Βικιπαίδεια

McDonnell Douglas F-15 Eagle

Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2018.

Κατά τη δεκαετία του 1970 το F-15 Eagle εξήχθη στο Ισραήλ, την Ιαπωνία και τη Σαουδική Αραβία. Παρόλο που αρχικά σχεδιάστηκε ως αεροσκάφος αεροπορικής υπεροχής, η σχεδίασή του αποδείχθηκε αρκετά ευέλικτη ώστε να εξελιχθεί και να εισέλθει σε υπηρεσία το 1989 μία έκδοση κρούσης παντός καιρού, το F-15E Strike Eagle.

F-15 Eagle
ΤύποςΜαχητικό αεροπορικής υπεροχής
ΚατασκευαστήςMcDonnell Douglas/Boeing IDS
Ώση77.62 kN έκαστος[1]
111.2 kN ο -220, 129.0 kN ο -229 έκαστος[2] kN
Πλήρωμα1 ή 2
Μήκος19,43[3][4][5][6] m
Εκπέτασμα13,05 m
Ύψος5,63
Επιφάνεια πτέρυγας56.5
Μεικτό βάρος20,200 kg
Μέγιστο βάρος απογείωσης30,845 kg
Μέγιστη ταχύτητα2,660+ km/h (Mach 2.5+ Mach)
Αυτονομία1,967 km[7]
5,550 [8] km
Μέγιστο ύψος20,000 m
Βαθμός ανόδου254 m/min
ΠολυβόλαΟΧΙ
Πυροβόλα1× M61A1 των 20 mm
ΒόμβεςMark 82,

Mark 84, GBU-10,

GBU-31
Έξυπνες βόμβεςGBU-10,GBU-31
Βόμβες ελεύθερης πτώσηςMark-82,Mark-84
Πύραυλοι αέρος-αέρος4x AIM-7F Sparrow, 4x AIM-9L Sidewinter ή 8x AIM-120 AMRAAM
Πύραυλοι αέρος-εδάφουςΟΧΙ
Πύραυλοι αέρος-επιφανείαςΟΧΙ
Πύραυλοι αντιραντάρΟΧΙ
ΡουκέτεςOXI
Το McDonell Douglas (σήμερα Boeing) F-15 "Eagle" είναι δικινητήριο μαχητικό αεροσκάφος αεροπορικής υπεροχής παντός καιρού, 4ης γενιάς. Είναι ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα σύγχρονα αεροσκάφη. Η σχεδίαση του ξεκίνησε το 1967, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της Αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας για ένα εξειδικευμένο μαχητικό αεροπορικής υπεροχής. Το F-15 Eagle πέταξε πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1972 και εισήλθε σε υπηρεσία το 1976. Υπολογίζεται ότι θα βρίσκεται σε αμερικανική υπηρεσία μέχρι το 2025[9].

Το F-15 σε πόλεμο

Επεξεργασία

Η παραγωγή του F-15 ξεκίνησε το 1976,και το ίδιο χρόνο το Ισραήλ ήταν το πρώτο κράτος εκτός των ΗΠΑ το οποίο απέκτησε το αεροσκάφος.Τα F-15 από το Ισραήλ κατέρριψαν συνολικά 13 συριακά Mig-21 "Fishbeds" και 2 Mig-25 "Foxbats" το 1979-1981.

Μετά από τις επιδρομές της Ισραηλινής πολεμικής αεροπορίας στο Λίβανο 1979-1981 τα F-15 χρησιμοποιήθηκαν στην επιχείρηση Όπερα τον Ιούνιο του 1981 παρέχοντας αεροπορική κάλυψη από εχθρικά μαχητικά στα Ισραηλινά F-16. Τα F-15 συνέχισαν στον Ισραηλινό-Λιβανέζικο πόλεμο του 1982, πετυχαίνοντας την κατάρριψη 41 συριακών αεροσκαφών (23 MiG-21 "Fishbeds", 17 MiG-23 "Floggers" και ένα Aérospatiale Gazelle SA.342L ελικόπτερο) χωρίς να σημειωθεί ούτε μια απώλεια. Το Ισραήλ ήταν η μόνη χώρα που ανέπτυξε ορισμένες εκδόσεις του F-15 (F-15A,F-15C,F-15D) για επιθέσεις εδάφους ενώ είχαν σχεδιαστεί για αεροπορική υπεροχή. Στις 1 Οκτωβρίου του 1985 τα F-15 έριξαν βόμβες σε στόχους στο έδαφος (GBU-15, Mark-82) στην επιχείρηση Wooden Leg. Αργότερα αναβαθμίστηκαν για να κουβαλήσουν μια ποικιλία από όπλα εδάφους- αέρος όπως JDAM βόμβες (Joint Direct Attack Munition) και πύραυλοι αέρος-εδάφους Popeye (Popeye missile).

