Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος είναι Έλληνας καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και πολιτικός. Διετέλεσε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων από τον Ιούνιο του 2012 έως αυτόν του 2014 και Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού από τον Ιούνιο του 2012 έως αυτόν του 2013[1]. Κατά την διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου ήταν αναπληρωτής υπουργός παιδείας.Από τον Σεπτέμβριο του 2022 είναι Διευθυντής του Ιδρύματος "Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής".
| Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος | |
|---|---|
 Ο Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος το 2012. | |
| Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων Ελλάδας | |
| Περίοδος 24 Ιουνίου 2013 – 9 Ιουνίου 2014 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά 2012 |
| Προκάτοχος | Ο ίδιος ως Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού |
| Διάδοχος | Ανδρέας Λοβέρδος |
| Υπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων, Πολιτισμού & Αθλητισμού Ελλάδας | |
| Περίοδος 21 Ιουνίου 2012 – 24 Ιουνίου 2013 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Αντώνη Σαμαρά 2012 |
| Αναπληρωτής | Κώστας Τζαβάρας |
| Διάδοχος | Πάνος Παναγιωτόπουλος (Πολιτισμού & Αθλητισμού) Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος (Παιδείας & Θρησκευμάτων) |
| Αναπληρωτής Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης & Θρησκευμάτων Ελλάδας | |
| Περίοδος 11 Νοεμβρίου 2011 – 17 Μαΐου 2012 | |
| Πρωθυπουργός | Κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου 2011 |
| Προκάτοχος | Φώφη Γεννηματά |
| Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου | |
| Περίοδος 6 Μαΐου 2012 – 31 Δεκεμβρίου 2014 | |
| Προσωπικά στοιχεία | |
| Γέννηση | 2 Σεπτεμβρίου 1960, Πειραιάς, Αττική, Ελλάδα |
| Εθνότητα | Ελληνική |
| Πολιτικό κόμμα | Νέα Δημοκρατία |
| Παιδιά | 1 |
| Σπουδές | Πάντειο Πανεπιστήμιο |
| Επάγγελμα | Καθηγητής Πανεπιστημίου |
| Θρήσκευμα | Χριστιανός Ορθόδοξος |
| Ιστοσελίδα | arvanitopoulos.gr |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ακαδημαϊκή καριέρα
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στον Πειραιά το 1960. Το 1977 αποφοίτησε από την Ιωνίδειο Πρότυπο Σχολή Πειραιά. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, απ’ όπου αποφοίτησε το 1982 με άριστα. Συνέχισε τις σπουδές του στις Ηνωμένες Πολιτείες στο School of International Service του Πανεπιστημίου American στην Ουάσινγκτον, λαμβάνοντας μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις το 1985 με άριστα (GPA 4.0) και διδακτορικό στις Διεθνείς Σχέσεις και τη Συγκριτική Πολιτική το 1989 επίσης με άριστα. Από το 1990 μέχρι το 1992, ήταν μεταδιδακτορικός υπότροφος και επισκέπτης ερευνητής στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
Τα δύο τελευταία χρόνια των διδακτορικών του σπουδών (1987-1989) δίδαξε ως λέκτορας Διεθνών Σχέσεων και Συγκριτικής Πολιτικής στο School of International Service του Πανεπιστημίου American. Από το 1992 μέχρι το 1995, δίδαξε ως Επίκουρος Καθηγητής Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Πολιτικής στο τμήμα Δημοσίων και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Τζωρτζ Μέισον στη Βιρτζίνια.
Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1995 και εξελέγη Επίκουρος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών. Από τον Φεβρουάριο του 2001 μέχρι τον Ιούλιο του 2008 ήταν Αναπληρωτής Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων. Τον Ιούλιο του 2008 εξελέγη Πρωτοβάθμιος Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων, όπου διδάσκει μέχρι σήμερα. Από τον Σεπτέμβριο του 2019 και για τρία χρόνια δίδαξε στην Έδρα Ελληνικών & Ευρωπαϊκών Σπουδών «Κωνσταντίνος Καραμανλής» στη Σχολή Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης.
