Μάρκος Πόρκιος Κάτων (πατέρας του Κάτωνα του Νεότερου)
Ο Μάρκος Πόρκιος Κάτων, λατιν.: Marcus Porcius M. f. M. n. Cato, ήταν ο πατέρας τού Κάτωνα τού νεότερου. Η πολλά υποσχόμενη πολιτική του σταδιοδρομία διακόπηκε από το ξαφνικό τέλος του, στις αρχές τού 1ου αιώνα π.Χ.
| Μάρκος Πόρκιος Κάτων (πατέρας του Κάτωνα του Νεότερου) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 130 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] Αρχαία Ρώμη |
| Θάνατος | 98 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | λατινική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ρωμαίος πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Λιβία (μητέρα του Κάτωνα)[2][3] |
| Τέκνα | Μάρκος Πόρκιος Κάτων[2][4] Πορκία (αδελφή του Κάτωνα του Νεότερου)[5][6] |
| Γονείς | Μάρκος Πόρκιος Κάτων Σαλονιανός[2][7] |
| Αδέλφια | Λεύκιος Πόρκιος Κάτων[5][8] |
| Οικογένεια | Πόρκιοι Κάτωνες |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δήμαρχος των πληβείων (99 π.Χ.)[9] |
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΟ Κάτων ήταν γιος τού Mάρκου Πόρκιου Κάτωνα Σαλονιανού, γιού τού Κάτωνα τού Πρεσβύτερου από τη δεύτερη σύζυγό του, Σαλονία. Ο Κάτων Σαλονιανός γεννήθηκε το 154 π.Χ. και έγινε πραίτωρ, αλλά στη συνέχεια απεβίωσε στο αξίωμα, αφήνοντας δύο γιους, τον Μάρκο και τον Λεύκιο. Όταν ο Μάρκος μεγάλωσε, παντρεύτηκε τη Λιβία Δρούσα, κόρη τού Μάρκου Λίβιου Δρούσου, υπάτου το 112 π.Χ. Η Λιβία είχε προηγουμένως παντρευτεί με τον Κόιντο Σερβίλιο Καίπιο και είχε τρία παιδιά: τον Γναίο,[10] τη Σερβιλία την Πρεσβύτερη, σύζυγο τού Mάρκου Ιούνιου Βρούτου, και τη Σερβιλία τη Νεότερη, σύζυγο τού Λεύκιου Λικίνιου Λούκουλου. Δεδομένου ότι ο Καίπιo απεβίωσε κατά τη διάρκεια τού Κοινωνικού Πολέμου, αυτός και η Λιβία πρέπει να είχαν χωρίσει. Η αιτία δεν είναι γνωστή, αλλά μπορεί να ήταν το αποτέλεσμα της εχθρότητας, που αναπτύχθηκε μεταξύ τού Καίπιο και τού κουνιάδου του, Μάρκου Λίβιου Δρούσου, αν και στο παρελθόν ήταν στενοί φίλοι. Ο Κάτων και η Λιβία είχαν έναν γιο, τον Mάρκο Πόρκιο Κλατωνα τον Νεότερο, που γεννήθηκε το 95 π.Χ., και μια κόρη, την Πορκία.[11][12][13]
Σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΟ Κάτων ήταν τριβούνος των πληβείων σε μία αβέβαιη χρονιά, πιθανώς στις αρχές της πρώτης δεκαετίας τού 1ου αι. π.Χ.[12] Ο Μπράτον θέτει την τριβουνία του το 99 π.Χ., έτος κατά το οποίο οι τριβούνοι Κάτων και Κόιντος Πομπήιος Ρούφος προσπάθησαν να ανακαλέσουν τον Κόιντο Καικίλιο Μέτελλο Νουμιδικό από την εξορία. Το νομοσχέδιο αυτό αντιτάχθηκε από τον Γάιο Μάριο, εξέχοντα στρατηγό και αντίπαλο τού Νουμιδικού, και με την υποστήριξή του η πρόταση τέθηκε σε αρνησικυρία (veto) από τον τριβούνο Πόπλιο Φούριο. Ο Ντράμαν προσδιορίζει αυτόν τον Κάτωνα ως τον Λεύκιο, τον αδελφό τού Μάρκου, αλλά το έτος της τριβουνίας του είναι εξίσου αβέβαιο.[14][15][16]
Ο Κικέρων αναφέρει ένα ανέκδοτο, σχετικά με μία απόφαση που έλαβε ο Κάτων σε μία πολιτική δίκη, σχετικά με το καθήκον ενός πωλητή να αποκαλύψει κρυμμένα ελαττώματα σε έναν αγοραστή. Κάποιος Κλαύδιος, έχοντας λάβει διαταγή από τους μάντεις (augurs) να κατεδαφίσει το σπίτι του στον Καίλιο λόφο, επειδή εμπόδιζε τους οιωνούς, πώλησε το σπίτι στον ενάγοντα, τον Καλπούρνιο, χωρίς να αναφέρει την απαίτηση των μάντεων. Όταν ο Καλπούρνιος έμαθε ότι το σπίτι του επρόκειτο να κατεδαφιστεί, άσκησε μήνυση κατά του Κλαύδιου για απάτη και ο Κάτων έλαβε μία απόφαση υπέρ του, απαιτώντας από τον Κλαύδιο να τού καταβάλει αποζημίωση.[17]
