Green, History of Ballooning, Jacques Charles
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 Gillispie, Charles Coulston (1983). The Montgolfier brothers and the invention of aviation 1783-1784. Princeton: Princeton University Press. ISBN 978-0-691-08321-6. 
  19. ↑ 19,0 19,1 Beischer, DE; Fregly, AR (1960). «Animals and man in space. A chronology and annotated bibliography through the year 1960.». US Naval School of Aviation Medicine ONR TR ACR-64 (AD0272581). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-08-11. https://web.archive.org/web/20150811085105/http://archive.rubicon-foundation.org/xmlui/handle/123456789/9288. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  20. ↑ «CIA Notable flights and performances: Part 01, 0000-1785». www.ballong.org. Svenska Ballong Federationen. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. Date 1783-11-21 Pilot: Jean-François Pilâtre de Rozier, First recorded manned flight. 
  21. ↑ «U.S. Centennial of Flight Commisstion: Early Balloon Flight in Europe». www.centennialofflight.net. U.S. Centennial of Flight Commisstion. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. 
  22. ↑ «Start-Flying: history of balloon flying». www.start-flying.com. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. 
  23. ↑ «Lighter than air: The Montgolfier Brothers». www.chm.bris.ac.uk. University of Bristol. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. 
  24. ↑ «National Air and Space Museum: Pioneers of Flight gallery». airandspace.si.edu. National Air and Space Museum. Ανακτήθηκε στις 11 Μαρτίου 2017. 
  25. ↑ Histoire Beuvry, Balloon revolution
  26. ↑ Encyclopædia Britannica - Balloon Flight
  27. ↑ Cira, Colo State.edu, Hilger, Metrology, Profile of Nicolas-Louis Robert
  28. ↑ Kotar, S. L.· Gessler, J. E. (2010). Ballooning: A History, 1782-1900. North Carolina: McFarland. σελ. 42. ISBN 9780786449415. 
  29. ↑ Curley, Helen (2000). Local Ireland Almanac and Yearbook of Facts: 2000. Dublin: Local Ireland. σελ. 198. ISBN 9780953653706. 
  30. ↑ Parramore, Thomas C. (2003). First to Fly: North Carolina and the Beginnings of Aviation. North Carolina: UNC Press Books. σελ. 49. ISBN 9780807854709. 
  31. ↑ Brady, Tim (2000). The American Aviation Experience: A History. Illinois: SIU Press. σελ. 321. ISBN 9780809323715. 
  32. ↑ Encyclopedia Americana. USA: Americana Corporation. 1965. σελ. 499. 
  33. ↑ «Aviation Adventurer Steve Fossett Missing». CBS News. 4 Σεπτεμβρίου 2007. http://www.cbsnews.com/news/aviation-adventurer-steve-fossett-missing/. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  34. ↑ «Fossett is first solo balloonist to orbit the globe» (στα αγγλικά). The Guardian. 2 Ιουλίου 2002. ISSN 0261-3077. https://www.theguardian.com/world/2002/jul/02/4. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  35. ↑ Ferguson, Norman (2013). The Little Book of Aviation. Gloucestershire: History Press. σελ. 48. ISBN 9780752492858. 
  36. ↑ Gillon, Jack (2015). Secret Edinburgh. Edinburgh: Amberley Publishing Limited. σελ. 65. ISBN 9781445639819. 
  37. ↑ «Conquest of the Skies: A History of Ballooning. Exhibition > Scientific Treatises». www.indiana.edu. Indiana University. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  38. ↑ FAA General Aviation News. Washington: Office of Flight Standards Service, Federal Aviation Administration, Department of Transportation. 1977. σελ. 78. 
  39. ↑ Rawcliffe, Carole· Wilson, Richard (2004). Norwich Since 1550. London: A&C Black. σελ. 207. ISBN 9781852854508. 