Το ερευνητικό του ενδιαφέρον εστιάζεται στη θεωρία των Διεθνών Σχέσεων, την Πολιτική Θεωρία, την Ευρωπαϊκή Πολιτική και την Ανάλυση της Εξωτερικής Πολιτικής των ΗΠΑ. Υπήρξε εισηγητής σε πολλά διεθνή συνέδρια και έχει δώσει διαλέξεις σε γνωστά πανεπιστήμια του εξωτερικού (Harvard, Πανεπιστήμιο Πρίνστον, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν, Πανεπιστήμιο του Σικάγου, Πανεπιστήμιο Tsinghua, Πανεπιστήμιο του Πεκίνου). Στο συγγραφικό του έργο περιλαμβάνονται επτά επιστημονικές μονογραφίες, δύο συλλογές άρθρων και έντεκα επιμέλειες συλλογικών τόμων καθώς και άρθρα δημοσιευμένα σε εφημερίδες, και ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Στο τελευταίο του βιβλίο αναλύει τις Ευρωατλαντικές Σχέσεις στη μεταψυχροπολεμική εποχή.
Πολιτική καριέρα
ΕπεξεργασίαΣτις 11 Νοεμβρίου 2011 διορίστηκε Αν. Υπουργός Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας του Λουκά Παπαδήμου. Υπηρέτησε ως Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολτισμού και Αθλητισμού από τον Ιούνιο του 2012 μέχρι τον Ιούνιο του 2014. Ως Υπουργός Παιδείας εισήγαγε σειρά νομοθετημέτων για όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. Ιδιαίτερα ξεχωρίζουν, η επαναφορά του θεσμού των πρότυπων δημόσιων σχολείων με εξετάσεις και η εκκίνηση της διαδικασίας αξιολόγησης καθηγητών και δασκάλων (Ν. 4142/2013 και Π.Δ. 152/2013), ο Νόμος για το Νέο Λύκειο με την Τράπεζα Θεμάτων, τη βάση του 10 στην Ελληνική Γλώσσα και τα Μαθηματικά για την προαγωγή των μαθητών, καθώς και η αναβάθμιση της επαγγελματικής εκπαίδευσης με την "Τάξη Μαθητείας" στο 4ο έτος σπουδών (Ν. 4186/2013). Υλοποίησε το Σχέδιο ΑΘΗΝΑ για τον εξορθολογισμό της Ανώτατης Εκπαίδευσης, συγχωνεύοντας 2 ακαδημαϊκά ιδρύματα ενώ ο συνολικός αριθμός των τμημάτων μειώθηκε κατά 134 (Π.Δ. 69 έως 79, 82 έως 105, 127 και 128 του 2013), και εισήγαγε τον θεσμό της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (σύστημα ΖΕΥΣ) για την ανάδειξη Συμβουλίων Διοίκησης. Με τον Ν.4301/2014 αποδόθηκε νομική προσωπικότητα στις θρησκευτικές κοινότητες ρυθμίζοντας, έπειται από πολλά χρόνια, εκκρεμείς υποθέσεις αναφορικά με τη σχέση των θρησκευτικών κοινοτήτων στην Ελλάδα.
Στις βουλευτικές εκλογές του 2004 συμμετείχε στην τιμητική 8η θέση του ψηφοδελτίου επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας (ΝΔ). Στις βουλευτικές εκλογές του 2007 συμμετείχε ως εκπρόσωπος τύπου της ΝΔ, ενώ τοποθετήθηκε στην τιμητική 6η θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας της ΝΔ. Εξελέγη πρώτος βουλευτής στην περιφέρεια Α' Πειραιά και Νήσων με τη ΝΔ στις εθνικές εκλογές 2012.
Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» από τον Ιούλιο του 2000 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009 και Διευθυντής του Πολιτικού Γραφείου του Προέδρου της ΝΔ (2009-2011). Έχει επίσης διατελέσει εξωκοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής (2005-2007) και μέλος του Ακαδημαϊκού Συμβουλίου του Wilfried Martens Centre for European Studies (CES) του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (EPP). Από το 2017 είναι Senior Research Associate του CES.
Το διάστημα 2004-2009, ήταν εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Σύγκλητο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου της Φλωρεντίας. Παράλληλα με την ακαδημαϊκή και πολιτική του δράση, διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της UNESCO-Ελλάδος καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Πολεμικού Μουσείου. Σήμερα είναι μέλος του Δ.Σ. του Ευρωπαϊκού Πολιτιστικού Κέντρου Δελφών.[2]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Γενική Γραμματεία Νομικών και Κοινοβουλευτικών Θεμάτων | ΣΑΜΑΡΑ Κ. ΑΝΤΩΝΙΟΥ». gslegal.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2024.
- ↑ «Κωνσταντίνος Αρβανιτόπουλος». Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2023.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Konstantinos Arvanitopoulos στο Wikimedia Commons
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα ελληνικό πολιτικό πρόσωπο χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |