Φεντερίκο Τσαντομενέγκι
Ο Φεντερίκο Τσαντομενέγκι (ιταλ.:Federico Zandomeneghi, 2 Ιουνίου 1841 – 31 Δεκεμβρίου 1917) ήταν Ιταλός ιμπρεσιονιστής ζωγράφος.
| Φεντερίκο Τσαντομενέγκι | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γέννηση | 2 Ιουνίου 1841[1][2][3] Βενετία |
| Θάνατος | 31 Δεκεμβρίου 1917[4][5] Παρίσι |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1917) |
| Σπουδές | Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μπρέρα |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[5] |
| Γονείς | Pietro Zandomeneghi |
| Συγγενείς | Luigi Zandomeneghi |
| Κίνημα | Ιμπρεσιονισμός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Ιμπρεσιονισμός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βίος
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Βενετία. Πατέρας του ήταν ο Πιέτρο Τσαντομενέγκι (Pietro Zandomeneghi) και παππούς του ο Λουίτζι Τσαντομενέγκι, που ήταν και οι δύο νεοκλασικοί γλύπτες. Ο δεύτερος είναι μάλιστα ο δημιουργός του μνημείου για τον Τιτσιάνο στο Φράρι (Frari) της Βενετίας. Στα νεανικά του χρόνια ο Φεντερίκο επέλεξε την ζωγραφική αντί της γλυπτικής και γράφτηκε το 1856 αρχικά στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Βενετίας (Accademia di Belle Arti di Venezia) και αργότερα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μιλάνου. Το 1860 προσπάθησε να ενταχθεί στις δυνάμεις του Τζουζέπε Γκαριμπάλντι (Giuseppe Garibaldi) κατά την λεγόμενη "Εκστρατεία των Χιλίων". Η πράξη του αυτή κατέστησε δύσκολη την παραμονή του στην Βενετία και το 1862 μετακόμισε στην Φλωρεντία όπου και έμεινε για πέντε χρόνια. Εκεί γνωρίστηκε με αρκετούς καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένων των Τελέμακο Σινιορίνι (Telemaco Signorini), Τζοβάννι Φαττόρι (Giovanni Fattori) και Τζουζέππε Αμπάτι (Giuseppe Abbati). Ο Τσαντομενέγκι εντάχθηκε στην ομάδα τους -που ήταν γνωστή ως Macchiaioli- και φιλοτέχνησε πολλούς πίνακες τοπίων. Η ζωγραφική στην φύση, έξω από το ατελιέ, ήταν την εποχή εκείνη πρωτοποριακή προσέγγιση που προσέδιδε νέα ζωντάνια και τον αυθορμητισμό στην απόδοση του φωτός. Το 1871 ο Πομπέο Μολμέντι (Pompeo Molmenti) έγραψε διθυραμβική κριτική για τρεις Βενετσιάνους καλλιτέχνες: τους Γουλιέλμο Τσάρντι (Guglielmo Ciardi), Αλεσσάντρο Τσέτσος (Alessandro Zezzos) και Τσαντομενέγκι.[6]
Το 1874 ο Τσαντομενέγκι πήγε στο Παρίσι, όπου και παρέμεινε για το υπόλοιπο του βίου του. Σύντομα γνωρίστηκε με τους ιμπρεσιονιστές, που μόλις είχαν κάνει την πρώτη τους ομαδική έκθεση. Η τεχνοτροπία του Τσαντομενέγκι ήταν παρόμοια με των ιμπρεσιονιστών και έτσι συμμετείχε σε τέσσερις εκθέσεις τους στα 1879, 1880, 1881, 1886. Όπως και ο στενός του φίλος Εντγκάρ Ντεγκά (Edgar Degas) ζωγράφιζε κυρίως ανθρώπους. Ο Τσαντομενέγκι θαύμαζε επίσης το έργο της Μαίρης Κάσατ (Mary Stevenson Cassatt) και του Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir), με πολλούς από τους πίνακες γυναικών που φιλοτέχνησε να ακολουθούν το παράδειγμά τους.[7]
Προκειμένου να βελτιώσει το πενιχρό εισόδημά του ασχολήθηκε επίσης με την εικονογράφηση περιοδικών μόδας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 άρχισε να δουλεύει με παστέλ και έγινε πολύ ικανός στην χρήση αυτού του μέσου. Την ίδια περίπου περίοδο έγινε περισσότερο γνωστός όταν ο έμπορος τέχνης Πωλ Ντυράν-Ρουέλ (Paul Durand-Ruel) έδειξε το έργο του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Απεβίωσε στο Παρίσι το 1917.
- Επιλογή έργων
-
Ψαρεύοντας στον Σηκουάνα, 1878, Φλωρεντία, Παλάτσο Πίττι, Galleria d'Arte Moderna -
Παρίσι, Place d'Anvers, 1880, Πιατσέντσα, Galleria d’Arte Moderna Ricci Oddi -
Περίπατος, 1890 -
Η τουαλέτα, 1894-1905, Μιλάνο, Πινακοθήκη Μπρέρα
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12145920r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Federico Zandomeneghi» (Ολλανδικά) 86114.
- ↑ «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00200974. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6b28rpq. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 The Fine Art Archive. 118510. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ Le meraviglie delle arti: Architettura e scultura, By Luigi Archinti, André Lefèvre, Louis Viardot, page 583.
- ↑ Broude, 1987, P.296.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Broude, Norma (1987). The Macchiaioli: Italian Painters of the Nineteenth Century. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 0-300-03547-0
- Steingräber, Erich; Matteucci, Giuliano (1984). The Macchiaioli: tuscan painters of the sunlight. New York: Stair Sainty Matthiesen Gallery.