Βικιπαίδεια

Ινδοκίνα (ταινία)

Αισθηματική ταινία του Ρεζί Βαρνιέ (1992)

Η Ινδοκίνα (γαλλικά: Indochine‎‎) είναι δραματική αισθηματική ταινία γαλλικής παραγωγής 1992 που αναφέρεται στην αποικιακή γαλλική Ινδοκίνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 έως 1950 και στην ιστορία της Ελιάν Ντεβρίς, μιας Γαλλίδας ιδιοκτήτριας φυτείας και της υιοθετημένης Βιετναμέζας κόρης της, Καμίλ, με το ανερχόμενο βιετναμέζικο εθνικιστικό κίνημα να έχει ως σκηνικό. Το σενάριο γράφτηκε από τον μυθιστοριογράφο Ερίκ Ορσενά μαζί με τους σεναριογράφους Λούι Γαρδέλ, Κάθριν Κοέν και Ρεζί Βαρνιέ, ο οποίος επίσης σκηνοθέτησε την ταινία. Πρωταγωνιστούν οι Κατρίν Ντενέβ, Βενσάν Περέζ, Λιν-Νταν Φαμ και η Ντομινίκ Μπλανκ.

Ινδοκίνα
(Indochine)
ΣκηνοθεσίαRégis Wargnier[1][2][3]
ΠαραγωγήΈρικ Χέμαν και Jean Labadie
ΣενάριοΕρίκ Ορσενά, Louis Gardel, Alain Le Henry και Régis Wargnier
ΠρωταγωνιστέςΚατρίν Ντενέβ[4][5][2], Βενσάν Περέζ[4][5][3], Λιν-Νταμ Φαμ[4][5], Ζαν Γιαν[5][3], Ντομινίκ Μπλανκ[5], Alain Fromager[5], Άντζεϊ Σεβέριν[5], Carlo Brandt[5], Gérard Lartigau[5], Henri Marteau[5], Χιουμπέρ Σαν-Μακαρί[5] και Thibault de Montalembert[5]
ΜουσικήΠάτρικ Ντόιλ
ΦωτογραφίαFrançois Catonné
ΜοντάζGeneviève Winding
ΕνδυματολόγοςPierre-Yves Gayraud
ΔιανομήNetflix
Πρώτη προβολή15 Απριλίου 1992 (1992-04-15) (Γαλλία)
Κυκλοφορία23 Δεκεμβρίου 1992 (1992-12-23) (ΗΠΑ)
Διάρκεια154 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλικά και Βιετναμικά
Ακαθάριστα έσοδα29,6 εκατομμύρια δολάρια[6]
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία βραβεύτηκε με πέντε Βραβεία Σεζάρ μεταξύ άλλων, αυτού του Α' Γυναικείου Ρόλου για την Ντενέβ, καθώς και Όσκαρ[7] και Χρυσής Σφαίρας Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας το 1992.

Πλοκή

Επεξεργασία

Το 1930, σε μια αυξανόμενη αντιποικιακή αναταραχή, η Ελιάν Ντεβρίς, μια ανύπαντρη γυναίκα, γεννημένη από Γάλλους γονείς στην αποικιακή Ινδοκίνα, διοικεί τη μεγάλη φυτεία της από καουτσούκ με πολλούς εργάτες. Η Ελιάν περνά τις μέρες της ανάμεσα στα σπίτια της στη φυτεία και έξω από τη Σαϊγκόν. Όταν οι καλύτεροι της φίλοι προερχόμενοι από τη δυναστεία Nguyễn χάνουν την ζωή τους σε αεροπορικό δυστύχημα, η Ελιάν υιοθετεί την 5χρονη κόρη τους Καμίλ.

Η Ελιάν σε μια δημοπρασία ενός πίνακα θα γνωρίσει τον νεαρό υποπλοίαρχο Ζαν Μπατίστ, ο οποίος θα την προκαλέσει δημοσίως με αποτέλεσμα η Ελιάν να αναστατωθεί. Λίγες μέρες αργότερα ο Ζαν Μπατίστ θα κάνει την εμφάνιση του στη φυτεία της Ελιάν αναζητώντας ένα αγόρι, το οποίο υποψιάζεται ότι κάνει λαθρεμπορίου οπίου. Σύντομα μεταξύ του Ζαν Μπατίστ και της Ελιάν θα ξεκινήσει ένα ρομαντικό ειδύλλιο.

