Μάρκο Φερέρι
Ο Μάρκο Φερέρι (ιταλικά: Marco Ferreri, 11 Μαΐου 1928 – 9 Μαΐου 1997) ήταν Ιταλός σκηνοθέτης, σεναριογράφος και ηθοποιός, ο οποίος ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του 1950 σκηνοθετώντας τρεις ταινίες στην Ισπανία, ακολουθούμενες από 24 ιταλικές ταινίες μέχρι τον θάνατό του το 1997. Θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Ευρωπαίους κινηματογραφιστές της εποχής του[9] και είχε σταθερή παρουσία σε έγκριτα φεστιβάλ - ενδεικτικά, με οκτώ ταινίες στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών[10] και με μια Χρυσή Άρκτο[10] στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου. Τρεις από τις ταινίες του συγκαταλέγονται στις 100 ταινίες που επιλέχθηκαν για διατήρηση για τη σημαντική προσφορά τους στον ιταλικό κινηματογράφο.[11]
| Μάρκο Φερέρι | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Marco Ferreri (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 11 Μαΐου 1928[1][2][3] Μιλάνο[4] |
| Θάνατος | 9 Μαΐου 1997[1][2][3] Παρίσι[5] |
| Αιτία θανάτου | έμφραγμα του μυοκαρδίου |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Κάμπο Βεράνο |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1928–1946) Ιταλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ισπανικά Ιταλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | σκηνοθέτης κινηματογράφου σεναριογράφος ηθοποιός παραγωγός ταινιών[6] σκηνοθέτης[7][8] δημιουργός γραπτών έργων[8] |
| Αξιοσημείωτο έργο | Don't Touch the White Woman! Το μεγάλο φαγοπότι The Flesh Seeking Asylum Dillinger Is Dead |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Χρυσή Άρκτος FIPRESCI Prize of the Festival de Cannes βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο καλύτερης σκηνοθεσίας βραβείο Νταβίντ ντι Ντονατέλο καλυτέρου σεναρίου Νάστρο ντ' Αρτζέντο Καλύτερου Σκηνοθέτη d:Q16156319 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στο Μιλάνο. Η πιο γνωστή ταινία του είναι Το μεγάλο φαγοπότι του 1973, με πρωταγωνιστές τους Μαρτσέλλο Μαστρογιάννι, Μισέλ Πικολί, Φιλίπ Νουαρέ και Ούγκο Τονιάτσι. Ήταν σοσιαλιστής και άθεος.[12]
Πέθανε στο Παρίσι από ανακοπή καρδιάς. Μετά τον θάνατό του, ο Ζιλ Ζακόμπ, καλλιτεχνικός διευθυντής του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών, δήλωσε: «Ο ιταλικός κινηματογράφος έχασε έναν από τους πιο πρωτότυπους καλλιτέχνες του, έναν από τους πιο προσωπικούς συγγραφείς του (. . . )». [1]
Βραβεία
ΕπεξεργασίαΗ ταινία του Πιπί, κακά και... νάνι του 1979 του χάρισε Αργυρή Άρκτο - Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής στο 30ό Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.[13] Το 1991, η ταινία του La casa del sorriso κέρδισε Χρυσή Άρκτο στο 41ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.[14] Δύο χρόνια αργότερα, η ταινία του Το ημερολόγιο ενός βιτσιόζου ήταν υποψήφια για Χρυσή Άρκτο στο 43ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.[15]
Μερική φιλμογραφία
Επεξεργασία- El pisito (1958)
- Los chicos (1959)
- El cochecito (1960)
- Una storia moderna: l'ape regina (1963)
- La donna scimmia (The Ape Woman, 1964)
- L'uomo dei cinque palloni (1965)
- L'Harem (1967)
- Il seme dell'uomo (1969)
- Dillinger è morto ( Dillinger Is Dead, 1969)
- L'udienza (1972)
- Liza (Τίτλος ιταλικής έκδοσης La cagna, 1972)
- Το μεγάλο φαγοπότι (1973)
- Touche pas à la femme blanche (1974)
- La Dernière femme (1976)
- Γεια σου, πίθηκε (1978)
- Πιπί, κακά και... νάνι (1979)
- Ιστορίες καθημερινής τρέλας (1981)
- Storia di Piera (1983)
- Il futuro è donna (1984)
- Σ 'αγαπώ (1986)
- Ya bon les blancs (1988)
- La banquette (1989)
- La casa del sorriso (1991)
- Η σάρκα (επίσης σεναριογράφος) (1991)
- Το ημερολόγιο ενός βιτσιόζου (1993)
- Faictz ce que vouldras (1994)
- Nitrato d'argento (1996)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 120966689. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12176015j. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 filmportal.de. c6fe736b7f8d4422ba556cf7f53ee5a5. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) www.acmi.net.au. creators/30923.
- ↑ 8,0 8,1 theaterencyclopedie
.nl /wiki /index .php?curid=247851. - ↑ «Filmmuseum - Catherine Breillat / Marco Ferreri». www.filmmuseum.at (στα Γερμανικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ 10,0 10,1 «Marco Ferreri». IMDb. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ «Cento film e un'Italia da non dimenticare». Movieplayer.it (στα Ιταλικά). Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020.
- ↑ Tonino Lasconi, Dieci per amore, Edizioni Paoline, 2001, p. 31.
- ↑ «Berlinale: 1980 Prize Winners». berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2010.
- ↑ «Berlinale: 1991 Prize Winners». berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2011.
- ↑ «Berlinale: 1993 Programme». berlinale.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2011.