Χιου του Λίνκολν
Ο Χιου του Λίνκολν (αγγλικά: Little Saint Hugh of Lincoln) (1246 – 27 Αυγούστου 1255) ήταν ένας θρυλικός Άγγλος παιδομάρτυρας που υποτίθεται ότι δολοφονήθηκε το 1255 από μέλη της τοπικής εβραϊκής κοινότητας για τελετουργικούς σκοπούς. Στην πραγματικότητα υπήρχε μικρή βάση για την ιστορία, αλλά η λατρεία που αναπτύχθηκε γύρω από τον Χιου ήταν μια τυπική έκφραση του αντισημιτισμού που επικρατούσε στην Ευρώπη μετά το 1000.[1]
| Χιου του Λίνκολν | |
|---|---|
 Η λειψανοθήκη του μικρού Χιου στον καθεδρικό ναό του Λίνκολν | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1246 |
| Θάνατος | 27 Αυγούστου 1255 Λίνκολν |
| Eορτασμός αγίου | 27 Ιουλίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Μερικές φορές αναφέρεται ως Ο μικρός Άγιος Χιου του Λίνκολν για να διακριθεί από τον ενήλικο Άγιο Χιου του Λίνκολν, τον Άγγλο Καθολικό επίσκοπο που ανακηρύχθηκε άγιος από τον Πάπα Ονώριο Γ' το 1220). Ο μικρός Χιου δεν αγιοποιήθηκε επίσημα ποτέ, οπότε αναφέρεται εσφαλμένα ως άγιος. Το 1955, η Εκκλησία της Αγγλίας αναγνώρισε ότι πρόκειται περί μυθοπλασίας.
Ο Χιου έγινε ένα από τα πιο γνωστά θύματα της συκοφαντίας του αίματος: παιδιά των οποίων ο θάνατος ερμηνεύτηκε ως ανθρωποθυσία και αποδόθηκε ψευδώς ή εσφαλμένα σε Εβραίους. Ορισμένοι ιστορικοί πιστεύουν ότι οι εκκλησιαστικές αρχές του Λίνκολν καθοδήγησαν τα γεγονότα προκειμένου να δημιουργήσουν μια κερδοφόρα ροή προσκυνητών στο ιερό του τοπικού μάρτυρα. Ο θάνατος του Χιου είναι σημαντικός επειδή ήταν η πρώτη φορά που το αγγλικό στέμμα έδωσε πίστη σε ισχυρισμούς για τελετουργικό παιδικό φόνο, μέσω της άμεσης παρέμβασης του βασιλιά Ερρίκου Γ'. Η υπόθεση επηρέασε τη μεσαιωνική λογοτεχνία και μπαλάντες και ιστορίες κυκλοφόρησαν ευρέως.[2]
Η υποτιθέμενη τελετουργική δολοφονία
Επεξεργασία
Ο 9χρονος Χιου καταγόταν από το Λίνκολν και το όνομα της μητέρας του ήταν Βεατρίκη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής, η φτωχή γυναίκα έμαθε ότι ο γιος της έπαιζε με παιδιά Εβραίων της ίδιας ηλικίας. Προφανώς ο Χιου είχε πράγματι σκοτωθεί σε ατύχημα, αλλά σύμφωνα με αναφορές τα παιδιά είχαν πάει