Τόμας Γκρέι

Ο Τόμας Γκρέι (αγγλικά: Thomas Gray, 26 Δεκεμβρίου 1716, Κόρνχιλ - 30 Ιουλίου 1771, Κέιμπριτζ) ήταν Άγγλος ποιητής, λόγιος και ιστορικός της λογοτεχνίας. Η Ελεγεία που γράφτηκε σε μια εξοχική εκκλησία (1750) θεωρείται το αντιπροσωπευτικό ποίημα του αγγλικού συναισθηματισμού και παραμένει ένα από τα πιο δημοφιλή και πιο συχνά αναφερόμενα ποιήματα στην αγγλική λογοτεχνία.

Τόμας Γκρέι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	26  Δεκεμβρίου 1716 Λονδίνο
Θάνατος	30  Ιουλίου 1771 Κέιμπριτζ
Τόπος ταφής	Μπάκιγχαμσαϊρ
Χώρα πολιτογράφησης	Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσα	Αγγλικά
Ομιλούμενες γλώσσες	Αγγλικά
Σπουδές	Πίτερχαους, Κέιμπριτζ Κολέγιο Ήτον
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	ποιητής κριτικός λογοτεχνίας συγγραφέας
Εργοδότης	Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ
Περίοδος ακμής	1742
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	καθηγητής πανεπιστημίου
Σχετικά πολυμέσα

Ο Γκρέι συνδύασε τις παραδοσιακές ποιητικές φόρμες με νέα θέματα και εκφραστικά μέσα και θεωρείται πρόδρομος του αγγλικού ρομαντισμού.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Τόμας Γκρέι γεννήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 1716 στο Κόρνχιλ, ένα προάστιο του Λονδίνου, και ήταν γιος χρηματιστή στο Σίτι του Λονδίνου. Έζησε με τη μητέρα του αφού εκείνη εγκατέλειψε τον ψυχικά άρρωστο πατέρα του. Φοίτησε στο Κολλέγιο Ήτον, όπου δύο θείοι του εργάζονταν ως καθηγητές. Ο Γκρέι ήταν ένα ευαίσθητο και λόγιο αγόρι που περνούσε το χρόνο του διαβάζοντας και αποφεύγοντας τον αθλητισμό. Έμενε στο σπίτι του θείου του και όχι στο κολέγιο. Ανάμεσα στους στενούς φίλους του στο Ήτον ήταν ο Οράτιος Ουόλπολ, γιος του πρωθυπουργού Ρόμπερτ Ουόλπολ.

Το 1734 ο Γκρέι εγκαταστάθηκε στο Κέιμπριτζ, όπου συνέχισε τις σπουδές του. Προορισμένος από την οικογένειά του για τα νομικά, περνούσε τον ελεύθερο χρόνο του διαβάζοντας κλασική και σύγχρονη λογοτεχνία και παίζοντας Βιβάλντι και Σκαρλάτι στο τσέμπαλο.

Το 1738, συνόδευσε τον παλιό του φίλο Ουόλπολ στη Μεγάλη περιοδεία του στην Ευρώπη. Μάλωσαν και οι δρόμοι τους χώρισαν στην Τοσκάνη, οι ακριβείς συνθήκες της διαφωνίας τους είναι άγνωστες, προφανώς, τόσο ο Ουόλπολ όσο και ο Γκρέι ανέπτυξαν μάλλον διαφορετικές κατευθύνσεις τόσο ως προς την προσωπικότητά τους όσο και για τα αντίστοιχα ενδιαφέροντά τους. Χώρισαν θυμωμένοι, ο Γκρέι πέρασε μερικές εβδομάδες στη Βενετία και από εκεί επέστρεψε στην Αγγλία μόνος. Συμφιλιώθηκαν το 1745 και ο Ουόλπολ βοήθησε στη δημοσίευση της ποίησης του Γκρέι.

Ο Γκρέι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως λόγιος στο Κέιμπριτζ και μόνο αργότερα άρχισε να ταξιδεύει ξανά. Αν και ήταν ένας από τους λιγότερο παραγωγικούς ποιητές (τα ποιήματα που δημοσιεύθηκαν κατά τη διάρκεια της ζωής του ανέρχονται σε λιγότερους από 1.000 στίχους), θεωρείται μαζί με τον Ουίλιαμ Κόλινς, ως ο κορυφαίος αγγλόφωνος ποιητής των μέσων του 18ου αιώνα.

