Κήποι Κρέμορν (Λονδίνο)
Οι Κήποι Κρέμορν (αγγλικά: Cremorne Gardens) ήταν περίφημοι κήποι αναψυχής στις όχθες του ποταμού Τάμεση στο Τσέλσι του Λονδίνου. Βρισκόταν μεταξύ του Λιμανιού του Τσέλσι και το τέλος της οδού King's, ενώ άκμασαν την περίοδο μεταξύ 1845 και 1877. Σήμερα διασώζονται μόνο μερικά ίχνη του δίπλα στον ποταμό. Το Κρέμορν είναι επίσης συνοικία του Βασιλικού Δήμου του Κένσινγκτον και του Τσέλσι. Ο πληθυσμός της συνοικίας κατά την απογραφή του 2011 ήταν 7.974 κάτοικοι.[1]
| Κήποι Κρέμορν | |
|---|---|
 The Dancing Platform at Cremorne Gardens (Η Πλατφόρμα Χορού στους Κήπους Κρέμορν), του Φίμπους Λέβιν, 1864. | |
 | |
| Είδος | pleasure garden |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 51°28′48″N 0°10′42″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Τσέλσι |
| Χώρα | Ηνωμένο Βασίλειο |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΗ περιοχή αρχικά ανήκε στον Κόμη του Χάντινγκτον (περ. 1750), πατέρα της Λαίδης Μπέτυ, ο οποίος είχε κατασκευάσει έπαυλη. Το κτήμα πέρασε από διάφορα χέρια μεταξύ των οποίων του Ιρλανδού ευπατρίδη, Τόμας Ντόουσον, Βαρόνου Ντάρτρεϊ και Υποκόμη Κρέμορν (1725–1813), ο οποίος το καλλώπισε.[2]
Η ονομασία Κρέμορν προέρχεται από την ομότιμη έδρα της Κομητείας Μόναγκαν η οποία είναι ακόμη γνωστή ως Βαρονεία του Κρέμορν, και είναι η αγγλικοποιημένη μορφή της γαελικής ονομασίας Crioch Mhùrn. Αυτό σημαίνει Όρια της Μορν, της περιοχής που κατείχε η αρχαία φυλή Mughdorna. Η ονομασία είναι συγγενής με αυτή τον Όρεων του Μορν.
Η έκταση πωλήθηκε από την οικογένεια το 1831 σε κάποιον βαρόνο ντε Μπερενζέρ,[3] ο οποίος ήταν καταδικασθείς απατεώνας του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Τσαρλς Ράντομ. Ο ντε Μπερενζέρ μετέτρεψε στον χώρο σε αθλητικές εγκαταστάσεις, με όνομα The Stadium, και έγινε χώρος εκμάθησης τεχνικών αυτοάμυνας.[4] Η επιχείρηση του χρεοκόπησε το 1843, αλλά νωρίτερα ο ντε Μπερενζέρ είχε πραγματοποιήσει διάφορα θεάματα στους κήπους, συμπεριλαμβανομένης και πτήσης με αερόστατο το 1838. Για δύο χρόνια οι κήποι άνοιγαν τα καλοκαίρια, και πραγματοποιούνταν φεστιβάλ όπως το "Pie de Nie".[5] Ο χώρος πωλήθηκε το 1845. Ο Τζέιμς Έλλις έλαβε την άδεια εκμετάλλευσης τον Ιανουάριο του 1845.[6] Τότε ο χώρος αναπτύχθηκε σε χώρο ψυχαγωγίας και θεάματος από τον Τζέιμς Έλλις, και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής έως το 1877.
