Δημήτριος Γ. Σαχίνης

Ο Δημήτριος Σαχίνης (1827-1888) ήταν Έλληνας στρατιωτικός του 19ου αιώνα.

Δημήτριος Γ. Σαχίνης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Δημήτριος Σαχίνης (Ελληνικά)
Γέννηση	1827 Ύδρα
Θάνατος	29 Αυγούστουιουλ. / 10  Σεπτεμβρίου 1887γρηγ. Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησης	Ελλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	νέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Οικογένεια
Σύζυγος	Παναγιωτίτσα Μαυρομιχάλη
Γονείς	Γεώργιος Σαχίνης
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας

Βιογραφικά στοιχεία

Η καταγωγή του ήταν από την σπουδαία οικογένεια της Ύδρας. Γεννήθηκε στην Ύδρα στις 29 Μαΐου 1827. Πατέρας του ήταν ο πλοιοκτήτης - έμπορος και μετέπειτα ναυμάχος του 1821 Γεώργιος Σαχίνης.

Μετά την αποκατάσταση της Ελλάδας πήγε στο Μόναχο και σπούδασε στην Στρατιωτική σχολή με υποτροφία του βασιλιά της Βαυαρίας Λουδοβίκου. Αποφοίτησε και κατατάχτηκε στην Γαλλική Ναυτική Υπηρεσία, αρχικά ως δόκιμος και μετά ως ανθυποπλοίαρχος. Επέστρεψε το 1843 στην Ελλάδα και παντρεύτηκε την θυγατέρα του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, Παναγιωτίτσα. Με τον βαθμό του ανθυποπλοιάρχου κατατάχθηκε στον Ελληνικό Ναυτικό, και ως πλωτάρχης το 1859 διορίστηκε κυβερνήτης του «Όθωνος»

Με την πτώση του Όθωνα κυνηγήθηκε από τους επαναστάτες και επανήλθε το 1866 ως υπουργός επι των Ναυτικών και αργότερα αυλάρχης του Βασιλιά Γεωργίου Α΄. Διετέλεσε πρόεδρος του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου, πήρε προαγωγή τον Μάρτιο του 1872 σε βαθμό πλοιάρχου, και προσελήφθη το 1878 ως Στρατιωτικός Αρχηγός της Βασιλικής οικογένειας. Προβιβάστηκε το 1878 σε υποναύαρχο, και έγινε ταυτόχρονα Αυλάρχης. Ανέπτυξε στενή σχέση με τον Γεώργιο και την Όλγα, όπως και με τον πατέρα του Γεωργίου, Βασιλιά της Δανίας.

Τιμήθηκε με πολλά παράσημα, εκτός των άλλων με τον Ελληνικό Μεγαλόσταυρο.

Απεβίωσε στην Αθήνα στις 29 Αυγούστου 1887.

Πηγές

• Δημήτριος Σαχίνης συνοπτικό βιογραφικό σημείωμα από το Ινστιτούτο Νεοελληνικών Ερευνών
• Ιωάννης Αρσένης (1888). Ποικίλη Στοά: Εθνική εικονογραφημένη επετηρίς. Αθήνα: Επί του Τυπογραφείου Αττικού Μουσείου. Ανακτήθηκε στις 17 Μαΐου 2010.