Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας

Ο Λουδοβίκος Β΄ της Φλάνδρας ή Λουδοβίκος του Μαλ (Lodewijk van Male, 29 Νοεμβρίου 1330 - 30 Ιανουαρίου 1384) μέλος του Οίκου του Νταμπιέρ, ήταν κόμης της Φλάνδρας, του Νεβέρ και του Ρετέλ (1346 - 1384), κόμης του Αρτουά και της Βουργουνδίας (1382 - 1384). Ο Λουδοβίκος ήταν γιος και διάδοχος του Λουδουβίκου Α΄, κόμητος της Φλάνδρας και της Μαργαρίτας Α΄, κόμισσας της Βουργουνδίας κόρης του βασιλιά της Γαλλίας Φιλίππου του Υψηλού, βαπτίστηκε από τον επίσκοπο του Αρράς Πέτρο Ρογκέρ τον μετέπειτα πάπα Κλήμη ΣΤ΄.

Λουδοβίκος Β΄ της Φλάνδρας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	29  Νοεμβρίου 1330 Male
Θάνατος	30  Ιανουαρίου 1384 Λιλ
Τόπος ταφής	Collégiale Saint-Pierre de Lille
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Μαργαρίτα της Βραβάντης, κόμισσα της Φλάνδρας (από 1347)
Σύντροφος	NN Péronne de la Val
Τέκνα	Μαργαρίτα Γ΄ της Φλάνδρας Jeanne bâtarde of Flanders (de Dampierre) Beatrice bâtarde de Flanders Jean I van Vlaanderen, Seigneur de Drinckam Louis 'le Frison', Seigneur de Praet et de La Woestine
Γονείς	Λουδοβίκος Α΄, κόμης της Φλάνδρας και Μαργαρίτα Α΄ της Βουργουνδίας
Οικογένεια	Οίκος του Νταμπιέρ
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Γάμος του Λουδοβίκου με την Μαργαρίτα της Βραβάντης

Ο πατέρας του τακτοποίησε τον γάμο του με την Μαργαρίτα της Βραβάντης κόρη του δούκα της Βραβάντης Ιωάννη Γ΄ στην προσπάθεια του να προσεγγίσει το δουκάτο της Βραβάντης. Ο πατέρας του σκοτώθηκε στην μάχη του Κρεσύ στον πόλεμο εναντίον του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας (1346). Ο Λουδοβίκος διαδέχθηκε τον πατέρα του στις τρεις κομητείες της Φλάνδρας, του Νεβέρ και του Ρετέλ ως Λουδοβίκος Γ΄. Η Φλάνδρα είχε καταστραφεί οικονομικά λόγω του εμπορικού αποκλεισμού της Αγγλίας και την έλλειψη μαλλιού γι'αυτό οι συντεχνίες της κομητείας τον πίεσαν σκληρά να διακόψει την συμμαχία του με τον Γάλλους, να αναγνωρίσει τον Άγγλο βασιλιά Εδουάρδο Γ΄ σαν ανώτατο κυρίαρχο του και να παντρευτεί την κόρη του Εδουάρδου Γ΄ Ισαβέλλα. Ο Λουδοβίκος Β΄ προσπάθησε να το αποφύγει και δραπέτευσε στην αυλή του Φιλίππου ΣΤ΄ της Γαλλίας. Παντρεύτηκε την Μαργαρίτα της Βραβάντης κατά τις επιθυμίες του πατέρα του (1347) κάτι που προκάλεσε νέα εξέγερση στην Γάνδη, η επιδημία της Μαύρης πανώλης θέρισε και την δική του χώρα και αναγκάστηκε να έρθει σε συμφωνία με τον Άγγλο Εδουάρδο Γ΄ για να επιστρέψει στην Φλάνδρα σαν κόμης (1349).

Ουδετερότητα στον Εκατονταετή Πόλεμο

Αρνήθηκε να δώσει όρκο υποτέλειας στον διάδοχο Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας κάτι που έφερε ενθουσιασμό στους υπηκόους του (1350). Ο πεθερός του Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης πέθανε χωρίς να αποκτήσει γιους (1355), ο Λουδοβίκος διεκδίκησε το δουκάτο για λογαριασμό της συζύγου του Μαργαρίτας αλλά βρήκε σκληρή αντίδραση από την κουνιάδα του Ιωάννα που διεκδικούσε το δουκάτο για τον εαυτό της. Ο Λουδοβίκος Β κατάφερε να νικήσει τις δυνάμεις της Βραβάντης στην μάχη του Σέτ κοντά στο Άντερλεχτ (17 Αυγούστου/1356) και να καταλάβει πολλές πόλεις όπως την Μέχελεν, τις Βρυξέλλες, την Αμβέρσα, την Λέουβεν. Στάθηκε όμως ανίκανος να ανατρέψει την Ιωάννα η οποία υποστηριζόταν από τον σύζυγο της δούκα του Λουξεμβούργου Βενέσλαο Α΄ και τον πανίσχυρο αδελφό του Γερμανό αυτοκράτορα Κάρολο Δ΄, με την συνθήκη του Άθ (1357) κέρδισε την Μέχελεν και την Αμβέρσα. Ο Λουδοβίκος Β΄ προσπάθησε στην συνέχεια να διατηρήσει πολιτική ουδετερότητας κατά την διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου απέναντι στους Άγγλους και στους Γάλλους, το ενδιαφέρον του στράφηκε μονάχα στο εσωτερικό της Φλάνδρας για να προστατέψει τον εαυτό του από τις επαναστάσεις και τους συνασπισμούς εναντίον του.

