Βικιπαίδεια

Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών

ελληνική υπηρεσία πληροφοριών

Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.) είναι η κύρια υπηρεσία συγκέντρωσης, επεξεργασίας και διανομής πληροφοριών, στα αρμόδια στελέχη της Ελληνικής Κυβέρνησης.

Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών
ΕΥΠ

Το αρχηγείο της ΕΥΠ στην Αθήνα
Γενικές πληροφορίες
ΣύστασηΦεβρούαριος 1949, πριν 75 έτη (1949-02) (ως Κ.Υ.Π.Ε.)
Πρώην φορείςΤμήμα Πληροφοριών
Κέντρο Πληροφοριών Κέρκυρας
Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας
Υπηρεσία Αμύνης του Κράτους
Υπηρεσία Προστασίας Στρατεύματος
Δικαιοδοσία Ελληνική Δημοκρατία
ΈδραΠαναγιώτη Κανελλόπουλου 4, Αθήνα
37°59′26″N 23°46′37″E / 37.99044738338479°N 23.777017626961403°E / 37.99044738338479; 23.777017626961403Συντεταγμένες: 37°59′26″N 23°46′37″E / 37.99044738338479°N 23.777017626961403°E / 37.99044738338479; 23.777017626961403
Ρητόλόγων ἀπορρήτων ἐκφορὰν μὴ ποιοῦ (Περίανδρος)
Υπάλληλοι(περίπου) 1.800
Ετήσιος προϋπολογισμός37.779.000 € (2024)[1]
ΔιοικητήςΘεμιστοκλής Δεμίρης[2]
Υποδιοικητής Εξωτ. ΥποθέσεωνΡαπτάκης Ιωάννης[3]
Υποδιοικητής Εσωτ. ΑσφάλειαςΥποστράτηγος ε.α. Αντώνιος Τζιτζής[3]
ΥπαγωγήΠρωθυπουργός της Ελληνικής Δημοκρατίας
Ιστότοποςnis.gr
Σημειώσεις
Η Υπηρεσία υποβάλλει εκθέσεις στη Βουλή των Ελλήνων και εκδίδει ετήσιες εκθέσεις δραστηριότητας[4]
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι κύριες δραστηριότητες της ΕΥΠ αποτελούν τη συλλογή, επεξεργασία και διανομή, στις αρμόδιες αρχές, πληροφοριών οι οποίες αφορούν στην εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, αλλά και την αντιμετώπιση της κατασκοπευτικής, σε βάρος της χώρας, δραστηριότητας ξένων υπηρεσιών πληροφοριών.[4]

Ιστορία

Επεξεργασία

Πρόδρομες υπηρεσίες

Επεξεργασία

Τμήμα Πληροφοριών

Επεξεργασία

Η πρώτη σύγχρονη υπηρεσία πληροφοριών, το Τμήμα Πληροφοριών του Υπουργείου Εξωτερικών δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 1908. Επικεφαλής του ήταν ο Παναγιώτης Δαγκλής, στρατιωτικός και μέλος του Μακεδονικού Κομιτάτου. Στόχος του Τμήματος Πληροφοριών ήταν η προώθηση της ελληνικής προπαγάνδας καθώς και η συλλογή οικονομικών και στρατιωτικών πληροφοριών, μέσω ενός δικτύου ελληνικών προξενείων στην ελεγχόμενη από τους Οθωμανούς Μακεδονία. Το Τμήμα δεν απορρόφησε ούτε συνεργάστηκε με ιδιωτικές ελληνικές μυστικές οργανώσεις που συνέχιζαν να δρουν ανεξάρτητα. Γεγονότα όπως το Κίνημα στο Γουδί και η Επανάσταση των Νεότουρκων, προκάλεσαν μια απότομη μείωση της ελληνικής δραστηριότητας στη Μακεδονία με την τελική διάλυση του Τμήματος τον Νοέμβριο του 1909.[5]

Κέντρο Πληροφοριών Κέρκυρας

Επεξεργασία

Το 1923, η Ιταλία κατέλαβε την Κέρκυρα αφού κατηγόρησε την τελευταία ότι δολοφόνησε τον Ιταλό στρατηγό Ενρίκο Τελίνι. Το περιστατικό στην Κέρκυρα ώθησε την Ελλάδα να δημιουργήσει το Κέντρο Πληροφοριών Κερκύρας υπό τον Γεώργιο Φεσσόπουλο. Το κέντρο ήταν επιφορτισμένο με την αντιμετώπιση της ιταλικής προπαγάνδας, τη διακοπή του εμπορίου με την Ιταλία, τον περιορισμό του καθολικού προσηλυτισμού και της χρήσης της ιταλικής γλώσσας. Εκτός από αυτό, το κέντρο παρακολουθούσε επίσης τις δραστηριότητες των Αρμενίων προσφύγων και ειρηνιστών που κατοικούσαν στο νησί, από φόβο μήπως ήταν πράκτορες κομμουνιστών.

Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας

Επεξεργασία

Στις 25 Σεπτεμβρίου 1925, ο Θεόδωρος Πάγκαλος ίδρυσε την Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας υπό την αιγίδα της Ελληνικής Χωροφυλακής.[6] Στις 27 Δεκεμβρίου, ο Φεσσόπουλος ανέλαβε την ΥΕΑ και στις 29 Ιανουαρίου 1926 μετονομάζεται σε Υπηρεσία Γενικής Ασφάλειας του Κράτους (ΥΓΑΚ), η οποία τώρα υπαγόταν στο Υπουργείο Εσωτερικών. Η ΥΓΑΚ συνέχισε να συγκεντρώνει πληροφορίες για κομμουνιστές και λαθρομετανάστες με την κύρια αποστολή της να είναι «η παρακολούθησις των πάσης φύσεως προπαγανδών των ενεργούμενων εναντίον της Ασφαλείας του Κράτους και η υπόδειξις μέτρων προς εξουδετέρωσιν αυτών». Τον Αύγουστο του 1926 ο Πάγκαλος ανετράπη με αντιπραξικόπημα από τον Γεώργιο Κονδύλη. Ο οποίος διέλυσε την ΥΓΑΚ λόγω της στενής της σχέσης με τον Πάγκαλο, αφήνοντας την Ελλάδα χωρίς υπηρεσία πληροφοριών για τα επόμενα 10 χρόνια.[7][8]

Υπηρεσία Αμύνης του Κράτους

Επεξεργασία

Τον Ιανουάριο του 1936 ιδρύθηκε η Υπηρεσία Αμύνης του Κράτους (ΥΑΚ) με υπαγωγή στο Υπουργείο Στρατιωτικών, που λογοδοτούσε απευθείας στον Υπουργό Άμυνας. Στις αρμοδιότητές της περιελάμβανε «παρακολούθηση της ξένης προπαγάνδας που διεξάγεται κατά του Κράτους, της μετακίνησης και διαμονής ξένων υπηκόων στη χώρα, της συλλογής πληροφοριών σχετικά με την ασφάλεια του κράτους και της εισαγωγής αντίμετρων». Στις 5 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, η υπηρεσία διαλύθηκε από το καθεστώς Μεταξά και αντικαταστάθηκε από το Υφυπουργείο Δημοσίας Ασφαλείας.[8][9]

Υπηρεσία Προστασίας Στρατεύματος

Επεξεργασία

Το 1944, κάνει την εμφάνισή της η Υπηρεσία Προστασίας Στρατεύματος, με πρωτοβουλία του Σοφοκλή Βενιζέλου. Το 1945 μετονομάζεται σε Διεύθυνση Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΔΥΠΛ).[10]

Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών

Επεξεργασία

Τον Φεβρουάριο του 1949, ιδρύεται η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ερευνών (Κ.Υ.Π.Ε), κατά το πρότυπο της CIA.[11] Με το νομοθετικό διάταγμα 2421 της 9ης Μαΐου 1953, λαμβάνει πλέον τη γνωστή ονομασία, Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών.[12] Η αποστολή της οποίας είναι όμως διαφορετική από αυτή της CIA, αφού σκοπός της είναι η αντιμετώπιση από την μία της εσωτερικής απειλής του κομμουνισμού, και από την άλλη των Ελλήνων κομμουνιστών του εξωτερικού.[13] Πρώτος διοικητής της ΚΥΠ ανέλαβε ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού (αργότερα Αντιστράτηγος) Αλέξανδρος Νάτσινας (1908-1997), στις 6 Ιουνίου του ίδιου χρόνου.[14] Καθ' όλη τη διάρκεια των κυβερνήσεων Παπάγου και Καραμανλή, η ελληνική ΚΥΠ ήταν υπό τον απόλυτο έλεγχο της αμερικανικής CIA, η οποία υποστήριζε το καθεστώς.[15] Ακόμη και οι μισθοί των πρακτόρων πληρώνονταν απευθείας από τους Αμερικανούς, χωρίς καμία ανάμειξη του ελληνικού κράτους.[16][17] Κάτι το οποίο συνεχίστηκε και μετά τη Χούντα, με τον βουλευτή του ΕΔΗΚ, Κωσταντίνο Μπαντουβά, να δηλώνει το 1977 πως υπάλληλοι της ΚΥΠ χρηματοδοτούνται από την CIA.[18]

Οι Αμερικάνοι σύμφωνα με τον ίδιο τον Πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον, ο οποίος άλλωστε είχε συμπάθεια ως προς το καθεστώς[19][20], χρειαζόντουσαν την Ελλάδα λόγω της τότε[α] στρατιωτικής της ισχύς και της γεοπολιτικής της θέσεως.[21]

«The major difference is that in the 1950’s it was unfashionable to support Communists but it is no longer so. People now say they don’t care about the security of Europe; they want the Greeks to be pure. I don’t know what would happen at the lower levels in Europe. I know what I’d do—we need the Greeks because of 10 divisions, and the Mid-east. We don’t like the government but we’d like its successor less. We can’t do this, of course. Papandreou is a coldeyed tough guy of the left. We have to do it right. Constantine should come back for his interest and Greece’s interest and tell them we believe they should move and say they will move».