στο σπίτι ενός Εβραίου κατοίκου. Λίγες μέρες αργότερα, το σώμα του αγοριού βρέθηκε σε ένα πηγάδι στο σπίτι του Εβραίου Κόπιν. Υπάρχουν διαφορετικές αναφορές για τη διάρκεια της υποτιθέμενης παραμονής του στο πηγάδι, που κυμαίνονται από 10 έως 26 ημέρες. Αφού βρέθηκε το πτώμα, ο Κόπιν συνελήφθη αμέσως. Ο δικαστής Τζον του Λέξινγκτον είδε την υπόθεση ως μια τελετουργική δολοφονία. Ο Λέξινγκτον ζήτησε από τον Κόπιν να ομολογήσει τη δολοφονία και να περιγράψει λεπτομέρειες του τελετουργικού. Σε αντάλλαγμα, λέγεται ότι τον διαβεβαίωσε ότι ούτε θα βασανιζόταν ούτε θα τον εκτελούσαν. Σύμφωνα με αφηγήσεις, ο εκφοβισμένος Κόπιν λέγεται ότι ομολόγησε ότι ήταν ένα εβραϊκό έθιμο να σταυρώνουν ένα αγόρι μια φορά το χρόνο και ότι όχι μόνο όλοι οι Εβραίοι κάτοικοι του Λίνκολν, αλλά και Εβραίοι από όλη την Αγγλία είχαν έρθει στο Λίνκολν και συμμετείχαν στην τελετουργική δολοφονία: Μαστίγωσαν το αγόρι, το στεφάνωσαν με ακάνθινο στεφάνι και μετά το σταύρωσαν. Το πτώμα στη συνέχεια ξεκοιλιάστηκε και χρησιμοποιήθηκε για μαγικούς σκοπούς.[3]
Συνέπειες για τον εβραϊκό πληθυσμό
ΕπεξεργασίαΗ ομολογία του Κόπιν ήταν συγκλονιστική για τους συγχρόνους του. Ως εκ τούτου, δεν οδήγησε μόνο σε διώξεις των Εβραίων κατοίκων του Λίνκολν, αλλά σε επιθέσεις και ταραχές κατά των Εβραίων σε όλη την Αγγλία. Κατά τη διάρκεια των ετών που ακολούθησαν την κατηγορία, ο βασιλιάς Ερρίκος Γ' φορολόγησε βαριά τους Άγγλους Εβραίους, προκαλώντας οικονομική δυσφορία.[4]
Την περίοδο αυτή δημιουργήθηκαν επίσης εκκλησιαστικοί περιορισμοί κατά των Εβραίων. Έγιναν ανακοινώσεις από το Βατικανό που διέταξε ότι οι Εβραίοι πρέπει να ζουν χωριστά από τους Χριστιανούς, ότι οι Χριστιανοί δεν έπρεπε να εργάζονται για τους Εβραίους, ειδικά στα σπίτια τους, και ότι οι Εβραίοι έπρεπε να φορούν κίτρινες κονκάρδες για να αναγνωρίζονται. Τα αντιεβραϊκά αισθήματα εντάθηκαν με τις εκκλησιαστικές ανακοινώσεις, οδηγώντας στην εκδίωξη των εβραϊκών κοινοτήτων από πολλές αγγλικές πόλεις. Ο Ερρίκος Γ΄ κωδικοποίησε τα περισσότερα από τα αιτήματα της Εκκλησίας και τα έθεσε σε εκτελεστό νόμο στο Καταστατικό του Εβραϊσμού του 1253.
