Μερκία
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 52°36′N 1°36′W / 52.6°N 1.6°W
Η Μερκία (Mercia ή Μercey) ήταν ένα από τα σημαντικότερα βασίλεια της Αγγλοσαξονικής επταρχίας στην πεδιάδα του ποταμού Τρεντ. Το όνομα είναι εκλατινισμένη προφορά παλιού Σαξονικού όρου που σημαίνει άνθρωποι των συνόρων. Τοποθετείται στην κεντρική Αγγλία. Το όνομα της χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στο όνομα διαφόρων στρατιωτικών συλλόγων, συνδέσμων και πολιτικών φορέων. Αρχαιολογικές έρευνες δείχνουν ότι το γερμανικό φύλο των Άγγλων εγκαταστάθηκε από τον 6ο αιώνα μ.Χ. βόρεια του ποταμού Τάμεση. Η Μερκία συνόρευε βόρεια με το αγγλικό βασίλειο της Νορθούμπρια, νότια με το σαξονικό Ουέσσεξ και δυτικά με την κελτική Ουαλία.
| Βασίλειο της Μερκίας
Kingdom of Mercia Miercna rīce | |||
|---|---|---|---|
| |||
 Το Βασίλειο της Μερκίας (έντονη γραμμή) και η επέκταση του βασιλείου (πράσινη σκίαση) | |||
| Τάμγουορθ 52°37′58″N 1°41′42″W | |||
| Αρχαία αγγλική γλώσσα, Λατινική γλώσσα | |||
| Απόλυτη Μοναρχία | |||
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤις περισσότερες πληροφορίες για τα πρώτα χρόνια του βασιλείου της Μερκίας τις παίρνουμε από το Αγγλοσαξωνικό χρονικό και τον κορυφαίο χρονικογράφο της εποχής αυτής, Βέδα.
Ο παλιότερος γνωστός βασιλιάς της Μερκίας ήταν ο Κρεόντα ή Κρίντα, προπάππους του Ίκελ ή Ίκιλ, που έχτισε ένα φρούριο στο Τάμγουορθ, το οποίο έγινε η έδρα των βασιλέων της Μερκίας. Ο τελευταίος γνωστός μεγάλος παγανιστής βασιλιάς της Μερκίας ήταν ο Πέντα, που ηττήθηκε και σκοτώθηκε στην μάχη του Βινβάεντ (655) από τον χριστιανό βασιλιά Οσουί της Νορθουμβρίας. Τότε κατέρρευσε προσωρινά η δύναμη της Μερκίας στην Αγγλία, με τα Σαξονικά βασίλεια να εκχριστιανίζονται.
Ο σημαντικότερος βασιλιάς της Μερκίας τον 8ο αιώνα, απευθείας απόγονος του αδελφού του Πέντα, Εόβα, ήταν ο Όφα. Ο Όφα ήταν ο σημαντικότερος βασιλιάς της Αγγλίας την περίοδο της βασιλείας του και ένας από τους σπουδαιότερους ηγεμόνες της εποχής του. Με συνεχείς επαφές με τον Καρλομάγνο, έκανε την Μερκία κέντρο της Καθολικής εκκλησίας στην Αγγλία: έχτισε ναούς, κάστρα, εμπορικά κέντρα, έκοψε χρυσά νομίσματα. Μετά το θάνατό του (796) άρχισε η πτώση της δύναμης της Μερκίας, αφού ο γιος του, Έκγκφριθ που τον διαδέχθηκε πέθανε αφού βασίλευσε μόνο λίγους μήνες.
Η δύναμη της Μερκίας έπεσε οριστικά μετά την ήττα (825) στην μάχη του Έλεντουν του βασιλιά της, Μπεορνγούλφ, που είχε ανέβει στον θρόνο πριν δύο χρόνια, από τον Εγβέρτο του Ουέσσεξ. Από τότε η Μερκία εξακολουθούσε να υπάρχει σαν υποτελές κρατίδιο στο Ουέσσεξ.
Το 852, ανέβηκε στον θρόνο ο Μπούργκρεντ σαν υποτελής του Έθελγουλφ του Ουέσσεξ, αλλά η Μερκία δέχθηκε την επίθεση των Δανών (868) που κυρίευσαν το Νότιγχαμ. Οι Δανοί διόρισαν βασιλιά έναν Μερκιανό, τον Κέολγουλφ Β' (883 – 911), που δεν είχε τον επίσημο τίτλο του βασιλιά, ενώ το υπόλοιπο ανεξάρτητο τμήμα της Μερκίας είχε ως άρχοντα, αλλά όχι βασιλιά, τον κόμη Έθελρεντ της Μερκίας.
Παντρεύτηκε την Έθελφλεντ, κόρη του Αλφρέδου του Μέγα. Η σύζυγός του κέρδιζε συνέχεια δύναμη, λόγω της ασθένειάς του από τα τραύματά του στη μάχη του Τέτενχολ κατά των Βίκινγκς (910). Τελικά πέθανε την ίδια χρονιά και η ίδια ονομάστηκε Αρχόντισσα της Μερκίας. Με τον δικό της θάνατο (918) ο αδελφός της, βασιλιάς του Ουέσσεξ Εδουάρδος ο Πρεσβύτερος, κατέλαβε την Μερκία, υποτάσσοντας τον Δανέζικο και τον Σαξονικό πληθυσμό της χώρας. Τότε ήρθε το τέλος της Μερκίας ως βασίλειο ανεξάρτητο, οι αναφορές όμως σε αυτήν εξακολουθούσαν να υπάρχουν στις ιστορικές πηγές, με την τελευταία το 1049.