Κολινδρός
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Συντεταγμένες: 40°28′42″N 22°29′10″E / 40.47833°N 22.48611°E
Ο Κολινδρός είναι κωμόπολη της Κεντρικής Μακεδονίας στην Περιφερειακή Ενότητα Πιερίας.[2]
| Κολινδρός | |
|---|---|
 | |
Χάρτης  | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Κεντρικής Μακεδονίας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Πιερίας |
| Δημοτική Ενότητα | Κολινδρού |
| Γεωγραφία | |
| Νομός | Πιερίας |
| Υψόμετρο | 280 μέτρα[1] |
| Πληθυσμός | |
| Μόνιμος | 2.103 |
| Έτος απογραφής | 2021 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 600 61 |
| http://www.kolindros.gr/ | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Γενικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Κολινδρός βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τo Αεροδρόμιο "Μακεδονία" και τα αστικά κέντρα Θεσσαλονίκης (50 χλμ.), Κατερίνης (40 χλμ.) και Βέροιας (40 χλμ.), με θέα στο όρος Όλυμπο, στο Θερμαϊκό κόλπο και στον ποταμό Αλιάκμονα. Η θέση του είναι στις βορειοανατολικές παρυφές των Πιερίων όρεων, σε υψόμετρο από 250 έως 350 μέτρα. Είναι παραδοσιακός οικισμός και φημίζεται για τα κεράσια του.
Ιστορικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΠιθανότατα κτίστηκε πριν από το 14ο αιώνα στη θέση αρχαίου πολίσματος των Αλεξανδρινών χρόνων.
Υποστηρίζεται από πολλούς ότι ο Αλέξης Ζορμπάς, ήρωας του ομώνυμου έργου του Νίκου Καζαντζάκη, ως υπαρκτό πρόσωπο καταγόταν ή και έζησε στον Κολινδρό, όπου βρίσκεται το πατρικό του σπίτι. Ο πατέρας του Ζορμπά ασχολούνταν εκεί με το εμπόριο γεωργικών προϊόντων.
Το 1821 οπλοφόροι με επικεφαλής το Θεόφιλο Καΐρη και το Γρηγόρη Ζούλα πολιόρκησαν την τουρκική φρουρά του Κολινδρού. Ο Κολινδρός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη Μακεδονική επανάσταση του 1878, καθώς και στο Μακεδονικό Αγώνα με κυριότερο Μακεδονομάχο τον οπλαρχηγό Αθανάσιο Χατζόπουλο (καπετάν Μακρή).
Ο Κολινδρός υπήρξε θερινή κατοικία του επισκόπου Κίτρους τον 19ο αιώνα.
Ονομασία
ΕπεξεργασίαΥπάρχουν τρεις διαφορετικές εκδοχές σχετικά με την προέλευση του ονόματος Κολινδρός (ή Κουλιντρό κατά την τοπική διάλεκτο). Σύμφωνα με την πρώτη, η οποία επαληθεύεται τόσο ιστορικά όσο και γλωσσολογικά, προήλθε από τη τούρκικη λέξη κουλέ, η οποία στις σλάβικες γλώσσες μετατρέπεται σε ’κόλια’ ή ’κούλια’ (και σημαίνει ’πύργος’ ή και φυλακή+άντρο=κρησφύγετο). Όντως, η ύπαρξη θεμελίων Βυζαντινού πύργου σε τοποθεσία ( η οποία φέρει και το όνομα ’πύργος’) κοντά στην εκκλησία της Αγίας Θεοδώρας επαληθεύει την εκδοχή. Ο συγκεκριμένος πύργος ’αποδομήθηκε’ επι Τουρκοκρατίας προκειμένου να φτιαχτεί η περίφραξη του κοιμητηρίου του χωριού, του Αγίου Δημητρίου. (Μάλιστα, εκείνη την εποχή η Επισκοπή έδρευε στο χωριό και πρώτος ο Δεσπότης έριξε την πρώτη πέτρα του πύργου στο έδαφος, ’αναλαμβάνοντας’, με αυτόν τον τρόπο, την ευθύνη προς τις Τουρκικές αρχές για την καταστροφή περιουσίας του Οθωμανικού κράτους. Στη συνέχεια όλοι οι άντρες του χωριού στήθηκαν σε μία γραμμή, που ξεκινούσε από την τοποθεσία του πύργου και κατέληγε στην τοποθεσία του νεκροταφείου, και πέρασαν από χέρι σε χέρι τις πέτρες μεταφέροντάς τες, έτσι, στην άλλη άκρη του χωριού. Η ημέρα εκείνη έχει μείνει ζωντανή στην τοπική ιστορική μνήμη και στην τοπική προφορική ιστορία). Το γεγονός ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα ούτε ένας άλλος οικισμός με το ίδιο όνομα στηρίζει αυτή την εκδοχή.
