Βικιπαίδεια

Κατρίν Ντενέβ

Γαλλίδα ηθοποιός
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 22/04/2020.
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μετάφραση. Αν θέλετε να συμμετάσχετε, μπορείτε να επεξεργαστείτε το λήμμα μεταφράζοντάς το ή προσθέτοντας δικό σας υλικό και να αφαιρέσετε το {{μετάφραση}} μόλις το ολοκληρώσετε. Είναι πιθανό (και επιθυμητό) το ξενόγλωσσο κείμενο να έχει κρυφτεί σαν σχόλιο με τα <!-- και -->. Πατήστε "επεξεργασία" για να δείτε ολόκληρο το κείμενο.

Η Κατρίν Ντενέβ (γαλλικά: Catherine Deneuve, πραγματικό όνομα Κατρίν Φαμπιέν Ντορλεάκ, 22 Οκτωβρίου 1943 - ) είναι Γαλλίδα ηθοποιός, τραγουδίστρια, μοντέλο και παραγωγός. Έγινε γνωστή για ρόλους απόμακρων, μυστηριωδών γυναικών που ενσάρκωσε για διάφορους σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων οι Λουίς Μπουνιουέλ, Φρανσουά Τρυφό και Ρόμαν Πολάνσκι.[15][16] Το 1985 διαδέχθηκε τη Μιρέιγ Ματιέ ως το επίσημο πρόσωπο της Μαριάν, του εθνικού συμβόλου της Γαλλικής Δημοκρατίας. Ήταν δεκατέσσερις φορές υποψήφια για Βραβείο Σεζάρ και κέρδισε τα δυο για την ερμηνεία της στην ταινία Το τελευταίο μετρό (1980), για την οποία κέρδισε επίσης Βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο στην κατηγορία Καλύτερη Ξένη Ηθοποιός και στην ταινία Ινδοκίνα (1992).

Κατρίν Ντενέβ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Catherine Dorléac (Γαλλικά)
Προφορά
ΨευδώνυμοCatherine Deneuve[1]
Γέννηση22  Οκτωβρίου 1943[2][3][4]
17ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[5]
ΚατοικίαΠαρίσι
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία[6][1]
Ιδιότηταηθοποιός[7][1], ηθοποιός ταινιών[1], μοντέλο[8], τραγουδιστής και ηθοποιός φωνής[9]
ΣύζυγοςΝτέιβιντ Μπέιλι (1965–1972)
ΣύντροφοςΡοζέ Βαντίμ
Μαρτσέλο Μαστρογιάνι
ΤέκναΚριστιάν Βαντίμ και Κιάρα Μαστρογιάνι
ΓονείςΜορίς Ντορλεάκ[10] και Ρενέ Σιμονό[10]
ΑδέλφιαΦρανσουάζ Ντορλεάκ
Sylvie Dorléac
Danielle Clariond
Όργαναφωνή
Βραβεύσειςβραβείο Ντονόστια (1994), βραβείο Σεζάρ καλύτερης γυναίκας ηθοποιού (1981), David di Donatello for Best Foreign Actress (1981), βραβείο Σεζάρ καλύτερης γυναίκας ηθοποιού (1993), Τιμητική Χρυσή Άρκτος (1998), Silver Bear for Outstanding Artistic Contribution (2002), Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Μόσχας (1997), Βραβείο Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου Α' γυναικείου ρόλου (2002)[11], βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Συνολικής προσφοράς (2013)[12], Volpi Cup for Best Actress (1998), Αυτοκρατορικό βραβείο (2018)[13], Golden Lion for Lifetime Achievement (2022), Stanislavsky Award (2012), Τιμητικός φοίνικας (2005) και Τάγμα της Πριγκίπισσας Όλγας, 3η τάξη (4  Σεπτεμβρίου 2023)[14]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )
Με τον Τζακ Λέμον σε φωτογραφία για την προώθηση της ταινίας Τρέλες του Απρίλη (1969)
Με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι στην ταινία Κάτω τα χέρια απ' τη λευκή γυναίκα (1974)

Η Ντενέβ έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο το 1957 και ήρθε για πρώτη φορά στο προσκήνιο το 1964 με το μιούζικαλ του Ζακ Ντεμί Οι ομπρέλες του Χερβούργου, πριν γίνει πρωταγωνίστρια του Πολάνσκι στη ταινία Αποστροφή (1965), του Ντεμί στις ταινίες Τα νεαρά κορίτσια του Ροσεφόρ (1967) και Δέρμα γαϊδάρου (1970) και του Μπουνιουέλ στις ταινίες Η ωραία της ημέρας (1967) και Τριστάνα (1970).

Ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA Καλύτερης Ηθοποιού για την ταινία Η ωραία της ημέρας και υποψήφια για Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Ινδοκίνα. Στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας το 1998 κέρδισε το Volpi Cup Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία Κάτω από τα φώτα της πλατείας. Άλλες σημαντικές ταινίες στην αγγλική γλώσσα περιλαμβάνουν τις Τρέλες του Απρίλη (1969), Ο αστυνόμος και το κολ γκερλ (1975), Αίμα και πάθος (1983), Χορεύοντας στο σκοτάδι (2000) και 8 γυναίκες (2002). Το 2008 έκανε την εκατοστή της εμφάνιση στην ταινία Μια νύχτα Χριστουγέννων.

