Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης

Δούκας της Βραβάντης

Ο Ιωάννης Γ΄ (1300 - 1355) από τον Οίκο του Ρέγκιναρ ήταν δούκας της Βραβάντης, του Λοτιέ και του Λίμπουργκ (1312-1355)[5].

Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1300
Βρυξέλλες
Θάνατος5  Δεκεμβρίου 1355
Βρυξέλλες
Τόπος ταφήςVillers Abbey
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜαρία του Εβρέ (από 1314)[1][2]
ΤέκναΙωάννα της Βραβάντης[1]
Μαργαρίτα της Βραβάντης, κόμισσα της Φλάνδρας
Μαρία της Βραβάντης[3]
Jean Brant
Mechteld van Brabant[3]
Henri de Brabant, Duc de Limbourg
Johanna bastaarddochter van Brabant, Vrouwe van Houtain[4]
Margaretha van der Hulpen[4]
ΓονείςΙωάννης Β΄ της Βραβάντης[1] και Μαργαρίτα της Αγγλίας, δούκισσα της Βραβάντης[1]
ΑδέλφιαJohan I van Wittem
Jan van Cordekin
Jan van Wyvliet
ΟικογένειαΟίκος του Ρέγκιναρ και House of Brabant
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ήταν γιος του Ιωάννη Β΄ δούκα της Βραβάντης, Λοτιέ, Λίμπουργκ και της Μαργαρίτας Ανζού, κόρης του Εδουάρδου Α΄ της Αγγλίας.

Στην εποχή του αναπτύχθηκαν οι πόλεις από τη βιομηχανία, που εισήγαγε μαλλί από την Αγγλία. Ο πατέρας του, ένα μήνα πριν αποβιώσει, είχε παραχωρήσει τη Χάρτα του Κόρτενμπεργκ, όπου κάθε πόλη εξέλεγε σύμβουλο, μέλος ενός Κοινοβουλίου. Οι πόλεις έγιναν με τον καιρό τόσο ισχυρές, ώστε η κόρη του Ιωάννα, για να τον διαδεθεί, υποχρεώθηκε να υπογράψει τη Χαρούμενη Έναρξη, μία Χάρτα ελευθεριών των αστών.

Ο γάμος του με την εξαδέλφη τού Λουδοβίκου Ι΄ της Γαλλίας ήταν μία προσπάθεια αποκατάστασης των σχέσεων με τη Γαλλία· το 1315 υπογράφτηκε συνθήκη φιλίας. Όμως ο Λουδοβίκος Ι΄ ζήτησε από τη Βραβάντη να παύσουν οι εμπορικές συναλλαγές της με τη Φλάνδρα και να συμμετέχει σε μία Γαλλική επίθεση. Οι εκπρόσωποι των πόλεων αντιτέθηκαν και ο βασιλιάς της Γαλλίας απαγόρευσε το εμπόριο με τη Βραβάντη το 1316.

Η Α΄ Γαλλική συμμαχία, 1332-37

Επεξεργασία

Το 1328 ο εξάδελφος του Λουδοβίκου Ι΄, ο Φίλιππος ΣΤ΄ έγινε βασιλιάς της Γαλλίας. To 1332 o Ιωάννης Γ΄ πρόσφερε καταφύγιο στον Ροβέρτο διεκδικητή της κομητείας του Αρτουά, που έφυγε από την οργή του Φιλίππου ΣΤ΄. Ο Φίλιππος ΣΤ΄ ζήτησε την παράδοση του φυγά, αλλά ο Ιωάννης Γ΄ αρνήθηκε[6] και ο Φίλιππος ΣΤ΄ εξήγειρε τους κόμητες της Φλάνδρας, της Ολλανδίας και του Γκέλντερς ενάντια στον Ιωάννη Γ΄. Ο Ροβέρτος διέφυγε στην Αγγλία και έγινε συμφωνία στην Κομπιέν, όπου ο Ιωάννης Γ΄ αναγνώρισε την επικυριαρχία του Γάλλου βασιλιά (αν και ήταν υποτελής του Γερμανού βασιλιά) και αρραβώνιασε τον διάδοχό του Ιωάννη με τη Μαρία, κόρη του Φιλίππου ΣΤ΄. Αργότερα, μία διαφορά που είχε με την κομητεία του Γκέλντερς, κατέληξε πάλι σε συνασπισμό των ίδιων εναντίον του και ο πόλεμος έληξε το 1334 με τη συμφωνία της Αμιένης, όπου ο Ιωάννης Γ΄ παραχωρούσε το Τίελ και αρραβώνιασε την κόρη του Μαρία με τον Ρέγκιναλντ Γ΄, γιο του κόμη του Γκέλντερς.

