Οι κόκκινοι
| Η παρακάτω περίληψη πλοκής του έργου που αφορά το λήμμα είναι ημιτελής. |
Οι κόκκινοι (Αγγλ. Reds) είναι επικό δράμα παραγωγής 1981 σε σκηνοθεσία Γουόρεν Μπίτι, ο οποίος έγραψε το σενάριο, έκανε την παραγωγή και πρωταγωνίστησε στην ταινία. Τον ηθοποιό που υποδύεται τον Τζον Σάιλας Ριντ, δημοσιογράφο και συγγραφέα του μυθιστορήματος Οι 10 ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο πάνω στη Ρωσική Επανάσταση, πλαισιώνουν οι Ντάιαν Κίτον στο ρόλο της Λουίζ Μπράιαντ, ο Τζακ Νίκολσον στο ρόλο του Ευγένιου Ο'Νιλ και η Μορίν Στέιπλετον στον ρόλο της Έμμα Γκόλντμαν. Η ταινία έλαβε 12 υποψηφιότητες για βραβεία Όσκαρ και κέρδισε τρία μεταξύ των οποίων και Όσκαρ Σκηνοθεσίας στον Γουόρεν Μπίτι.
| Οι κόκκινοι Reds | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Γουόρεν Μπίτι[1][2][3] |
| Παραγωγή | Γουόρεν Μπίτι |
| Σενάριο | Γουόρεν Μπίτι Τρέβορ Γκρίφιθς |
| Πρωταγωνιστές | Γουόρεν Μπίτι Ντάιαν Κίτον Τζακ Νίκολσον Μορίν Στέιπλετον Τζιν Χάκμαν |
| Μουσική | Στίβεν Σόντχαϊμ Ντέιβιντ Γκράσιν |
| Φωτογραφία | Βιττόριο Στοράρο |
| Μοντάζ | Ντέντε Άλλεν |
| Εταιρεία παραγωγής | Paramount Pictures |
| Διανομή | Paramount Pictures, Netflix και Fandango at Home |
| Πρώτη προβολή |  4/12/1981 |
| Διάρκεια | 194 λεπτά |
| Προέλευση | Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής |
| Γλώσσα | Ρωσικά και Αγγλικά |
| δεδομένα () | |
Υπόθεση
ΕπεξεργασίαΗ ταινία αφηγείται: Τη ζωή του Τζον "Τζακ" Σάιλας Ριντ (Γουόρεν Μπίτι), ενός Αμερικανού δημοσιογράφου κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Τη γνωριμία και τη σχέση του με τη Λουίζ Μπράιαντ (Ντάιαν Κίτον), μια παντρεμένη γυναίκα με προοδευτικές και φιλελεύθερες ιδέες, που αφήνει τον σύζυγό της για εκείνον και γίνεται εκπρόσωπος του φεμινισμού στην Αμερική της δεκαετίας του 1910. Τη διαμονή του ζευγαριού στο Γκρίνουιτς Βίλανζ της Νέας Υόρκης, όαση της ελεύθερίας έκφρασης και των ηθών για τη συντηρητική αμερικανική κοινωνία των αρχών του 20ού αιώνα. Τη γνωριμία και τη σχέση του ζευγαριού με μεγάλες προσωπικότητες της εποχής όπως ο δραματουργός Ευγένιος Ο'Νιλ (Τζακ Νίκολσον), η φεμινίστρια Έμμα Γκόλντμαν (Μορίν Στέιπλετον) και ο συγγραφέας Μαξ Ίστμαν (Έντουαρντ Χέρμαν). Καθώς και την πολιτική τους διαμάχη, πάνω στο θέμα του πολέμου και της εργασίας με την κυβέρνηση του Γούντροου Ουίλσον, η οποία τους οδήγησε στη Ρωσία του 1917 και την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ένα γεγονός που άλλαξε τις ζωές τους για πάντα και ώθησε το Ριντ να γράψει το αριστούργημά του πάνω στην επανάσταση με τίτλο Οι 10 ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο.
