Γεράσιμος Παγώνης
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Γεράσιμος Παγώνης (1792-1867) από τη Δυτική Μάνη ήταν επίσκοπος Αργολίδος και αγωνιστής του 1821. [1]
| Γεράσιμος Παγώνης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1792 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1792 στη Μεγάλη Μαντινεία της Δυτικής Μάνης και το λαϊκό του όνομα ήταν Γεώργιος Παγώνης ή Παγωνόπουλος. Ήταν ανιψιός του Χρύσανθου Παγώνη, μητροπολίτη Μονεμβασίας και Καλαμάτας (1769-1821). Φοίτησε στη Σχολή Μελέ της Τσερνίτσας (Αρτεμισίας) και σε ηλικία 17 ετών διορίστηκε γραμματικός του μητροπολίτη θείου του. Το 1818 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία.[2] Με την έναρξη της επανάστασης του 1821 ανέλαβε γραμματέας του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, με τον οποίο αργότερα συγγένεψε μιας και η αδερφή του Χρυσηίς παντρεύτηκε τον Αναστάσιο Μαυρομιχάλη, δευτερότοκο υιό του Πετρόμπεη. Αρχικά ασπάσθηκε το μοναχικό τάγμα μετά το θάνατο του θείου του χειροτονήθηκε ιεροδιάκονος με το όνομα Γεράσιμος. Κατά την Επανάσταση βρέθηκε αρχικά στην Καλαμάτα όπου εμψύχωνε τους στρατιώτες και ιδίως στην οικογένεια των Μαυρομιχαλαίων, η οποία τον σέβονταν και τον άκουγε. Μεσολάβησε στις διαμάχες μεταξύ των Μανιατών και τους καθησύχαζε αποτρέποντας μεγαλύτερη πολιτική αναταραχή. Στην πολιορκία της Τριπολιτσάς συντηρούσε στρατιωτικό σώμα από 200 άτομα με δικά του έξοδα.
Κατά τα έτη 1830-1831 μετείχε της αντικαποδιστριακής στάσης των φίλων των Μαυρομιχαλαίων και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει προσωρινά τη θέση του ως τοποτηρητού της Μητρόπολης Καλαμάτας. Μετά την έλευση του Όθωνα, το 1833 τοποθετήθηκε πρωτοσύγκελος στην επισκοπή Τριφυλίας και το 1835 στη μητρόπολη Καλαμάτας. Από το 1844 ανέλαβε τοποτηρητής του επισκοπικού θρόνου της Μεσσήνης. Το 1848 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του τάγματος Σωτήρος. Το 1852 χειροτονήθηκε επίσκοπος Άργους. Επί των ημερών του κατεδαφίστηκε ο ημιυπόγειος ναός του Αγίου Νικολάου στο Άργος και στη θέση κτίστηκε ο ναός του Αγίου Πέτρου.
Πέθανε στις 30 Μαρτίου 1867 στην Αθήνα, όπου νοσηλευόταν λόγω σοβαρής ασθένειας, σε ηλικία 77 ετών. Μετά θάνατον του απενεμήθη ο τίτλος του αγωνιστή Β' τάξεως, δηλ. αντιστρατήγου.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Νέο βιβλίο: Ανέκδοτα χειρόγραφα του Γεράσιμου Παγώνη». ROMFEA. http://www.romfea.gr/oi-biblioparousiaseis/18484-neo-biblio-anekdota-xeirografa-tou-gerasimou-pagoni. Ανακτήθηκε στις 2018-03-26.
- ↑ "Ο Αργολίδος Γεράσιμος (Γεώργιος) Παγώνης", στο Σταύρου Γ. Καπετανάκη "Οι Μαντίνειες της Μάνης", Αθήνα 1996, σσ. 162-164.
Πηγές
Επεξεργασία- Φώτιος Χρυσανθόπουλος, επιμ. (1888). Βίοι Πελοποννησίων ανδρών και των εξώθεν εις την Πελοπόννησον ελθόντων κληρικών, στρατιωτικών και πολιτικών των αγωνισαμένων τον αγώνα της επαναστάσεως. Αθήνα: Σταύρος Ανδρόπουλος, Τυπογραφείο Π. Δ. Σακελλαρίου. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2010.
- Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος - Λαρούς", λήμμα "Γεράσιμος Παγώνης".
- Γεράσιμος (Παγώνης) Μητροπολίτης Άργολίδος. Αργολική Αρχειακή Βιβλιοθήκη Ιστορίας & Πολιτισμού