  40. ↑ Bryan MacMahon (2010). Ascend or Die: Richard Crosbie - pioneer of balloon flight. Ireland: The History Press. σελ. 256. ISBN 9781845889852.  με αναφορά από το: James Scannell (2011). «First Flight by an Irishman». Ireland's Genealogical Gazette 6 (3): 4. ISSN 1649-7937.  διαθέσιμο στο «Ireland's Genealogical Gazette» (PDF). Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  41. ↑ Hodgson, John Edmund (1924). «The first English aeronaut: James Sandler and his sons». The history of aeronautics in Great Britain: from the earliest times to the latter half of the nineteenth century. Oxford: Oxford University Press, H. Milford. σελ. 403. 
  42. ↑ Turner, Charles Cyril (1912). The Romance of Aeronautics: An Interesting Account of the Growth & Achievements of All Kinds of Aerial Craft. UK: Seeley, Service & Company, limited. σελ. 58. 
  43. ↑ The Encyclopaedia Britannica a Dictionary of Arts, Sciences, and General Litterature: I. London: Ad. and Charles Black. 1875. σελ. 192. 
  44. ↑ «1852 (September) - Flight of fantasy». www.old-father-thames.co.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Οκτωβρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  45. ↑ Winn, Christopher (2009). I Never Knew That About London. London: Random House. σελ. 220. ISBN 9781407028217. 
  46. ↑ Vincent, Benjamin (1863). «Robert Cocking». Dictionary of Dates for Universal Reference (London). 
  47. ↑ Barentine, John C. (2015). The Lost Constellations: A History of Obsolete, Extinct, or Forgotten Star Lore. Heidelberg: Springer. σελ. 174-175. ISBN 9783319227955. 
  48. ↑ Mikhaĭlovskiĭ-Danilevskiĭ, Aleksandr Ivanovich (1840). Geschichte des vaterländischen Krieges im Jahre 1812. Berlin: E. Götschel. σελ. 229-230. 
  49. ↑ Cobbett's Weekly Political Register. 22. London: R. Bagshaw. 1812. σελ. 659-660. 
  50. ↑ Prechtl, Johann J. (1819). Jahrbücher des Kaiserlichen Königlichen Polytechnischen Institutes in Wien. Wien: Wien Kaiserlich-Königliches Polytechnisches Institut. σελ. 405. 
  51. ↑ Kaiserl. königl. oesterreichishes Amts- und Intelligenz-Blatt. Salzburg: F.X. Duyle. 1819. σελ. 44-46. 
  52. ↑ Tolstoy, Leo (2007). War and Peace. New York: Alfred A Knopf. σελ. 751& 1240. 
  53. ↑ Haydon, F. Stansbury (2000). Military Ballooning During the Early Civil War. Baltimore: JHU Press. σελ. 21-22. ISBN 9780801864421. 
  54. ↑ «Balloons in the American Civil War». /www.centennialofflight.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  55. ↑ Hattaway, Herman (2013). Shades of Blue and Gray: An Introductory Military History of the Civil War. Columbia & London: University of Missouri Press. σελ. 56. ISBN 9780826260734. 
  56. ↑ Hillson, Franklin J. (Summer 1989). «Barrage Balloons for Low-Level Air Defense». www.au.af.mil. Air & Space Power Journal. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2017. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  57. ↑ Pfotzer, G. (1972). «History of the Use of Balloons in Scientific Experiments». Space Science Reviews 13 (2): 199-242. http://articles.adsabs.harvard.edu/full/seri/SSRv./0013//0000199.000.html. 
  58. ↑ «Gondola, Double Eagle 2». airandspace.si.edu. Smithsonian National Air and Space Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2017. 
  59. ↑ «Gondola, Breitling Orbiter 3». airandspace.si.edu. Smithsonian National Air and Space Museum. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2017. 
  60. ↑ π.χ., Frauenfelder, Mark (26 Οκτωβρίου 2007). «DIY balloon sent up 30km». boingboing.net. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  61. ↑ Hevesi, Dennis (4 Ιουνίου 2007). «Ed Yost, 87, Father of Modern Hot-Air Ballooning, Dies». The New York Times. https://www.nytimes.com/2007/06/04/us/04yost.html?_r=1&oref=slogin. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  62. ↑ Fells, Maurice (2016). Bristol Plaques. Bristol: History Press. σελ. 22. ISBN 9780750969062. 