— Ρίτσαρντ Νίξον, Foreign Relations, 1969–1976, Volume XXIX, σελ.722, ενότητα 283. Editorial Note, 1970-06-17[21]

Οι ηγέτες της Χούντας των Συνταγματαρχών αναδείχθηκαν μέσω της ΚΥΠ. Ο Συνταγματάρχης Πυροβολικού Γεώργιος Παπαδόπουλος υπηρέτησε εκεί για πέντε χρόνια (1959-1964) και εθεωρείτο «άνθρωπος κλειδί» ώντας κλαδάρχης Αντικατασκοπείας.[22] Όπως και ο Νάτσινας, έτσι και ο ίδιος αναμείχθηκε στην προετοιμασία του Σχεδίου Περικλής και διατέλεσε προσωπικός γραμματέας του, επικεφαλής του Β' Κλάδου, που είχε να κάνει με την εσωτερική ασφάλεια της χώρας και σύνδεσμος μεταξύ ΚΥΠ και CIA.[22] Ο επίσης Συνταγματάρχης Πυροβολικού Νικόλαος Μακαρέζος διορίστηκε το 1966 επί κυβερνήσεων των «αποστατών», επικεφαλής του επίλεκτου Α' Κλάδου της ΚΥΠ, που ήταν υπεύθυνος για τους Έλληνες κατασκόπους σε ξένες χώρες.[23] Επί Χούντας Παπαδόπουλου, την ΚΥΠ διοίκησαν διαδοχικά ο Ταξίαρχος Πυροβολικού Αλέξανδρος Χατζηπέτρος, γόνος αρχοντικής στρατιωτικής οικογένειας, της οποίας γενάρχης ήταν ο Χριστόδουλος Χατζηπέτρος, και ο Αντισυνταγματάρχης Πυροβολικού (αργότερα Υποστράτηγος) Μιχάλης Ρουφογάλης.[21][24][25] Ο Ρουφογάλης ήταν γνωστός περισσότερο για την κοσμική ζωή του και την αδυναμία του στο ωραίο φύλο και λιγότερο για τις κατασκοπευτικές του ικανότητες. Το βάρος της καταστολής του αντιδικτατορικού κινήματος ανέλαβε η ΕΣΑ του Δημήτρη Ιωαννίδη, και όχι τόσο η ΚΥΠ.[26] Επειδή όμως υπήρχε μεγάλη αντιζηλία μεταξύ της ΚΥΠ και της ΕΑΤ-ΕΣΑ,[26] μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου το 1973 ο Ιωαννίδης αντικατέστησε τον Ρουφογάλη με τον Λάμπρο Σταθόπουλο.[26]

Ίδρυση της ΕΥΠ

Επεξεργασία

Ο επόμενος μεγάλος σταθμός στην ιστορία της Υπηρεσίας είναι το 1981. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να ελέγξει απόλυτα τις υπηρεσίες πληροφοριών και ασφάλειας. Στην ηγεσία της ΚΥΠ τοποθετείται ο απόστρατος Αντιστράτηγος Πεζικού Γεώργιος Πολίτης, στενός φίλος του Στρατηγού και Υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Αντώνη Δροσογιάννη. Υπαρχηγός αναλαμβάνει ο Ταξίαρχος Βασίλης Τσαγρής, που στη διάρκεια της Χούντας είχε δραπετεύσει στην Ιταλία και είχε αναλάβει το παραστρατιωτικό τμήμα του ΠΑΚ.[27] Το 1986, με τον νόμο 1645, η υπηρεσία που έως τότε συνέχισε να ονομάζεται «Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών» (Κ.Υ.Π.) μετονομάσθηκε σε «Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών» (Ε.Υ.Π.) και αποτελεί αυτοτελή πολιτική δημόσια υπηρεσία με έργο τη συλλογή, επεξεργασία και διανομή πληροφοριών που αφορούν στην ασφάλεια της χώρας. Το καθεστώς λειτουργίας της ΕΥΠ ρυθμίζεται από προεδρικά διατάγματα που εκδίδονται κατ' εφαρμογή του ιδρυτικού της νόμου. Πρώτος Διοικητής της νέας ΕΥΠ διορίζεται με απόφαση του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Κώστας Τσίμας.

Ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ ήταν, μεταξύ 1996 και 2019, ο εκάστοτε αρμόδιος υπουργός για θέματα Δημοσίας Τάξεως/Προστασίας του Πολίτη. Από τον Αύγουστο του 2019, βάσει του Ν.4622/2019, υπήχθη εκ νέου στην Προεδρία της Κυβερνήσεως.

Διασφάλιση Πληροφοριών

Επεξεργασία

Η ΕΥΠ λειτουργεί ως εθνική αρχή CRYPTO (κρυπτασφάλεια) και INFOSEC (ασφάλεια Η/Υ) στην Ελλάδα , παρέχοντας κρυπτογραφικά κλειδιά και πιστοποιώντας συστήματα κρυπτογράφησης, ενώ παράλληλα παρέχει οδηγίες και τεχνική υποστήριξη σε θέματα Ασφάλεια επικοινωνιών – πληροφορικής|ασφάλειας επικοινωνιών – πληροφορικής για τους φορείς του Δημοσίου και τις Ένοπλες Δυνάμεις.[28] Σχετικά με το ρόλο της ως εθνική αρχή TEMPEST, η Υπηρεσία αναφέρει: «Στην περίπτωση πληροφοριών με διαβάθμιση ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟ και άνω, πρέπει να εφαρμόζονται μέτρα ασφάλειας κατά της διαρροής αυτών των πληροφοριών μέσω ακούσιων ηλεκτρομαγνητικών εκπομπών. Αυτά τα μέτρα ασφάλειας είναι γνωστά ως μέτρα ασφάλειας TEMPEST.»[29]

Επίπεδα διαβάθμισης πληροφοριών
Ελλάδα (ΕΥΠ)[28] Ισοδύναμος Αγγλικός χαρακτηρισμός[30]
Άκρως Απόρρητο Top secret
Απόρρητο Secret
Εμπιστευτικό Confidential
Περιορισμένης Χρήσης Restricted

Δομή και Διάρθρωση

Επεξεργασία

Η ΕΥΠ συγκροτείται από την Κεντρική Υπηρεσία και τις Περιφερειακές Μονάδες Υποστήριξης (Π.Μ.Υ.) και τα κλιμάκια τους.[31]

Η Υπηρεσία διαχωρίζεται σε οκτώ διευθύνσεις μεταξύ άλλων και συγκερκιμένα περιλαμβάνει:[31]

  • την Διεύθυνση Εσωτερικών και Διεθνών Σχέσεων
  • την Διεύθυνση Α' Συλλογής και Ανάλυσης Πληροφοριών (ΔΙ.ΣΥ.Α.Π. - Α)
  • την Διεύθυνση Β' Συλλογής και Ανάλυσης Πληροφοριών (ΔΙ.ΣΥ.Α.Π. - Β)
  • την Διεύθυνση Πληροφοριακών Συστηµάτων
  • την Διεύθυνση Κυβερνοχώρου
    • την Εθνική Αρχή Αντιμετώπισης Ηλεκτρονικών Επιθέσεων – NCERT-GR [32]
  • την Διεύθυνση Διοικητικής Υποστήριξης και Ανθρωπίνων Πόρων
  • την Διεύθυνση Οικονοµικής Διαχείρισης και Υποδοµών
  • την Διέυθυνση Ασφάλειας
  • το Τµήµα Οικονοµικού Επιθεωρητή
  • την Υπηρεσία Ιστορικού Αρχείου και Ιστορικού Μουσείου

Στην Ε.Υ.Π. λειτουργούν επίσης:

  • το Γραφείο Νοµικού Συµβούλου του Νοµικού Συµβουλίου του Κράτους
  • το Γραφείο Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών ασκούντα χρέη αποκλειστικά στην Ε.Υ.Π.
  • το Κέντρο Τεχνολογικής Υποστήριξης, Ανάπτυξης και Καινοτοµίας (ΚΕ.Τ.Υ.Α.Κ.) → Αυτοτελής υπηρεσία, υπάγεται απευθείας στον Διοικητή της Ε.Υ.Π.
    • την Μονάδα Εφαρμογής Δράσεων
    • την Μονάδα Στρατηγικής και Σχεδιασμού
    • την Μονάδα Διαχείρισης Ειδικού Λογαριασμού
      • τον Ειδικό Λογαριασμό Τεχνολογικής Ανάπτυξης και Καινοτομίας (Ε.Λ.Τ.Α.Κ.)
    • την Μονάδα Οργανωτικής Υποστήριξης

Συμβούλιο Πληροφοριών

Επεξεργασία

Η ΕΥΠ έχει τον γενικό συντονισμό των υπηρεσιών ασφαλείας της χώρας, και σε αυτήν υπάγεται το Συμβούλιο Πληροφοριών. Στο Συμβούλιο μετέχουν:[33]

Αρχηγοί ΚΥΠ και Διοικητές ΕΥΠ από το 1953 έως σήμερα

Επεξεργασία

Οι διατελέσαντες διοικητές της ΚΥΠ και της ΕΥΠ είναι οι εξής[14][β]:

Δραστηριότητα

Επεξεργασία

Η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών έχει διεξάγει πλήθως επιχειρήσεων από την δημιουργία της εώς και σήμερα, ενώ ανά τα χρόνια έχει υπάρξει και αντικείμενο διαφόρων σκανδάλων, είτε λόγω του τρόπου διεξαγωγής μυστικών της επιχειρήσεων, είτε εξ'αιτίας λοιπών δραστηριοποιήσεων των μελών της. Στο ακόλουθο κεφάλαιο, παρατίθονται μερικές από τις δραστηριότητές της με χρονολογική σειρά.

Υπόθεση χρηματοδότησης Νίξον

Επεξεργασία
Κύρια λήμματα: Τομ Πάπας#Σχέσεις με Νιξον & σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ και Τομ Πάπας#Σχέσεις με την Χούντα των Συνταγματαρχών

Ο Ρίτσαρντ Νίξον μεταξύ 1968 και 1972, χρηματοδοτήθηκε από τον προϋπολογισμό της τότε ακόμη χουντικής ΚΥΠ. Ο ίδιος υποστήριζε το καθεστώς στην Ελλάδα[19], και μέσω του Τομ Πάπας, παρέλαβε πάνω από 100.000 δολάρια, με μερικές αναφορές να φτάνουν εώς και τα 500.000 δολάρια.[34][35][36] Τα χρήματα αυτά ο Νίξον τα αξιοποίησε στις προεκλογικές του εκστρατείες.[37]

«I want you to know that ... I'm aware of what you're doing to help out in some of these things that Maury's people and others are involved in, I won't say anything further, but it's very seldom you find a friend like that, believe me.»

— Ρίτσαρντ Νίξον, Ευχαριστίες στο Οβάλ Γραφείο - απευθυνόμενος στον Τομ Πάπας [36]

Υπόθεση Οτζαλάν

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Αμπντουλάχ Οτζαλάν: Ενότητα «Η εμπλοκή της Ελλάδας»

Με τη σύναψη της Συμφωνία των Αδανών|Συμφωνίας των Αδανών[γ] απαγορεύτηκε η είσοδος και παραμονή του PKK – όπως και του Οτζαλάν συγκεκριμένα, στη Συρία.[38][39] Έτσι, αεροπορικώς ο διωκόμενος ιδρυτής και ηγέτης του κουρδικού απελευθερωτικού κινήματος, Αμπντουλάχ Οτζαλάν, εγκαταλείπει την Συρία και φτάνει στην Αθήνα στις 9 Οκτώβρη του 1998 – με την τότε κυβέρνηση να αρνείται να του επιτρέψει την παραμονή στη χώρα. Με εκμίσθωση αεροπλάνου η ΕΥΠ τον στέλνει στη Μόσχα με τον Καλεντερίδη να τον συνοδεύει.[40][41] Διέμεινε εκεί για λίγους μήνες, και έπειτα στην Ιταλία[42], ενώ μετά, παρόλο της απαγόρευσης, επέστρεψε στην Ελλάδα από το Μινσκ συνοδευόμενος από τον ε.α.[δ] πλοίαρχο Αντώνη Ναξάκη στις 29 Ιανουαρίου του 1999.[43][44][45]

Στις 2 Φεβρουαρίου 1999, μεταφέρεται κατόπιν εντολής του Αρχηγού της Υπηρεσίας Πληροφοριών, Χαράλαμπου Σταυρακάκη – και μετά από αποκάλυψη της παρουσίας του από τα ελληνικά ΜΜΕ – αεροπορικώς στην ελληνική πρεσβευτική κατοικία στο Ναϊρόμπι της Κένυας, συνοδευόμενος από τον αποσπασμένο στην Υπηρεσία ταγματάρχη Σάββα Καλεντερίδη.[40] Σε συνέντευξή του στο Militaire[46], ο Καλεντερίδης αναφέρει πως πρωτοέμαθε για τον προορισμό τους αφότου βρισκόντουσαν ήδη στο αεροπλάνο, λόγω του ότι οι αρχικές εντολές ήταν απλά να τον συνοδεύσει ως το αεροπλάνο και όχι ως τον τελικό του προορισμό στην Κένυα. Αναφέρει επίσης ότι όταν ειδοποίησε την Αθήνα μέσω κρυπτογραφημένης συσκευής της Ελληνικής Πρεσβείας στο Ναϊρόμπι όπου και είχαν μεταβεί, πήραν εντολή από την Κρυπτογραφική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών και τον Διευθυντή του Διπλωματικού Γραφείου του Πάγκαλου, από τούτο και στο εξής να μην ξαναγράψουν τίποτα για αυτή την υπόθεση, «ουδέν γραπτών» χαρακτηριστικά. Μετά από αυτό το συμβάν ο Καλεντερίδης αναφέρει πως κατάλαβε ότι η αποστολή του Οτζαλάν στη Κένυα πρόκειτο για παγίδα, και είπε στον Πρέσβη να καταγράφονται όλες οι συνομιλίες και επικοινωνίες από τότε και στο εξής, ωστέ να αποφευχθεί το να γίνουν οι παρευρισκόμενοι και ακολούθοι της επιχείρησης της ΕΥΠ αποδιοπομπαίοι τράγοι.[46]

«[...] είπα στον Πρέσβη, τότε τον γνώρισα τον άνθρωπο, και στον άλλο διπλομάτη "ό,τι γίνεται θα καταφράφεται", όποιος μας παίρνει τηλέφωνο - τι ώρα μας πήρε, τι είπε [...] θα καταγράφονται κάθε μέρα σε ημερολόγιο, για να ξέρουμε τι θα πούμε όταν κληθούμε — γιατί εμέις θα πάμε κατηγορούμενοι να το θυμάστε»

— Σάββας Καλεντερίδης, Συνέντευξη στο Militaire News[46]

Όταν έγινε αντιληπτό από τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες ότι ο Οτσαλάν βρίσκεται στη Κένυα, η Αθήνα προσπάθησε να τον απομακρύνει με κάθε μέσον από την ελληνική πρεσβεία.[46] Στις 13 Φεβρουαρίου αναφορικά:

«Άρχισαν σταδιακά οι πιέσεις [για] να φύγει. [...] η μοναδική περίπτωση για να σωθεί ο Οτζαλάν στην Αφρική, ήταν να πάει στα Ηνωμένα Έθνη. Πήγαμε μαζί με τον Πρέσβη, κάναμε μία αναγνώριση. Υπήρχε γκαράζ, θα έμπαινε μέσα με το διπλωματικό αυτοκίνητο που είχε ασυλία, και από εκεί θα έμπαινε στο ασανσέρ, θα πήγαινε στον όροφο που ήταν το γραφείο του Βοηθού Γενικού Γραμματέα [...] και θα παρουσιαζόταν εκεί και θα έλεγε ζητάω άσυλο. Εάν γινόταν αυτό δεν υπήρχε ούτε μία στο εκατομμύριο περίπτωση ο ΟΗΕ να παραδώσει έναν αιτούντα άσυλο.»

— Σάββας Καλεντερίδης, Συνέντευξη στο Militaire News[46]

Πρότειναν στην Αθήνα αυτό το σχέδιο, το οποίο απερρίφθη. Οι υπουργοί Αλέκος Παπαδόπουλος, Φίλιππος Πετσάλνικος και Θεόδωρος Πάγκαλος σε επικοινωνία με τον Καλεντερίδη, λένε «πέταξέ τον έξω» εννοώντας τον Οτζαλάν, ανέφερε ο ίδιος, άλλα και ο Αντώνης Ναξάκης. Ο Καλεντερίδης αρνήθηκε να εκτελέσει αυτή τη διαταγή και εν συνεχεία διέταξαν τον Πρέσβη της Κένυας να νοικίασει «φουσκωτούς»[ε], αλλά αρνήθηκε. Ακολούθως, εστάλει κλιμάκιο αποτελούμενο από τέσσερις άνδρες της ΕΥΠ με επικεφαλής τον αστυνομικό Ι. Μπόμπο φθάνει στο Ναϊρόμπι, ενώ την επόμενη ημέρα συλλαμβάνονται από τις Κενυακές Αρχές και περνούν μία νύχτα στο κρατητήριο πρωτού τους απελαύνουν από τη χώρα.[44][47][48]

«Εν συνεχεία ανακαλύφθηκε μέσω του δικού μας υπουργείου, μια δήθεν πτήση ότι πάει στην Ολλανδία για να βγει [ο Οτζαλάν] από το ελληνικό έδαφος της Πρεσβίας της Κένυα»

— Αντώνης Ναξάκης, Συνέντευξη στο Militaire News.[βίντεο]. (12:45-13:17). (2019)[46]

Σύμφωνα με τον Καλεντερίδη, υπήρχε σχέδιο για την ακολουθία του Οτζαλάν στο αεροδρόμιο. Ο Οτζαλάν θα επέβαινε το πρεσβευτικό αυτοκίνητο λόγω του ότι έχει ασυλία και μόλις έφταναν στο αεροδρόμιο, θα οδηγούταν το αυτοκίνητο παράλληλα της πόρτας του αεροπλάνου, ώστε να επιβιβαστεί αμέσως. Το αεροπλάνο και οι πιλότοι του θα ελεγχόταν από τον Καλεντερίδη, πρωτού ανέβει ο Οτζαλάν. Τελικά όμως, αφού ήταν έτοιμοι να αναχωρίσουν για το αεροδρόμιο, τους είπαν ότι δεν μπορούν να πάρουν δικό τους αυτοκίνητο, και για «λόγους ασφαλείας» θα πάρουν αυτοκίνητα της Κενυατικής αστυνομίας. Η Αθήνα ζητούσε τον αριθμό του αεροπλάνου με το οποίο θα πετούσαν, αλλά οι Κενυάτες δεν τους τον έδιναν. Κάτι το οποίο συνδιαστικά με το άλλο συμβάν δημιούργησε υποψίες στην ακολουθία του Οτζαλάν[ζ], αλλά λόγω της έλλειψης χρόνου και μετά από την κάθετη αντίρρηση των Κενυάτων για την μεταφορά του Οτζαλάν με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, αναγκάστηκαν να συμφωνήσουν. Τελικά δεν επετράπη σε υπολοίπους η επιβίβασή τους στο ίδιο αυτοκίνητο με τον Οτζαλάν από τους Κενυάτες. Η αυτοκινητοπομπή αποτελούταν από πέντε αυτοκίνητα, με τον Οτζαλάν στο μεσαίο και τον Καλεντερίδη, Ναξάρκη και Πρέσβη στο ακριβώς από πίσω, ώστε να έχουν οπτική επαφή. Κάποια στιγμή, κοντά στο αεροδρόμιο, το μεσαίο αυτοκίνητο που τον μετέφερε επιτάγχυνε και ελίχθηκε εκτός των υπολοίπων αυτοκινήτων. Ο οδηγός του αυτοκινήτου που επέβαινε ο Καλεντερίδης και η υπόλοιπη ομάδα, ανέφερε ότι δεν μπορεί να επιταγχύνει περισσότερο για να τον προλάβει. Έτσι ο Οτζαλάν, την ημέρα εκείνη, 15 Φεβρουαρίου 1999, απήχθη από Τούρκους πράκτορες της MİT.[44][46][49] Έπειτα φυλακίστηκε[η] στις φυλακές του Ιμραλί.[47] Στις 20 Φεβρουαρίου 1999, Αμερικανοί αξιωματούχοι αναγνώρισαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες εργάστηκαν επί μήνες για να συνδράμουν στην σύλληψή του.[51]

«Μια αμερικανική ομάδα στελεχών των μυστικών υπηρεσιών και της αστυνομίας, που βρισκόταν στο Ναϊρόμπι ερευνώντας τη βομβιστική επίθεση στην αμερικανική πρεσβεία, ανακάλυψαν γρήγορα την άφιξή του Οτσαλάν και έθεσαν την ελληνική πρεσβεία υπό παρακολούθηση , επιβλέποντας τις τηλεφωνικές του συνομιλίες, ενώ πραγματοποιούσε συνομιλίες με πολιτικές επαφές.»

— Los Angeles Times[51]

Ελληνικό σκάνδαλο Siemens

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Σκάνδαλο Siemens στην Ελλάδα

Σύμφωνα με μυστική εσωτερική έρευνα του 2004 από την ίδια την ΕΥΠ, την οποία αποκάλυψε η Υπηρεσία πέντε χρόνια αργότερα στον προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Ι. Σακελλάκο, δύο υψηλόβαθμα πρώην μέλη της εμπλέκονταν στο σκάνδαλο Siemens και στο σκάνδαλο προμήθειας - για τους Ολυμπιακούς Αγώνες - του ηλεκτρονικού συστήματος ασφαλείας C4Ι της εταιρείας Science Applications International Corporation.[52][53]

Υπόθεση «Κοριόπολις»

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Σκάνδαλο στημένων αγώνων 2011

Επιχείρηση της ΕΥΠ που έλαβε χώρα το 2011 για την διερεύνηση στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων σε συνεργασία με την UEFA με την χρήση κοριών.[54]

Έρευνα για τη διαφθορά στο εσωτερικό της ΕΛ.ΑΣ.

