Γουέις

Νορμανδός ποιητής του 12ου αιώνα

Ο Γουέις (γύρω στο 1110 - μετά το 1174) ήταν Νορμανδός ποιητής που ανήκε στην αυλή του Άγγλου βασιλιά Ερρίκου Β' και ήταν προστατευόμενος της γυναίκας του Ελεονώρας της Ακουιτανίας. Αναφέρεται στην ιστορία της λογοτεχνίας για δύο σημαντικά έργα του, τα έμμετρα χρονικά Μυθιστορία του Βρούτου 1155 και Μυθιστορία του Ρου, γραμμένα στα παλαιά γαλλικά επηρεασμένα από τη νορμανδική διάλεκτο (αγγλο-νορμανδική γλώσσα). Το πρώτο από αυτά τα δύο έργα εισάγει στη γαλλική λογοτεχνία από τις λατινικές πηγές το θέμα των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης και τον θρύλο του Βασιλιά Αρθούρου. Το δεύτερο, σκιαγραφεί την ιστορία της Νορμανδίας, και ειδικότερα τις επιδρομές των Βίκινγκς.[9]

Γουέις
Ο Γουέις σε πίνακα του 19ου αιώνα, Τζων Έβερετ Μίλαι
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Wace (Norman)
Γέννηση1100 (περίπου)[1][2][3]
Τζέρσεϊ
Θάνατος1174 (after)[1][4][5] ή 1175 (περίπου)[6]
Μπαγιέ
Χώρα πολιτογράφησηςΔουκάτο της Νορμανδίας
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΠαλαιά Γαλλικά[7]
Αγγλονορμανδική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταποιητής
συγγραφέας[8]
ιστορικός
Αξιοσημείωτο έργοΜυθιστορία του Βρούτου
Μυθιστορία του Ρου
La vie de saint Nicolas
La vie de sainte Marguerite
La conception Nostre Dame
Le trespassement Nostre Dame
L'Assomption de la Vierge
Les trois Marie
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η συνεισφορά του Γουέις στη μεσαιωνική λογοτεχνία, ειδικά η ανάπτυξη του Αρθουριανού κύκλου, είχε διαρκή αντίκτυπο στην ευρωπαϊκή λογοτεχνία. Το έργο του επηρέασε τους μεταγενέστερους συγγραφείς του Μεσαίωνα και έπαιξε κρίσιμο ρόλο στη διάδοση των θρύλων του Αρθούρου, που αποτελούν τμήμα της δυτικής πολιτιστικής και λογοτεχνικής κληρονομιάς.[10]

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Όλα όσα είναι γνωστά για τη ζωή του Γουέις προέρχονται από αυτοβιογραφικές αναφορές στα ποιήματά του. Παρέλειψε να αναφέρει την ημερομηνία γέννησής του, κάποια χρονική περίοδος μεταξύ 1099 και 1111 είναι η πιο κοινά αποδεκτή.

Ο Γουέις κατάγονταν από το νησί της Μάγχης Τζέρσεϊ. Εικάζεται ότι μπορεί να ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, καθώς στάλθηκε στην Καέν για να σπουδάσει, κάτι που θα ήταν ουσιαστικά αδύνατο αν δεν ήταν ευκατάστατος. Αργότερα, συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι. Γύρω στο 1130 επέστρεψε στην Καέν, και ανέλαβε εκκλησιαστικό έργο, πιθανώς ως δάσκαλος. Η Καέν ήταν σημαντική πόλη του Δουκάτου της Νορμανδίας σε μια εποχή που η Νορμανδία βρισκόταν ακόμη στο επίκεντρο του αγγλο-νορμανδικού κόσμου και φαίνεται ότι ο ποιητής εργαζόταν στη δουκική διοίκηση και πιθανώς να έκανε ταξίδια στην Αγγλία. Από το 1130, αφοσιώθηκε στη λογοτεχνία. Η λεπτομερής περιγραφή ναυτικών θεμάτων μπορεί να προήλθε από τη νησιωτική του ανατροφή. Έγραψε στη δημοτική γλώσσα Norman scripta, δηλαδή σε παλαιά γαλλικά επηρεασμένα από τη νορμανδική διάλεκτο (αγγλο-νορμανδική γλώσσα). Το κοινό του ήταν κυρίως αριστοκρατικοί κύκλοι. [11]

Πριν το 1169, ο Ερρίκος Β΄ του εξασφάλισε μια θέση ιερέα στη Μπαγιέ, ίσως μια ανταμοιβή για την ιστορία του δουκάτου της Νορμανδίας που του είχε αναθέσει. Ωστόσο, το 1174, ο βασιλιάς απέσυρε τη δωρεά και την προστασία του και έτσι το έργο έμεινε ημιτελές.[12]

Η ημερομηνία του θανάτου του είναι αβέβαιη. Το τελευταίο γεγονός που περιγράφεται στη Μυθιστορία του Ρου χρονολογείται στο 1174. Στο ίδιο έργο αναφέρει επίσης τον Ερρίκο τον Νεότερο ως ζωντανό. Ο τελευταίος έζησε μέχρι το 1183, πράγμα που σημαίνει ότι ο Γουέις πέθανε μεταξύ 1174 και 1183.[10]

Στις αρχές της λογοτεχνικής του σταδιοδρομίας, ο Γουέις έγραψε λυρικά ποιήματα, αλλά κανένα δεν έχει σωθεί. Από αυτά τα πρώτα χρόνια (1130-1150) σώζονται μόνο τρία αγιογραφικά έργα:

  • ο Βίος της Αγίας Μαργαρίτας (γύρω στο 1130),
  • ο Βίος του Αγίου Νικολάου (γύρω στο 1150) και
  • Η Σύλληψη της Παναγίας (περίπου 1130–1140).

Έγραψε επίσης δύο ιστοριογραφικά έργα, σημαντικά για τη λογοτεχνική τους ποιότητα, τον συνδυασμό ιστορίας και θρύλων και την επιρροή τους στην εξέλιξη της μεσαιωνικής ευρωπαϊκής λογοτεχνίας και πολιτιστικής κληρονομιάς:

Παραπομπές

Επεξεργασία