Μιχαήλ ΣΤ΄
Ο Μιχαήλ ΣΤ' Βρίγγας, ο επονομαζόμενος Στρατιωτικός ή Γηραιός ήταν Βυζαντινός Αυτοκράτορας το 1056-1057. Συγγενής του Ιωσήφ Βρίγγα, μιας πανίσχυρης προσωπικότητας την εποχή που ήταν αυτοκράτορας ο Ρωμανός Β´.[1] Την εποχή που έγινε αυτοκράτορας ήταν ένας υπέργηρος Συγκλητικός και μέλος της ανώτατης γραφειοκρατείας, διετέλεσε Υπουργός Στρατιωτικών.[1][2] Τον επέλεξε για αυτοκράτορα η ηλικιωμένη αυτοκράτειρα Θεοδώρα των Μακεδόνων λίγο πριν τον θάνατο της (31 Αυγούστου 1056).[3] Στον διορισμό αυτό σημαντικό ρόλο είχε ο πιο έμπιστος σύμβουλος της Θεοδώρας Λέων Παρασπόνδυλος. Ο Μιχαήλ ΣΤ΄ κατάφερε να επιβιώσει από συνομωσία που οργάνωσε ο Θεοδόσιος Μονομάχος ανεψιός του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου του Μονομάχου. Είχε χάσει ωστόσο την στήριξη της αριστοκρατίας επειδή αγνόησε τα δικαιώματα του στρατηγού Νικηφόρου Βρυέννιου, τον επανάφερε στον προηγούμενο βαθμό αλλά χωρίς τον πλούτο και την περιουσία του.
| Μιχαήλ ΣΤ' στρατιωτικός | |
|---|---|
 Χρυσό τεταρτηρόν του Μιχαήλ ΣΤ'. Επιγρ.: MHΡ ΘΟΥ / ΜΙΧΑΗL AYTOCRAT. | |
| Περίοδος | 31 Αυγούστου 1056 - 31 Αυγούστου 1057 |
| Προκάτοχος | Θεοδώρα Μακεδόνων |
| Διάδοχος | Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός |
| Θάνατος | 1059 |
| Οίκος | Βρίγγαι |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Νικηφόρος Βρυέννιος διαμαρτυρήθηκε αλλά ο αυτοκράτορας τον αγνόησε, η αριστοκρατία αποφάσισε τότε να εξεγερθεί για να τον ανατρέψει. Ο στρατός αποξενώθηκε από τον Μιχαήλ ΣΤ΄ και μεταφέρθηκε στην Καππαδοκία από εκεί βρήκε την ευκαιρία ο Νικηφόρος Βρυέννιος να ξεκινήσει την επανάσταση. Η ανατροπή του ηλικιωμένου αυτοκράτορα σε έναν μόλις χρόνο μετά την άνοδο του ήρθε σύντομα, ο στρατηγός Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός αναγορεύθηκε αυτοκράτορας στην Παφλαγονία (8 Ιουνίου 1057).[2] Οι γραφειοκράτες του Μιχαήλ ΣΤ΄ που δεν ήθελαν να χάσουν τα προνόμια τους, αντιστάθηκαν σκληρά και συγκρότησαν στρατό εναντίον των επαναστατών. Ο αυτοκρατορικός στρατός έχασε στην Μάχη της Πετρόης κοντά στην Νίκαια Βιθυνίας και ο Ισαάκιος Κομνηνός βάδισε για την Κωνσταντινούπολη. Ο Μιχαήλ ΣΤ΄ προσπάθησε να διαπραγματευτεί με διάσημους άντρες της αυλής του όπως ο Μιχαήλ Ψελλός, του πρόσφερε τον τίτλο του Καίσαρα και του Συναυτοκράτορα.[4] Ο Ισαάκιος Κομνηνός έδειξε διαλλακτικός στις προτάσεις αλλά την ίδια στιγμή ξέσπασε στην Κωνσταντινούπολη μια βίαιη εξέγερση των οπαδών του, ο πατριάρχης Μιχαήλ Α΄ Κηρουλάριος απαίτησε από τον Μιχαήλ ΣΤ΄ να παραιτηθεί υπέρ του Ισαάκιου κάτι που έγινε (30 Αυγούστου 1057).[5] Ο Μιχαήλ ΣΤ΄ Βρίγγας αποσύρθηκε σε μοναστήρι όπου πέθανε σε λίγο καιρό.[2]
Παραπομπές
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.13ος, σελ.680.
- Norwich, John Julius (1993), Byzantium: The Apogee, Penguin.
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991), Oxford Dictionary of Byzantium, Oxford University Press.
- George Finlay (1853). History of the Byzantine Empire from 716–1057, William Blackwood & Sons.
| Προηγούμενος Θεοδώρα Μακεδόνων |
Αυτοκράτορας του Βυζαντίου |
Επόμενος Ισαάκιος Α΄ Κομνηνός |