Βιογραφία

Επεξεργασία

Η Ντενέβ γεννήθηκε ως Κατρίν Φαμπιέν Ντορλεάκ στο Παρίσι και είναι η κόρη των Γάλλων θεατρικών ηθοποιών Μορίς Ντορλεάκ (1901-1979) και Ρενέ Σιμονό (1911-2021[17]). Έχει δυο αδερφές, τη Φρανσουάζ Ντορλεάκ (1942-1967) και την Σιλβί Ντορλεάκ (14 Δεκεμβρίου 1946 - ), καθώς και μια ετεροθαλή αδερφή, την Ντανιέλα, την οποία απέκτησε εκτός γάμου η μητέρα της το 1937 με τον Εμέ Σαριόν. Αργότερα ο Μορίς Ντενέβ την υιοθέτησε και της έδωσε το επίθετό του. Ντενέβ ήταν το μεσαίο όνομα της μητέρας της, το οποίο η ίδια επέλεξε ως καλλιτεχνικό όνομα, προκειμένου να διαφοροποιηθεί από τις αδερφές της. Η Ντενέβ φοίτησε σε καθολικά σχολεία.

Άλλη καριέρα

Επεξεργασία

Μόντελινγκ

Επεξεργασία

Η Ντενέβ εμφανίστηκε γυμνή σε δυο εξώφυλλα του περιοδικού Playboy το 1963 και το 1965. Χρησιμοποιήθηκε το πρόσωπό της στη φιγούρα της Μαριάν, του εθνικού συμβόλου της Γαλλίας, από το 1985 έως το 1989. Ως πρόσωπο του αρώματος Chanel No. 5 στα τέλη της δεκαετίας του 1970, προκάλεσε έναν μεγάλο αριθμό πωλήσεων στις ΗΠΑ - τόσο πολύ είχε ο αμερικανικός τύπος εντυπωσιαστεί από την ομορφιά της ώστε την έβαλε στην λίστα με τις πιο καλόγουστες γυναίκες στον κόσμο. Το 1983, η εταιρεία American Home Products την επέλεξε ως το κεντρικό πρόσωπο για την σειρά καλλυντικών της και προσέλαβε τον παγκοσμίου φήμης φωτογράφο Ρίτσαρντ Έιβεντον για να προωθήσει τη σειρά καλλυντικών Youth Garde, για την οποία η ίδια η Ντενέβ δήλωσε: "Κοιτάξτε πιο προσεκτικά. Του χρόνου θα γίνω 40 χρονών".

Θεωρείται η μούσα του σχεδιαστή Ιβ Σεν-Λοράν, ο οποίος την έντυσε στις ταινίες Η ωραία της ημέρας, Η υποταγή, Η σειρήνα του Μισισιπή, Ο μπάτσος, Λίζα και Αίμα και πάθος. Το 1992 έγινε το μοντέλο για τη σειρά καλλυντικών για το σώμα που κυκλοφόρησε ο Ιβ Σεν-Λοράν την ίδια χρονιά. Το 2001 επιλέχθηκε ως το νέο πρόσωπο της L'Oréal Paris. Το 2006 αποτέλεσε την έμπνευση για τη σειρά καλλυντικών της M•A•C Beauty και τον Φεβρουάριο του ίδιου χρόνου συνεργάστηκε με την εταιρεία για την χρωματική παλέτα της M•A•C που διατέθηκε στα καταστήματα ομορφιάς σε όλο τον κόσμο. Το 2007 η Ντενέβ ξεκίνησε να εμφανίζεται στις διαφημίσεις για τις βαλίτσες της Louis Vuitton. Τον Μάρτιο του 2013 η εφημερίδα Guardian την έβαλε στη λίστα με τις 50 πιο καλοντυμένες γυναίκες άνω των 50. Τον Ιούλιο του 2017 η Ντενέβ εμφανίστηκε σε μια εκστρατεία της Louis Vuitton με τίτλο Connected Journeys, γιορτάζοντας την κυκλοφορία του ρολογιού Tambour Horizon. Και άλλοι καλλιτέχνες συμμετείχαν επίσης, μεταξύ των οποίων οι Τζένιφερ Κόνελι, Μπε Ντούνα, Τζέιντεν Σμιθ και Μιράντα Κερ.

Επιχειρηματίας

Επεξεργασία

Το 1986 η Ντενέβ κυκλοφόρησε το προσωπικό της άρωμα, με τίτλο Deneuve. Σχεδιάζει γυαλιά, παπούτσια και κοσμήματα.