Επεξεργασία

Μεταξύ 2015 και 2017, η ΕΥΠ πραγματοποίησε έρευνα για τη διαφθορά στην Ελληνική Αστυνομία και διασυνδέσεις της με την Ελληνική μαφία. Η έρευνα διεξήχθη μέσω τοποθέτηση κοριών, τηλεφωνικών και φυσικών παρακολουθήσεων υπόπτων δικηγόρων, απόστρατων και εν ενεργεία αξιωματικών της αστυνομίας, καθώς και ιδιωτών, οι οποίοι φέρονταν να εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς. Βάσει του πορίσματος, αστυνομικοί κεντρικών τμημάτων της Αθήνας πληρωνώντουσαν, ώστε να αποφεύγονται έλεγχοι σε παράνομους οίκους ανοχής και χαρτοπαικτικές λέσχες, οι οποίες ελέγχονταν από το οργανωμένο έγκλημα.[55]

Στις 9 Δεκεμβρίου του 2016 υπεβλήθη από την διοίκηση της Υπηρεσίας μέρος του υλικού στην προϊσταμένη της Εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, Ξένη Δημητρίου, που το διαβίβασε στην Εισαγγελία Διαφθοράς. Το καλοκαίρι του 2020, 30 άτομα κλήθηκαν σε κατάθεση και 19 εξ' αυτών παραπέμφθηκαν σε δίκη ένα χρόνο αργότερα.[56] Ακολούθως, το 2023 όλοι οι κατηγορούμενοι μιας δίκης που είχε ξεκινήσει το 2022[ασαφές], κρίθηκαν αθώοι λόγω της αδυναμίας αξιοποίησης των στοιχείων που περιέχονταν στη δικογραφία.[57][58]

Αξιοσημείωτη είναι η «προχειρότητα και ανευθυνότητα» των απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών, όπως ανέφεραν ο Παναγιώτης Μεϊδάνης, εισαγγελέας τηε έδρας, καθώς και οι συνήγοροι υπεράσπισης τον Ιούνιο του 2022, κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας της δίκης. Σύμφωνα με την Εφημερίδα των Συντακτών, η ΕΛ.ΑΣ δεν μετέτρεψε τα πληροφοριακά δελτία της ΕΥΠ σε ανακριτικά δελτία στη δικογραφία εγκαίρως, με αποτέλεσμα τα στοιχεία αυτά να μην μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τη Δικαιοσύνη.[59]

Επιχειρήσεις «Αλκμήνη 1» & «Αλκμήνη 2»

Επεξεργασία

Η επιχειρήσεις με την κωδική ονομασία «Αλκμήνη»[θ] - 1 και 2 αντιστοίχως - ήταν έρευνες της ΕΥΠ σε συνεργασία με την ΕΛ.ΑΣ., με σκοπό την αποκάλυψη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων που διακινούν μετανάστες και πρόσφυγες.[ι]Η «Αλκμήνη 1» έλαβε χώρα μεταξύ 23 Μαίου και 12 Αυγούστου του 2020[60] ενώ η «Αλκμήνη 2» διεξήχθη μεταξύ Ιουλίου 2021 και 3 Φεβρουαρίου 2022. Μέσω παρακολούθησης, συλλογής πληροφοριών και επιστράτευση αλλοδαπών[60], η έρευνα της ΕΥΠ φαίνεται να αποκάλυψε ότι μέλη κάποιων ΜΚΟ καθοδηγούσαν τους μετανάστες μέσω κινητού τηλεφώνου, δίνοντάς τους πληροφορίες για τις κινήσεις σκαφών του Λιμενικού, και καθοδηγόντας τους προς φυσικά καταλύματα, όπως παραθαλάσσιες σπηλιές ή απομονωμένες δασικές περιοχές. Εκεί, σύμφωνα με την έρευνα, μέλη των ΜΚΟ τους υποδέχονταν.[61]

Επίσης διαπιστώθηκε ότι 35 μέλη τεσσάρων ΜΚΟ διευκόλυναν τη διακίνηση μεταναστών και προσφύγων μεταξύ της Τουρκίας και της Λέσβου, χρησιμοποιώντας «παράνομες μεθόδους και διαδικασίες» με την χρήση της εφαρμογής «AlarmPhone».[62][63]

Πιο συγκεκριμένα κατά την ΕΥΠ οι εμπλεκόμενες ΜΚΟ είναι η Mare Liberum, η Sea Watch, η Josoor, και η AlarmPhone[64], τα μέλη των οποίων κατηγορήθηκαν ότι παρακολουθούσαν, αποτύπωναν και κατέγραφαν συστηματικά της επικοινωνίες του Λιμενικού Σώματος κατά την επιχειρησιακή του δράση για την προστασία των θαλάσσιων συνόρων.[65][66] Τον Απρίλιο του 2024 οι κατηγορούμενοι, οι οποίοι κατηγορούνταν για «συμμετοχή σε διεθνές κύκλωμα κατασκοπίας και διακίνησης προσφύγων», κρίθηκαν αθώοι λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων.[67][68][69]

Υπόθεση Υποκλοπών και Παρακολουθήσεων το 2022

Επεξεργασία
Κύριο λήμμα: Σκάνδαλο υποκλοπών (2022)

Τον Ιούλιο του 2022, η ΕΥΠ παραδέχθηκε κατά τη διάρκεια κλειστής συνεδρίασης στην Βουλή, μέσω του Παναγιώτη Κοντολέοντα, ότι προχώρησε σε παρακολούθηση του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη με την αιτιολόγηση ότι πρόκειται περί εθνικής απειλής.[70][71][72][73]
Η Ελληνική κυβέρνηση σε συνδυασμό με την ΕΥΠ βρέθηκαν επίσης στο στόχαστρο ερευνών για πιθανή χρήση του κακόβουλου λογισμικού παρακολούθησης Predator, το οποίο χρησιμοποιείται για τηλεφωνικές υποκλοπές. Η ΕΥΠ αρνήθηκε την χρήση του Predator.[70] Σύμφωνα με έρευνες ξένων μέσων και οργανισμών, το κινητό τηλέφωνο του Θανάση Κουκάκη μολύνθηκε με το Predator,[74] ενώ το ίδιο επιβεβαιώθηκε και στην περίπτωση του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ, Νίκου Ανδρουλάκη, τον Σεπτέμβριο του 2021 όταν και έγινε ανεπιτυχής απόπειρα. Αργότερα, ο Νίκος Ανδρουλάκης απέστειλε αίτημα στην ΕΥΠ ζητώντας διευκρινίσεις για την υπόθεση.[75] Ύστερα από ημέρες διαψεύσεων από την κυβέρνηση και σειρά φιλικά προσκείμενων ΜΜΕ, τα οποία υποστήριξαν ότι δεν υπήρξε παραδοχή του αρχηγού της ΕΥΠ για τις υποκλοπές, το πρακτορείο Reuters επιβεβαίωσε[76] το ρεπορτάζ κάνοντας λόγο για πλήρη ανάληψη ευθύνης της ΕΥΠ κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης.

Στις 4 Αυγούστου 2022, Η Εφημερίδα των Συντακτών και οι Reporters United προχώρησαν σε δημοσίευση έρευνας για τις παρακολουθήσεις. Συγκεκριμένα, τα δύο μέσα έκαναν αναφορές σε συνδέσεις του Γενικού Γραμματέα του Πρωθυπουργού, Γρηγόρη Δημητριάδη, με την εταιρία λογισμικού που διανέμει το λογισμικό Predator στην Ελλάδα.[77] Στις 5 Αυγούστου 2022, ο πρόεδρος της ΕΥΠ, οι Παναγιώτης Κοντολέων και Γρηγόρης Δημητριάδης δήλωσαν αμφότεροι παραίτηση - ο πρώτος λόγω των χειρισμών του,[78] ενώ ο δεύτερος έκανε λόγο για «τοξικότητα» γύρω από το όνομα του και τόνισε ότι δεν σχετίζεται με την υπόθεση.[79] Οι εξηγήσεις τόσο των δύο πολιτικών, αλλά και της κυβέρνησης, έλαβαν έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα του Ελληνικού και ξένου τύπου,[80][81][82][83][84] που μεταξύ άλλων κατηγόρησαν την κυβέρνηση για αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης και αδιαφανείς πρακτικές. Σε δηλώσεις του στην εφημερίδα ΒΗΜΑ της Κυριακής που κυκλοφόρησε στις 7 Αυγούστου, ο πρωθυπουργός απολογήθηκε στον Νίκο Ανδρουλάκη, τονίζοντας ότι δεν γνώριζε για τις παρακολουθήσεις, αλλά υποσχέθηκε ότι θα χυθεί φως στην υπόθεση.[85][86] Παράλληλα, αρνήθηκε ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το κακόβουλο λογισμικό Predator. Την ίδια ημέρα, το γραφείο του πρωθυπουργού αρνήθηκε ότι οι δηλώσεις αυτές έγιναν στον δημοσιογράφο του Βήματος.[87]

Ο Ανδρουλάκης μαζί με άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν την κυβέρνηση για άμεση εμπλοκή στις παρακολουθήσεις της ΕΥΠ,[88][89] ενώ στις 5 Αυγούστου ξεκίνησαν διαδικασίες σύστασης εξεταστικής επιτροπής από την Βουλή για την διαλεύκανση της υπόθεσης.[90] Παράλληλα, το ΠΑΣΟΚ με ανακοίνωση του[91] αναφέρθηκε σε δημοσιεύματα περί επαφών του Νίκου Ανδρουλάκη με «Αρμένιους, Ουκρανούς και Κινέζους» που φέρεται ότι οδήγησαν στην (νόμιμη, σύμφωνα με την κυβέρνηση) παρακολούθηση του. Με ανακοίνωση της πρεσβείας της Αρμενίας οι ισχυρισμοί της ΕΥΠ περί εντολής παρακολούθησης, διαψεύστηκαν.[92] Το ΠΑΣΟΚ αποκάλεσε τις εξηγήσεις της ΕΥΠ «άθλια προπαγάνδα».[93] Αργότερα, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την παρέμβαση του Αρείου Πάγου με σκοπό να ερευνηθούν οι διαρροές από την ΕΥΠ, καθώς και οι τρόποι με τους οποίους δημοσιογράφοι απέκτησαν πρόσβαση σε πληροφορίες για τις υποκλοπές και παρακολουθήσεις.[94]

Τον Δεκέμβριο του 2022, υπήρξαν δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι παρακολουθούσε το τηλέφωνο του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ, Κωνσταντίνου Φλώρου, χωρίς η κυβέρνηση ή το γραφείο του πρωθυπουργού, στο οποίο υπάγεται η ΕΥΠ, να διαψεύδουν ή να επιβεβαιώνουν το γεγονός[95][96][97][98], ενώ τον Ιανουάριο του 2023 το ΚΥΣΕΑ ανακοίνωσε την ανανέωση της θητείας του Κωνσταντίνου Φλώρου για έναν ακόμη χρόνο.[99] Στις 10 Μαΐου του 2023, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης στο προεκλογικό ντιμπέιτ που διεξήχθη ενόψει των βουλευτικών εκλογών, σε ερώτηση της Ράνιας Τζίμα για τον λόγο όπου παρακολουθήθηκε ο Αρχηγός του Στρατεύματος, ένας πολιτικός αρχηγός και ένας υπουργός της κυβέρνησης απάντησε μεταξύ άλλων ότι: «Οι εξηγήσεις που δόθηκαν για αυτές τις παρακολουθήσεις δεν ήταν επαρκείς. Ο κ. Ανδρουλάκης δεν αποτελεί κανέναν απολύτως κίνδυνο για ασφάλεια της χώρας και δεν έπρεπε ποτέ να είναι υπό καθεστώς παρακολούθησης.[...]».[100][101] Επίσης, σύμφωνα με δημοσίευση της Καθημερινής, στις αρχές του Δεκεμβρίου 2023 η ΕΥΠ έστειλε έγγραφο σε υπουργούς της κυβέρνησης, προειδοποιόντας τους ότι η τηλεφωνικές τους συνομιλίες και η ανταλλαγή γραπτών μηνυμάτων μέσω των ήδη γνωστών εφαρμογών δεν είναι ασφαλείς, και προτρέποντάς τους να τις υποκαταστήσουν με μία άλλη, η οποία όμως δεν ονομάστηκε από την εφημερίδα.[102][103]

Στις 30 Ιουλίου του 2024, η Εισαγγελεία του Αρίου Πάγου, μέσω ανακοίνωσης, γνωστοποίησε την περάτωση της έρευνας για την υπόθεση των υποκλοπών. Σύμφωνα με αυτή δεν βρέθηκε καμία ένδειξη εμπλοκής με το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator ή οποιοδήποτε άλλο παρόμοιο λογισμικό από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών ή άλλες κρατικές υπηρεσίες.[104][105]

