Οράτιος Ουόλπολ
Ο Οράτιος Ουόλπολ, 4ος κόμης του Όρφορντ (αγγλικά: Horace Walpole, 4th Earl of Orford) (γεννήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 1717 στο Λονδίνο, πέθανε στις 2 Μαρτίου 1797) ήταν Άγγλος συγγραφέας και πολιτικός των Ουίγων, γιος του Ρόμπερτ Ουόλπολ, του πρώτου πρωθυπουργού της Μεγάλης Βρετανίας. [13]
Από το 1741 εξελέγη στο βρετανικό κοινοβούλιο. Ανήγειρε το πρώτο αρχοντικό σε νεογοτθικό ρυθμό στην Αγγλία. Ήταν ο συγγραφέας του πρώτου γοτθικού μυθιστορήματος Το κάστρο του Οτράντο (1764) έργο πρόδρομο της σκοτεινής πλευράς των μεταγενέστερων ρομαντικών τάσεων στην αγγλική λογοτεχνία. Η αλληλογραφία του Επιστολές είναι μια πολύτιμη μαρτυρία της πολιτιστικής ζωής της εποχής.[14]
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΟ Οράτιος Ουόλπολ γεννήθηκε το 1717 στο Λονδίνο, ο νεότερος γιος του Βρετανού πρωθυπουργού Ρόμπερτ Ουόλπολ. Όπως και ο πατέρας του, εκπαιδεύτηκε στο Κολλέγιο Ήτον και στο Κινγκς κόλετζ του πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ. Μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο, ο Ουόλπολ πήγε σε μια μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη με τον φίλο του ποιητή Τόμας Γκρέι.
Ο Ουόλπολ επέστρεψε στην Αγγλία από το ταξίδι το 1741 και εισήλθε στο Κοινοβούλιο με την εκλογική περιφέρεια Κάλινγκτον της Κορνουάλης. Παρέμεινε βουλευτής μέχρι το 1754. Όπως και ο πατέρας του, ήταν υποστηρικτής του βασιλιά Γεωργίου Β' του Ανόβερου και της βασίλισσας Καρολίνας, συμπαραστεκόμενος μαζί τους ενάντια στον γιο τους Φρειδερίκο, πρίγκιπα της Ουαλίας, για τον οποίο έγραψε κακόβουλα στα απομνημονεύματά του.
Το αρχιτεκτονικό του δημιούργημα, που υπάρχει ακόμη και σήμερα, είναι το Στρώμπερι Χιλ, η κατοικία που έχτισε στο Τουίκεναμ, στο νοτιοδυτικό Λονδίνο, όπου αναβίωσε τον γοτθικό ρυθμό δεκαετίες πριν από τους διαδόχους του της βικτωριανής εποχής. Ο περίτεχνος συνδυασμός του νεογοτθικού έγινε μια νέα αρχιτεκτονική τάση.[15]
Το 1769, ο ποιητής Τόμας Τσάτερτον (1752–1770) έστειλε στον Ουόλπολ ένα έργο, Ιστορία της Αγγλίας του Ρόουλι, που υποτίθεται ότι ήταν έργο του μοναχού του 15ου αιώνα Τόμας Ρόουλι, με το οποίο κατάφερε να εξαπατήσει για λίγο τον συγγραφέα. Το 1770, ο Τσάτερτον αυτοκτόνησε και ο Γουόλπολ κατηγορήθηκε άδικα ότι συνέβαλε στο θάνατό του.
Ο Ουόλπολ πέθανε το 1797 και ο τίτλος του δεν χρησιμοποιήθηκε πλέον. Άφησε πίσω του μεγάλη αλληλογραφία που δημοσιεύτηκε σε πολλούς τόμους, ξεκινώντας από το 1798. Ομοίως, μια μεγάλη συλλογή έργων του, συμπεριλαμβανομένων ιστορικών κειμένων, εκδόθηκε αμέσως μετά το θάνατό του.[16]
Ιδιωτική ζωή
ΕπεξεργασίαΟ σεξουαλικός προσανατολισμός του Ουόλπολ έχει γίνει αντικείμενο διαφόρων εικασιών. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, αν και είχε μια σειρά από ανολοκλήρωτα φλερτ με ανύπαντρες γυναίκες και φιλίες με γυναίκες που πολλές πηγές κατονομάζονταν ως λεσβίες. Κάποιοι άνθρωποι της εποχής του τον περιέγραψαν ως θηλυπρεπή. Υπάρχουν επίσης υποθέσεις ότι ο Ουόλπολ ήταν ομοφυλόφιλος και ότι είχε σχέση με τον ποιητή Τόμας Γκρέι στο ταξίδι τους, εγκαταλείποντάς τον στη συνέχεια για τον Λόρδο Λίνκολν. Ακόμη κι έτσι, δεν υπάρχουν ακριβείς αποδείξεις για την προσωπική του ζωή.