Πληροφορίες Παραγωγής
ΕπεξεργασίαΑπό τα μέσα της δεκαετίας του '60, ο Γουόρεν Μπίτι είχε την φιλοδοξία να χρηματοδοτήσει μια ταινία με θέμα τη ζωή του Τζον Ριντ, ιδρυτή του κομμουνιστικού εργατικού κόμματος της Αμερικής. Ο ηθοποιός είχε έτοιμο, κατά το 1969, το πρώτο σενάριο της ταινίας με προσωρινό τίτλο Οι σύντροφοι[4]. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 άρχισε να παίρνει συνεντεύξεις από όλους του φίλους και γνωστούς του ζεύγους Τζον Ριντ και Λουίζ Μπράιαντ. Οι συνεντεύξεις αυτές επρόκειτο να προστεθούν στην ταινία. To 1976 ο Μπίτι βρήκε έναν αξιόπιστο συνεργάτη στο πλευρό του σεναριογράφου Τρέβορ Γκρίφιθς, ο οποίος με την πείρα του τον βοήθησε να διορθώσει και να εμπλουτίσει το αρχικό το σενάριο. Όμως η διεκπεραίωση του φιλόδοξου αυτού έργου καθυστέρησε όταν η σύζυγος του Γκρίφιθς σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα[5]. Το σενάριο ήταν έτοιμο το 1978, αλλά ο Μπίτι δεν ήταν ικανοποιημένος. Ο ηθοποιός μαζί με τον Γκρίφιθς ασχολήθηκαν άλλους 4 μήνες με τις διορθώσεις του σεναρίου. Η Ιλέιν Μέι φίλη του Μπίτι συνείσφερε και εκείνη στη συγγραφή του σεναρίου. Ο ηθοποιός δεν σκόπευε να πρωταγωνιστήσει στην ταινία, αλλά ούτε και να ασχοληθεί με την σκηνοθεσία των Κοκκίνων. Στο παρελθόν είχε ήδη αναλάβει την παραγωγή των Μπόνι και Κλάιντ (Bonnie & Clyde, 1967) και Ας περιμένει ο παράδεισος (Heaven Can Wait, 1978) και ήξερε ότι η παραγωγή μιας ταινίας και μόνο, αποτελούσε δύσκολο εγχείρημα. Κι ενώ αρχικά είχε επιλέξει τον Τζον Λιθγκόου για το ρόλο του Τζον Ριντ την τελευταία στιγμή άλλαξε γνώμη και αποφάσισε να αναλάβει τόσο τη σκηνοθεσία όσο και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία του. Ο ρόλος της Λουίζ Μπράιαντ, συζύγου του Ριντ, επρόκειτο αρχικά να ενσαρκωθεί από την Τζούλι Κρίστι, με την οποία ο ηθοποιός είχε μακροχρόνια σχέση και με την οποία χώρισε το 1975. Προσέγγισε λοιπόν την Κρίστι, με την οποία είχε διατηρήσει φιλία μετά τον χωρισμό τους, προτείνοντάς της τον ρόλο αλλά εκείνη τον απέρριψε. Τότε ο Μπίτι έδωσε τον ρόλο στη σύντροφό του, τότε, Ντάιαν Κίτον, ενώ ο Τζακ Νίκολσον κατάφερε να αποσπάσει τον ρόλο του Ευγένιου Ο'Νιλ από τους Τζέιμς Τέιλορ και Σαμ Σέπαρντ (Ο Μπίτι πίστευε ότι ήταν ο μόνος άνθρωπος που θα μπορούσε να πείσει ότι μπορούσε να κλέψει μια γυναίκα από εκείνον)[5].
Γυρίσματα
ΕπεξεργασίαΤα γυρίσματα της ταινίας ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 1979 κι ο Μπίτι υπολόγιζε ότι θα ολοκληρώνονταν σε 15 με 16 εβδομάδες, αλλά τελικά κράτησαν έναν ολόκληρο χρόνο, καθώς το κινηματογραφικό συνεργείο έπρεπε να μετακινείται από τη μια χώρα στην άλλη και να περιμένουν τις κατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες. Επίσης ο Μπίτι απαιτούσε από το επιτελείο των ηθοποιών του πολλαπλές λήψεις για την κάθε σκηνή. Ο Πολ Σορβίνο που υποδύθηκε έναν από τους πρωτεργάτες του Κομμουνιστικού Κόμματος των Η.Π.Α. Λιούις Φραΐνα, δήλωσε χρειάστηκαν 70 λήψεις για να γυρίσει μια σκηνή, ενώ ο Τζιν Χάκμαν που είχε αναλάβει τον ρόλο του εκδότη της εφημερίδας The Masses Πιτ Βαν Γουέρι αναγκάστηκε να υποστεί 100 λήψεις για μια σκηνή.