Η Αγγλική συμμαχία, 1337-45

Επεξεργασία

Ο Ροβέρτος του Αρτουά εξήγειρε τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας εναντίον του Φιλίππου ΣΤ΄ λέγοντάς του ότι μπορεί να διεκδικήσει το Γαλλικό στέμμα. Αυτό ξεκίνησε το 1337 τον Εκατονταετή Πόλεμο. Ο Εδουάρδος Γ΄ ζήτησε τη συμμαχία του Ιωάννη Γ΄ προσφέροντας ένα τεράστιο ποσό χρημάτων, πράγμα που έγινε δεκτό, μια και το εμπόριο της Βραβάντης εξαρτιόταν από την εισαγωγή του αγγλικού μαλλιού. Η κόρη του Ιωάννη Γ΄, η Μαργαρίτα θα παντρευόταν τον διάδοχο Εδουάρδο, γιο του Άγγλου βασιλιά. Ο Εδουάρδος Γ΄ αποβιβάστηκε με στρατό στην Αμβέρσα το 1338, κατέστρεψε τη βόρειο Γαλλία και επέστρεψε από τη Βρετάνη στην Αγγλία.

Η Β΄ Γαλλική συμμαχία

Επεξεργασία

Ο Άγγλος βασιλιάς εξάντλησε τα χρήματά του στην εκστρατεία και δεν αποζημίωσε τον Ιωάννη Γ΄, που άλλαξε σύμμαχο. Το 1347 υπεγράφη στο Σαιν-Κεντέν η συμμαχία με τη Γαλλία και η Μαργαρίτα παντρεύτηκε τον εγγονό του εξαδέλφου του Φιλίππου ΣΤ΄, τον Λουδοβίκο Β΄ των Νταμπιέρ κόμη της Φλάνδρας. Το στρατηγικό Μεσελέν, περιοχή της Φλάνδρας εντός της Βραβάντης, δόθηκε στον Ιωάννη Γ΄.

Το 1350 οι Εβραίοι διώχθηκαν από τη Βραβάντη. Το 1335 απεβίωσε και ο τελευταίος γιος του σε νεαρή ηλικία και έτσι ο Ιωάννης Γ΄ όρισε την Ιωάννα κληρονόμο του[7]. Απεβίωσε το ίδιο έτος και τάφηκε στο Κιστερκιανό αββαείο του Βιλέρ. Η διαδοχή αμφισβητήθηκε και προκλήθηκε κρίση. Η περίοδός του καταγράφηκε από τον ιστορικό Πιέ Αβόντ στο έργο Η Βραβάντη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ιωάννη Γ΄ (1312-56).

Οικογένεια

Επεξεργασία

Το 1311 νυμφεύτηκε τη Μαρία, κόρη του Λουδοβίκου κόμη του Εβρέ και είχε τέκνα:

Πρόγονοι

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 «Kindred Britain»
  2. p10456.htm#i104559. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  4. 4,0 4,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  5. Biographical details can be found in (Alphonse Wauters), Biographie nationale (Académie royale de Belgique), vol. 10, 1889, s.v. "Jean III" pp 237-274
  6. Boffa 2005: 216.
  7. Sergio Boffa, Warfare in Medieval Brabant, 1356-1406, 3.
  8. Sergio Boffa, Warfare in Medieval Brabant, 1356-1406, (Boydell Press, 2004), 3.