Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης
Ο Ιωάννης Γ΄ (1300 - 1355) από τον Οίκο του Ρέγκιναρ ήταν δούκας της Βραβάντης, του Λοτιέ και του Λίμπουργκ (1312-1355)[5].
| Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1300 Βρυξέλλες |
| Θάνατος | 5 Δεκεμβρίου 1355 Βρυξέλλες |
| Τόπος ταφής | Villers Abbey |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαρία του Εβρέ (από 1314)[1][2] |
| Τέκνα | Ιωάννα της Βραβάντης[1] Μαργαρίτα της Βραβάντης, κόμισσα της Φλάνδρας Μαρία της Βραβάντης[3] Jean Brant Mechteld van Brabant[3] Henri de Brabant, Duc de Limbourg Johanna bastaarddochter van Brabant, Vrouwe van Houtain[4] Margaretha van der Hulpen[4] |
| Γονείς | Ιωάννης Β΄ της Βραβάντης[1] και Μαργαρίτα της Αγγλίας, δούκισσα της Βραβάντης[1] |
| Αδέλφια | Johan I van Wittem Jan van Cordekin Jan van Wyvliet |
| Οικογένεια | Οίκος του Ρέγκιναρ και House of Brabant |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν γιος του Ιωάννη Β΄ δούκα της Βραβάντης, Λοτιέ, Λίμπουργκ και της Μαργαρίτας Ανζού, κόρης του Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας.
Στην εποχή του αναπτύχθηκαν οι πόλεις από τη βιομηχανία, που εισήγαγε μαλλί από την Αγγλία. Ο πατέρας του, ένα μήνα πριν αποβιώσει, είχε παραχωρήσει τη Χάρτα του Κόρτενμπεργκ, όπου κάθε πόλη εξέλεγε σύμβουλο, μέλος ενός Κοινοβουλίου. Οι πόλεις έγιναν με τον καιρό τόσο ισχυρές, ώστε η κόρη του Ιωάννα, για να τον διαδεθεί, υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Χαρούμενη Έναρξη, μία Χάρτα ελευθεριών των αστών.
Ο γάμος του με την εξαδέλφη τού Λουδοβίκου Ι΄ της Γαλλίας ήταν μία προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων με τη Γαλλία· το 1315 υπογράφτηκε συνθήκη φιλίας. Όμως ο Λουδοβίκος Ι΄ ζήτησε από τη Βραβάντη να παύσουν οι εμπορικές συναλλαγές της με τη Φλάνδρα και να συμμετέχει σε μία Γαλλική επίθεση. Οι εκπρόσωποι των πόλεων αντιτέθηκαν και ο βασιλιάς της Γαλλίας απαγόρευσε το εμπόριο με τη Βραβάντη το 1316.
Η Α΄ Γαλλική συμμαχία, 1332-37
ΕπεξεργασίαΤο 1328 ο εξάδελφος του Λουδοβίκου Ι΄, ο Φίλιππος ΣΤ΄ έγινε βασιλιάς της Γαλλίας. To 1332 o Ιωάννης Γ΄ πρόσφερε καταφύγιο στον Ροβέρτο διεκδικητή της κομητείας του Αρτουά, που έφυγε από την οργή του Φιλίππου ΣΤ΄. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ ζήτησε την παράδοση του φυγά, αλλά ο Ιωάννης Γ΄ αρνήθηκε[6] και ο Φίλιππος ΣΤ΄ εξήγειρε τους κόμητες της Φλάνδρας, της Ολλανδίας και του Γκέλντερς ενάντια στον Ιωάννη Γ΄. Ο Ροβέρτος διέφυγε στην Αγγλία και έγινε συμφωνία στην Κομπιέν, όπου ο Ιωάννης Γ΄ αναγνώρισε την επικυριαρχία του Γάλλου βασιλιά (αν και ήταν υποτελής του Γερμανού βασιλιά) και αρραβώνιασε τον διάδοχό του Ιωάννη με τη Μαρία, κόρη του Φιλίππου ΣΤ΄. Αργότερα, μία διαφορά που είχε με την κομητεία του Γκέλντερς, κατέληξε πάλι σε συνασπισμό των ίδιων εναντίον του και ο πόλεμος έληξε το 1334 με τη συμφωνία της Αμιένης, όπου ο Ιωάννης Γ΄ παραχωρούσε το Τίελ και αρραβώνιασε την κόρη του Μαρία με τον Ρέγκιναλντ Γ΄, γιο του κόμη του Γκέλντερς.