Ο γνωστός καλλιτέχνης Τζέιμς Άμποτ Μακνίλ Γουίστλερ ζωγράφισε αρκετές νυκτωδίες των Κήπων Κρέμορν μεταξύ 1872 και 1877. Έμενε σε κοντινή απόσταση από τους Κήπους. Το έργο του Κήποι Κρέμορν Αρ. 2 είναι γεμάτο με μοντέρνες και ενεργές φιγούρες και παραλληλίζεται ως ένα σημείο με τα έργα «σύγχρονης ζωής» των Γάλλων Μανέ και Τισό, με τους οποίους διατηρούσε επικοινωνία κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1870.[7]
Οι Κήποι Κρέμορν δεν είχαν ποτέ την διασημότητα των Κήπων Βόξχολ, και κάποια στιγμή η παρουσία των κήπων έγινε πολύ ενοχλητική στους περιοίκους, οι οποίοι οδήγησαν στην μη ανανέωση της άδειας τους. Έτσι στο μεγαλύτερο μέρος των κήπων κατασκευάστηκαν κτίρια σε μικρό διάστημα, ενώ η ονομασία τους παραμένει σε παρακείμενη οδό.[8]
Ο Ντόναλντ Τζέιμς Γουίλ, στην πρώτη έκδοση των απομνημονευμάτων του από το Τσέλσι, το έργο World's End, περιγράφει την ιστορία της κατασκευής των κήπων.[9]
Παρόν
ΕπεξεργασίαΠλέον διασώζεται ένα υπόλειμμα των κήπων στις όχθες του Τάμεση. Η περιοχή είναι πεζοδρομημένη, και λίγα θυμίζουν ότι κάποτε εκεί βρισκόταν κήποι, αν και υπάρχουν ακόμη δύο αποβάθρες, όπως και στους παλιούς κήπους. Οι αποβάθρες χρησιμοποιούνταν από επισκέπτες των κήπων που ερχόταν με βάρκες. Πρόσφατα μια από τις μεταλλικές πύλες των κήπων αποκαταστάθηκε και βρίσκεται κοντά στην αρχική θέση (51°28′47″N 0°10′42″W / 51.47983°N 0.17834°W). Επίσης, υπάρχουν κήποι με την ίδια ονομασία στην Μελβούρνη της Αυστραλίας.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Kensington and Chelsea Ward population 2011». Neighbourhood Statistics. Office for National Statistics. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2017.
- ↑ Thornbury, Walter (1892). Old and New London: A Narrative of Its History, Its People, and Its Places. London: Cassell. σελ. 84.
- ↑ Jackson, Hazelle. «Who to Cremorne Would Not Gladly Repair? A brief history of Cremorne Gardens, Chelsea». London Park and Gardens Trust. London Parks & Gardens Trust. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2017.
- ↑ «Baron Charles de Berenger's "Defensive Gymnastics" (1838)». The Bartitsu Society. The Bartitsu Society. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2017.
- ↑ «Cremorne House and Cremorne Gardens». The Morning Post (London, England) (23222): 2. 1845-06-19. «Mr Littlejohn, late of the Rosherville Gardens ... has the honour to announce that he will open the Tavern, Park and Gardens of Cremorne for the season».
- ↑ «Surrey Sessions». Daily News (London, England) (48). 1846-03-17. http://infotrac.galegroup.com/galenet/sid.
- ↑ Whistler, James Abbott McNeill· Russell, Peter (2017). Delphi Complete Works of James McNeill Whistler (Illustrated). UK: Delphi Classics. σελ. 129. ISBN 9781786565099.
- ↑ Walford, Edward (1879). Londoniana. London: Hurst and Blackett. σελ. 187.
- ↑ James, Donald (2006). World's End (Νέα έκδοση). London: Arrow. ISBN 9780099474166.
Πηγές
Επεξεργασία- The Victorian Dictionary
- Cremorne Gardens in Old and New London, Volume 5 (1878)
- bdonline
- Το παρόν λήμμα ενσωματώνει κείμενο από έκδοση που είναι πλέον κοινό κτήμα: Chisholm, Hugh, επιμ.. (1911) «Cremorne Gardens» Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάννικα 7 (11η έκδοση) Cambridge University Press, σελ. 408
Συντεταγμένες: 51°28′48″N 0°10′42″W / 51.48000°N 0.17833°W