Έξω και γύρω στην πόλη, ο Ζαν-Μπατίστ παρακολουθεί την απόδραση και τον πυροβολισμό ενός Βιετναμέζου κρατουμένου από έναν Γάλλο αστυνομικό. Η θετή κόρη της Ελιάν, Καμίλ και οι συμμαθητές της περπατούν κοντά, και καθώς ο κρατούμενος πέφτει, την χτυπάει και αυτή μένει αναίσθητη, αφήνοντας την καλυμμένη με το αίμα του. Οταν η Καμίλ ξυπνά στην αγκαλιά του Ζαν-Μπατίστ, τον ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, πιστεύοντας ότι της έχει σώσει τη ζωή. Μέσω των σχέσεών της με υψηλόβαθμα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού, η Ελιάν μετέφερει τον Ζαν-Μπατίστ στο Χαϊφόνγκ για να προστατέψει την Καμίλ. Ο Ζαν-Μπατίστ αντιμετωπίζει την Ελιάν για αυτό το γεγονός σε ένα χριστουγεννιάτικο πάρτι και ακολουθεί μια δυνατή φασαρία στην οποία την χαστουκίζει στο πρόσωπο. Ως αποτέλεσμα, αντί του Χαϊφόνγκ, ο Ζαν-Μπατίστ στέλνεται σε μια απομακρυσμένη γαλλική στρατιωτική βάση στο περιβόητο νησί του Δράκου στη βόρεια Ινδοκίνα.

Στη συνέχεια η Ελιάν αποφασίζει να αρραβωνιάσει την Καμίλ με τον Θαν, έναν νεαρό κομμουνιστή Βιετναμέζο που εκδιώχθηκε ως φοιτητής από τη Γαλλία λόγω της υποστήριξής του στην ανταρσία του Γεν Μπάι του 1930. Την επόμενη μέρα του αρραβώνα όμως, ο Θαν βοηθάει την Καμίλ να φύγει για να αναζητήσει τον Ζαν-Μπατίστ στα βόρεια σύνορα της χώρας. Η Καμίλ ταξιδεύει και φτάνει στο Νησί του Δράκοντα με μια Βιετναμέζικη οικογένεια, αλλά αυτοί σκοτώνονται από έναν Γάλλο αξιωματικό του ναυτικού. Όταν ο Ζαν-Μπατίστ φτάνει εκεί και ζητά από τον αξιωματικό να του πει τι συνέβη, αυτός του λέει ότι η οικογένεια αρνήθηκε να χωριστεί και άρχισε να προκαλεί ταραχές. Ο Ζαν-Μπατίστ βάζει την Καμίλ ανάμεσα στους εργάτες και την οδηγεί μακριά. Οι Γάλλοι ναυτικοί δεν αντιτίθενται σε αυτό νομίζοντας ότι ο ανώτερός τους παίρνει μια βιετναμέζικη ερωμένη. Καθώς η Καμίλ βλέπει τους συντρόφους της νεκρούς, επιτίθεται στον Γάλλο αξιωματικό και τον πυροβολεί.

Η Καμίλ και ο Ζαν-Μπατίστ ξεφεύγουν από το Νησί του Δράκου και πλέουν στον Κόλπο του Τόνκιν για αρκετές ημέρες χωρίς φαγητό ή νερό. Όταν βγαίνουν στη στεριά, ένας κομμουνιστικός θεατρικός θίασος τους σώζει και τους οδηγεί σε μια δύσκολα προσβάσιμη κοιλάδα όπου οι δυο τους βρίσκουν καταφύγιο σε ένα μεγάλο συγκρότημα κτιρίων. Όταν μετά από αρκετοί μήνες η Καμίλ μένει έγκυος στο παιδί του Ζαν Μπατίστ, ο θίασος τους λέει ότι πρέπει να φύγουν. Ο Θαν, τώρα υψηλόβαθμος κομμουνιστής, φροντίζει ο θεατρικός θίασος να μεταφέρει τους δύο εραστές στην Κίνα. Ο Γκάι προσπαθεί να χρησιμοποιήσει κάποιους επιχειρησιακούς παράγοντες για να σταματήσει την αυξανόμενη εξέγερση και αναθέτει επίσης σε Γάλλους πράκτορες να αναζητήσουν τον Καμίλ και τον Ζαν-Μπατίστ στα βόρεια, οι οποίοι ψάχνουν στον Κόλπο του Τόνκιν χωρίς επιτυχία.