Η δεύτερη (από μερικούς κατοίκους) υποστηρίζει ότι προήλθε από το κόρη, δηλ. την ύπαρξη των πολλών κορασιών, και την λέξη άντρο = Παρθενώνας.
Η τρίτη και η πιο πιθανή εκδοχή, έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Ήρθε στο φως περί το 1960, όταν στην περιοχή του Λιβαδίου Πιερίας αποκαλύφθηκε κατά την διάρκεια εκσκαφής για ανέγερση οικίας, σε βάθος 1,00 μ. μαρμάρινος τάφος κούρου με αγγεία και κτερίσματα, στην πλάκα του οποίου υπήρχε χαραγμένη η επιγραφή κούρος. Στην ανάλυση του αρχαίου αυτού ελληνικού ονόματος, δηλαδή κούρος + δέντρο = ξυλοκόπος.
Η άποψη για το φυτό κόλιανδρος είναι εντελώς αβάσιμη και κατασκευασμένη. Διότι δεν υπάρχει στην περιοχή τέτοιο φυτό ούτε υπήρξε ποτέ. Η άποψη αυτή για την ονομασία κυκλοφόρησε στην επταετία για λόγους σκοπιμότητας. (Επίσκεψη του Παττακού στον Κολινδρό το 1971, λόγω και της ύπαρξης του στρατόπεδου ανεπιθυμήτων, που ήταν κολαστήριο για τους "κρατούμενους" στρατιώτες δεν βόλευε η πρώτη πιθανότατη εκδοχή).
Στον Κολινδρό και στην συνοικία Παλιάμπελα η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως νεολιθικό οικισμό.
Υποδομή
Επεξεργασία
Στον Κολινδρό λειτουργεί τράπεζα, ειρηνοδικείο, υποθηκοφυλακείο, ταχυδρομείο, ένα γυμνάσιο-λύκειο, δύο δημοτικά, βρεφονηπιακός, δύο γήπεδα ποδοσφαίρου (η τοπική ομάδα Αναγέννηση Κολινδρού αγωνίζεται στη Β΄ ερασιτεχνική από την περίοδο 2007-08) και μπάσκετ, κολυμβητήριο, αγροτικό ιατρείο, πολιτιστικό κέντρο, ΚΑΠΗ, βιβλιοθήκη, ένα ξενοδοχείο, αθλητικό κέντρο, ανοιχτό θέατρο, αθλητικός ξενώνας, εστιατόρια, τρία πολυκαταστήματα, μπαρ και καφενεία. Υπάρχουν τέσσερις μεγάλες εκκλησίες, ο Άγιος Δημήτριος, ο Άγιος Γεώργιος, η Αγία Παρασκευή και η Αγία Θεοδώρα. Στην είσοδο του Κολινδρού είναι τα Πλωρία (Πελώρια), λόφος που έκρυβε το χωριό από το δημόσιο δρόμο (την σημερινή παλιά εθνική οδό). Όλοι σχεδόν οι κάτοικοί του είναι ντόπιοι και καλλιεργούν καπνά. Φημισμένα είναι τα κεράσια του. Στον Κολινδρό βρίσκεται και το μεγαλύτερο πλατάνι της περιοχής. Το 1992 ιδρύθηκε Μακεδονικό Μουσείο. Τα εγκαίνια του Λαογραφικού Μουσείου[3] έγιναν τον Ιούλιο του 2007.