  63. ↑ Ballooning. 31-32. USA: Balloon Federation of America. 1998. σελ. 27. 
  64. ↑ Patterson, Thom (1 Αυγούστου 2016). «Texas crash: How safe are hot air balloons?». CNN. http://edition.cnn.com/2016/08/01/health/hot-air-balloon-safety/. Ανακτήθηκε στις 2017-03-13. 
  65. ↑ «Terry McCormack - Early Hot Air Ballooning in Australia». members.ozemail.com.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  66. ↑ «Australia Balloon Crash Kills 13». New York Times. AP. 14 Αυγούστου 1989. https://www.nytimes.com/1989/08/14/world/australia-balloon-crash-kills-13.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  67. ↑ Browne, Malcolm W. (14 Σεπτεμβρίου 1995). «2 American Balloonists Die When Shot Down in Belarus». The New York Times (The New York Times Company). https://www.nytimes.com/1995/09/14/world/2-american-balloonists-die-when-shot-down-in-belarus.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  68. ↑ «Racing Balloon Is Shot Down by Attack Helicopter in Belarus» (pdf). Flight Safety Foundation. Ιούλιος 1996. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  69. ↑ Cimons, Marlene; Williams, Carol J. (15 Σεπτεμβρίου 1995). «Ill-Fated Balloonists Shared Passion for Flying». Los Angeles Times (Tribune Company). http://articles.latimes.com/1995-09-15/news/mn-46149_1_american-balloon. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  70. ↑ «Belarus shoots down US balloon». The Independent (Λονδίνο). 14 Σεπτεμβρίου 1995. http://www.independent.co.uk/news/world/belarus-shoots-down-us-balloon-1600976.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  71. ↑ «U.S. Relations With Belarus». www.state.gov. Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Νοεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2017. 
  72. ↑ «Dislodged fuel line led to flaming balloon crash in B.C.». CBC News. 22 Σεπτεμβρίου 2008. http://www.cbc.ca/news/canada/british-columbia/story/2008/09/22/bc-balloon-report.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  73. ↑ Batty, David (1 Ιανουαρίου 2011). «Hot air balloon crash kills two». Λονδίνο: The Guardian. https://www.theguardian.com/uk/2011/jan/01/two-killed-hot-air-balloon-crash-somerset. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  74. ↑ «Eleven dead in New Zealand hot air balloon crash». BBC News. 6 Ιανουαρίου 2012. http://www.bbc.co.uk/news/world-asia-16450659. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  75. ↑ «Hot Air Balloon Crash In Slovenia Kills 4». Reuters. 23 Αυγούστου 2012. http://www.huffingtonpost.com/2012/08/23/hot-air-balloon-crash-slovenia_n_1824151.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  76. ↑ Kane, Patricia (7 Ιουνίου 2015). «Revealed: What REALLY happened to doomed hot air balloon flight that killed 19 passengers on dream trip which turned into carnage». Daily Mail. http://www.dailymail.co.uk/news/article-3113771/What-REALLY-happened-doomed-hot-air-balloon-flight-killed-19-passengers-dream-day-turned-carnage.html. Ανακτήθηκε στις 2017-03-12. 
  77. ↑ «Texas hot air balloon crash that killed 16 among worst in aviation history». The Guardian. Associated Press. 31 Ιουλίου 2016. https://www.theguardian.com/us-news/2016/jul/31/texas-hot-air-balloon-crash-lockhart-among-the-worst. Ανακτήθηκε στις 2017-03-13. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Needham, Joseph (1986). Science and Civilization in China: Volume 4, Physics and Physical Technology, Part 2, Mechanical Engineering. Taipei: Caves Books Ltd.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ιστορία_της_αεροστατικής&oldid=10700668"