Γάμος της κόρης του Μαργαρίτας με τον Φίλιππο τον Ισχυρό

Ο Λουδοβικος Β΄ πάντρεψε την 7χρονη κόρη του Μαργαρίτα με τον 11χρονο Φίλιππο Α΄ της Βουργουνδίας (1357) ο οποίος πέθανε 4 χρόνια αργότερα από την Μαύρη πανώλη. Ο Λουδοβίκος Β΄ αναζήτησε νέο γαμπρό για την κόρη του την οποία ήθελαν τόσο ο Εδμόνδος του Λάνγκλεϊ τέταρτος γιος του Εδουάρδου Γ΄ όσο και ο Φίλιππος ο Ισχυρός τελευταίος γιος του Ιωάννη Β΄. Ο Λουδοβίκος Β΄ ύστερα από πολλά χρόνια σκέψης αποφάσισε να δώσει την Μαργαρίτα σύζυγο στον Φίλιππο τον Ισχυρό, σαν ανταμοιβή δέχτηκε από τον Κάρολο Ε΄ της Γαλλίας την περιοχή της Ρωμανικής Φλάνδρας (Λιλ, Ντουαί, Ορχ) και ένα ποσό 200.000 λιβρών. Ο γάμος του Φιλίππου και της Μαργαρίτας έγινε στις 19 Ιουνίου/1369 στον καθεδρικό ναό της Γάνδης.

Επαναστάσεις τα τελευταία χρόνια

Η πολυτελής ζωή του Λουδοβίκου Β΄ έφερε πολλές εξεγέρσεις εναντίον του τα τελευταία χρόνια της ζωής του ιδιαίτερα από τους κατοίκους της Γάνδης αλλά τους αντιμετώπισε με την βοήθεια των κατοίκων της Μπρυζ και του γαμπρού του Φιλίππου Β΄ της Βουργουνδίας. Μεγάλη Φλαμανδική εξέγερση υπό τον Φίλιππο βαν Άρτεβελδ έστειλε στην εξορία τον Λουδοβίκο (1282), κατάφερε να επανέλθει με την βοήθεια του γαμπρού του Φιλίππου του ισχυρού που τους νίκησε στην μάχη του Ρούζεμπεκ, οι επαναστάσεις συνεχίστηκαν έντονα μέχρι τον θάνατο του. Η μητέρα του είχε πεθάνει δυο χρόνια νωρίτερα και του είχε κληροδοτήσει της κομητείες του Αρτουά και της Βουργουνδίας, διάδοχοι του Λουδοβίκου Β΄ στην κομητεία της Φλάνδρας ήταν η κόρη του Μαργαρίτα και ο γαμπρός του Φίλιππος ο Ισχυρός.

Οικογένεια

Με τον γάμο του (1347) με τη Μαργαρίτα της Βραβάντης (1323 - 1380) κόρη του Ιωάννη Γ΄ δούκα της Βραβάντης απέκτησε:

• Πέτρος, απεβ. νήπιο.
• Κάρολος, απεβ. άτεκνος, πριν τον πατέρα του.
• Μαργαρίτα Γ΄ 1350-1405, κόμισσα της Φλάνδρας, Αρτουά, Ωβέρν, Μπουλόν. Παντρεύτηκε πρώτα τον Φίλιππο Α΄ δούκα της Βουργουνδίας και μετά τον Φίλιππο Β΄ των Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας.

Ο γάμος της κόρης και διαδόχου του Λουδοβίκου Β΄ με τον Φίλιππο τον Ισχυρό έφερε την ένωση της Βουργουνδίας με την Φλάνδρας, . Η περιοχή θα αποτελέσει τον πυρήνα της μετέπειτα Βουργουνδιακής Ολλανδίας η οποία θα κυβερνηθεί από τον Οίκο των Βαλουά και θα προσαρτηθεί στο στέμμα των βασιλέων των Βαλουά της Γαλλίας τον 15ο αιώνα.

Πηγές

• Michelle Bubenicek, Quand les femmes gouvernent: droit et politique au XIVe siecle:Yolande de Flandre, Droit et politique au XIV siecle, (Ecole des Chartes, 2002) *David Nicolle, Crecy 1346: Triumph of the Longbow, (Osprey, 2000).
• Wim Blockmans, Walter Prevenier, The Promised Lands: The Low Countries Under Burgundian Rule, 1369-1530, ed. Edward Peters, transl. Elizabeth Fackelman, (University of Pennsylvania Press, 1988).
• David M Nicholas, Medieval Flanders, (Routledge, 1992).