Εκπαίδευση
Επεξεργασία
Το Πρώτο δημοτικό σχολείο Κολινδρού είναι εξαθέσιο και βρίσκεται στον Κολινδρό. Στέκει πλάι στο γκρεμό, που δημιουργεί η μια όχθη του ρέματος Βούθνηκα[4] . Το πρώτο δημοτικό λειτουργεί σε ένα παλιό κτίριο νεοκλασικού ρυθμού. Απειλείται από κατολισθήσεις. Το χειμώνα του 2006, μια κατολίσθηση παρέσυρε το κτίριο των τουαλετών και μέρος του προαύλειου. Λειτουργεί ως σχολείο περίπου έναν αιώνα. Στην κεντρική σάλα του έχουν γίνει σημαντικές και ιστορικές για το χωριό εκδηλώσεις και συνελεύσεις τώρα ανακαινίστηκε και βρίσκεται σε άριστη κατάσταση. Το κτίριο είναι ένα απομεινάρι της παλιάς εποχής. Στον εμφύλιο λειτούργησε ως φυλακή και δικαστήριο. Το 1850 κτίστηκε το πρώτο διδακτήριο "εκ θεμελίων" κοντά στο κτίριο της Επισκοπής με τη γενναία χορηγία του Επισκόπου Βράτσης Αγαπίου στο χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το σχολείο. Στα 1878 μετά την ανταρσία και την πυρπόληση της Επισκοπής φαίνεται ότι και το "Σχολείο Βράτση" όπως το έλεγαν έπαθε ανεπανόρθωτες ζημιές. Αργότερα ο Επίσκοπος Κίτρους Παρθένιος επεδίωξε να ξανακτίσει το Σχολείο, οπότε στις 14 Μαΐου του 1914 κάνει τα εγκαίνια του νέου διδακτηρίου με την βοήθεια των κατοίκων και των εξ Αμερικής Κολινδρινών. Εκτός αυτού, στην κωμόπολη υπάρχει και το 2ο Δημοτικό Σχολείο. Ακολουθεί κατάλογος με τους Δημάρχους Κολινδρού της Πιερίας. Η Κοινότητα συστάθηκε το 1918 στον νομό Θεσσαλονίκης (ΦΕΚ 152Α/9-7-1918) και αναγνωρίστηκε σε Δήμο τον Μάρτιο του 1948.[5] Το 1949 ο δήμος υπάχθηκε στον νομό Πιερίας και λειτούργησε ως την κατάργησή του το 2010.
Τελευταίος δημογέροντας και πρώτος πρόεδρος της Κοινότητας ήταν ο Βασίλειος Μανώλας, ο οποίος ήταν δήμαρχος από το 1912 ως το 1914. Όταν η κοινότητα έγινε ξανά δήμος (1948), αρχικός δήμαρχος διατέλεσε ο Ανέστης Μανώλας και τελευταίος ο Θωμάς Σολοποτιάς. Ο Δήμος Κολινδρού ήταν ένας από τους 13 συνολικά δήμους του Νομού Πιερίας όπως προέκυψαν μετά το 1998. Είχε έδρα τον Κολινδρό και περιελάμβανε 4 δημοτικά διαμερίσματα με 5 οικισμούς. Με τη μεταρρύθμιση του σχεδίου Καλλικράτης ο δήμος καταργήθηκε και οι οικισμοί του ενσωματώθηκαν στο δήμο Πύδνας - Κολινδρού.
Αυτοδιοίκηση
ΕπεξεργασίαΑναφέρεται επίσημα ως οικισμός, μετά την απελευθέρωση και την Τουρκοκρατία, το 1918 στο ΦΕΚ 152Α - 09/07/1918 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[6] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι, μαζί με τα Παλιάμπελα αποτελούν την κοινότητα Κολινδρού[7] που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Κολινδρού του Δήμου Πύδνας - Κολινδρού ενώ σύμφωνα με την απογραφή 2011 είχε 2.822 κατοίκους.[8]
Πληθυσμός
ΕπεξεργασίαΟι απογραφές πληθυσμού μετά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο είναι:
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1951 | 3.358[9] |
| 1961 | 3.638[10] |
| 1971 | 3.021[11] |
| 1981 | 3.693[12] |
| 1991 | 3.732[13] |
| 2001 | 3.629[14] |
| 2011 | 2.822 |
Πολιτισμός
ΕπεξεργασίαΣτο χωριό λάμβανε μέρος κάθε Μάιο η Γιορτή των Κερασιών, η οποία περιελάμβανε χορούς και τραγούδια. Οι εκδηλώσεις γίνονταν την περίοδο που μαζεύονται τα κεράσια. Προσφέρονταν στους συμμετέχοντες άφθονα κεράσια. Τα τελευταία χρόνια η γιορτή ατόνησε και σήμερα δεν εορτάζεται πλέον.
Κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου τελείται μεγαλόπρεπη παρέλαση που συνοδεύεται από παραδοσιακούς χωρούς.
Το Πάσχα γίνεται μια μεγάλη λιτανεία γύρω από το χωριό. Αμέσως μετά την λήξη της λειτουργείας συνηθίζεται να μοιράζονται πασχαλινά αυγά στους πιστούς. Γυρνώντας στα σπίτια τους οι κάτοικοι απολαμβάνουν το παραδοσιακό τοπικό τσουρέκι και τη ρυζόπιτα, ένα γευστικό "υποκατάστατο" του ρυζόγαλου, που γίνεται από τα περισσεύματα της ζύμης του τσουρεκιού.
Διεθνείς σχέσεις
ΕπεξεργασίαΟ Κολινδρός είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Χάρτας Αγροτικών Κοινοτήτων, μια ένωση αδελφοποίησης σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί με:[15]
Μπιενβενίδα, Ισπανία
Μπιεβρ, Βέλγιο
Μπούτσινε, Ιταλία
Κάσελ, Ιρλανδία
Σισσέ, Γαλλία
Ντέσμπορω, Αγγλία, Ηνωμένο Βασίλειο
Ες, Ολλανδία
Χέπστεντ, Γερμανία
Ιμπανέστι, Ρουμανία
Κάνταβα, Λετονία
Κάννους, Φινλανδία
Λάσσεε, Αυστρία
Μέντζεβ, Σλοβακία
Μοράβτσε, Σλοβενία
Ναίστβεντ, Δανία
Νάγκτσενκ, Ουγγαρία
Ναντούρ, Μάλτα
Όκελμπο, Σουηδία
Πάνω Λεύκαρα, Κύπρος
Πόλβα, Εσθονία
Σόουρι, Πορτογαλία
Σλίβο Πόλε, Βουλγαρία
Στάρυ Πόντβοροβ, Τσεχία
Στσύζουβ, Πολωνία
Τίσνο, Κροατία
Τρουάβιερζ, Λουξεμβούργο
Ζαγκάρε, Λιθουανία
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Ελληνική Στατιστική Αρχή. dlib
.statistics .gr /Book /GRESYE _02 _0101 _00053 .pdf. - ↑ Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα. 34. Εκδοτικός Οργανισμός Πάπυρος. 1996. σελ. 313.
- ↑ Δελτίο Τύπου, Εγκαίνια ιστορικού-λαογραφικού Μουσείου Κολινδρού, Ιούλιος 2007.
- ↑ Βούθνηκας = βους + θνήσκω
- ↑ Διοικητικές μεταβολές
- ↑ «Κολινδρός Πιερίας». Διοικητικές μεταβολές των ΟΤΑ. Ελληνική Εταιρία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2024.
- ↑ «Νόμος 4555/2018 - ΦΕΚ 133/Α/19-7-2018 ( Άρθρα 1 - 151) (Πρόγραμμα ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ) (Κωδικοποιημένος)». e-nomothesia.gr | Τράπεζα Πληροφοριών Νομοθεσίας. 19 Ιουλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2024.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Απογραφής 2011», σελ. 10526 (σελ. 52 του pdf)
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 7ης Μαρτίου 1951, σελ. 155 του pdf. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-14. https://web.archive.org/web/20130514080510/http://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1951_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 19ης Μαρτίου 1961, σελ. 150 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1961_1.pdf.
- ↑ Πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφήν της 14ης Μαρτίου 1971, σελ. 147 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1971_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 5 Απριλίου 1981, σελ. 157 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1981_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος κατά την απογραφή της 17 Μαρτίου 1991, σελ. 193 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_1991_1.pdf.
- ↑ Πραγματικός πληθυσμός της Ελλάδος - Απογραφή 2001, σελ. 194 του pdf. https://www.eetaa.gr/eetaa/metaboles/apografes/apografi_2001_1.pdf.
- ↑ «Charter members». europeancharter.eu. Charter of European Rural Communities. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 10 Ιανουαρίου 2020.