Κρίστοφ Άμπεργκερ
Ο Κρίστοφ Άμπεργκερ (γερμανικά: Christoph Amberger, περ. 1500 - 1562) ήταν Γερμανός ζωγράφος, προσωπογράφος και χαράκτης του ρεύματος της Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης.
| Κρίστοφ Άμπεργκερ | |
|---|---|
 Christoph Amberger | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Christoph Amberger (Γερμανικά) |
| Γέννηση | περ. 1500 Σουηβία, Γερμανία |
| Θάνατος | 1562 Άουγκσμπουργκ, Γερμανία |
| Κατοικία | Άουγκσμπουργκ, Γερμανία |
| Εθνικότητα | Γερμανός |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | Ζωγράφος της όψιμης Βορειοευρωπαϊκής Αναγέννησης |
| Γνωστός για | ... τις προσωπογραφίες του. |
| Αξιοσημείωτο έργο | Πορτραίτο του Κοσμογράφου Sebastian Munzer, Πορτραίτο του Christoph Fugger |
| Περίοδος ακμής | 1520[1] - 1563[1] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μπάρμπαρα Μπεκ |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΜαθήτευσε στο Άουγκσμπουργκ, πιθανώς στο εργαστήριο του Leonhard Beck (περ. 1480 – 1542), την κόρη του οποίου, Μπάρμπαρα, παντρεύτηκε.[2][3][4] Γύρω στο 1525-1527 βρέθηκε στη βόρεια Ιταλία και τη Βενετία.[3] Κατά συνέπεια τα μενταγιόν-πορτραίτα δύο συζύγων που φιλοτέχνησε το 1525 παρουσιάζουν βενετσιάνικη επιρροή. «Το Πορτραίτο του Anton Welser» (1527) επίσης είναι ιταλικής τεχνοτροπίας.[5]
Ο Άμπεργκερ εισήλθε στη συντεχνία των ζωγράφων στις 15 Μαΐου 1530, ωστόσο σπάνια υπέγραφε τα έργα του.[3] Σύμφωνα με τον Sandrart, κατά την Αυτοκρατορική Δίαιτα του 1530 στο Άουγκσμπουργκ, ο Άμπεργκερ φιλοτέχνησε ένα πορτραίτο του Αυτοκράτορα Καρόλου Ε' ικανοποιώντας απολύτως το μονάρχη (στο Museum Dahlem Gemaldegalerie στο Βερολίνο υπάρχει ένα πορτραίτο που χρονολογείται το 1532, πιθανώς ταυτίζονται).[3][5] Το έργο μαρτυρά επιρροή από τον Φλαμανδό ζωγράφο Jan Vermeyen (θαν. 1606), που διέμενε στο Άουγκσμπουργκ το 1530.[2] Ο Άμπεργκερ εργάστηκε ακόμη για το Φερδινάνδο της Αυστρίας, τον αδερφό του Αυτοκράτορα, για τον οποίο σχεδίασε δέκα μπρούτζινα γλυπτά για τον τάφο του Μαξιμιλιανού Α' στο Ίνσμπρουκ.[3] Κατά τις επόμενες δεκαετίες, ο Άμπεργκερ υπήρξε ο αγαπημένος προσωπογράφος εύπορων οικογενειών εμπόρων, όπως οι Fugger, που αν και αστικής καταγωγής συνδέονταν με τους ευγενείς εξ αίματος ή μέσω επιγαμιών.[3] Και στα έργα αυτά διακρίνεται η επιρροή Βενετσιάνων ζωγράφων, όπως οι Πάλμα Βέκκιο (περ. 1480 – 1528) και Πάρις Μπορντόνε (1500 – 1571),[2][6] και αναδικνύουν το ταλέντο του καλλιτέχνη στο συγκεκριμένο είδος, αλλά και την ευμάρεια των πλούσιων οικογενειών της πόλης.