Φιλανθρωπία

Επεξεργασία

Η Ντενέβ ορίστηκε Πρέσβειρα της UNESCO για την Προστασία της Κινηματογραφικής Κληρονομιάς από το 1994 μέχρι την συνταξιοδότησή της στις 12 Νοεμβρίου 2003. Η Ντενέβ ζήτησε τα δικαιώματα που της ανήκουν από τον ρόλο της Μαριάν να δοθούν στη Διεθνή Αμνηστία. Η Louis Vuitton έκανε μια δωρεά στον οργανισμό The Climate Project, εκ μέρους της Ντενέβ.

Η Ντενέβ έχει επίσης ενεργό ρόλο στους οργανισμούς Children Action, Children of Africa, Orphelins Roumains, Reporters Without Borders και Douleur sans frontiers (Πόνος Χωρίς Σύνορα). Στα τέλη του 2003, η Ντενέβ ηχογράφησε μια ραδιοφωνική διαφήμιση για να ενθαρρύνει τις δωρεές για την απάλειψη του πόνου στον κόσμο.

Στα μέσα του Ιουλίου 2005, η Ντενέβ δάνεισε τη φωνή της σε ραδιοφωνικές διαφημίσεις, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο για την Handicap International. Η Ντενέβ διάβασε το κείμενο "Le petit garçon" ("Το μικρό αγόρι") του Jean-Lou Dabadie, στο CD, "Voix de femmes pour la démocratie" (Φωνή των Γυναικών για την Δημοκρατία). Τα έσοδα από το CD δόθηκαν σε γυναίκες θύματα πολέμου και σε ΜΚΟ που μάχονται για την διατήρηση της δημοκρατίας.

Η Ντενέβ ασχολείται επίσης με αρκετές φιλανθρωπίες στη μάχη ενάντια του AIDS και του καρκίνου.

Συμμετοχή στην πολιτική

Επεξεργασία

Το 1972 υπέγραψε το Μανιφέστο των 343. Το μανιφέστο ήταν μια παραδοχή από τις υπογράφουσες ότι είχαν προβεί σε παράνομες αμβλώσεις και εξέθεταν τον εαυτό τους σε έννομες ενέργειες και σε καταδίκη σε φυλάκιση. Δημοσιεύτηκε στο Le Nouvel Observateur στις 5 Απριλίου 1971. Την ίδια χρονιά, η φεμινίστρια δικηγόρος Γκιζέλ Χαλιμί ίδρυσε την ομάδα Choisir, ώστε να προστατεύσει τις γυναίκες που είχαν υπογράψει το Μανιφέστο των 343.

Ασχολείται ενεργά με το πρόγραμμα της Διεθνούς Αμνηστίας αναφορικά με την κατάλυση της θανατικής ποινής. Το 2001 υπέβαλε μια αναφορά στην αμερικανική πρεσβεία στο Παρίσι εκ μέρους της γαλλικής ομάδας "Together Against the death penalty" ("Μαζί ενάντια στην θανατική ποινή"). Τον Απρίλιο 2007 υπέγραψε μια αναφορά στο διαδίκτυο ενάντια στη "μισογυνική" συμπεριφορά της σοσιαλίστριας υποψηφίου στις βουλευτικές εκλογές Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Περισσότεροι από 8,000 Γάλλοι άνδρες και γυναίκες υπέγραψαν την αναφορά, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίδας ηθοποιού Ζαν Μορό.

Τον Ιανουάριο 2018, μαζί με 99 άλλες Γαλλίδες συγγραφείς, καλλιτέχνιδες και ακαδημαϊκούς, υπέγραψε μια ανοιχτή επιστολή που υποστήριζε ότι η εκστρατεία ενάντια στην σεξουαλική παρενόχληση έχει φτάσει στα άκρα και ότι έτεινε να γίνει ένα "κυνήγι μαγισσών". Η επιστολή κατήγγειλε ότι η εν λόγω εκστρατεία ήταν μια μορφή πουριτανισμού. Παρόλο που η ίδια αργότερα ζήτησε συγγνώμη σε όλα τα θύματα που ίσως προσβλήθηκαν από την επιστολή, συνέχισε να τάσσεται υπέρ αυτής δηλώνοντας στη Le Monde ότι "δεν υπάρχει τίποτα επιλήψιμο στην επιστολή".

Προσωπική ζωή

Επεξεργασία

Η Ντενέβ μιλάει άπταιστα γαλλικά, αγγλικά και ιταλικά και μιλάει ελάχιστα ισπανικά. Οι αγαπημένες δραστηριότητές της περιλαμβάνουν την κηπουρική, τη ζωγραφική, τη φωτογραφία, το διάβασμα, τη μουσική, τον κινηματογράφο, τη μόδα και τη διακόσμηση.

Παντρεύτηκε μια φορά, με τον φωτογράφο Ντέιβιντ Μπέιλι από το 1965 έως το 1972. Έχει υπάρξει ζευγάρι με τον σκηνοθέτη Ροζέ Βαντίμ, τον ηθοποιό Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, τον κινηματογραφιστή Χιου Τζόνσον, τον Ισπανό μοντέλο και σήμερα τηλεοπτικό παρουσιαστή Κάρλος Λοζάνο αλλά και με τον επιχειρηματία του Canal+ Πιερ Λεσκούρ.