Ο Μπίτι έχασε 30 κιλά κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων και αρρώστησε με οξεία λαρυγγίτιδα κατά την ολοκλήρωσή τους, με αποτέλεσμα να μη δώσει συνεντεύξεις για την προώθηση της ταινίας. Τα γυρίσματα της ταινίας προκάλεσαν ρήξη στη σχέση της Κίτον με τον Μπίτι, ο οποίος προσπάθησε να μετατρέψει τη σχέση τους σε εκείνη που είχαν ο Τζακ Ριντ με τη Λουίζ Μπράιαντ. Η Κίτον επιχείρησε να εγκαταλείψει τα γυρίσματα καθώς πίστευε ότι η ταινία δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ[5]. Άλλος ένας συνεργάτης του ηθοποιού που απείλησε με αποχώρηση από την ταινία ήταν ο διευθυντής φωτογραφίας Βιτόριο Στοράρο, ο οποίος καυγάδισε αρκετές φορές με τον Μπίτι με θέμα την κίνηση της κάμερας. Ο Μπίτι ήθελε στατικές εικόνες, ενώ ο Στοράρο δυναμικές εναλλασσόμενες κινήσεις της κάμερας. Τελικά βρέθηκε η χρυσή τομή, οι λήψεις ξεκίνησαν με στατικές εικόνες και σιγά σιγά η κάμερα άρχιζε να εξερευνά με δυναμισμό τον περίγυρο. Το μοντάρισμα της ταινίας διήρκεσε άλλον έναν χρόνο και η ταινία ήταν έτοιμη κατά τον Αύγουστο του 1981. Το συνολικό της κόστος ξεπέρασε τα 33 εκατομμύρια δολάρια, που σε σημερινή αξία υπολογίζονται στα 80 εκατομμύρια[5].
Πριν την προβολή της ταινίας ο, τότε, Πρόεδρος των Η.Π.Α. και πρώην ηθοποιός Ρόναλντ Ρίγκαν, ο οποίος θεωρούσε τον κομμουνισμό διαβολική ιδεολογία και τη Σοβιετική Ένωση διαβολική αυτοκρατορία, κάλεσε τον Μπίτι στο Λευκό Οίκο για ιδιωτική προβολή της ταινίας.
Υποδοχή
ΕπεξεργασίαΗ προβολή της ταινίας συνοδεύτηκε από θετικά σχόλια από τους κριτικούς παρά το γεγονός ότι το θέμα που πραγματευόταν ήταν αρκετά τολμηρό. Το γεγονός ότι προβλήθηκε σε περίοδο διαμάχης των ΗΠΑ με την ΕΣΣΔ και ότι παρουσίαζε τη ζωή ενός φιλοκομμουνιστή από θετική σκοπιά, δε βοήθησε την ταινία να κάνει επιτυχία στο Box Office. Οι εισπράξεις υπερέβαιναν κατά λίγο τα έξοδα παραγωγής[6].
Βραβεία
ΕπεξεργασίαΗ ταινία όμως έλαβε 13 υποψηφιότητες για βραβεία όσκαρ σε μια αρκετά καλή χρονιά για το Χόλυγουντ και κατάφερε να αποσπάσει 3. Ένα για τη σκηνοθεσία του Μπίτι ο οποίος βρέθηκε υποψήφιος τόσο για την ερμηνεία του, όσο και για την παραγωγή της ταινίας (κάτι που είχε ξανασυμβεί το 1978 με το Ας περιμένει ο παράδεισος (Heaven Can Wait), ένα για την παλαίμαχη ηθοποιό Μορίν Στέιπλετον που μετά 3 ανεπιτυχείς προσπάθειες κατάφερε να χτυπήσει τη χρυσή φλέβα κερδίζοντας το Όσκαρ Β' Γυναικείου Ρόλου και ένα για την ψυχή της ταινίας, την υπέροχη φωτογραφία του Βιτόριο Στοράρο.
Ο Μπίτι και η Κίτον έχασαν στις κατηγορίες Α' ανδρικού και γυναικείου ρόλου από τον Χένρι Φόντα και την Κάθριν Χέπμπορν (πρωταγωνιστές της ταινίας Στη χρυσή λίμνη (On Golden Pond) οι Κόκκινοι ηττήθηκαν επίσης για το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας από το φιλμ Οι δρόμοι της φωτιάς (Chariots Of Fire). Ο Μπίτι αποτελεί μέχρι και σήμερα έναν από τους 4 ηθοποιούς που κέρδισαν όσκαρ σκηνοθεσίας χωρίς να είναι κάτοχοι όσκαρ ερμηνείας. Οι άλλοι τρεις είναι: ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ, ο Κέβιν Κόστνερ κι ο Μελ Γκίμπσον.