Υπαγωγή

Επεξεργασία
Έτος Υπαγωγή
1953 Πρωθυπουργός[106][107]
1986 Πρωθυπουργός[108]
1996 Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης[109][110]
2001 Υπουργείο Δημόσιας Τάξης[111][112]
2008 Υπουργείο Εσωτερικών[113]
2009 Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη[114]
2015 Υπουργείο Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης[115][116]
2019 Πρωθυπουργός[117]

Η ΚΥΠ (και μετέπειτα ΕΥΠ) αρχικά υπήχθη στον Πρωθυπουργό. Η υπαγωγή αυτή διατηρήθηκε επί 43 συναπτά έτη, έως ότου η Α΄ Κυβέρνηση Κώστα Σημίτη την μετέθεσε στο Υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης. Κατόπιν, η ΕΥΠ άλλαξε ξανά υπαγωγή 4 φορές μέσα σε διάστημα 14 ετών (2001-2015), κυρίως λόγω των διοικητικών ανακατατάξεων που αφορούσαν το χαρτοφυλάκιο της Δημόσιας Τάξης (μετέπειτα Προστασίας του Πολίτη). Το 2009, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης υπερασπίστηκε την μεταφορά της εποπτείας της ΕΥΠ στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη , λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «μια σοβαρή χώρα πρέπει να έχει ολοκληρωμένη πολιτική ασφάλειας και όλα τα σώματα να βρίσκονται κάτω από μία ομπρέλα».[118]

Αν και η ΕΥΠ υπήρξε τυπικά ανεξάρτητη από τον Πρωθυπουργό, το Μάιο του 2015, ο διοικητής της ΕΥΠ Γιάννης Ρουμπάτης δήλωσε - με αφορμή τη συμμετοχή του σε συνεδριάσεις Υπουργικών Συμβουλίων- ότι «Έχω υποχρέωση να ενημερώνω το προϊστάμενό μου, που δεν είναι άλλος από τον Αλέξη Τσίπρα».[119]

Το 2019, η ΕΥΠ πέρασε ξανά στην υπαγωγή του Πρωθυπουργού. O ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε σε αυτή την επιλογή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, αναφέροντας σε ανακοίνωσή του ότι «αντιλαμβάνεται [...] και την εθνική ασφάλεια ως κομματικά λάφυρα».[120] Η απόφαση επανήλθε στο πολιτικό προσκήνιο με την αποκάλυψη του σκανδάλου τηλεφωνικών υποκλοπών.[121] Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υπερασπίστηκε την απόφασή του, υπογραμμίζοντας ότι «σε καμία περίπτωση δεν πρέπει η ΕΥΠ να υπάγεται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Η ΕΥΠ πρέπει να στρέφει τις επιχειρησιακές της δυνατότητες εκτός Ελλάδος. Η εγχώρια έννομη τάξη είναι αρμοδιότητα του Προστασίας του Πολίτη».[122]

Από τον Ιούνιο του 2023 έως και την παραίτησή του τον Μάρτιο του 2024, την εποπτεία της ΕΥΠ και των λοιπών υπηρεσιών της ευθύνης του Πρωθυπουργού, ασκούσε ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ, Γιάννης Μπρατάκος.[123]

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Επιπλέον ανάγνωση

Επεξεργασία
  • ΚΥΠ Φάκελλοι Δολοφονιών. Δήμος Μάρκου Μπότσαρης. (Εκδόσεις ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ, Αθήνα 1989)
  • Fiasco in Nairobi: Greek Intelligence and the Capture of PKK Leader Abdullah Ocalan in 1999. Miron Varouhakis. (Studies in Intelligence Vol. 53, No. 1 (Extracts, March 2009)). PDF. (Αγγλικά)