Έχει δύο παιδιά: τον ηθοποιό Κριστιάν Βαντίμ, από τη σχέση της με τον Ροζέ Βαντίμ, και την ηθοποιό Κιάρα Μαστρογιάνι από τη σχέση της με τον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Έχει πέντε εγγόνια.

Είναι στενή φίλη με τον καλλιτέχνη Nall και έχει αγοράσει μερικά έργα του.

Στις 6 Νοεμβρίου 2019 το BBC News ανέφερε ότι η Ντενέβ υπέστη ένα ελαφρύ εγκεφαλικό και ότι αναρρώνει σε ένα νοσοκομείο του Παρισιού. Παρ' όλη την ανησυχία των ιατρών, δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα στις ζωτικές λειτουργίες της.

Φιλμογραφία

Επεξεργασία
Έτος Πρωτότυπος τίτλος Τίτλος στα ελληνικά Ρόλος Σκηνοθέτης Σημειώσεις
Δεκαετία 1950
1957 Les Collégiennes Άγουρες Εύες φοιτήτρια Αντρέ Ινμπέλ
Δεκαετία 1960
1960 L'Homme à femmes Το έγκλημα με τους 5 ενόχους Κατρίν Ζακ-Ζεράρ Κορνού
Les Portes claquent Ο παράδεισος των τρελών Ντάνι Μισέλ Φερμό, Ζακ Πουαντρενό
1962 Les Parisiennes Οι Παριζιάνες Σοφί Μαρκ Αλεγκρέ
Ça c'est la vie Κλοντ Σουμπλιέ μικρού μήκους
Et Satan conduit le bal Μανουέλ Γκρισά Νταμπά
1963 Le vice et la vertu Βίτσιο και αρετή Ζιστίν Μοράν Ροζέ Βαντίμ
Vacances portugaises Κατρίν Πιερ Καστ
1964 Les parapluies de Cherbourg Οι ομπρέλες του Χερβούργου Ζενεβιέβ Εμερί Ζακ Ντεμί
Les Plus belles escroqueries du monde Οι ωραιότερες απάτες του κόμου απατεώνισσα Κλοντ Σαμπρόλ
La Chasse à l'homme Επιχείρησις: Το κυνήγι του άνδρας Ντενίζ Ερτάν Εντουάρ Μολιναρό
Un monsieur de compagnie Ερωτικές υπερωρίες Ιζαμπέλ Φιλίπ ντε Μπροκά
La Costanza della ragione Πάνω και κάτω απ' το κρεβάτι Λόρι Πασκουάλε Φέστα Καμπανίλε
1965 Les Petits chats Ζακ Ρ. Βίλα
Repulsion Αποστροφή Κάρολ Ρόμαν Πολάνσκι
Das Liebeskarussell Άνγκελα Κλάζεν Ρολφ Τίλε, Άξελ φον Άμπερσεν, Άλφρεντ Βάιντενμαν
Le Chant du monde Γυμνή οπτασία - Το τραγούδι του κόσμου Κλάρα Μαρσέλ Καμί
1966 La vie de château Το σκάνδαλο του πράσινου πύργου Μαρί Ζαν-Πολ Ραπενό
Les Créatures Παιχνίδι με τον διάβολο Μιλέν Ανιές Βαρντά
1967 Les demoiselles de Rochefort Τα κορίτσια του Ροσφόρ Ντελφίν Γκαρνιέ Ζακ Ντεμί
Belle de Jour Η ωραία της ημέρας Σεβερίν Σεριζί / Ωραία της ημέρας Λουίς Μπουνιουέλ
1968 Benjamin Αναμνήσεις ενός ανήλικου Αν ντε Κλεσί Μισέλ Ντεβίλ
Manon 70 Μανόν '70 Μανόν Ζαν Ορέλ
Mayerling Μάγιερλινγκ Μαρία Βετσέρα Τέρενς Γιανγκ
La Chamade Η υποταγή Λουσίλ Αλέν Καβαλιέ
1969 The April Fools Τρέλες του Απρίλη Κάθριν Γκάνθερ Στιούαρτ Ρόζενμπεργκ
La sirène du Mississipi Η σειρήνα του Μισισιπή Ζουλί Ρουσέλ / Μαριόν Βεργκανό Φρανσουά Τριφό
Tout peut arriver συνεντευξιαζόμενη Φιλίπ Λαμπρό
Δεκαετία 1970
1970 Tristana Τριστάνα Τριστάνα Λουίς Μπουνιουέλ
Peau d'Âne Αυτός ο υπέροχος, παλιός, καλός κόσμος πριγκίπισσα Ζακ Ντεμί
1971 Ça n'arrive qu'aux autres Στη σκιά μιας μεγάλης αγάπης Κατρίν Ναντίν Τρεντινιάν
1972 Liza Λίζα Λίζα Μάρκο Φερέρι
Un flic Ο μπάτσος Κάθι Ζαν-Πιερ Μελβίλ
1973 L'événement le plus important depuis que l'homme a marché sur la Lune Μάρκο, ο άπιστος Ιρέν ντε Φοντενού Ζακ Ντεμί
