Φίλιππος της Ορλεάνης (1336-1375)
Ο Φίλιππος της Γαλλίας, Δούκας της Ορλεάνης — επίσης γνωστός ως «Φίλιππος της Ορλεάνης» λόγω του τιμητικού τίτλου που έφερε —, γεννήθηκε στις 1 Ιουλίου 1336 στο Βανσέν και απεβίωσε στην ίδια πόλη στις 1 Σεπτεμβρίου 1375. Ήταν ο πέμπτος υιός του Βασιλέα Φιλίππου ΣΤ΄ της Γαλλίας και της συζύγου του πριγκίπισσας Ιωάννας της Βουργουνδίας.
| Φίλιππος της Ορλεάνης | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 1 Ιουλίου 1336 Βανσέν (Γαλλία) |
| Θάνατος | 1 Σεπτεμβρίου 1375 Βανσέν (Γαλλία) |
| Σύζυγος | Λευκή της Γαλλίας |
| Οίκος | Οίκος των Βαλουά |
| Πατέρας | Φίλιππος ΣΤ΄ της Γαλλίας |
| Μητέρα | Ιωάννα της Βουργουνδίας |
| Θυρεός |  |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Βιογραφία
Επεξεργασία
Πέμπτος υιός και έκτο τέκνο του Φιλίππου ΣΤ΄ της Γαλλίας (1293-1350) και της Ιωάννας της Βουργουνδίας (π. 1293-1349), ο Φίλιππος της Γαλλίας έλαβε κατά την γέννησή του τον τιμητικό τίτλο του Δούκα της Ορλεάνης, της Τουραίν και του Κόμη του Βαλουά.
Μέσω του πατρικού πάππου του, Καρόλου της Γαλλίας (1270-1325), Κόμη του Βαλουά —ιδρυτή του Οίκου του Βαλουά—, ο Φίλιππος καταγόταν μέσω αρρένων προγόνων από τον Φίλιππο Γ΄ τον Τολμηρό, αλλά και τους πρώτους Καπετιανούς Βασιλείς που διαδέχθηκαν τον Ούγο Καπέτο. Μέσω της μητέρας του, Ιωάννας, ο Φίλιππος ανήκε στον ισχυρό Οίκο της Βουργουνδίας, του οποίου ο ρόλος στον Εκατονταετή Πόλεμο ήταν καθοριστικός. Ως εκ τούτου, ήταν εγγονός του Ροβέρτου Β΄ Δούκα της Βουργουνδίας και της συζύγου του Αγνής της Γαλλίας.
Ως πηγή εσόδων, ο πατέρας του τού παραχώρησε το Δουκάτο της Ορλεάνης, το οποίο και αναβάθμισε ως Δουκάτο-Μέλος της Βουλής των Ομοτίμων της Γαλλίας. Αυτός είναι και ο λόγος, για τον οποίον ο Φίλιππος συχνά αναφέρεται με την ονομασία του δουκάτου που του είχε παραχωρηθεί, δηλαδή Φίλιππος της Ορλεάνης[1][2]. Ο αδελφός του, Ιωάννης Β΄ ο Καλός, ενόσω ήταν Βασιλιάς, του παραχώρησε το Μέγαρο της Ναβάρρας (ευρισκόμενο σήμερα επί της οδού Σαιντ-Αντρέ-ντεζ-Αρ στο 8ο Δημοτικό Διαμέρισμα του Παρισιού), το οποίο και είχε κληρονομήσει από την Ιωάννα Β΄ της Ναβάρρας[3].
Γεννηθείς ενόσω ο πατέρας του ήταν Βασιλιάς της Γαλλίας από το 1328, ο Φίλιππος της Γαλλίας έζησε κατά την περίοδο του ζητήματος διαδοχής του Καρόλου Δ΄ του Ωραίου, το οποίο έφερε αντιμέτωπους τους Βαλουά και τους Πλανταγενέτες, με αντικείμενο τη διαμάχη για τον γαλλικό θρόνο. Συγκεκριμένα, η πολεμική σύγκρουση που ακολούθησε, ο Εκατονταετής Πόλεμος, ξεκίνησε το 1337, ενώ ο ίδιος ο Φίλιππος δεν ήταν ούτε ενός έτους. Ήταν, κυρίως, κατά την διάρκεια της περιόδου βασιλείας του αδελφού του, Ιωάννη Β΄ του Καλού, όπου ο Φίλιππος συμμετείχε ενεργά στον πόλεμο εναντίον των Άγγλων. Κατά την διάρκεια της μάχης του Πουατιέ το 1356, και ενώ διοικούσε μαζί με τον Ιωάννη Β΄ και τον Δελφίνο τα γαλλικά στρατεύματα, ο Φίλιππος πιάστηκε αιχμάλωτος. Έως το 1360, ημερομηνία κατά την οποία απελευθερώθηκε, ο Δούκας της Ορλεάνης παρέμεινε όμηρος.
Με τον θάνατό του, στις 1 Σεπτεμβρίου 1375, δίχως νόμιμους απογόνους, οι κτήσεις του Φίλιππου ενσωματώθηκαν στα βασιλικά εδάφη.
Γάμος και απόγονοι
ΕπεξεργασίαΣτις 8 Ιανουαρίου 1344, ο Φίλιππος νυμφεύθηκε την πριγκίπισσα Λευκή των Καπετιδών (υστερότοκη κόρη του Βασιλιά Καρόλου Δ΄ του Ωραίου και της Ιωάννας του Εβρέ) με την οποία δεν απέκτησε απογόνους.
Ωστόσο, ο Φίλιππος της Ορλεάνης απέκτησε σειρά νόθων υιών:
- (νόθος) αγνώστου ονόματος[4], γνωστός ως ο «νόθος της Ορλεάνης». Εκπαιδευμένος στην Μπουρζ, από τον Ιωάννη των Βαλουά, Δούκα του Μπερί, απεβίωσε προς το 1380 στο Σατώ-Τιερί (σημερινή Αιν).
- (νόθος) Λουδοβίκος της Ορλεάνης, Επίσκοπος της Καθολικής Εκκλησίας,
απεβίωσε στις 27 Μαρτίου 1395 στην Ιερουσαλήμ. Ο Λουδοβίκος διετέλεσε Επίσκοπος του Πουατιέ και του Μπωβαί. Η κηδεία του τελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό της Παναγίας των Παρισίων στις 27 Ιανουαρίου 1396.
Τίτλος
Επεξεργασία- 1η Ιουλίου 1336 — 8 Ιανουαρίου 1344 : Η αυτού βασιλική Εξοχότης ο πρίγκιπας Φίλιππος της Γαλλίας
- 8 Ιανουαρίου 1344 — 1η Σεπτεμβρίου 1375 : Η αυτού βασιλική Εξοχότης ο δούκας της Ορλεάνης
Καταγωγή
ΕπεξεργασίαΣχετικά Λήμματα
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Armorial de Gelre, folio 46r, écu n°314 [διαδικτυακή ανάγνωση]
- ↑ Amédée René (1848). Les princes militaires de la maison de France. Paris. σελ. 49.
- ↑ Marquis de Rochegude, Guide pratique à travers le vieux Paris, Paris, 1924 BNF 312308956.
- ↑ Patrick Van Kerrebrouck, Les Valois, 1990 ISBN 2-9501509-2-6.