Δημιουργία
Επεξεργασία
Το Στρώμπερι Χιλ είχε το δικό του τυπογραφείο, το οποίο χρησιμοποιούσε ο συγγραφέας στην έντονη λογοτεχνική του δραστηριότητα. Το 1764 δημοσίευσε ανώνυμα ένα γοτθικό μυθιστόρημα με τίτλο Το κάστρο του Οτράντο και ισχυρίστηκε ότι ήταν μετάφραση από ένα ιταλικό πρωτότυπο του 1529. Ο πρόλογος της δεύτερης έκδοσης θεωρήθηκε ως ένα μανιφέστο του σύγχρονου γοτθικού ρομαντισμού. Το μυθιστόρημα διαδραματίζεται σε ένα στοιχειωμένο κάστρο και διηγείται περιπέτειες σε μεσαιωνικό περιβάλλον μέσα σε ατμόσφαιρα τρόμου, φρίκης και μυστηρίου, μοτίβο που αργότερα λειτούργησε ως πρότυπο για μεταγενέστερα γοτθικά μυθιστορήματα, ταινίες, την τέχνη, τη μουσική κλ. [17]
Δημοσίευσε επίσης πολλά μη φανταστικά έργα και τη μικρή συλλογή ιστοριών με τίτλο Ιερογλυφικά παραμύθια (1785). Το βιβλίο παρουσιάζεται ειρωνικά από έναν ανώνυμο συγγραφέα ως βασισμένο σε αρχαίο χειρόγραφο και περιέχει έξι φανταστικές ιστορίες, που αποκαλύπτουν πώς ο συγγραφέας εμπνεύστηκε από την οριενταλιστική μόδα και, πιο συγκεκριμένα, τις Χίλιες και μία νύχτες, αν και παρωδεί τη βρετανική κοινωνία.
Από το 1792, ο Ουόλπολ δημοσίευσε τα Ανέκδοτα ζωγραφικής στην Αγγλία. Τα απομνημονεύματά του για την κοινωνική και πολιτική σκηνή, αν και πολύ μεροληπτικά, είναι μια πολύτιμη πρωταρχική πηγή για τους ιστορικούς.
Το 1754, σε μια από τις επιστολές του, ο Ουόλπολ επινόησε τη λέξη «Σερεντίπιτυ», από το περσικό παραμύθι Οι τρεις ήρωες του Σερεντίπ, που αναφέρεται σε μια τυχαία απροσδόκητη ανακάλυψη και χρησιμοποιείται συχνά σε εφευρέσεις που γίνονται κατά τύχη και όχι από πρόθεση.
Το συχνά αναφερόμενο επίγραμμα «Αυτός ο κόσμος είναι μια κωμωδία για εκείνους που σκέφτονται και μια τραγωδία για εκείνους που αισθάνονται», προέρχεται από επιστολή του το 1776.
Στο έργο του Ιστορικές αμφιβολίες για τη ζωή και τη βασιλεία του βασιλιά Ριχάρδου Γ' (1768), ο Ουόλπολ υπερασπίστηκε τον Ριχάρδο Γ΄ της Αγγλίας ενάντια στη κοινή πεποίθηση ότι είχε σκοτώσει τους δύο πρίγκιπες στον πύργο του.[18]
Επιλογή έργων
ΕπεξεργασίαΜη μυθοπλασία
Επεξεργασία- A Letter from Xo Ho, a Chinese Philosopher at London, to his Friend Lien Chi at Peking (1757)
- Anecdotes of Painting in England (1762)
- Catalogue of Engravers [1763]
- On Modern Gardening (1780)
- A Description of the Villa of Mr. Horace Walpole (1784)
- Catalogue of Royal and Noble Authors
- Memoirs of the Last Ten Years of George II
- Memoirs of the Reign of George III
- Selected Letters
Λογοτεχνία
Επεξεργασία- The Castle of Otranto (Το κάστρο του Οτράντο, 1764)
- The Mysterious Mother: A Tragedy (1768)
- Hieroglyphic Tales (Ιερογλυφικά παραμύθια, 1785)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11985448t. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 «Horace Walpole» (Ολλανδικά) 295259.
- ↑ 4,0 4,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6s187m9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002958. Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020.
- ↑ CONOR.SI. 17190755.
- ↑ (Αγγλικά) The History of Parliament. 1754-1790/member/walpole-hon-horatio-1717-97.
- ↑ «Library of the World's Best Literature». Library of the World's Best Literature. 1897.
- ↑ «Вальполь, Горас» (Ρωσικά)
- ↑ 11,0 11,1 11,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 295259. Ανακτήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 «Kindred Britain»
- ↑ . «kent.ac.uk/ewto/projects/anthology/horace-walpole».
- ↑ . «newworldencyclopedia.org/entry/Horace_Walpole,_4th_Earl_of_Orford».
- ↑ . «twickenham-museum.org.uk/».
- ↑ . «britannica.com/biography/Horace-Walpole».
- ↑ . «documentonews.gr/article/o-oratios-oyolpol-kai-to-proto-gotthiko-mythistorima/».
- ↑ . «encyclopedia.com/history/educational-magazines/walpole-horace».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Horace Walpole στο Wikimedia Commons