1974 Touche pas à la femme blanche Κάτω τα χέρια απ' τη λευκή γυναίκα Μαρί-Ελέν ντε Μπουαμονφρέ Μάρκο Φερέρι
Fatti di gente perbene Το αγγελικό πρόσωπο της υψηλής κοινωνίας Λίντα Μούρι Μπονμαρτίνι Μάουρο Μπολονίνι
La femme aux bottes rouges Φρανσουάζ Λερουά Χουάν Λουίς Μπουνιουέλ
1975 Zig-Zig Ζιγκ ζαγκ Μαρί Λάσλο Σάμπο
L'Agression Επίθεση εν ψυχρώ Σάρα Ζεράρ Πιρές
Le sauvage Ο άγριος Νέλι Jean-Paul Rappeneau
Hustle Ο αστυνόμος και το κολ γκερλ Νικόλ Μπριτόν Ρόμπερτ Όλντριτς
1976 Si c'était à refaire Αν έπρεπε να ξαναρχίσω Κάθριν Μπέργκερ Κλοντ Λελούς
1977 Anima persa Σοφία Στολτς Ντίνο Ρίζι
March or Die Οι τυχοδιώκτες της ερήμου Σιμόν Πικάρ Ντικ Ρίτσαρντς
Casotto γυναίκα στο όνειρο Σέρτζιο Τσίτι
1978 L'Argent des autres Σεσίλ Ρενιέ Κριστιάν ντε Σαλόν
1979 Ils sont grands, ces petits Ας γίνουμε για λίγο παιδιά Λουίζ Μουσάν Ζοέλ Σαντονί
À nous deux Απελπισμένη φυγή Φρανσουάζ Κλοντ Λελούς
Courage fuyons Ας δραπετεύσουμε Εύα Σίλβερ Ιβ Ρομπέρ
Écoute voir Κλοντ Αλφάν Ούγκο Σαντιάγκο
Δεκαετία 1980
1980 Le dernier métro Το τελευταίο μετρό Μάριον Στέινερ Φρανσουά Τριφό
Je vous aime Οι άντρες της ζωής μου Αλίς Κλοντ Μπερί
1981 Le Choix des armes Οι δυο δραπέτες Νικόλ Ντιριέ Αλέν Κορνό
Hotel America Ελέν Αντρέ Τεσινέ
1982 Le choc Κλερ Ρόμπιν Ντέιβις
1983 L'Africain Σαφάρι Σαρλότ Φιλίπ ντε Μπροκά
The Hunger Αίμα και πάθος Μίριαμ Μπλέιλοκ Τόνι Σκοτ
1984 Le Bon Plaisir Κλερ Ντεσπρέ Φρανσίς Ζιρό
Fort Saganne Λουίζ Αλέν Κορνό
Paroles et Musique Μαργκό Ελ Σουρακί
1986 Speriamo che sia femmina Κλαούντια Μάριο Μονιτσέλι
Le lieu du crime Λιλί Ραβενέλ Αντρέ Τεσινέ
1987 Agent trouble Αμάντα Βέμπερ Ζαν-Πιερ Μοκί
1988 Fréquence meurtre Ζαν Κέστερ Ελιζαμπέτ Ραπενό
Drôle d'endroit pour une rencontre Φρανς Φρανσουά Ντιπεϊρόν
Δεκαετία 1990
1991 La Reine blanche Λιλιάν Ριπός Ζαν-Λουπ Ιμπέρ
1992 Indochine Ινδοκίνα Ελιάν Ρεζί Βαρνιέ
1993 Ma saison préférée Η αγαπημένη μου εποχή Εμιλί Αντρέ Τεσινέ
1994 La Partie d'échecs μαρκησία Ιβ Ανκάρ
1995 Les cent et une nuits de Simon Cinéma Εκατό και μία νύχτες σταρ Ανιές Βαρντά
O Convento Το μοναστήρι του πάθους Ελέν Μανουέλ ντε Ολιβέιρα
1996 Les voleurs Τις μικρές ώρες της νύχτας Μαρί Λεμπλάν Αντρέ Τεσινέ
Court toujours: L'inconnu Μαριάν Ισμαέλ Φερουκί μικρού μήκους
1997 Généalogies d'un crime Γενεαλογία ενός εγκλήματος Ζαν / Σολάνζ Ραούλ Ρουίς
Sans titre Λεός Καράξ μικρού μήκους
1998 Place Vendôme Κάτω από τα φώτα της πλατείας Μαριάν Μαλιβέρ Νικόλ Γκαρθία
1999 Le vent de la nuit Ο άνεμος της νύχτας Ελέν Φιλίπ Γκαρέλ
Belle maman Η ωραία πεθερά Λεά Γκαμπριέλ Αγιόν
Pola X Μαρί Λεός Καράξ
Le temps retrouvé, d'après l'oeuvre de Marcel Proust Ο ξανακερδισμένος χρόνος Οντέν ντε Κρεσί Ραούλ Ρουίς
Est - Ouest Ανατολή - Δύση Γκαμπριέλ Ντεβελέ Ρεζί Βαρζνιέ
Δεκαετία 2000
2000 Dancer in the Dark Χορεύοντας στο σκοτάδι Κάθι Λαρς φον Τρίερ
2001 Je rentre à la maison Γυρίζω σπίτι Μαργκερίτ Μανουέλ ντε Ολιβέιρα
Absolument fabuleux γυναίκα στο κοινό Γκαμπριέλ Αγιόν
The Musketeer Νταρτανιάν βασίλισσα Πίτερ Χάιαμς
Le petit poucet Ο μικρούλης Τομ Ολιβιέ Νταχάν