Όταν οι δυο εραστές βρίσκονται λίγα χιλιόμετρα από τα κινεζικά σύνορα, ο Ζαν-Μπατίστ παίρνει τον νεογέννητο γιο της Καμίλ για να τον βαφτίσει στο ποτάμι ενώ αυτή κοιμάται. Όταν τελειώνει η τελετή αντικρύζει αρκετούς Γάλλους στρατιώτες με τα τουφέκια τους να τον σημαδεύουν. Ο Ζαν-Μπατίστ και ο γιος του συλλαμβάνονται, η Καμίλ δραπετεύει μαζί με το θεατρικό θίασο, ενώ οι γαλλικές αρχές οδηγούν τον Ζαν-Μπατίστ σε φυλακή της Σαϊγκόν και δίνουν τον μικρό Ετιέν στην Ελιάν. Το Πολεμικό Ναυτικό σχεδιάζει να περάσει από ναυτοδικείο τον Ζαν-Μπατίστ στο Μπρεστ της Γαλλίας για να αποφύγει τη δημόσια κατακραυγή που πιθανόν θα προέκυπτε από μια δίκη στην Ινδοκίνα. Στον Ζαν-Μπατίστ δίνεται μια προθεσμία 24 ωρών για να διευθετήσει τις υποθέσεις του και αυτός πηγαίνει να δει την Ελιάν, η οποία του επιτρέπει να μείνει με τον Ετιέν στην κατοικία της στη Σαιγκόν για τη νύχτα.

Την επόμενη μέρα, όταν η Ελιάν φτάνει στο σπίτι για να πάρει τον μικρό Ετιέν, βρίσκει τον Ζαν-Μπατίστ νεκρό, ξαπλωμένο στο κρεβάτι με ένα όπλο στο χέρι. Η Ελιάν, αγανακτισμένη, λέει στον Γκάι ότι υποψιάζεται την αστυνομία, αλλά μια φίλη του Γκάι της λέει ότι οι κομμουνιστές πιθανότατα σκότωσαν τον Ζαν-Μπατίστ για να τον φιμώσουν. Τελικά, ο θάνατος του Ζαν-Μπατίστ θεωρείται αυτοκτονία. Η Καμίλ αιχμαλωτίζεται και στέλνεται σε μια φυλακή υψηλής ασφάλειας, όπου εκεί συνειδητοποιεί ότι η μόνη ευκαιρία για να επιβιώσει στη φυλακή είναι να γίνει αφοσιωμένη κομμουνίστρια. Μετά από πέντε χρόνια, το Λαϊκό Μέτωπο έρχεται στην εξουσία και απελευθερώνει όλους τους πολιτικούς κρατουμένους, συμπεριλαμβανομένης της Καμίλ. Η Ελιάν πηγαίνει στη φυλακή για να την πάρει σπίτι, αλλά, Καμίλ αρνείται και ενώνεται με τους Κομμουνιστές για να πολεμήσουν για την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Η Ελιάν αποφασίζει να πωλήσει τη φυτεία της στην μητέρα του Θαν και φεύγει από την Ινδοκίνα για να πάει στη Γαλλία μαζί με τον μικρό Ετιέν.

Χρόνια αργότερα, η Ελιάν αναφέρει σε έναν ενήλικα πια, Ετιέν την ιστορία της μητέρας του και τον μεταφέρει στην Ελβετία, όπου η Καμίλ είναι εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος του Βιετνάμ στη Διάσκεψη της Γενεύης το 1954. Ο Ετιέν πηγαίνει στο ξενοδοχείο, ελπίζοντας ανόητα ότι η Καμίλ θα τον αναγνωρίσει ως τον γιο της, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Έπειτα το διηγείται στην Ελιάν και της λέει ότι αυτή θεωρεί πια μητέρα του.

Καθώς ολοκληρώνεται η ταινία, ένας επίλογος σημειώνει ότι, την επόμενη μέρα, η Γαλλική Ινδοκίνα γίνεται ανεξάρτητη από τη Γαλλία και το Βιετνάμ χωρίζεται στο Βόρειο και Νότιο Βιετνάμ (οδηγώντας, τελικά, στον πόλεμο του Βιετνάμ).

Διανομή ρόλων

Επεξεργασία

Παραγωγή

Επεξεργασία

Η ταινία γυρίστηκε κυρίως στην αυτοκρατορική πόλη της Χουέ, στο Χα Λονγκ και στο Νιν Μπιν στο Βιετνάμ.[8] Το Μπατεργουώρθ στη Μαλαισία χρησιμοποιήθηκε ως υποκατάστατο της Σαιγκόν και η φυτεία "Λανγκ-Σάι" της Ελιάν Ντεβρίς ήταν στην πραγματικότητα το Crag Hotel στο Πενάνγκ της Μαλαισίας[9] Ορισμένα μέρη γυρίστηκαν στο αρχοντικό Τσονγκ Φατ Τσε, στο Τζόρτζταουν της Πενάνγκ στη Μαλαισία.[10]