Η Αγγλική συμμαχία, 1337-45
ΕπεξεργασίαΟ Ροβέρτος του Αρτουά εξήγειρε τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας εναντίον του Φιλίππου ΣΤ΄ λέγοντάς του ότι μπορεί να διεκδικήσει το Γαλλικό στέμμα. Αυτό ξεκίνησε το 1337 τον Εκατονταετή Πόλεμο. Ο Εδουάρδος Γ΄ ζήτησε τη συμμαχία του Ιωάννη Γ΄ προσφέροντας ένα τεράστιο ποσό χρημάτων, πράγμα που έγινε δεκτό, μια και το εμπόριο της Βραβάντης εξαρτιόταν από την εισαγωγή του αγγλικού μαλλιού. Η κόρη του Ιωάννη Γ΄, η Μαργαρίτα θα παντρευόταν τον διάδοχο Εδουάρδο, γιο του Άγγλου βασιλιά. Ο Εδουάρδος Γ΄ αποβιβάστηκε με στρατό στην Αμβέρσα το 1338, κατέστρεψε τη βόρειο Γαλλία και επέστρεψε από τη Βρετάνη στην Αγγλία.
Η Β΄ Γαλλική συμμαχία
ΕπεξεργασίαΟ Άγγλος βασιλιάς εξάντλησε τα χρήματά του στην εκστρατεία και δεν αποζημίωσε τον Ιωάννη Γ΄, που άλλαξε σύμμαχο. Το 1347 υπεγράφη στο Σαιν-Κεντέν η συμμαχία με τη Γαλλία και η Μαργαρίτα παντρεύτηκε τον εγγονό του εξαδέλφου του Φιλίππου ΣΤ΄, τον Λουδοβίκο Β΄ των Νταμπιέρ κόμη της Φλάνδρας. Το στρατηγικό Μεσελέν, περιοχή της Φλάνδρας εντός της Βραβάντης, δόθηκε στον Ιωάννη Γ΄.
Το 1350 οι Εβραίοι διώχθηκαν από τη Βραβάντη. Το 1335 απεβίωσε και ο τελευταίος γιος του σε νεαρή ηλικία και έτσι ο Ιωάννης Γ΄ όρισε την Ιωάννα κληρονόμο του[7]. Απεβίωσε το ίδιο έτος και τάφηκε στο Κιστερκιανό αββαείο του Βιλέρ. Η διαδοχή αμφισβητήθηκε και προκλήθηκε κρίση. Η περίοδός του καταγράφηκε από τον ιστορικό Πιέ Αβόντ στο έργο Η Βραβάντη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιωάννη Γ΄ (1312-56).
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΤο 1311 νυμφεύτηκε τη Μαρία, κόρη του Λουδοβίκου κόμη του Εβρέ και είχε τέκνα:
- Ιωάννα 1322-1406, παντρεύτηκε πρώτα τον Γουλιέλμο Δ΄ των Αβέν κόμη της Ολλανδίας και έπειτα τον Βεγκέσλαο Α΄ δούκα του Λουξεμβούργου[8].
- Μαργαρίτα 1323-1368, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Β΄ των Νταμπιέρ κόμη της Φλάνδρας & του Νεβέρ (από τον πατέρα του) και κόμη του Αρτουά & της Βουργουνδίας (από τη μητέρα του).
- Μαργαρίτα Γ΄ 1348-1405, κόμισσα της Φλάνδρας, Νεβέρ, Αρτουά & Βουργουνδίας. Παντρεύτηκε πρώτα τον Φίλιππο των Καπετιδών δούκα της Βουργουνδίας και μετά τον Φίλιππο Β΄ των Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας.
- Μαρία 1325-1368, παντρεύτηκε τον Ρέγκιναλντ Γ΄ κόμη του Χέλρε.
- Ιωάννης 1327-1355, παντρεύτηκε τη Μαρία Βαλουά, κόρη του Φιλίππου ΣΤ΄ της Γαλλίας.
- Ερρίκος απεβ. 1349.
- Γκόντφρεϋ απεβ. 1352.
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Kindred Britain»
- ↑ p10456.htm#i104559. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ 4,0 4,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Biographical details can be found in (Alphonse Wauters), Biographie nationale (Académie royale de Belgique), vol. 10, 1889, s.v. "Jean III" pp 237-274
- ↑ Boffa 2005: 216.
- ↑ Sergio Boffa, Warfare in Medieval Brabant, 1356-1406, 3.
- ↑ Sergio Boffa, Warfare in Medieval Brabant, 1356-1406, (Boydell Press, 2004), 3.