2002 8 femmes 8 γυναίκες Γκάμπι Φρανσουά Οζόν
Au plus près du paradis Πιο κοντά στον Παράδεισο Φανέτ Τόνι Μάρσαλ
2003 Les Liaisons dangereuses Επικίνδυνες σχέσεις Μαρκησία Ιζαμπέλ ντε Μερτέιγ Ζοζέ Νταγιάν μίνι σειρά
Um Filme Falado Λόγια μιας ταινίας Ντελφίνα Μανουέλ ντε Ολιβέιρα
2004 Princesse Marie πριγκίπισσα Μαρία Βοναπάρτη Μπενουά Ζακό τηλεταινία
Rois et reine Ρηγάδες για μια ντάμα κυρία Βασέ Αρνό Ντεπλεσάν
Les temps qui changent Ο χρόνος που κυλά Σεσίλ Αντρέ Τεσινέ
2005 Palais royal! Ευγενία Βαλερί Λεμερσιέ
2006 Le Concile de Pierre Πέτρινος κύκλος Σίμπιλ Βέμπερ Γκιγιόμ Νικλού
Nip/Tuck Νταϊάνα Λάμπεϊ Ράιαν Μέρφι επεισόδιο: "Νταϊάνα Λάμπεϊ"
Le héros de la famille Αλίς Μορμόν Τιερί Κιλφά
2007 Après lui Καμίλ Γκαέλ Μορέλ
Persepolis Περσέπολις Ταζί Σαρταπί (φωνή) Μαργιάν Σατραπί, Βινσάν Παρονό
Frühstück mit einer Unbekannten κομψή κυρία Μαρία φον Χέλαντ τηλεταινία
2008 Un conte de Noël Μια νύχτα Χριστουγέννων Ζουνόν Βουιλάρ Αρνό Ντεπλεσάν
Je veux voir σταρ Ιωάννα Χατζηθωμά, Χαλίλ Ζορέζ
Mes stars et moi Οι γυναίκες των ονείρων μου Σολάνζ Ντιβιβιέ Λετισιά Κολομπάνι
2009 Cyprien Βιβιάν Βαγκνέρ Νταβίντ Σαρόν
La fille du RER Λουίζ Αντρέ Τεσινέ
Bancs publics πελάτισσα Μπρούνο Ποδαλίδης
Mères et filles Μάνες και κόρες Μαρτίν Ζουλί Λοπές-Κουρβάλ
Δεκαετία 2010
2010 Potiche Σουζάν Πιζόλ Φρανσουά Οζόν
L'homme qui voulait vivre sa vie Η μεγάλη φυγή Αν Ερίκ Λαρτιγκό
2011 Les yeux de sa mère Λίνα Βέμπερ Τιερί Κιλφά
Les bien-aimés Τα παιχνίδια της αγάπης Μαντλέν 2 Κριστόφ Ονορέ
2012 Linhas de Wellington Σεβερίνα Βαλέρια Σαρμιέντο
Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι αυτοκράτειρα Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας Γιάννης Σμαραγδής
Astérix & Obélix: Au service de sa Majesté Αστερίξ και Οβελίξ στη Βρετανία βασίλισσα Κορντίλια Λοράν Τιράρ
2013 Elle s'en va Μπέτι Εμανουέλ Μπερκό
2014 Dans la cour Σε μια αυλή στο Παρίσι Ματίλντ Πιερ Σαλβαντόρι
3 coeurs 3 καρδιές μητέρα Μπενουά Ζακό
L'homme qu'on aimait trop Ο άνδρας που αγαπήθηκε πολύ Ρενέ Λε Ρου Αντρέ Τεσινέ
2015 Le tout nouveau testament Η ολοκαίνουργια Καινή Διαθήκη Μαρτίν Ζακό βαν Ντορμέλ
La tête haute Με το κεφάλι ψηλά Φλοράνς Μπλακ Εμανουέλ Μπερκό
2016 Le Cancre Μαργκερίτ Πολ Βεκιάλι
2017 Sage femme Μικρά βήματα Μπεατρίς Σομπολέφσκι Μαρτάν Προβόστ
Belle à croquer άγγελος Αξέλ Κουρτιέρ μικρού μήκους
Bonne Pomme Μπαρμπαρά Φλοράν Κεντάν
Tout nous sépare Λουίζ Κέλερ Τιερί Κιλφά
Naissance d'une étoile δεσποινίς Ζαν Τζέιμς Μπορτ μικρού μήκους
2018 Le dernier vide-grenier de Claire Darling Ζουλί Μπερτουτσέλι Post-production
Mauvaises Herbes Μικρές απάτες Μονίκ Κεϊρόν
2019 La vérité Η αλήθεια Φαμπιάν Χιροκάζου Κόρε Έντα
L'adieu à la nuit Μιριέλ Αντρέ Τεσινέ
Fête de famille Μάντεψε ποιος ήρθε για τα γενέθλιά σου Αντρεά Σεντρίκ Καν
2020 Terrible jungle Σαντάλ ντε Μπελάμπρ Ουγκό Μπεναμοζίγκ, Νταβίντ Καβινιόλι
2021 De son vivant Κρίσταλ Μπολτάνσκι Εμανουέλ Μπερκό
2022 Habib, la grande aventure Κατρίν Ντενέβ Μπενουά Μαριάζ