Βράβευση:
- Σκηνοθεσίας – Γουόρεν Μπίτι
- Β’ Γυναικείου Ρόλου – Μορίν Στέιπλετον
- Φωτογραφίας – Βιττόριο Στοράρο
Υποψηφιότητα:
- Καλύτερης Ταινίας – Γουόρεν Μπίτι
- Α’ Ανδρικού Ρόλου – Γουόρεν Μπίτι
- Α’ Γυναικείου Ρόλου – Ντάιαν Κίτον
- Β’ Ανδρικού Ρόλου – Τζακ Νίκολσον
- Πρωτότυπου Σεναρίου – Γουόρεν Μπίτι και Τρέβορ Γκρίφιθς
- Κοστουμιών - Σίρλεϊ Αν Ράσελ
- Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης - Ρίτσαρντ Σίμπερτ και Μάικλ Σέιρτον
- Μοντάζ – Ντίντι Άλεν και Κρεγκ ΜακΚέι
- Ήχου - Ντικ Βόριτσεκ, Τομ Φλάισμαν και Σάιμον Κέι
Διαχρονικότητα
ΕπεξεργασίαΗ ταινία αποτελεί μέχρι και σήμερα μια από τις μεγάλες επικές ταινίες του Χόλυγουντ και γι' αυτό το λόγο το Ινστιτούτο του Αμερικανικού Κινηματογράφου το κατέταξε στην 9η θέση με τις καλύτερες ταινίες του είδους[7][8].
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ stopklatka
.pl /film /czerwoni. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016. - ↑ www
.imdb .com /title /tt0082979 /. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016. - ↑ www
.filmaffinity .com /es /film580772 .html. Ανακτήθηκε στις 13 Απριλίου 2016. - ↑ United Press International, Μάρτιος 19, 1982. Ο δικηγόρος Εντ Ρούμπιν, εκπρόσωπος του Γουόρεν Μπίτι, ξεκαθάρισε την προέλευση της ταινίας Οι Κόκκινοι όσον αφορά τη μήνυση που κατέθεσαν ενάντια στον Γουόρεν Μπίτι και το διευθυντή της Paramount οι Γουίλιαμ Γκριν και Χέλεν Σμιθ, συγγραφείς μιας μελέτης πάνω στη ζωή της Λουίζ Μπράιαντ. Ο Γκριν ισχυρίστηκε ότι η ταινία βασίστηκε στη δουλειά τους κι ότι δεν έλαβαν την κατάλληλη αποζημίωση. Ο Ρούμπιν είπε ότι ο Γκριν επικοινώνησε με τον Μπίτι το 1973 ζητώντας του να διαβάσει τα έγγραφά του. Έχοντας λάβει τη συμβουλή να μη διαβάσει τα έγγραφα χωρίς να πληρώσει, ο Μπίτι πλήρωσε τον Γκριν 250 δολάρια με γραπτή συμφωνία. Ο Μπίτι θεώρησε το υλικό χωρίς ιδιαίτερη αξία και αρνήθηκε κατηγορηματικά τους υπαινιγμούς της μήνυσης.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 Peter Biskind (2006-03). «Thunder on the Left». http://www.vanityfair.com/culture/features/2006/03/reds200603?printable=true. Ανακτήθηκε στις 2010-01-08.
- ↑ [1]
- ↑ American Film Institute (2008-06-17). «AFI Crowns Top 10 Films in 10 Classic Genres». ComingSoon.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-08-18. https://web.archive.org/web/20080818100312/http://www.comingsoon.net/news/movienews.php?id=46072. Ανακτήθηκε στις 2008-06-18.
- ↑ «Top 10 Epic». American Film Institute. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουνίου 2008.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Οι Κόκκινοι στην IMDb (Αγγλικά)
- Οι Κόκκινοι στο AllMovie (Αγγλικά)
- Οι Κόκκινοι στο Rotten Tomatoes (Αγγλικά)
- Οι Κόκκινοι στο Metacritic (Αγγλικά)
- Οι Κόκκινοι στο Box Office Mojo (Αγγλικά)
- Οι Κόκκινοι στο TCMDB (Αγγλικά)
- Οι Κόκκινοι στο AlloCine (Γαλλικά)
- Οι Κόκκινοι στο Cine.gr (αρχειοθετημένος)