Στη συνέχεια πήραν μέρος στην επιχείρηση "Καταιγίδα της Ερήμου" στο Ιράκ το 1991. Σύμφωνα με τη Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία τα F-15C κατέρριψαν 38 εχθρικά αεροσκάφη τα οποία τα 34 από αυτά επιβεβαιώθηκαν:πέντε MiG-29 "Fulcrums", δύο MiG-25 "Foxbats", οκτώ Mig-23 ''Floggers", δύο Mig-21 "Fishbeds", δύο Su-25 "Frogfoots", τέσσερα Su-22 "Fitters" ένα Su-7, έξι Mirage F1, ένα IL-76 μεταγωγικό αεροσκάφος, ένα Pilatus PC-9 εκπαιδευτικό αεροσκάφος και δύο Mi-8 ελικόπτερα. Την πρώτη νύχτα της επιχείρησης Καταιγίδα της Ερήμου ένα EF-111A " Raven " και ένα F-15C κέρδισαν μια ανεπίσημη κατάρριψη από ένα Ιρακινό "Mirage" F-1 που συγκρούστηκε στο έδαφος. Παρόλα αυτά ο πιλότος του F-15 κέρδισε την κατάρριψη. Δύο "Mirage" F-1 επίσης καταρρίφθηκαν από τη Βασιλική Αεροπορία της Σαουδικής Αραβίας με AIM-9 πυραύλους. Κατά τη διάρκεια του πόλεμου ένα Mi-24 καταρρίφθηκε από ένα F-15C με έναν AIM-7 πύραυλο.

Τα F-15 παρέμειναν στους ουρανούς του Ιράκ και μετά το τέλος του πολέμου, περιπολώντας τις απαγορευμένες ζώνες πτήσεων που επέβαλαν τα Ηνωμένα Έθνη κυρίως στο νότο (" Operation Southern Watch "). Υποστήριξαν και τη στρατιωτική επιχείρηση " Provide Comfort ". Στις 14 Απριλίου του 1994 δυο Αμερικάνικα F-15C Eagle κατέρριψαν κατά λάθος 2 Αμερικάνικα UH-60 "Blackhawk" σκοτώνοντας συνολικά 26 άτομα. Τα F-15 επίσης πήραν μέρος στις απαγορευμένες ζώνες πτήσεων στην κατά τη διάρκεια παρέμβασης του ΝΑΤΟ στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη. Κατά τη διάρκεια της δράσης του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο το 1999 τέσσερα Γιουγκοσλαβικά Mig-29 καταρρίφθηκαν με πυραύλους AIM-120 AMRAAM από τα F-15C της Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Εκδόσεις

Επεξεργασία

Βασικές εκδόσεις

Επεξεργασία
F-15A
Μονοθέσια έκδοση αεροπορικής υπεροχής παντός καιρού. Κατασκευάστηκαν 384 1972-79.[10]
F-15B
Διθέσια εκπαιδευτική έκδοση, με προηγούμενη ονομασία TF-15A. Κατασκευάστηκαν 61 μεταξύ 1972-79.[10]
F-15C
Βελτιωμένη μονοθέσια έκδοση αεροπορικής υπεροχής παντός καιρού. Κατασκευάστηκαν 483 μεταξύ 1979-85.[10]
F-15D
Διθέσια εκπαιδευτική έκδοση. Κατασκευάστηκαν 92 μεταξύ 1979-85.[10]
F-15J
Μονοθέσια έκδοση αεροπορικής υπεροχής παντός καιρού για την Ιαπωνική Αεροπορική Δύναμη Αυτοπροστασίας. Κατασκευάστηκαν 139 κατόπιν αδείας στην Ιαπωνία από τη Mitsubishi μεταξύ 1981-97, ενώ 2 κατασκευάστηκαν στο Σαιντ Λούις.[10]
F-15DJ
Διθέσια εκπαιδευτική έκδοση για την Ιαπωνική Αεροπορική Δύναμη Αυτοπροστασίας. Κατασκευάστηκαν 25 κατόπιν αδείας στην Ιαπωνία από τη Mitsubishi μεταξύ 1981-97, ενώ 12 κατασκευάστηκαν στο Σαιντ Λούις.[10]
F-15N Sea Eagle
Το F-15N ήταν προτεινόμενη έκδοση των αρχών της δεκαετίας του 1970 για χρήση από τα αεροπλανοφόρα του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, ως εναλλακτική λύση για το F-14 Tomcat. Το F-15N-PHX ήταν προτεινόμενη ναυτική έκδοση ικανή να φέρει τον πύραυλο αέρος-αέρος AIM-54 Phoenix. Αμφότερες οι δύο εκδόσεις διέθεταν αναδιπλούμενες πτέρυγες, ενισχυμένο σύστημα προσγείωσης και δυνατότερο άγκιστρο ανάσχεσης για χρήση στα αεροπλανοφόρα.[11]
F-15E Strike Eagle
Κύριο λήμμα: F-15E Strike Eagle

