Ιωάννα, δούκισσα της Βραβάντης
Η Ιωάννα, δούκισσα της Βραβάντης (Jeanne de Brabant, 24 Ιουνίου 1322 - 1 Νοεμβρίου 1406) μέλος του Οίκου του Ρέγκιναρ ήταν η μεγαλύτερη κόρη και διάδοχος του Ιωάννη Γ΄ της Βραβάντης και της συζύγου του Μαρίας ντ'Εβρέ.
| Ιωάννα της Βραβάντης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 24 Ιουνίου 1322 Βρυξέλλες |
| Θάνατος | 1 Δεκεμβρίου 1406 Βρυξέλλες |
| Τόπος ταφής | Monastery of the calced carmelites in Brussels[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Βεγκέσλαος Α΄ του Λουξεμβούργου (από 1352)[2] Γουλιέλμος Β΄ του Αινώ (από 1335)[2] |
| Γονείς | Ιωάννης Γ΄ της Βραβάντης[3] και Μαρία του Εβρέ[3] |
| Αδέλφια | Μαρία της Βραβάντης Μαργαρίτα της Βραβάντης, κόμισσα της Φλάνδρας Jean Brant |
| Οικογένεια | Οίκος του Ρέγκιναρ και House of Brabant |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΠρώτος γάμος
ΕπεξεργασίαΗ Ιωάννα παντρεύτηκε στον πρώτο της γάμο τον Γουλιέλμο Β΄ του Αινώ ο οποίος σκοτώθηκε σε μάχη (1345), ο μοναδικός γιος που απέκτησαν πέθανε πρόωρα με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να ενοποιήσουν τις περιοχές τους.
Δεύτερος γάμος με τον Βενέσλαο του Λουξεμβούργου
ΕπεξεργασίαΗ Ιωάννα παντρεύτηκε στον δεύτερο γάμο της τον Βενέσλαο του Λουξεμβούργου, σύμφωνα με έγγραφο που υπεγράφη τον Ιανουάριο του 1356 καθορίστηκε η διαδοχή στο Δουκάτο της Βραβάντης από τους διαδόχους της Ιωάννας οι οποίες θα έπρεπε να γίνουν αποδεκτές από τους αστούς της Βραβάντης παρά το γεγονός ότι την διοίκηση ασκούσε ο Οίκος του Λουξεμβούργου. Το έγγραφο θεωρήθηκε ανύπαρκτο, ο Λουδοβίκος Β΄, κόμης της Φλάνδρας ο οποίος είχε παντρευτεί την Μαργαρίτα νεώτερη αδελφή της Ιωάννας εισέβαλε στην Βραβάντη το 1356 και ανακηρύχτηκε δούκας χάρη στα δικαιώματα της συζύγου του. Η Ιωάννα και ο σύζυγος της Βενέσλαος αναγκάστηκαν να υπογράψουν την ταπεινωτική συνθήκη του Άσλ η οποία παραχωρούσε το Μέχελεν και την Αμβέρσα στον Λουδοβίκο.[4] Τον Αύγουστο του 1356 η Ιωάννα και ο Βενέσλαος κλήθηκαν από τον αυτοκράτορα Κάρολο Δ΄ να τους υποστηρίξει, οι δυο πλευρές συμφώνησαν στο Μάαστριχτ να ακυρώσει ο Βενέσλαος μερικούς όρους της προηγούμενης συνθήκης προκειμένου να ικανοποιήσει τον Οίκο του Λουξεμβούργου. ο δουκάτο συνέχισε να βρίσκεται σε πτώση μετά από την ήττα και την αιχμαλωσία του Βενέσλαου στην μάχη του Μπασβέιλερ (1371).[5]
Μετά το τέλος της
ΕπεξεργασίαΜετά το τέλος της Ιωάννας το Δουκάτο της Βραβάντης πέρασε στον μικρανεψιό της Αντώνιο της Βραβάντης, τον δεύτερο γιο της ανιψιάς της Μαργαρίτας Γ΄, κόμισσας της Φλάνδρας. Ο τάφος της κατασκευάστηκε από την εκκλησία των Καρμελιτών στις Βρυξέλλες μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1450 και χρηματοδοτήθηκε από τον εγγονό της αδελφής της Φίλιππο Γ΄ τον Αγαθό. Ο τάφος καταστράφηκε κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης αλλά ανακατασκευάστηκαν τα σχέδια και οι επιγραφές του από τον Λορν Κάμπελλ ο οποίος κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο τάφος χρηματοδοτήθηκε από τον Φίλιππο προκειμένου να στηρίξει τα κληρονομικά του δικαιώματα. [6][7]
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2024.
- ↑ 2,0 2,1 p11402.htm#i114013. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Kindred Britain»
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Bold, (The Boydell Press, 2009), 80.
- ↑ Richard Vaughan, Philip the Bold, 80.
- ↑ Campbell, "The Tomb of Joanna, Duchess of Brabant" Renaissance Studies 2.2, (1988) pp 163-72.
- ↑ Philip's position is outlined in Robert Stein "Philip the Good and the German Empire. The legitimation of the Burgundian succession to the German principalities", Centre Européen d'Etudes Bourguignonnes 36, 1996.
Πηγές
Επεξεργασία- Richard Vaughan, Philip the Bold, (The Boydell Press, 2009)
- Campbell, "The Tomb of Joanna, Duchess of Brabant" Renaissance Studies 2.2, (1988)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Joanna, Duchess of Brabant στο Wikimedia Commons