Σε αντίθεση με την υπόσχεση του Λέξινγκτον, ο Κόπιν εκτελέσθηκε με εντολή του βασιλιά Ερρίκου Γ': σύρθηκε με άλογα στους δρόμους του Λίνκολν και απαγχονίστηκε στην αγχόνη. Άλλοι 18 Εβραίοι εκτελέστηκαν με απαγχονισμό στο Λονδίνο, ενώ 91 Εβραίοι φυλακίστηκαν στον Πύργο του Λονδίνου. Κρίθηκαν ένοχοι και καταδικάστηκαν σε θάνατο, αλλά τελικά αφέθηκαν ελεύθεροι αφού πλήρωσαν βαρύ πρόστιμο στον Ριχάρδο της Κορνουάλης, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για τους φόρους του εβραϊκού πληθυσμού. [5]
Επακόλουθα και καλλιτεχνική υποδοχή
ΕπεξεργασίαΑναφέρεται ότι το σώμα του νεαρού Χιου έκανε πολλά θαύματα. Ο ίδιος ο Κόπιν λέγεται ότι δήλωσε ότι ο τάφος που του είχαν σκάψει οι Εβραίοι είχε βγάλει το σώμα έξω. Στη συνέχεια πέταξαν το πτώμα στο πηγάδι. Μια τυφλή γυναίκα είπε ότι ανέκτησε την όρασή της αφού έπλυνε τα μάτια της με νερό από αυτό το πηγάδι. Οι υποτιθέμενες αναφορές μαρτυρίου και θαυμάτων οδήγησαν τον επίσκοπο Χένρυ του Λέξινγκτον, αδελφό του δικαστή, να θάψει το σώμα στον καθεδρικό ναό του Λίνκολν το 1255 που επωφελήθηκε από το επεισόδιο με πλήθη πιστών να καταφθάνουν για προσκύνημα. Τα λείψανα του μικρού Χιου λατρεύονταν εκεί κατά τον Μεσαίωνα, η παραδοσιακή ημέρα μνήμης του είναι η 27η Ιουλίου. Ωστόσο, η επίσημη αγιοποίηση δεν έγινε ποτέ, το Βατικανό δεν συμπεριέλαβε ποτέ το παιδί στο Καθολικό μαρτυρολόγιο και η παραδοσιακή αγγλική γιορτή του δεν γιορτάζεται.[6]
Ο θάνατος του μικρού Χιου έγινε πολύ δημοφιλές θέμα στη μεσαιωνική λογοτεχνία σε μπαλάντες και ιστορίες που κυκλοφόρησαν για αιώνες και διαιώνισαν το θέμα, όπως Η ιστορία της ηγουμένης μία από τις Ιστορίες του Καντέρμπερυ (1387-1400) του Τζέφρυ Τσώσερ.
Σύγχρονοι στοχασμοί και αναγνώριση του μύθου
ΕπεξεργασίαΟ μύθος του μικρού Χιου συνέχισε να επηρεάζει τις αντισημιτικές αφηγήσεις έως τον 19ο και τον 20ό αιώνα. Το 1955, η Εκκλησία της Αγγλίας αναγνώρισε το ψεύδος του μύθου της τελετουργικής δολοφονίας και τοποθέτησε μια πλάκα στον καθεδρικό ναό του Λίνκολν, που τονίζει την ανάγκη για συγχώρεση και φώτιση:[7]
Οι ιστορίες «τελετουργικών δολοφονιών» Χριστιανών αγοριών από εβραϊκές κοινότητες ήταν κοινές σε όλη την Ευρώπη κατά τον Μεσαίωνα και ακόμη και πολύ αργότερα. Αυτές οι μυθοπλασίες κόστισαν τη ζωή σε πολλούς αθώους Εβραίους. Το Λίνκολν είχε τον δικό του μύθο και το υποτιθέμενο θύμα ενταφιάστηκε στον Καθεδρικό Ναό το έτος 1255.
Τέτοιες ιστορίες δεν είναι προς τιμή του Χριστιανικού κόσμου, και γι' αυτό προσευχόμαστε:
Κύριε, συγχώρεσε αυτό που υπήρξαμε,
άλλαξε αυτό που είμαστε
και κατεύθυνε αυτό που θα είμαστε.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ . «britannica.com/biography/Little-Saint-Hugh-of-Lincoln».
- ↑ . «leidenmedievalistsblog.nl/articles/q-anon-in-the-middle-ages-the-shrine-of-little-hugh-of-lincoln».
- ↑ . «historytheinterestingbits.com/2016/06/04/the-sad-story-of-little-st-hugh/».
- ↑ . «oxfordreference.com/Hugh of Lincoln».
- ↑ . «historymedieval.com/blood-libel-little-saint-hughs-tale/».
- ↑ . «newadvent.org/St. Hugh».
- ↑ . «mollylincolnshorts.blogs.lincoln.ac.uk/little-saint-hugh/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιουνίου 2024. Ανακτήθηκε στις 4 Ιουνίου 2024.