Δείτε επίσης

Σχετικές εξελίξεις
Συγκρίσιμα αεροσκάφη

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ χωρίς μετάκαυση
  2. ↑ με μετάκαυση
  3. ↑ F-15 Eagle fact sheet, USAF, March 2008.
  4. ↑ Jane's All the World's Aircraft, Lambert 1993, p. 522.
  5. ↑ Davies 2002, Appendix 1
  6. ↑ F-15 Eagle GlobalSecurity.org. Retrieved 27 January 2008.
  7. ↑ αυτονομία μάχης
  8. ↑ αυτονομία ταξιδίου, με δύο σύμμορφες και τρεις εξωτερικές δεξαμενές καυσίμου
  9. ↑ Tirpak, John A. "Making the Best of the Fighter Force". Air Force magazine, March 2007.
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 10,5 Davies 2002.
  11. ↑ Jenkins 1998, pp. 71–72.

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Bowman, Martin W. US Military Aircraft. London: Bison Books Ltd., 1980. ISBN 0-89009-292-3.
  • Braybrook, Roy. F-15 Eagle. London: Osprey Aerospace, 1991. ISBN 1-85532-149-1.
  • Crickmore, Paul. McDonnell Douglas F-15 Eagle (Classic Warplanes series). New York: Smithmark Books, 1992. ISBN 0-8317-1408-5.
  • Davies, Steve. Combat Legend, F-15 Eagle and Strike Eagle. London: Airlife Publishing, Ltd., 2002. ISBN 1-84037-377-6.
  • Davies, Steve and Doug Dildy. F-15 Eagle Engaged, The World's Most Successful Jet Fighter. Osprey Publishing, 2007. ISBN 978-1-84603-169-4.
  • Drendel, Lou. Eagle (Modern Military Aircraft Series). Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1985. ISBN 0-89747-168-1
  • Drendel, Lou and Don Carson. F-15 Eagle in action. Carrollton, Texas: Squadron/Signal Publications, 1976. ISBN 0-89747-023-0.
  • Eden, Paul and Soph Moeng, eds. The Complete Encyclopedia of World Aircraft. London: Amber Books Ltd., 2002. ISBN 0-7607-3432-1.
  • Fitzsimons, Bernard. Modern Fighting Aircraft, F-15 Eagle. London: Salamander Books Ltd., 1983. ISBN 0-86101-182-1.
  • Gething, Michael J. F-15 Eagle (Modern Fighting Aircraft). New York: Arco, 1983. ISBN 0-668-05902-8.
  • Gething, Michael J. and Paul Crickmore. F-15 (Combat Aircraft series). New York: Crescent Books, 1992. ISBN 0-517-06734-X.
  • Green, William and Gordon Swanborough. The Complete Book of Fighters. New York: Barnes & Noble Inc., 1988. ISBN 0-07607-0904-1.
  • Gunston, Bill. American Warplanes. New York: Crescent Books. 1986. ISBN 0-517-61351-4.
  • Huenecke, Klaus. Modern Combat Aircraft Design. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1987. ISBN 0-87021-426-8.
  • Jenkins, Dennis R. McDonnell Douglas F-15 Eagle, Supreme Heavy-Weight Fighter. Arlington, TX: Aerofax, 1998. ISBN 1-85780-081-8.
  • Kinzey, Bert. The F-15 Eagle in Detail & Scale (Part 1, Series II). El Paso, Texas: Detail & Scale, Inc., 1978. ISBN 0-8168-5028-3.
  • Lambert, Mark, ed. Jane's All the World's Aircraft 1993-94. Alexandria, Virginia: Jane's Information Group Inc., 1993. ISBN 0-7106-1066-1.
  • Scutts, Jerry. Supersonic Aircraft of USAF. New York: Mallard Press, 1989. ISBN 0-7924-5013-2.
  • Spick, Mike. The Great Book of Modern Warplanes. St. Paul Minnesota: MBI, 2000. ISBN 0-7603-0893-4.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=McDonnell_Douglas_F-15_Eagle&oldid=10623248"