Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ
Ο Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir, 25 Φεβρουαρίου 1841 - 3 Δεκεμβρίου 1919) ήταν Γάλλος ζωγράφος, από τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.[20][21]
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΤα πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην πόλη Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ και της εργάτριας Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του χρόνια, σε καθολικό σχολείο. Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και Διακόσμησης. Καθώς έδειχνε αξιοσημείωτο ταλέντο στο σχέδιο, ο Ρενουάρ πήγε μαθητευόμενος σε ένα εργοστάσιο πορσελάνης, όπου ζωγράφιζε πιάτα. Σε όλα αυτά τα πρώτα χρόνια ο Ρενουάρ πραγματοποιούσε συχνές επισκέψεις στο Λούβρο, όπου μελέτησε την τέχνη των πρώτων Γάλλων δασκάλων, ιδιαίτερα εκείνων του 18ου αιώνα - Αντουάν Βαττώ, Φρανσουά Μπουσέ και Ζαν Ονορέ Φραγκονάρ. Ο βαθύς σεβασμός του για αυτούς τους καλλιτέχνες επηρέασε τη ζωγραφική του σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.[22]
Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.[23]
Οι εκθέσεις, οι γνωριμίες και οι επιρροές
ΕπεξεργασίαΤο 1862 γράφτηκε στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Μαρκ-Σαρλ-Γκαμπριέλ Γκλαιρ. Εκεί γνώρισε τους Κλοντ Μονέ, Φρεντερίκ Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϋ. [22]Την ίδια περίοδο, εξασφάλισε άδεια για να αντιγράφει έργα άλλων καλλιτεχνών στο Μουσείο του Λούβρου. Δύο χρόνια αργότερα, ο Ρενουάρ ξεκίνησε να εκθέτει έργα του, ωστόσο για αρκετά χρόνια δε γνώρισε σημαντική αναγνώριση. Μέχρι τον Γαλλο-Πρωσικό πόλεμο του 1870, γύριζε με ένα σακίδιο στον ώμο και έζησε πολύ φτωχικά. Το 1867 ένας πίνακάς του με τον τίτλο Λιζ (Lise) έγινε δεκτός στο Σαλόν του Παρισιού. Την περίοδο αυτή θεωρείται πως ο Ρενουάρ επηρεάστηκε σημαντικά από τον Κλωντ Μονέ, πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον ιμπρεσιονισμό. Κατά πολλούς το διάστημα 1870 έως1883 αποτελεί τη λεγόμενη ιμπρεσιονιστική περίοδο του Ρενουάρ.
Κατά τον πόλεμο του 1870 υπηρέτησε στη Φρουρά της Ταρμά, στο Σώμα Πυροβολικού, όμως την επόμενη χρονιά αρρώστησε κι αποστρατεύτηκε, επιστρέφοντας έτσι στο Παρίσι. Η πολιορκία του Παρισιού του στέρησε τους φίλους του, καθώς ο Μονέ κι ο Μετρ αναζήτησαν καταφύγιο στην Αγγλία ενώ ο Μπαζίλ πέθανε. Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των ιμπρεσιονιστών. Από μία δημοπρασία έργων του έλαβε 1.200 φράγκα κι εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη. Το 1876 συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά.[24]
Η διαφοροποίηση
ΕπεξεργασίαΤη δεκαετία του 1880, ο Ρενουάρ σταδιακά διαχωρίστηκε από τους υπόλοιπους ιμπρεσιονιστές. Έστησε το ατελιέ του στη Μονμάρτρη το 1880 και γνωρίστηκε με την Αλίν Σαριγκό, την οποία νυμφεύτηκε. Το 1881 ταξίδεψε στην Αλγερία και κατόπιν στην Ισπανία και την Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Ραφαήλ από το οποίο επηρεάστηκε βαθιά. [21]Το 1884, μαθαίνοντας πως η Αλίν περιμένει το παιδί τους, επέστρεψε για να μείνει κοντά της και την επόμενη χρονιά γεννήθηκε ο γιος τους Πιέρ.
Το 1889 συνάντησε τον μηχανικό Γουστάβο Άιφελ (Eiffel, γαλλ. προφ. Εφέλ) και περίπου το 1892 άρχισε να αναπτύσσει παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσο που τον βασάνισε μέχρι τον θάνατό του. Αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα παραμορφώσεων στα χέρια ενώ σε πιο προχωρημένο στάδιο ένας ώμος του καθηλώθηκε εξαιτίας αγκύλωσης, γεγονός που ανάγκασε τον Ρενουάρ να διαφοροποιήσει την τεχνική του. Παρά τις σωματικές του δυσχέρειες, δεν εγκατέλειψε τη ζωγραφική. Το 1893 απέκτησε έναν ακόμα γιο, τον Ζαν, ο οποίος έγινε καταξιωμένος σκηνοθέτης. [25]Το 1901 απέκτησαν και τον τρίτο γιο τους τον Κλοντ, ο οποίος έγινε καλλιτέχνης κεραμικών. Το 1907 μετακόμισε με την οικογένειά του στην πιο θερμή περιοχή Καν-συρ-Μερ (Cagnes-sur-Mer). Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι δυο γιοι του κατετάγησαν στον στρατό και τραυματίστηκαν σοβαρά. Η μητέρα τους τους επισκέφτηκε, αλλά εξαντλημένη κατά την επιστροφή της πέθανε το 1915.