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Προϋπολογισμός Επιδόσεων 2024» (PDF). Αθήνα: Υπουργείο Οικονομικών. 2023. σελ. 118. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  2. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 9 Αυγούστου 2022. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Διοίκηση». Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Greece: Crime Crime, Defence & Security Report» (στα αγγλικά) (PDF). Greece Defence & Security Report (Fitch Solutions) (Q1): 10. 2022-01. ISSN 1749-1401. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2024-05-14. https://web.archive.org/web/20240514144157/https://eds.p.ebscohost.com/eds/pdfviewer/pdfviewer?vid=9&sid=649f1e4f-31d1-449f-b11b-cb5526abfe55%40redis. Ανακτήθηκε στις 2025-05-14. 
  5. ↑ Apostolidis, 2014, σελ. 30–33
  6. ↑ «Ιστορική Αναδρομή: Χρονολόγιο». www.nis.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  7. ↑ Apostolidis, 2014, σελ. 66-71
  8. ↑ 8,0 8,1 «Ελληνική Υπηρεσία Πληροφοριών: Τα πρώτα «ηρωικά» χρόνια». Pronews.gr. 14 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  9. ↑ Nomikos, John M. (2008). «Greece's Intelligence Community Reform and New Challenges» (στα αγγλικά). American Intelligence Journal 26 (1): 45–49. ISSN 0883-072X. https://www.jstor.org/stable/44327213. Ανακτήθηκε στις 2024-05-01. 
  10. ↑ «Η ιστορική διαδρομή της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών». 8 Φεβρουαρίου 2015. 
  11. ↑ Blum, William. Killing Hope: US military and CIA interventions since World War II, 2η έκδοση, Zed Books, 2004 σελ.37
  12. ↑ «ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ύπ' άριθ. 2421» (PDF). ΦΕΚ (Εθνικό Τυπογραφείο). 9 Μαΐου 1953. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2024-05-01. https://web.archive.org/web/20240501172634/https://www.et.gr/api/Download_Small/?fek_pdf=19530100126. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  13. ↑ Αποστολίδης, Παύλος (2007). «Οι Υπηρεσίες Πληροφοριών στο Εθνικό Σύστημα Ασφάλειας: Η Περίπτωση της ΕΥΠ» (PDF) (OP07.003 έκδοση). ΕΛΙΑΜΕΠ. σελ. 4. ISBN 9789608356214. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 12 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «Πρώην Διοικητές». www.nis.gr. Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Ανακτήθηκε στις 12 Ιουνίου 2023. 
  15. ↑ Klarevas, Louis (2006). «Were the Eagle and the Phoenix Birds of a Feather? The United States and the Greek Coup of 1967». Diplomatic History 30 (3): 486-494. ISSN 0145-2096. https://www.jstor.org/stable/24915022. «There is a possibility that one or more lower level people, particularly some Greek-Americans who worked in the intelligence services, both military and civilian, knew about [the coup] in advance, because they were very sympathetic to the Colonels and their approach. These staffers were very conservative, very anti-communist, fearful of the Papandreous regaining power; one might say even antidemocratic in some respects. It is possible that they knew about the Colonels' plot and failed to report it either because they were cut off from their sources or because they colluded with the Colonels by not passing on information which would have enabled us to predict the coup.». 
  16. ↑ Blum, William (2004) [2003]. Killing Hope: US military and CIA interventions since World War II (στα Αγγλικά) (2η έκδοση). 7 Cynthia Street, Λονδίνο NI 9JF, ΗΒ: Zed Books. σελ. 37. ISBN 9780864865601. pdfy-q0ULBH2DJICRS3Vg. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. Earlier, American management of the economy may have been even tighter. A memorandum from Athens dated 17 November 1947, from the American Mission to Aid Greece to the State Department in Washington, read in part: "we have established practical control ... over national budget, taxation, currency issuance, price and wage policies, and state economic planning, as well as over imports and exports, the issuance of foreign exchange and the direction of military reconstruction and relief expenditures." 
  17. ↑ Θεοφυλάκτου, Δημήτριος Α. Security, identity, and nation building : Cyprus and the European Union in comparative perspective (στα Αγγλικά). Gower House, Croft Road, Aldershot, Hants GU11 3HR, England: Avebury, Ashgate Publishing Ltd. σελ. 102. ISBN 978-1859721759. Determined to repress Greek communists and prevent them from operating a legal party, American officials encouraged, advised and funded intelligence as well as police operations of Greek 'security' agencies. Among the key targets was the trade union movement. The Central Intelligence Agency (CIA) bypassed 'the regular budgetary channels of the Greek government' and directly funded Greece's Central Intelligence Service (KYP). The Washington Post reported that by the early 1960s 'Greece, more than any other country in Europe, had become an American Cold War protectorate'. To sum up in the words of a US embassy official in Athens the CIA was in bed with the palace, the army, the Greek intelligence service, the rightist parties, the conservative business community, the establishment in general. 
  18. ↑ «Μετά τὶς ἀποκαλύψεις τῆς ἐφημερίδας μας ΠΗΡΕ ΕΚΤΑΣΗ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ. Στή συγκέντρωση τοῦ ΕΚΗ ὁ βουλευτής Κ. ΜΠΑΝΤΟΥΒΑΣ έκαμε σοβαρὴ ἀποκάλυψη ὅτι Ἕλληνες χρηματοδοτοῦνται ἀπό ᾿Αμερικανούς». Η ΑΛΗΘΕΙΑ (Ηράκλειο, Κρήτη, Μαρογιώργη 5) (Αρ. Φύλλου 147): σελ. 4. 1977-12-05. https://vikelaia-epapers.heraklion.gr/newspaper-article/98967/#66368f259958b-4. Ανακτήθηκε στις 2024-05-04. «Ὁ κ. Μπαντουβᾶς ἀπεκάλυψε ότι: «Ἕλληνες ύπάλληλοι μυστικῶν ὑπηρεσιῶν χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ τοὺς ᾿Αμερικάνους» καὶ τόνισε ότι παρθενικὴ ἐπερώτησὴ του στὴ νέα Βουλή θἄναι τὸ θέμα αὐτὸ.» 
  19. ↑ 19,0 19,1 William P. Bundy, Dictatorships and American Foreign Policy. Foreign Affairs. (απαιτείται συνδρομή). «Nixon and Agnew embraced the colonels in Greece was quite unnecessary and has borne bitter fruit in the past year in terms of foreign policy alone». 1 Οκτωβρίου 1975. (6 Νοεμβρίου 2024). προσ. από τον τόμο 119, τεύχος 4,
    JSTOR https://www.jstor.org/stable/986285
  20. ↑ Stern, Laurence M..The wrong horse: The Politics of Intervention and The Failure of American Diplomacy, New York Times Books και Fitzherry & Whiteside, 1977, σελ.6
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 (στα αγγλικά) (PDF) Foreign Relations of the United States, 1969–1976, Volume XXIX, Eastern Europe; Eastern Mediterranean, 1969–1972. Volume XXIX. Συντάκτες: James E. Miller Douglas E. Selvage Laurie Van Hook Γενικός Συντάκτης: Edward C. Keefer. Ουάσινγκτον, ΗΠΑ: United States Government Printing Office. 2007, σελ. 841. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2023-08-18. https://web.archive.org/web/20230818072928/https://2001-2009.state.gov/documents/organization/97924.pdf. Ανακτήθηκε στις 2024-05-07. «Further, the precipitous appointment of Colonel Roufogalos over some general officers as head of the intelligence service (KYP) seems to have been designed to pre-empt that position before the selection board assigned another officer there.». 
  22. ↑ 22,0 22,1 Sulzberger, C. L. (1970-01-01). «Greece under the Colonels» (στα αγγλικά). Foreign Affairs (Council on Foreign Relations) 48 (2): 304. doi:10.2307/20039442. ISSN 0015-7120. https://www.jstor.org/stable/20039442. «During this crucial period, few people had any idea that a tightly disciplined handful of Colonels was waiting in the wings to seize the country. Some of them were individually known to diplomats – especially George Papadopoulos, once a key man in Intelligence – and all were of course known to the Generals ; but nobody was aware of the extent or effectiveness of their underground organization.». 
  23. ↑ Robert V. Keeley, The Colonels' Coup and the American Embassy: A Diplomat's View of the Breakdown of Democracy in Cold War Greece, 2010
  24. ↑ Klarevas, Louis. Were the Eagle and the Phoenix Birds of a Feather? The United States and the Greek Coup of 1967. Diplomatic History, 2006, σελ. 489
  25. ↑ Keeley, V. Robert.The Colonels' Coup and the American Embassy: A Diplomat's View of the Breakdown of Democracy in Cold War Greece, 2010
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 Stern, Laurence M. (1 Ιανουαρίου 1977). Tondreau, Beth, επιμ. The wrong horse: The Politics of Intervention and The Failure of American Diplomacy (στα Αγγλικά) (1η έκδοση). Αμερικανική Έκδοση - NYT Book Co.,Inc.; Three Park Avenue, New York, N.Y. 10016 / Καναδική Έκδοση - Fitzherry & Whiteside Ltd.; Toronto: New York Times Books και Fitzherry & Whiteside. σελίδες 92,93. ISBN 978-0812907346. https://doi.org/10.1017/S0084255900031879. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. σελ. 93 - In the Papadopoulos regime, the Chief of Intelligence, Michael Roufo- galis, had been an archrival and, when Ioannides came to power, Roufogalis was not only cast out of office but also, according to re- cent accounts, arrested and tortured. Under Ioannides, in other words, the seven-year military dictatorship in Greece was on its final slide toward self-destruction. 
  27. ↑ Economist Foreign report, vol. 1805-1840, 1984
  28. ↑ 28,0 28,1 «INFOSEC». www.nis.gr. ΕΥΠ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  29. ↑ «Διασφάλιση Πληροφοριών: TEMPEST». www.nis.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  30. ↑ «ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 3563» (στα Ελληνικά & Αγγλικά). ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ (Σόφια, Βουλγαρία: Εθνικό Τυπογραφείο) (1): 2. 17 Ιουνίου 2005. 25 Μαΐου 2007. https://www.gdpeads.mod.mil.gr/wp-content/uploads/2021/03/Y.3563-2007.pdf. 
  31. ↑ 31,0 31,1 «ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 96». ΦΕΚ (Εθνικό Τυπογραφείο) (1). 20 Νοεμβρίου 2020. https://archive.org/details/document-1_202404. Ανακτήθηκε στις 25 Απριλίου 2024. 
  32. ↑ RFC2350 - Λειτουργία Εθνικού CERT (1.1 έκδοση). ΕΥΠ. 2022-07-05, σελ. 3. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-04-25. https://web.archive.org/web/20240425194445/https://www.nis.gr/downloads/national-cert/RFC2350-GR.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-04-25. «3.3 Υπαγωγή Η Εθνική Αρχή Αντιμετώπισης Ηλεκτρονικών Επιθέσεων - Εθνικό CERT υπάγεται στη Διεύθυνση Κυβερνοχώρου της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών (ΕΥΠ).». 
  33. ↑ (PDF) ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ, Αρ. Φύλλου 39 (39 έκδοση). Καποδιστρίου 34, 10432 Αθήνα Αττικής: Εθνικό Τυπογραφείο. 3 Μαρτίου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιουλίου 2019. https://web.archive.org/web/20190712053908/https://www.nis.gr/npimages/docs/20080100039.pdf. 
  34. ↑ Δημητρακόπουλος, Ηλίας. Συνέντευξη με θοδωρής Γεωργακόπουλος. Ηλίας Δημητρακόπουλος: Η Νέμεση του Χένρι Κίσινγκερ. 2007-10-02. Archived from the original on 2024-05-09. Ανακτήθηκε στις 2024-05-09. "Τα λεφτά, 549.000 δολάρια (ποσό μεγάλο για την εποχή), δόθηκαν σε τρεις δόσεις από τον διευθυντή της ΚΥΠ Μιχάλη Ρουφογάλη στον Πάπας, ο οποίος τα προώθησε στον Τζον Μίτσελ, campaign manager του Νίξον. Η χρηματοδότηση υποψηφίου από μια ξένη κυβέρνηση ήταν φυσικά παράνομη. Τα δε χρήματα προέρχονταν από τον προϋπολογισμό της ΚΥΠ, η οποία τρεφόταν κατά κύριο λόγο από τη CIA. Με άλλα λόγια, λεφτά της κρατικής Μυστικής Υπηρεσίας έφτασαν στα ταμεία ενός υποψηφίου, έστω και έμμεσα, πράγμα επίσης παράνομο."
  35. ↑ «Πέθανε ο παλαίμαχος δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος». tovima.gr. Το Βήμα. 17 Φεβρουαρίου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2024. Στις ΗΠΑ, αποκάλυψε την χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον από τον ένθερμο υποστηριχτή της χούντας ελληνοαμερικανό επιχειρηματία Τομ Πάπας. Οι έρευνές του τον οδήγησαν σε πλήθος αποκαλύψεων που έµελλαν να γράψουν ιστορία, µε αποκορύφωμα την «ελληνική πτυχή» του Watergate, του μεγαλύτερου σκανδάλου των ΗΠΑ, δηλαδή τη χρηματοδότηση από τη Χούντα της προεκλογικής εκστρατείας του Νίξον και αυτό που οδήγησε στην πτώση του Νίξον. 
  36. ↑ 36,0 36,1 Lardner Jr., George; Pincus, Walter (1997-10-30). «Contributor Got Oval Office Thank-You for Watergate Funds» (στα αγγλικά). Washington Post, σελ. Α19. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-10-01. https://web.archive.org/web/20191001195411/http://www.washingtonpost.com/wp-srv/national/longterm/nixon/103097pappas.htm. Ανακτήθηκε στις 2024-05-09. «[...] had contributed more than $100,000 to Nixon in both 1968 and 1972. He has been identified in previously released Nixon White House tapes as the source of cash used to keep the Watergate defendants quiet. But newly transcribed conversations show for the first time that Nixon acknowledged Pappas's role with an Oval Office thank-you. "I want you to know that ... I'm aware of what you're doing to help out in some of these things that Maury's people and others are involved in," Nixon told Pappas, referring to GOP fund-raiser Maurice Stans. "I won't say anything further, but it's very seldom you find a friend like that, believe me."» 
  37. ↑ Nelson, W. Dale (1983-06-02) (στα αγγλικά) (PDF). Declassified in Part - Sanitized Copy Approved for Release 2012/02/29:CIA-RDP90-00965R000402830016-1 (Report). Ουάσινγκτον: CIA (δημοσιεύθηκε 2012-02-29). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2024-05-09. https://web.archive.org/web/20240509063630/https://www.cia.gov/readingroom/docs/CIA-RDP90-00965R000402830016-1.pdf. Ανακτήθηκε στις 2024-05-09. «Hersh says the Greek campaign contributions were confirmed by Henry J. Tasca, a career Foreign Service officer who had been ambassador to Greece during the Nixon administration, in secret testimony before the House Intelligence Committee in 1976. Such contributions were legal in 1968. [...] Demetracopoulos charged in interviews in 1975 that money from the Greek central intelligence agency, known as the KYP, had been funneled into the Nixon campaign. In an interview Wednesday, Demetracopoulos said he knew the money came from the KYP "through the same sources who tipped me off about the transaction in the first place." [...] In a 1968 interview with the pro-junta Athens newspaper Apogevmatini, Pappas was quoted as saying, "I have worked for the CIA anytime my help was requested."» 
  38. ↑ «Minutes of the Agreement Signed by Turkey and Syria in Adana (Unofficial Translation) - 20 October 1999». mfa.gov.tr. Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας. 20 Οκτωβρίου 1999. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιανουαρίου 2000. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  39. ↑ Gengiz, Sinem (25 Ιανουαρίου 2019). «Why is the 1998 Adana pact between Turkey and Syria back in the news?». Arab News (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. The Adana agreement was signed at a time when relations between Turkey and Syria were strained and the neighbors were on the brink of war. Damascus had been allowing Abdullah Ocalan, the leader of the Kurdistan Workers’ Party (PKK) — who is now serving a life sentence on the Turkish island of Imrali — to take shelter and direct the activities of the terrorist organization from within its borders for several years. When Turkey threatened military action, Damascus deported Ocalan and closed the PKK camps in the country. 
  40. ↑ 40,0 40,1 Π., Γ. (28 Μαΐου 2003). «Η πραγματική «Υπόθεση Οτσαλάν» και η Δίκη». rizospastis.gr. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  41. ↑ Group), Radiotileoptiki S. A. (OPEN Digital (31 Μαΐου 2023). «Θεόδωρος Πάγκαλος: Πώς η απαγωγή του Αμπντουλάχ Οτσαλάν οδήγησε στην παραίτησή του από υπουργός Εξωτερικών». ΕΘΝΟΣ. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  42. ↑ (στα αγγλικά) Death sentence after unfair trial: The case of Abdullah Öcalan. AI Index: EUR 44/40/99. Amnesty International. Αύγουστος 1999. https://www.amnesty.org/en/wp-content/uploads/2021/06/eur440401999en.pdf. «In 1998 Abdullah Öcalan was expelled from Syria where he had been living and leading the PKK for some 18 years. When he arrived in Italy on 12 November and applied for asylum, he was detained on the basis of an international arrest warrant issued by Germany. An appeal court in Rome lifted the detention order on 16 December after Germany withdrew its arrest warrant. A request by Turkey for the extradition of Abdullah Öcalan was rejected by Italy because the charges brought against him carried the death penalty. Amnesty International welcomed this decision by the Italian government. The Italian government indicated that they were exploring the possibilities of bringing him to trial before a national or international court. However, in January 1999, with the knowledge of the Italian government, Abdullah Öcalan left Italy for an unknown destination. On 15 February 1999, he was taken into the custody of Turkish security forces in Kenya in circumstances which have yet to be clarified and brought to Turkey where he was detained on the island of Imral in the Marmara Sea which can be reached only by boat from Mudanya.». 
  43. ↑ «Προσφυγή Οτσαλάν κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 1 Δεκεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  44. ↑ 44,0 44,1 44,2 «Ιστορικά Φύλλα με την «Κ»: Σοβαρή κρίση στην Αθήνα για Οτσαλάν». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. 24 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. 