Η επιρροή της τέχνης του από τη Βενετία βάθυνε το 1548 όταν γνώρισε τον Τιτσιάνο, που επισκέφθηκε το Άουγκσμπουργκ, και βοήθησε στην αποκατάσταση του πορτραίτου του «Καρόλου Ε' στη Μάχη του Muhlberg» που φιλοτέχνησε ο Ιταλός ζωγράφος.[2] Στα υπόλοιπα έργα του περιλαμβάνονται το «Πορτραίτο μίας Γυναίκας» και το «Πορτραίτο ενός Άνδρα».[5] Ζωγράφισε επίσης το «Πορτραίτο του Κοσμογράφου Sebastian Munzer» (περ. 1552, Museum Dahlem Gemaldegalerie, Βερολίνο),[3] καθώς και το «Πορτραίτο του Christoph Baumgartner».[5] Το τελευταίο αποτελεί και ένα από το περισσότερο αναπαραγμένα έργα του.[5]
Οι προσωπογραφίες του Άμπεργκερ είναι γνωστές για τη διαύγεια και τη φωτεινότητά τους, με ιδιαίτερη προσοχή στις λεπτομέρειες των ενδυμάτων και των κοσμημάτων, καθώς και την προσπάθεια απόδοσης της προσωπικότητας του απεικονιζόμενου προσώπου.[4] Το ύφος του διαφέρει αναλόγως της παραγγελίας και σε αρκετά από τα όψιμα έργα του - όπως το πορτραίτο του Munzer - εγκαταλείπει την ιταλική τεχνοτροπία που τότε ήταν της μόδας διεθνώς, για να υιοθετήσει ένα πιο παραδοσιακό γερμανικό στυλ.[2] Στο θρησκευτικό αυτή τη φορά έργο του «Η Παρθένος και οι Άγιοι Ούλριχ και Άφρα» (1554), το οποίο φιλοτέχνησε για τον Καθεδρικό Ναό του Άουγκσμπουργκ (ακόμη in situ),[3] συνδύασε το ιταλικό ιδίωμα με το όψιμο γοτθικό στυλ του Χανς Χόλμπαϊν του Πρεσβύτερου.[2] Επίσης του ανατέθηκε να αντικαταστήσει το «Corpus Christi» του ζωγράφου αυτού, το οποίο είχε καταστραφεί το 1538 κατά τη διάρκεια εικονοκλαστικών ταραχών.[3] Η μνημειακή ζωγραφιστή πρόσοψη που δημιούργησε στο Άουγκσμπουργκ δεν επιβιώνει στις μέρες μας, ωστόσο διαθέτουμε ακόμη κάποια προπαρασκευαστικά σκίτσα.[3] Τέλος, ο καλλιτέχνης δημιούργησε κάποιες μινιατούρες, όπως εκείνες για το Matthäus Schwarz, καθώς και μερικές σειρές χαρακτικών.[3]
Αντιπροσωπευτική εργογραφία
Επεξεργασία-
«Πορτραίτο του Christoph Fugger» (1541), Παλαιά Πινακοθήκη (Μόναχο). -
«Πορτραίτο του Christoph Baumgartner» (1543), Künsthistorisches Museum (Βιέννη). -
«Πορτραίτο νεαρού άνδρα με γούνα» (περ. 1545), Μουσείο του Ερμιτάζ (Αγία Πετρούπολη). -
«Πορτραίτο νεαρής γυναίκας» (περ. 1545), Μουσείο του Ερμιτάζ (Αγία Πετρούπολη). -
«Πορτραίτο του Κοσμογράφου Sebastian Munzer» (περ. 1552), Gemäldegalerie (Βερολίνο).
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Ολλανδικά) RKDartists. 1472. Ανακτήθηκε στις 12 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 Christoph Amberger Αρχειοθετήθηκε 2012-02-12 στο Wayback Machine., βιογραφικό του καλλιτέχνη στον ιστότοπο Terminartors.com.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 Christoph Amberger, βιογραφικό του καλλιτέχνη στον ιστότοπο του Μουσείου Τύσεν-Μπορνεμίσα της Μαδρίτης.
- ↑ 4,0 4,1 Stukenbrock, Christiane & Topper, Barbara (2011), σελ. 23.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Christoph Amberger Αρχειοθετήθηκε 2011-03-07 στο Wayback Machine., βιογραφικό του καλλιτέχνη στον ιστότοπο Artfinder.com.
- ↑ Christoph Amberger, βιογραφικό του καλλιτέχνη στην Web Gallery of Art.
Βιβλιογραφία
Επεξεργασία- (Γερμανικά) Kranz, Annette (2004). «Christoph Amberger: Bildnismaler zu Augsburg: stadtische Eliten im Spiegel ihrer Portrats», Schnell + Steiner, ISBN 9783795416287.
- (Γαλλικά) Stukenbrock, Christiane & Topper, Barbara (2011). «1000 Chefs-d'oeuvre de la Peinture», Πότσδαμ: h.f.ullmann, ISBN 9783833161124.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Christoph Amberger, κατάλογος έργων σε διάφορα μουσεία ανά τον κόσμο.
- Christoph Amberger, παρουσίαση έργων στον ιστότοπο Terminartors.com.
- Christoph Amberger, βιογραφικό του καλλιτέχνη στον ιστότοπο του Μουσείου Τύσεν-Μπορνεμίσα της Μαδρίτης.
- Christoph Amberger, κατάλογος έργων στην Web Gallery of Art.