Το 1919, ο Ρενουάρ επισκέφτηκε το Λούβρο όπου είχε την ευκαιρία να δει δικούς του πίνακες να εκτίθενται μαζί με κλασικά έργα. Σήμερα τα περισσότερα έργα του στη Γαλλία βρίσκονται στο Μουσείο Ορσέ.
Το τέλος
ΕπεξεργασίαΑπεβίωσε στις 3 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς σε ηλικία 78 ετών.[26]
Επιλογή έργων
Επεξεργασία
-
Άρτεμις κυνηγός, 1867, Ουάσινγκτον, Εθνική Πινακοθήκη -
Το θεωρείο, 1874, Λονδίνο, Courtauld Institute of Art -
Η αναγνώστρια, 1874-1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ -
Η νεαρή μητέρα (Ο περίπατος) , 1876, Νέα Υόρκη, The Frick Collection -
Γυμνή στον ήλιο, 1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ -
Ο χορός στο Μουλέν ντε λα Γκαλέτ, 1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ -
Η κούνια, 1876, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ -
Ακροβάτισσες στο τσίρκο Fernando, 1879, Σικάγο, Art Institute -
Οι κωπηλάτες, 1879, Σικάγο, Art Institute -
Οι δύο αδελφές (Στην ταράτσα) , 1881, Σικάγο, Art Institute -
Οι ομπρέλλες, 1881-1886, Λονδίνο, Εθνική Πινακοθήκη -
Χορός στο Μπουζιβάλ, 1883, Βοστώνη, Museum of Fine Arts -
Οι Μεγάλες Λουόμενες, 1884-1887, Φιλαδέλφεια, Museum of Art -
Κορίτσια στο πιάνο, 1892, Παρίσι, Μουσείο Ορσέ -
Η Gabrielle με ανοιχτή μπλούζα, 1908, ιδιωτική συλλογή -
Ο Claude Renoir με ρούχα κλόουν, 1909, Παρίσι, Musée de l'Orangerie
.jpg)
.jpg)
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Peter Feist, Renoir Pierre-Auguste 1841-1919: A Dream of Harmony, Taschen, 2000.
- Barbara Ehrlich White, Renoir: His Life, Art, and Letters. Harry N Abrams, 1988.
- Robert L. Herbert, Nature's Workshop: Renoir's Writings on the Decorative Arts. Yale University Press, 2000.
- Τζάνις Άντερσον, Η ζωή και το έργο του Ρενουάρ, εκδ. Μίνωας, Αθήνα 1994.
- Isabelle Cahn, μφ. Ιωάννα Λεκκάκου, Τα γυμνά του Ρενουάρ, εκδ. Άγρα, Αθήνα 2004.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΕξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Βιογραφία του Ρενουάρ
- Βιογραφία και έργα του
- Pierre-Auguste Renoir Art Gallery
- Pierre-Auguste Renoir: A Virtual Art Gallery Αρχειοθετήθηκε 2006-12-08 στο Wayback Machine.
- How Renoir Coped with Rheumatoid Arthritis - άρθρο στο περιοδικό British Medical Journal των Boonen et al., που πραγματεύεται την παραμορφωτική αρθρίτιδα του Ρενουάρ.
- Βιογραφικό & έργα του
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 118599755. Ανακτήθηκε στις 13 Αυγούστου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12529742r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ «Auguste Renoir» (Ολλανδικά) 66307.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 (Ολλανδικά) RKDartists. 66307.
- ↑ 5,0 5,1 The Fine Art Archive. 7748.
- ↑ «Renoir, Auguste»
- ↑ (Τσεχικά) Olomouc City Library regional database. tritius
.kmol .cz /authority /865145. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2024. - ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 500115467.
- ↑ (Αγγλικά, Μποκμάλ, Σουηδικά, Φινλανδικά, Δανικά, Εσθονικά) KulturNav. 12 Φεβρουαρίου 2016. 3fe5453f-78c9-40b0-a0f7-233a57cd63ef. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ (Αγγλικά) Museum of Modern Art online collection. 4869. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ 11,0 11,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 66307. Ανακτήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2021.
- ↑ 12,0 12,1 (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Μαρτίου 2019. 500115467. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ 13,0 13,1 13,2 The Fine Art Archive. 7748. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ 14,0 14,1 (Τσεχικά) Olomouc City Library regional database. tritius
.kmol .cz /authority /865145. Ανακτήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 2024. - ↑ 30165. Ανακτήθηκε στις 4 Δεκεμβρίου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 5 Μαρτίου 2021. 500115467. Ανακτήθηκε στις 21 Μαΐου 2021.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2016.
- ↑ 18,0 18,1 www
.metmuseum .org /toah /hd /augu /hd _augu .htm. - ↑ 19,0 19,1 19,2 LH//2300/69.
- ↑ . «britannica.com/biography/Pierre-Auguste-Renoir».
- ↑ 21,0 21,1 . «nationalgallery.org.uk/artists/pierre-auguste-renoir».
- ↑ 22,0 22,1 . «notablebiographies.com/Pu-Ro/Renoir-Pierre-Auguste».
- ↑ . «biography.com/artist/pierre-auguste-renoir».
- ↑ . «metmuseum.org/toah/hd/augu/hd_augu».
- ↑ . «artsandculture.google.com/entity/pierre-auguste-renoir/».
- ↑ . «theartstory.org/artist/renoir-pierre-auguste/life-and-legacy/».