Δισκογραφία

Επεξεργασία

1980

Επεξεργασία
  • Dieu fumeur de havanes – από τον και μαζί με τον Σερζ Γκενσμπούρ (πρωτότυπος τίτλος τραγουδιού Je vous aime σε στίχους του Κλοντ Μπερί)
  • Quand on s'aime – ντουέτο με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ για ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα

1981

Επεξεργασία
  • Το πρώτο και μοναδικό της άλμπουμ – Souviens-toi de m'oublier σε στίχους του Σερζ Γκενσμπούρ
  1. Digital delay
  2. Depression au-dessus du jardin
  3. Epsilon
  4. Monna Vanna et Miss Duncan
  5. Marine bond tremolo
  6. Ces petits riens (ντουέτο με τον Serge Gainsbourg) – πρώτη εκτέλεση από τον Gainsbourg και την Juliette Gréco (1964)
  7. Souviens-toi de m'oublier (ντουέτο με τον Serge Gainsbourg)
  8. Overseas telegram
  9. What tu dis qu'est-ce tu say
  10. Oh Soliman
  11. Alice helas

1993

Επεξεργασία
  • Paris Paris – από τον και με τον Μάλκολμ Μακλάρεν

1997

Επεξεργασία
  • Allo maman bobo – από τον Αλέν Σουσόν, κατά την διάρκεια μιας συνάντησης με το συγκρότημα Les Enfoirés το 1997

1999

Επεξεργασία
  • Joyeux anniversaire maman – από τον Στόρμι Μπάγκσι (πρωτότυπος τίτλος τραγουδιού Belle-maman σε στίχους του Γκαμπριέλ Αγιόν)

2000

Επεξεργασία

2001

Επεξεργασία

2006

Επεξεργασία
  • Ho capito che ti amo – πρωτότυπος τίτλος τραγουδιού Le héros de la famille σε στίχους του Τιερί Κιλφά

2010

Επεξεργασία
  • C'est beau la vie του Ζαν Φερά – πρωτότυπος τίτλος τραγουδιού Potiche σε στίχους του Φρανσουά Οζόν

2011

Επεξεργασία
  • Tout est si calme με τους Κλάρα Κουστ, Λουντιβίν Σανιέ και Κιάρα Μαστρογιάνι, Une fille légère in duet με την Κιάρα Μαστρογιάνι, Je ne peux vivre sans t'aimer – πρωτότυπος τίτλος τραγουδιού Beloved σε στίχους του Κριστόφ Ονορέ

Ομιλούντα βιβλία για τον εκδοτικό οίκο Éditions des Femmes

Επεξεργασία

Βραβεία και υποψηφιότητες

Επεξεργασία

Όσκαρ

Επεξεργασία
Έτος Βραβείο Τίτλος Αποτέλεσμα
1993 Α΄ Γυναικείου Ρόλου Ινδοκίνα Υποψηφιότητα

Βραβεία BAFTA

Επεξεργασία
Έτος Βραβείο Τίτλος Αποτέλεσμα
1968 Α΄ Γυναικείου Ρόλου Η ωραία της ημέρας Υποψηφιότητα

Βραβεία Σεζάρ

Επεξεργασία
Έτος Βραβείο Τίτλος ταινίας Αποτέλεσμα
1976 Α' Γυναικείου Ρόλου Le Sauvage Υποψηφιότητα
1981 Le Dernier métro Νίκη
1982 Hôtel des Amériques Υποψηφιότητα
1988 Agent trouble Υποψηφιότητα
1989 Drôle d'endroit pour une rencontre Υποψηφιότητα
1993 Indochine Νίκη
1994 Ma saison préférée Υποψηφιότητα
1997 Les Voleurs Υποψηφιότητα
1999 Place Vendôme Υποψηφιότητα
2006 Β' Γυναικείου Ρόλου Palais Royal! Υποψηφιότητα
2011 Α' Γυναικείου Ρόλου Potiche Υποψηφιότητα
2014 On My Way Υποψηφιότητα
2015 In the Courtyard Υποψηφιότητα
2016 La Tête haute Υποψηφιότητα

