Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη

Η Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ΚΑΕ) είναι όρος ο οποίος περιλαμβάνει τις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης (ομάδα του Βίσεγκραντ), τα Βαλτικά κράτη, τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης (Βαλκάνια). Τα περισσότερα κράτη της ΚΑΕ είναι πρώην κομμουνιστικά κράτη-μέλη του Ανατολικού Μπλοκ (Σύμφωνο της Βαρσοβίας) στην Ευρώπη. Η ακαδημαϊκή βιβλιογραφία χρησιμοποιεί συχνά τα αρκτικόλεξα ΚΑΕ ή ΧΚΑΕ για αυτόν τον όρο.^[1]^[2]^[3] Ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης χρησιμοποιεί τον όρο "Χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης", ο οποίος περιλαμβάνει αρκετές από αυτές τις παραπάνω χώρες.

Χάρτης του Ανατολικού Μπλοκ (πορτοκαλί), προσαρμοσμένος στα σημερινά σύνορα.

Ορισμοί

Ο όρος ΚΑΕ περιλαμβάνει τα πρώην κράτη-μέλη του Ανατολικού μπλοκ (Σύμφωνο της Βαρσοβίας) τα οποία βρίσκονταν δυτικά του μεταπολεμικού συνόρου με την πρώην Σοβιετική Ένωση. Ο όρος περιλαμβάνει επίσης τα διάδοχα κράτη της πρώην Γιουγκοσλαβίας (η οποία δεν ανήκε στο Ανατολικό Μπλοκ) και τα τρία Βαλτικά κράτη – την Εσθονία, τη Λετονία και τη Λιθουανία (τα οποία επέλεξαν να μην ενταχθούν στην ΚΑΚ όπως έκαναν οι 12 υπόλοιπες δημοκρατίες της ΕΣΣΔ).

Οι χώρες της ΚΑΕ υποδιαιρούνται περαιτέρω με βάση τη συμμετοχή τους ή μη στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ): Οκτώ κράτη της ΚΑΕ προσχώρησαν στην ΕΕ στις 1 Μαΐου 2004 (Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία, Ουγγαρία και Σλοβενία). Δύο ακόμα κράτη της ΚΑΕ εντάχθηκαν στην ΕΕ την πρωτοχρονιά του 2007 (Ρουμανία και Βουλγαρία) και η Κροατία εντάχθηκε στην ΕΕ στις 1 Ιουλίου 2013. Σύμφωνα με ανάλυση της Παγκόσμιας Τράπεζας το 2008, η μετάβαση των πρώην κομμουνιστικών νέων κρατών μελών της ΕΕ (τα οποία εντάχθηκαν το 2004 και το 2007) σε προηγμένες οικονομίες της αγοράς έχει ολοκληρωθεί.^[4]

Οι χώρες της ΚΑΕ περιλαμβάνουν τα πρώην σοσιαλιστικά κράτη δυτικά της Ρωσίας, τη Λευκορωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία, τη νότια Φινλανδία και τη Βαλτική Θάλασσα. Τα όρια της ΚΑΕ είναι το βόρειο σύνορο της Ελλάδας με την Αλβανία, τη Βουλγαρία και τη Βόρεια Μακεδονία, καθώς και τα ανατολικά σύνορα της Ιταλίας, της Αυστρίας και της Γερμανίας:

Εσθονία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ^[5]^[6]
Λετονία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Λιθουανία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Πολωνία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Γερμανία (Ανατολικό τμήμα) - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Τσεχική Δημοκρατία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Σλοβακία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Ουγγαρία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Ρουμανία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Βουλγαρία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Σλοβενία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Κροατία - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ
Αλβανία - μέλος του ΝΑΤΟ
Μαυροβούνιο - μέλος του ΝΑΤΟ
Σερβία
Βόρεια Μακεδονία
Βοσνία και Ερζεγοβίνη
Κοσσυφοπέδιο^[7] (μερικώς αναγνωρισμένο κράτος)

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, οι χώρες Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης είναι οι εξής: Αλβανία, Βουλγαρία, Κροατία, Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία και τα Βαλτικά κράτη (Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία).^[6]

Παραπομπές

↑ Inotai, András (Autumn 2009). «BUDAPEST—Ghost of Second-Class Status Haunts Central and Eastern Europe». Europe's World. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020.
↑ Z. Lerman, C. Csaki, and G. Feder, Agriculture in Transition: Land Policies and Evolving Farm Structures in Post-Soviet Countries, Lexington Books, Lanham, MD (2004), see, e.g., Table 1.1, p. 4.
↑ J. Swinnen, ed., Political Economy of Agrarian Reform in Central and Eastern Europe, Ashgate, Aldershot (1997).
↑ Unleashing Prosperity: Productivity Growth in Eastern Europe and the Former Soviet Union, World Bank, Washington (2008), p. 42
↑ «CEE countries». 9 Αυγούστου 2011.
↑ ^6,0 ^6,1 Directorate, OECD Statistics. «OECD Glossary of Statistical Terms - Central and Eastern European Countries (CEECs) Definition». stats.oecd.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020.
↑ Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αντικείμενο εδαφικής διαμάχης μεταξύ της Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου και της Δημοκρατίας της Σερβίας. Η Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της στις 17 Φεβρουαρίου 2008, αλλά η Σερβία εξακολουθεί να την διεκδικεί ως μέρος της δικής της κυριαρχικής επικράτειας. Οι δύο κυβερνήσεις άρχισαν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους το 2013, στο πλαίσιο της συμφωνίας των Βρυξελλών. Το Κοσσυφοπέδιο έχει λάβει επίσημη αναγνώριση ως ανεξάρτητο κράτος από 98 από τα 193 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Πολυμέσα σχετικά με το θέμα στο Wikimedia Commons

[1] Inotai, András (Autumn 2009). «BUDAPEST—Ghost of Second-Class Status Haunts Central and Eastern Europe». Europe's World. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020.

[2] Z. Lerman, C. Csaki, and G. Feder, Agriculture in Transition: Land Policies and Evolving Farm Structures in Post-Soviet Countries, Lexington Books, Lanham, MD (2004), see, e.g., Table 1.1, p. 4.

[3] J. Swinnen, ed., Political Economy of Agrarian Reform in Central and Eastern Europe, Ashgate, Aldershot (1997).

[4] Unleashing Prosperity: Productivity Growth in Eastern Europe and the Former Soviet Union, World Bank, Washington (2008), p. 42

[weastra-5] «CEE countries». 9 Αυγούστου 2011.

[auto-6] 6,0 ^6,1 Directorate, OECD Statistics. «OECD Glossary of Statistical Terms - Central and Eastern European Countries (CEECs) Definition». stats.oecd.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2020.

[7] Το Κοσσυφοπέδιο αποτελεί αντικείμενο εδαφικής διαμάχης μεταξύ της Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου και της Δημοκρατίας της Σερβίας. Η Δημοκρατία του Κοσσυφοπεδίου κήρυξε μονομερώς την ανεξαρτησία της στις 17 Φεβρουαρίου 2008, αλλά η Σερβία εξακολουθεί να την διεκδικεί ως μέρος της δικής της κυριαρχικής επικράτειας. Οι δύο κυβερνήσεις άρχισαν να εξομαλύνουν τις σχέσεις τους το 2013, στο πλαίσιο της συμφωνίας των Βρυξελλών. Το Κοσσυφοπέδιο έχει λάβει επίσημη αναγνώριση ως ανεξάρτητο κράτος από 98 από τα 193 κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]