  45. ↑ Παπαχελάς, Αλέξης (24 Νοεμβρίου 2008). «Τα πρόσωπα μιας κακοστημένης επιχείρησης». ΤΟ ΒΗΜΑ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  46. ↑ 46,0 46,1 46,2 46,3 46,4 46,5 46,6 Καρβουνόπουλος, Πάρις (14 Φεβρουαρίου 2019). «Militaire.gr: "Εγώ Γενίτσαρος δεν θα γινόμουν ποτέ"! Ο Σάββας Καλεντερίδης μιλά για τον Οτζαλάν». youtube.com. Militaire News. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2023. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  47. ↑ 47,0 47,1 Πικραμένος, Πάνος (15 Φεβρουαρίου 2015). «Αμπντουλάχ Οτσαλάν: Το χρονικό μίας προδοσίας». news4all.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  48. ↑ Πικραμένος, Πάνος (13 Οκτωβρίου 2016). «Υπόθεση Οτσαλάν: Το θρίλερ της απαγωγής που άρχισε στην Αθήνα και τέλειωσε στο Ίμραλι». protothema.gr. ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. Η ΕΥΠ θα στείλει τελικά τέσσερις άνδρες της εν είδη «θιάσου» για να προχωρήσουν στην εκδίωξη του Οτσαλάν από την ελληνική πρεσβεία, με επικεφαλής τον αστυνόμο Μπόμπο.. 
  49. ↑ Butler, Daren (2013-02-07). «Jailed rebel leader holds power to end Turkey's Kurdish conflict». Reuters. https://www.reuters.com/article/idUSBRE9160KL/. «Ocalan was seized by Turkish special forces in Kenya in 1999, brought back to Turkey, tried and sentenced to hang. The sentence was later commuted Ocalan dispatched to Imrali.» 
  50. ↑ «PKK leader Ocalan gets company in prison». upi.com (στα Αγγλικά). United Press International Inc. 17 Νοεμβρίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2024. 
  51. ↑ 51,0 51,1 «U.S. Aided Search for Ocalan, Officials Admit» (στα αγγλικά). Los Angeles Times. 1999-02-21. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2024-05-09. https://web.archive.org/web/20240508225843/https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1999-feb-21-mn-10313-story.html. Ανακτήθηκε στις 2024-05-09. 
  52. ↑ «Μετεκλογικός φάκελος της ΕΥΠ για την υπόθεση της Siemens». ΤΟ ΒΗΜΑ. 7 Οκτωβρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  53. ↑ «Με καθυστέρηση τριών χρόνων ενεργοποιούν το C4Ι». ΤΟ ΒΗΜΑ. 25 Νοεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  54. ↑ Sleed (24 Ιανουαρίου 2019). «Γιατί η ΕΥΠ οδήγησε σε φιάσκο το «Κοριόπολις»;». www.documentonews.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  55. ↑ Κουκουμάκας, Κώστας (7 Ιουλίου 2024). «Greek Mafia: Η έρευνα που κρατά την υπόθεση "ζωντανή"». News 24/7. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  56. ↑ Σουλιώτης, Γιάννης (2 Ιουνίου 2021). «Η έρευνα για τη διαφθορά στην ΕΛ.ΑΣ. και οι τέσσερις δολοφονίες». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  57. ↑ «Αθώοι και οι 17 κατηγορούμενοι για τη Greek Mafia». in.gr. 31 Ιανουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  58. ↑ Newsroom (31 Ιανουαρίου 2023). «Δίκη Greek Mafia: Αθώοι όλοι οι κατηγορούμενοι». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  59. ↑ «Αθώοι όλοι οι κατηγορούμενοι στη μία δίκη για τη Greek Mafia». Η Εφημερίδα των Συντακτών. 31 Ιανουαρίου 2023. 
  60. ↑ 60,0 60,1 Kadritzke, Niels (21 Οκτωβρίου 2020). «Blogbeitrag / Nach Moria: Zur Lage der Flüchtlinge» [Μετά τη Μόρια: Η κατάσταση των προσφύγων, όχι μόνο στη Λέσβο]. monde-diplomatique.de (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. In der letzten Phase kam der griechische Geheimdienst EYP ins Spiel, der die "Operation Alkmene" organisierte. Da das konfiszierte Material offenbar nicht ausreichte, um eine aktive Beihilfe der NGOs zu dem Delikt "Menschenschmugggel" zu belegen, schickte der Geheimdienst ein 30-köpfiges Team nach Lesbos, das eine Undercover-Aktion inszenierte. Unter anderem warben die EYP-Leute zwei Ausländer an, die nach Izmir geschickt wurden, um sich an der türkischen Küste in ein Flüchtlingsboot einzukaufen. Bei diesem Plan musste der Geheimdienst auch die Küstenwache von Lesbos einschalten, damit "das von der türkischen Küste ablegende Boot an seinem Bestimmungsort auch landen konnte". Das heißt: Das Boot mit den "Migranten-Agenten" wurde von der Küstenwache ausnahmsweise durchgelassen, um belastende Aussagen der beiden EYP-Söldner über die "Fluchtbeihilfe" der feindlichen NGOs zu gewinnen. Laut Kathimerini sollen diese Aussagen "nach Meinung von Kennern entlarvend sein". 
  61. ↑ «Eκρυβαν μετανάστες σε σπηλιές νησιών». ΤΟ ΒΗΜΑ. 15 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  62. ↑ Σουλιώτης, Γιάννης (4 Οκτωβρίου 2020). «Η επιχείρηση «Αλκμήνη» της ΕΥΠ για τις ΜΚΟ». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  63. ↑ admin (4 Οκτωβρίου 2020). «Οι μετανάστες «πράκτορες», οι ΜΚΟ και η μυστική επιχείρηση «Αλκμήνη»». «Εθνικός Κήρυκας». Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  64. ↑ «Επιχείρηση Αλκμήνη: Μια επιχείρηση συσκότισης που αποκαλύπτεται σιγά - σιγά | Εφημερίδα η Εποχή». www.epohi.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  65. ↑ Newsroom (4 Οκτωβρίου 2020). «Μυστική επιχείρηση «Αλκμήνη»: Αποκαλύψεις για ΜΚΟ που εμπλέκονται στη μεταφορά μεταναστών». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  66. ↑ Newsroom (4 Οκτωβρίου 2020). «Μηταράκης: Πώς αποκαλύψαμε τις ΜΚΟ που διακινούσαν μετανάστες». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  67. ↑ «Greek court drops criminal charges against 35 international aid workers». swissinfo.ch (στα Αγγλικά). 30 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2024. 
  68. ↑ «Greek court drops criminal charges against 35 international aid workers» [Το ελληνικό δικαστήριο αποσύρει τις ποινικές διώξεις κατά 35 διεθνών εργαζομένων σε ανθρωπιστικές οργανώσεις] (στα Αγγλικά). Reuters. 30 Απριλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  69. ↑ Παγούδης, Γιώργος (12 Ιανουαρίου 2024). «Στο εδώλιο για κατασκοπία 15 αλληλέγγυοι στη Λέσβο». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2024. 
  70. ↑ 70,0 70,1 Georgiopoulos, George (2022-08-03). «Greek intelligence service admits spying on journalist - sources» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/greek-intelligence-service-admits-spying-journalist-sources-2022-08-03/. Ανακτήθηκε στις 2022-08-03. 
  71. ↑ «Reuters: Η ΕΥΠ παραδέχθηκε την παρακολούθηση του δημοσιογράφου Θάνου Κουκάκη – Τι απάντησε στο πρακτορείο η κυβέρνηση». ΕΘΝΟΣ. 3 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2022. 
  72. ↑ «Greek intelligence service admits spying on journalist, sources say | eKathimerini.com». www.ekathimerini.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2022. 
  73. ↑ «Εξεταστική Επιτροπή για τη διερεύνηση της χρήσης του λογισμικού Pegasus και αντίστοιχου κατασκοπευτικού λογισμικού παρακολούθησης» (PDF). PR\1267987EL. Εισήγηση από την Sophie in ‘t Veld. Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, PEGA. σελ. 23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Μαΐου 2024. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2024. Τον Ιούλιο του 2022, η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας κάλεσε τον Κοντολέοντα και τον πρόεδρο της ΑΔΑΕ, Χρήστο Ράμμο σε κοινοβουλευτική ακρόαση. Κατά τη διάρκεια της ακρόασης αυτής, ο Κοντολέων παραδέχθηκε ότι η ΕΥΠ είχε κατασκοπεύσει τον Θανάση Κουκάκη για λόγους εθνικής ασφάλειας, αλλά δήλωσε ότι δεν γνώριζε την απόπειρα χάκινγκ της συσκευής του Ανδρουλάκη με το Predator. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Γιάννης Οικονόμου ανέφερε ότι οι ελληνικές αρχές δεν απέκτησαν ούτε χρησιμοποίησαν ποτέ το κατασκοπευτικό λογισμικό Predator. 
  74. ↑ Georgiopoulos, George (2022-04-21). «Greek prosecutor to probe alleged bugging of journalist's phone» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/greek-prosecutor-probe-alleged-bugging-journalists-phone-2022-04-21/. Ανακτήθηκε στις 2022-08-03. 
  75. ↑ «Ανδρουλάκης: Περιμένω από την ΕΥΠ να πει ποιος έχει το predator για να εκβιάζει δημοσιογράφους και πολιτικούς». www.naftemporiki.gr. 8 Ιανουαρίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Αυγούστου 2022. 
  76. ↑ Georgiopoulos, George (2022-08-03). «Greek intelligence service admits spying on journalist - sources» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/greek-intelligence-service-admits-spying-journalist-sources-2022-08-03/. Ανακτήθηκε στις 2022-08-07. 
  77. ↑ «Μεσοτοιχία το Μαξίμου με το Predator». Η Εφημερίδα των Συντακτών. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  78. ↑ Newsroom. «Παραιτήθηκε ο διοικητής της ΕΥΠ, Παναγιώτης Κοντολέων – Στη θέση του ο Θεμιστοκλής Δεμίρης | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  79. ↑ Newsroom (5 Αυγούστου 2022). «Παραιτήθηκε ο Γρηγόρης Δημητριάδης, στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  80. ↑ «PM Mitsotakis feels the heat as two top Greek officials quit in spy scandal». POLITICO (στα Αγγλικά). 5 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  81. ↑ Welle (www.dw.com), Deutsche. «Greece: Spy chief quits amid Predator spyware furor | DW | 05.08.2022». DW.COM (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  82. ↑ Newsroom. «Υποκλοπές: Πολιτική και συνταγματική διάσταση | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  83. ↑ «Κυβέρνηση και υποκλοπές: 'Δεν είναι αυτό που νομίζεις'». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  84. ↑ Group), Radiotileoptiki S. A. (OPEN Digital (6 Αυγούστου 2022). «Υποκλοπές στην Ελλάδα: Όταν οι κοριοί τσιμπάνε παθαίνουν αλλεργία οι κυβερνήσεις – Από τον πράσινο Τόμπρα στον γαλάζιο Μαυρίκη». ΕΘΝΟΣ. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  85. ↑ Δημήτρης, Χόνδρος (6 Αυγούστου 2022). «Πολιτική θύελλα με ΕΥΠ - Μητσοτάκης: Οφείλω μία συγγνώμη στον Ανδρουλάκη». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  86. ↑ Reuters (2022-08-06). «Greek PM apologises to opposition party leader over surveillance, To Vima newspaper reorts» (στα αγγλικά). Reuters. https://www.reuters.com/world/europe/greek-pm-apologises-opposition-party-leader-over-surveillance-paper-2022-08-06/. Ανακτήθηκε στις 2022-08-07. 
  87. ↑ Σύνταξης, Αίθουσα (6 Αυγούστου 2022). «Κυβερνητικές πηγές διαψεύδουν ότι ο Μητσοτάκης οφείλει μία «συγγνώμη» στον Ανδρουλάκη». Tribune.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  88. ↑ Γιακουμής, Ευάγγελος (6 Αυγούστου 2022). «Παιχνίδια κατασκόπων στην «πλάτη» του Νίκου Ανδρουλάκη «βλέπουν» στο ΠΑΣΟΚ». CNN.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  89. ↑ «Υπόθεση υποκλοπών: Δήλωση Μητσοτάκη τη Δευτέρα - Πυρ ομαδόν από την αντιπολίτευση». euronews. 6 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  90. ↑ Μπουρδάρας, Γιώργος Σ. «Το παρασκήνιο στη συγκρότηση εξεταστικής για υποκλοπές | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  91. ↑ «ΠΑΣΟΚ: «Συνεχίζεται η άθλια προπαγάνδα από την κυβέρνηση σε βάρος των δημοκρατικών θεσμών»». www.naftemporiki.gr. 8 Ιουνίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  92. ↑ «Αρμενία / Δεν ζητήσαμε ποτέ την παρακολούθηση του Ανδρουλάκη. Έκθετο το Μαξίμου». Αυγή. 7 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  93. ↑ «ΠΑΣΟΚ για υποκλοπές: Αποδεικνύεται ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μια κυβέρνηση επικίνδυνη». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  94. ↑ Capital.gr. «Έρευνα Ντογιάκου: Υπάλληλοι της ΕΥΠ και ΑΔΑΕ στο στόχαστρο για τις διαρροές απόρρητων εγγράφων για τις υποκλοπές». Capital.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2022. 
  95. ↑ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ (24 Δεκεμβρίου 2022). «H ΕΥΠ παρακολουθούσε και τον Αρχηγό ΓΕΕΘΑ- Στόχος «519c» ο Φλώρος σύμφωνα με δημοσίευμα του Documento». Ημεροδρόμος. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  96. ↑ News, Prime (24 Δεκεμβρίου 2022). «Νέο δημοσίευμα για παρακολούθηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ από την ΕΥΠ». Prime News. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  97. ↑ thefaq (23 Δεκεμβρίου 2022). ««Στόχος 519c»! Ο κωδικός παρακολούθησης από την ΕΥΠ του Κωνσταντίνου Φλώρου αρχηγού ΓΕΕΘΑ! Θα συνεχίσει να σιωπά και θα αποδεχτεί την ανανέωση της θητείας του σα να μην τρέχει τίποτα;». thefaq.gr. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  98. ↑ tvxs.gr (23 Δεκεμβρίου 2022). ««Στόχος 519c» της ΕΥΠ ο Κωνσταντίνος Φλώρος - Τι αποκαλύπτεται για την παρακολούθηση του αρχηγού ΓΕΕΘΑ». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. Ανακτήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 2022. 
  99. ↑ ΙΝ, Σύνταξη (16 Ιανουαρίου 2023). «Ανανεώθηκε η θητεία Φλώρου - Ποιοι είναι οι νέοι αρχηγοί ΓΕΣ και ΓΕΝ». in.gr. Ανακτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2023. 
  100. ↑ «Μητσοτάκης: Δεν σκέφτηκα να παραιτηθώ για τις υποκλοπές | OPEN TV». tvopen.gr (Βίντεο). Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  101. ↑ ertnews.gr, Συντακτική ομάδα (10 Μαΐου 2023). «Εκλογές - debate: Μητσοτάκης για Κράτος, Θεσμούς, Διαφάνεια - «Δεν σκέφτηκα να παραιτηθώ για τις υποκλοπές - Ο κ. Ανδρουλάκης δεν έπρεπε να παρακολουθείται»». ertnews.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  102. ↑ Σουλιώτης, Γιάννης (5 Δεκεμβρίου 2023). «Επείγον σήμα της ΕΥΠ σε υπουργούς: «Προσοχή με τα κινητά σας»». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  103. ↑ «Ο παρακολουθήσας, του παρακολουθήσαντος | Εφημερίδα η Εποχή». www.epohi.gr. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2024. 
  104. ↑ Σουλιώτης, Γιάννης (30 Ιουλίου 2024). «Αρνήσεις και εκθέσεις για τις υποκλοπές». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024. 
  105. ↑ ertnews.gr, Συντακτική ομάδα (30 Ιουλίου 2024). «Άρειος Πάγος για υποκλοπές: Καμία απολύτως εμπλοκή για predator, ΕΥΠ, Δ.Α.Ε.Ε.Β. - «Επαρκείς ενδείξεις» για ποινική δίωξη υπευθύνων ιδιωτικών εταιρειών». ertnews.gr. ΕΡΤ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2024. 
  106. ↑ Νομοθετικό Διάταγμα υπ' αριθ. 2421/1953 "Περι ιδρύσεως Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών" (ΦΕΚ Α΄ 126/1953)
  107. ↑ Νομοθετικό Διάταγμα υπ. αριθ. 380/1969 "Περι της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών" (ΦΕΚ Α' 265/1969)
  108. ↑ «ΝΟΜΟΣ 1645/1986 (Κωδικοποιημένος) - ΦΕΚ Α 132/26.08.1986». www.kodiko.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  109. ↑ Προεδρικό Διάταγμα 101/1996 "Όργανα που αποφασίζουν ή γνωμοδοτούν σε θέματα έργων που εκτελούνται από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (Ε.Υ.Π.)" : "εποπτεύων την ΕΥΠ Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης..."
  110. ↑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΕΥΧΟΣ ΠΡΩΤΟ, Αρ. Φύλλου 79 (79 έκδοση). Εφημερίς της Κυβερνήσεως της Ελληνικής Δημοκρατίας. 1996-05-10, σελ. 1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2024-09-21. https://web.archive.org/web/20240921194107/https://www.nomoskopio.gr/index.html?pd_101_96_1.php. «Αρμόδιοι για τη λήψη αποφάσεων, κατά τις διατάξεις του Ν. 1418/1984 «Δημόσια έργα και ρυθμίσεις συναφών θεμάτων» και του Ν. 2229/1994 «τροποποίηση και συ- μπλήρωση του Ν. 1418/1984 και άλλες διατάξεις» και των Προεδρικών Διαταγμάτων τα οποία εκδίδονται σε εκτέλεσή τους, για τα έργα που εκτελούνται από την Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ) είναι ο εποπτεύων την ΕΥΠ Υπουργός Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, ο Διοικητής της ΕΥΠ, οι Υποδιοικητές της ΕΥΠ ή τα εξουσιοδοτημένα όργανα σύμφωνα με τις οργανωτικές διατάξεις της ΕΥΠ και όπως ειδικότερα ορίζεται στα επόμενα άρθρα.». 
  111. ↑ «Από το υπουργείο Εσωτερικών στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης «μετακομίζει» η ΕΥΠ». in.gr. 27 Σεπτεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  112. ↑ «ΕΥΠ: Ζητείται μάνατζερ!». ΤΑ ΝΕΑ. 22 Νοεμβρίου 2001. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  113. ↑ «Νόμος 3649/2008». Lawspot. 23 Ιουλίου 2014. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  114. ↑ Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου "Υπαγωγή Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη" (ΦΕΚ Α΄ 215/2009), κυρωθείσα μετέπειτα ως Νόμος 3817/2010 (ΦΕΚ Α΄16/2010)
  115. ↑ ΠΔ 24/2015 "Σύσταση και μετονομασία Υπουργείων, μεταφορά της Γενικής Γραμματείας Κοινωνικών Ασφαλίσεων." (ΦΕΚ Α΄ 20/2015)
  116. ↑ Newsroom. «Η αρμοδιότητα της ΕΥΠ περνάει στον πρωθυπουργό | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  117. ↑ «Νόμος 4622/2019 - ΦΕΚ 133/Α/7-8-2019 (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  118. ↑ Team, Flash (15 Δεκεμβρίου 2009). «Υπαγωγή της ΕΥΠ στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη | Flash.gr». www.flash.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Φεβρουαρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  119. ↑ ΒΗΜΑτοδότης (12 Μαΐου 2015). «Η ΕΥΠ στο μίνι Υπουργικό». Ειδήσεις - νέα - Το Βήμα Online. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022. 
  120. ↑ tvxs.gr (9 Ιουλίου 2019). «Την εποπτεία της ΕΥΠ αναλαμβάνει ο Μητσοτάκης - Υπό τον έλεγχο του ΕΡΤ και Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων». TVXS - TV Χωρίς Σύνορα. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  121. ↑ «Οταν η ΕΥΠ πέρασε στον Πρωθυπουργό: Ο πρώτος νόμος της κυβέρνησης Μητσοτάκη». www.news247.gr. Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  122. ↑ newsroom· newmoney, Ειδήσεις για την Οικονομία | (8 Δεκεμβρίου 2022). «Βουλή: Σφοδρή σύγκρουση για τις παρακολουθήσεις χωρίς νέα στοιχεία (vids)». Ειδήσεις για την Οικονομία | newmoney (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 2023. 
  123. ↑ «Σε ΦΕΚ η ανάθεση αρμοδιοτήτων των υπουργών Επικρατείας - Aftodioikisi.gr». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2023. 