Άλλα βραβεία

Επεξεργασία
Έτος Οργανισμός Βραβείο Τίτλος ταινίας Αποτέλεσμα
1965 Βραβείο NYFCC Α΄ Γυναικείου Ρόλου Repulsion Υποψηφιότητα
1976 Bambi Award Film International Lovers Like Us Νίκη
1981 David di Donatello Καλύτερη Ξένη Ηθοποιός The Last Metro Νίκη
1993 WIFTI Award Crystal Award – International Η ίδια Νίκη
1994 Goldene Kamera Καλύτερη Ηθοποιός στον Κόσμο My Favorite Season Νίκη
1995 San Sebastián IFF Award Donostia Award Η ίδια Νίκη
1997 Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας Silver St. George[18] Νίκη
1998 Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας Volpi Cup – Καλύτερη Ηθοποιός Place Vendôme Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου[19] Honorary Golden Bear Η ίδια Νίκη
2000 AFF Award Actor's Mission Award Νίκη
2001 Bambi Award Film International East/West Νίκη
I'm Going Home
Dancer in the Dark
Satellite Award Β' Γυναικείος Ρόλος σε δραματική σειρά Dancer in the Dark Υποψηφιότητα
2002 Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου Silver Berlin Bear 8 Women
(shared with cast)		 Νίκη
EFA Award Α' Γυναικείος Ρόλος Νίκη
2005 Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών Palme d'Or d'honneur Η ίδια Νίκη
2006 Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μπανγκόκ Golden Kinnaree Award Νίκη
Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Κων/πολης Cinema Honorary Award Νίκη
2008 Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών Special Jury Award (με τον Κλιντ Ίστγουντ) Νίκη
Satellite Award Best Actress – Motion Picture A Christmas Tale Υποψηφιότητα
2009 Globes de Cristal Award Α' Γυναικείος Ρόλος Υποψηφιότητα
2011 Lumières Award Α' Γυναικείος Ρόλος Potiche Υποψηφιότητα
2012 FSLC Award Gala Tribute Η ίδια Νίκη
Lumières Award Α' Γυναικείος Ρόλος Beloved Υποψηφιότητα
Manaki Brothers FF Award Special Golden Camera 300 Η ίδια Νίκη
Moscow International FF Stanislavsky Award Η ίδια Νίκη
2013 Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Cabourg Coup de Cœur On My Way Νίκη
Lumières Award Α' Γυναικείος Ρόλος Υποψηφιότητα
2015 Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Αμβούργου Douglas-Sirk-Award Η ίδια Νίκη
2018 Globes de Cristal Award Α' Γυναικείος Ρόλος The Midwife Υποψηφιότητα

Το 2000, ένα αστέρι Golden Palm στην Λεωφόρο της Δόξας στο Χόλυγουντ αφιερώθηκε σε αυτήν.[20] Το 2013 τιμήθηκε για το σύνολο της καριέρας της στα 26α Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου.[21] Το 2015 έλαβε το βραβείο Golden Orange για το σύνολο της καριέρας της από το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αττάλειας στην Τουρκία.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  3. ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Catherine-Deneuve. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w61c240b. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  6. ↑ «Leading Sarkozy to the Guillotine». The New York Times. 5  Μαΐου 2012.
  7. ↑ www.nytimes.com/2006/06/11/movies/11raff.html.
  8. ↑ news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/321476.stm.
  9. ↑ (Αγγλικά) Behind The Voice Actors. Catherine-Deneuve. Ανακτήθηκε στις 21  Απριλίου 2021.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  11. ↑ www.europeanfilmacademy.org/European-Film-Awards-Winners-2002.71.0.html. Ανακτήθηκε στις 16  Δεκεμβρίου 2019.
  12. ↑ www.europeanfilmacademy.org/2013.393.0.html. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2020.
  13. ↑ www.praemiumimperiale.org/en/laureate-en/laureates-en. Ανακτήθηκε στις 19  Μαρτίου 2022.
  14. ↑ www.president.gov.ua/documents/5562023-48201.
  15. ↑ «Entertainment News, Celebrity Photos and Videos | MSN Entertainment». MSN (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2023. 
  16. ↑ «Answers - The Most Trusted Place for Answering Life's Questions». Answers (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2023. 
  17. ↑ «LES GENS DU CINEMA ©». www.lesgensducinema.com. 
  18. ↑ «20th Moscow International Film Festival (1997)». MIFF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Μαρτίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2013. 
  19. ↑ «Berlinale: 1998 Prize Winners». berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 21 Ιανουαρίου 2012. 
  20. ↑ «Wayback Machine» (PDF). archive.org. 13 Οκτωβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Οκτωβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2018. 
  21. ↑ «Winners 2013». European Film Awards. European Film Academy. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Σεπτεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 9 Δεκεμβρίου 2013. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Κατρίν_Ντενέβ&oldid=10844474"