Ο Γκρέι ήταν τόσο αυτοκριτικός και φοβόταν την αποτυχία που δημοσίευσε μόνο 13 ποιήματα κατά τη διάρκεια της ζωής του. Έγινε γνωστός ως ένας από τους «Ποιητές του νεκροταφείου» του τέλους του 18ου αιώνα που έλκονταν από ιδέες για τον θάνατο, τη θνητότητα και την υπεροχή του θανάτου.

Το 1757, του προσφέρθηκε η θέση του «Βραβευμένου ποιητή», την οποία αρνήθηκε. Το 1768 εξασφάλισε την έδρα καθηγητή της Σύγχρονης Ιστορίας στο Κέιμπριτζ, η οποία του απέφερε μισθό 400 λιρών.

Ο Τόμας Γκρέι πέθανε στις 30 Ιουλίου 1771 στο Κέιμπριτζ και ενταφιάστηκε δίπλα στη μητέρα του στην εκκλησία όπου βρίσκεται το φημισμένο (αν και αμφισβητούμενο) σκηνικό της περίφημης Ελεγείας του. Ένα μνημείο ανεγέρθηκε επίσης στο Αβαείο του Γουέστμινστερ αμέσως μετά το θάνατό του.

Το 1971, με αφορμή την 255ή επέτειο από τη γέννησή του και τα 200 χρόνια από τον θάνατο του ποιητή, το Βασιλικό Ταχυδρομείο της Μεγάλης Βρετανίας εξέδωσε γραμματόσημο.

Συγγραφή

Οι Ώρες της Μαρίας Κόσγουεϊ, μια εικονογράφηση στο ποίημα του Γκρέι, Ωδή για την Άνοιξη

Ο Τόμας Γκρέι άρχισε να γράφει ποιήματα το 1742, κυρίως μετά το θάνατο του στενού του φίλου Ρίτσαρντ Γουέστ, που του ενέπνευσε το Σονέτο για τον θάνατο του Ρίτσαρντ Γουέστ. Στο Κέιμπριτζ άρχισε ένα πρόγραμμα λογοτεχνικών σπουδών που κατεύθυνε μόνος του και έγινε ένας από τους πιο μορφωμένους ανθρώπους της εποχής του. Πολυσχιδής συγγραφέας, το έργο του περιλαμβάνει λυρικά και δραματικά ποιήματα, χιουμοριστικά και σατιρικά έργα, μιμήσεις και μεταφράσεις, γραμμένα στα αγγλικά, τα λατινικά και τα ελληνικά, ασχολήθηκε με διάφορους τομείς: λογοτεχνία, φιλοσοφία, ιστορία, επιστήμη, αρχιτεκτονική, τέχνη, γεωγραφία και ταξίδια.

Έγραψε επίσης έργα στο στυλ του κλασικισμού, αλλά σήμερα ελάχιστα είναι γνωστά, σε αντίθεση με τα συναισθηματικά ποιήματά του.

Ένα από τα πιο διάσημα έργα του είναι η Ελεγεία που γράφτηκε σε μια εξοχική εκκλησία (1750), ένα από τα πιο γνωστά κείμενα των «ποιητών του νεκροταφείου». Το 1759, κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, πριν από τη Μάχη των Πεδιάδων του Αβραάμ στην οποία σκοτώθηκε σε ηλικία 33 ετών, ο Βρετανός στρατηγός Τζέιμς Γουλφ λέγεται ότι απήγγειλε το ποίημα στους αξιωματικούς του, προσθέτοντας: «Κύριοι, θα προτιμούσα να γράψω αυτό το ποίημα παρά να πάρω το Κεμπέκ αύριο».

Ένα άλλο γνωστό έργο του είναι η πινδαρική ωδή Ο Βάρδος. Ο Τόμας Γκρέι είναι επίσης γνωστός για τις αναφορές του στην κελτική και τη σκανδιναβική ποίηση (Η Κάθοδος του Όντιν και Οι Μοιραίες Αδερφές) και το ιστορικό και λογοτεχνικό έργο Ιστορία της Αγγλικής ποίησης.

Έργα

• Ode on the Spring (Ωδή για την Άνοιξη, 1742)
• On the Death of Richard West (Σονέτο για τον θάνατο του Ρίτσαρντ Γουέστ, 1742)
• Ode on the Death of a Favourite Cat, Drowned in a Tub of Goldfishes (1747)
• Ode to a Distant Prospect of Eton College (1747)
• Elegy Written in a Country Churchyard (Ελεγεία που γράφτηκε σε μια εξοχική εκκλησία, 1745 - 1750)
• The Progress of Poesy: A Pindaric Ode (1751 - 1754)
• The Bard: A Pindaric Ode (Ο Βάρδος, 1755 - 1757)
• The Fatal Sisters: An Ode (Οι Μοιραίες Αδερφές, 1761)