Υποδοχή

Επεξεργασία

Κριτικές

Επεξεργασία

Ο κριτικός κινηματογράφου Ρότζερ Ίμπερτ των Chicago Sun-Times έδωσε στην ταινία 2,5 από τα τέσσερα αστέρια του αναφέροντας πως: «Η ομορφιά, η φωτογραφία, ο αντίκτυπος των σκηνών που γυρίστηκαν σε τοποθεσίες στο Βιετνάμ, είναι εντυπωσιακές. Όμως οι άνθρωποι φαίνεται να παρασύρονται και να εστιάζουν στην καθημερινότητα τους. Η ταινία φαίνεται να υποδηλώνει ότι οι Γάλλοι δεν έχουν καταλάβει ακόμα τι τους συνέβη στο Βιετνάμ. Λοιπόν, δεν είναι μόνοι».[11]

Ο ιστότοπος συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, δίνει βαθμολογία (Ιούλιος 2021) θετικής έγκρισης 72% βασισμένες σε 18 κριτικές με μέσο όρο 6.30/10.[12]

Βραβεία & Υποψηφιότητες

Επεξεργασία
Οργάνωση Κατηγορία Υποψήφιος (οι) Αποτέλεσμα Πηγές
Όσκαρ Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Κατρίν Ντενέβ Υποψηφιότητα [13]
Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία — Νίκη
BAFTA Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Υποψηφιότητα
Χρυσές Σφαίρες Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Νίκη [14]
Βραβεία Σεζάρ Καλύτερη Ταινία Υποψηφιότητα [15]
Καλύτερη Σκηνοθεσία Ρεζί Βαρνιέ Υποψηφιότητα
Καλύτερος Α' Γυναικείος Ρόλος Κατρίν Ντενέβ Νίκη
Καλύτερος Β' Ανδρικός Ρόλος Ζαν Γιαν Νίκη
Καλύτερος Β' Γυναικείος Ρόλος Ντομινίκ Μπλανκ Νίκη
Καλύτερος Πρωτοεμφανιζόμενος Ηθοποιός Λιν-Νταν Φαμ Υποψηφιότητα
Καλύτερη Διεύθυνση Φωτογραφίας Φρανσουά Κατονέ Νίκη
Καλύτερη Μουσική Πάτρικ Ντόιλ Υποψηφιότητα
Καλύτερο Μοντάζ Ζενεβιέβ Γουίντινγκ Υποψηφιότητα
Καλύτερη Ενδυματολογία Πιέρ-Υβ Γκαρό, Γκαμπριέλλα Πεσκούτσι Υποψηφιότητα
Καλύτερος Ήχος Ντομινίκ Ενεγκούιν, Τζούλιαν Σκιάμα Υποψηφιότητα
Καλύτερος Σχεδιασμός Παραγωγής Ζακ Μπουφνόιρ Νίκη
Βραβεία Γκόγια Καλύτερη Ευρωπαϊκή Ταινία — Νίκη
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Υποψηφιότητα
Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου του Ντάλας-Φορτ Γουόρθ Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Νίκη
Εθνικό Συμβούλιο Αναθεώρησης Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία Νίκη

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ www.imdb.com/title/tt0104507/. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.filmaffinity.com/es/film105392.html. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=7309.html. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 stopklatka.pl/film/indochiny. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  5. ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 5,10 5,11 www.imdb.com/title/tt0104507/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 18  Απριλίου 2016.
  6. ↑ http://www.jpbox-office.com/fichfilm.php?id=4795
  7. ↑ «The 65th Academy Awards (1993) Nominees and Winners». oscars.org. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. 
  8. ↑ http://saigoneer.com/old-saigon/old-saigon-categories/6595-saigon-on-the-silver-screen-the-lover,-1992 link
  9. ↑ «Borneo Expat Writer». 
  10. ↑ http://www.architecturaldigest.com/story/hotels-cheong-article-082003
  11. ↑ Ίμπερτ, Ρότζερ. «Κριτική του Ίμπερτ για την Ινδοκίνα» (στα Αγγλικά). rogerebert.com. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  12. ↑ «Ινδοκίνα (1992)». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουλίου 2021. 
  13. ↑ « 'Indochine' » (στα Αγγλικά). washingtonpost.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  14. ↑ «Pacino Gives Oscar Derby a New Twist : Awards: Actor wins Golden Globe for role in 'Scent of a Woman,' which also wins as best dramatic picture, surprising Academy Awards competitors. » (στα Αγγλικά). latimes.com. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 
  15. ↑ «Indochine' tops Cesar nominees » (στα Αγγλικά). variety.com/. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Ινδοκίνα_(ταινία)&oldid=10816207"