Σημειώσεις

Επεξεργασία
  1. ↑ (17 Ιουνίου 1970): Το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας συναντήθηκε στην αίθουσα συνεδριάσεων του Λευκού Οίκου με τον Πρόεδρο Ρίτσαρντ Νίξον για να συζητήσουν την πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στη Μεσόγειο, με ιδιαίτερη αναφορά στην Ιταλία και την Ελλάδα. Σύμφωνα με το Ημερήσιο Ημερολόγιο του Προέδρου, η συνάντηση διήρκεσε από τις 3:11 έως τις 4:44 μ.μ. ( Εθνικά Αρχεία, Προεδρικό Υλικό Νίξον, Κεντρικοί Φάκελοι Λευκού Οίκου) Παραβρέθηκε ο πρέσβης Henry Tasca, ο οποίος βρισκόταν στην Ουάσιγκτον για διαβουλεύσεις. (σελ. 117)
  2. ↑ Συντομογραφίες
  3. ↑ για περισσότερες πληροφορίες, βλ. το αγγλικό λήμμα Συμφωνία των Αδανών [en]
  4. ↑ ε.α. σημαίνει εν αποστρατεία
  5. ↑ δηλαδή: μπράβους
  6. ↑ με αυτό τον χαρακτηρισμό εννοούνται όλοι οι παρευριθέντες (Πρέσβης της Ελλ. Πρεσβείας Ναϊρόμπι, Σάββας Καλεντερίδης, Αντώνης Ναξάκης κλπ.)
  7. ↑ Μετά την άφιξη του Οτζαλάν στις φυλακές του Ιμραλί, όλοι οι υπόλοιποι φυλακισμένοι λέγεται ότι μεταφέρθηκαν σε άλλες φυλακές, ενώ στις 11 Νοεμβρίου του 2009 μεταφέρθηκαν για πρώτη φορά 5 κρατούμενοι στις φυλακές όπου κρατούντο ο ηγέτης της PKK.[50]
  8. ↑ Στην ελληνική μυθολογία η Αλκμήνη ήταν η μητέρα του ημίθεου Ηρακλή.
  9. ↑ για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την Μεταναστευτική Κρίση στην Ελλάδα το 2020, βλέπε: Μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα#2020 - σήμερα
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Εθνική_Υπηρεσία_Πληροφοριών&oldid=10810508"