Πόλεμοι των Χουσιτών
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Η επανάσταση των Χουσιτών έφερε μεγάλη αναταραχή στην Κεντρική Ευρώπη και άνοιξε το δρόμο για την ευρωπαϊκή θρησκευτική μεταρρύθμιση.
Εμφάνιση
ΕπεξεργασίαΚατά τον 15ο αιώνα, εμφανίστηκε στην Κεντρική Ευρώπη το κίνημα των Χουσιτών ή Ουσσιτών, των οπαδών του μεταρρυθμιστή Γιαν Χους. Οι Χουσίτες ενδιαφέρθηκαν για κοινωνικά ζητήματα και ενίσχυσαν την τσεχική εθνική συνείδηση.Πέτυχαν σημαντικές νίκες εναντίον των αυτοκρατορικών σταυροφόρων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, κάτι που αποδίδεται στο θρησκευτικό τους ζήλο και την ηγετική φυσιογνωμία του Χους.
Διαχωρισμός
ΕπεξεργασίαΧωρίστηκαν σε δυο στρατόπεδα: τους μετριοπαθείς ουτρακιστές και τους ριζοσπάστες θαβωρίτες.
Σύμβολο των ουτρακιστών ήταν το άγιο Δισκοπότηρο. Το όνομά τους προέρχεται από τη λατινική φράση "sub utraque specie", που σημαίνει "και στα δυο είδη". Η Θεία Κοινωνία και το αντίδωρο φυλάσσονταν μόνο για τον κλήρο. Πράγματι, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία για να κάνει οικονομία στον οίνο τον είχε καταργήσει για τον λαό (ακόμη και σήμερα τον χρησιμοποιεί στην κοινωνία μόνον για τους ιερείς). Στον λαό έδιδε μόνον άρτο ισχυριζόμενη ότι η μία ουσία περιελάμβανε και την άλλη.
Το χουσιτικό κίνημα ριζοσπαστικοποιήθηκε γρήγορα και πέρασε στα χέρια των συντεχνιών, ενώ ο ρόλος των κατώτερων στρωμάτων του πληθυσμού και η αυξημένη μαχητικότητα των χωρικών έδωσαν την ηγεμονία στους θαβωρίτες, την πιο δυναμική τάση του κινήματος. Οι θαβωρίτες πήραν το όνομά τους από τον οικισμό τους, Τάμπορ, όπου ζούσαν εφαρμόζοντας κοινοκτημοσύνη. Κέρδισαν στρατιωτικές νίκες και η επίδραση τους εξαπλώθηκε στη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ισπανία.
Το 1434 ο στρατός των θαβωριτών νικήθηκε κατά κράτος στη μάχη του Λίπανι από τους συντηρητικούς Χουσίτες και το 1452 καταλήφθηκε και η ίδια η πόλη Θαβώρ, ενώ βασιλιάς έγινε ο μετριοπαθής χουσίτης Γεώργιος του Ποντιέμπραντι ή Ποντέμπραντι.
Το 1420, με αρχηγό τον Γιαν Ζίζκα, οι Χουσίτες κερδίζουν τη μάχη του Βίτκοβ και τη μάχη του Βίσεχραντ.
Το 1485, γίνεται η επανάσταση των Χουσιτών στην Πράγα.
Αξιομνημόνευτο γεγονός είναι οι επανειλημμένες επαφές Τσέχων Ουσιτών με Έλληνες (Βυζαντινούς) θεολόγους, με αποκορύφωμα επιστολή υπογεγραμμένη από τον Πατριάρχη Γεννάδιο Σχολάριο και άλλους επιφανείς κληρικούς της Κωνσταντινούπολης (1452) σε υποστήριξη των Τσέχων Ουσιτών έναντι της Ρώμης (η επιστολή αυτή εκτίθεται στο Εθνικό Μουσείο). Τσέχοι Ουσίτες ήθελαν τον Έλληνα Ιάκωβο Παλαιολόγο να εκλεγεί ως Αρχιεπίσκοπος Πράγας. Ο τελευταίος, μοναχός, φιλόλογος και θρησκευτικός μεταρρυθμιστής από τη Χίο, καταδιωκόμενος από την Ιερά Εξέταση, κατέφυγε στην Αυλή του Αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας Φερδιναρδου Α’, ο οποίος είχε την έδρα του τότε στην Πράγα[1].
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΕξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Σύντομη ιστορία της Τσεχίας - πρεσβεία Τσεχικής Δημοκρατίας στην Αθήνα
- Οι Θαβωρίτικες κοινότητες του 15ου αιώνα
- Ιστορία και πάλη των τάξεων