Το τέλος
ΕπεξεργασίαΤην εποχή τού τέλους του, που συνέβη λίγο πριν από το ξέκίνημα τού Κοινωνικού Πολέμου το 91 π.Χ., ο Κάτων ήταν υποψήφιος για το αξίωμα τού πραίτωρα.[12] Η Λιβία απεβίωσε επίσης, ενώ τα παιδιά της ήταν μικρά, έτσι μεγάλωσαν στο σπίτι του θείου τους, Mάρκου Λίβιου Δρούσου. Τόσο ο Δρούσος, όσο και ο Καίπιo σκοτώθηκαν στον Κοινωνικό Πόλεμο, όπως και ο αδελφός τού Κάτωνα, ο Λεύκιος, κατά τη διάρκεια της υπατείας του το 89 π.Χ. Ο Μάρκος Κάτων ήταν φίλος τού στρατηγού Λ. Κ. Σύλλα, ο οποίος ενδιαφερόταν για τον γιο του μετά το τέλος τού Κάτωνα.[18] Η κόρη τού Κάτωνα, Πορκία, παντρεύτηκε τον Λεύκιο Δομίτιο Αηνόβαρβο ΙΙ, ο οποίος έγινε ύπατος το 54 π.Χ.[19][20]
Γενεαλογία
ΕπεξεργασίαΔείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΒιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1806. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2021.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1806. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3949. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2241. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 5,0 5,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1806. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4012. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ 7,0 7,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 3369. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1841. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουνίου 2021.
- ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά)
- ↑ Ancient society. 15–18. Université catholique de Louvain: Katholieke Universiteit te Leuven. 1984. σελ. 98.
- ↑ Plutarch, "The Life of Cato the Younger", 1.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 Gellius, xiii. 20.
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, pp. 645, 1076 ("Porcius Cato", No. 6, "Stemma Drusorum"), vol. II, p. 788 ("Livia", No. 1).
- ↑ Broughton, vol. II, pp. 2, 3 (note 6).
- ↑ Drumann, Geschicte Roms, vol. V, p. 214.
- ↑ Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, vol. I, p. 645 ("Porcius Cato", No. 6).
- ↑ Cicero, De Officiis, iii. 16.
- ↑ Plutarch, "The Life of Cato the Younger", 1–3.
- ↑ Plutarch, "The Life of Cato the Younger", 1, 41.
- ↑ Cicero, Epistulae ad Atticum, xiii. 37, 48.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- Marcus Tullius Cicero, De Officiis, Epistulae ad Atticum .
- Πλούταρχος, Βίοι Ευγενών Ελλήνων και Ρωμαίων .
- Aulus Gellius, Noctes Atticae (Αττικές Νύχτες).
- Wilhelm Drumann, Geschichte Roms in seinem Übergang von der republikanischen zur monarchischen Verfassung, oder: Pompeius, Caesar, Cicero und ihre Zeitgenossen, Königsberg (1834–1844).
- Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, William Smith, εκδ., Little, Brown and Company, Boston (1849).
- T. Robert S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, American Philological Association (1952).