Αρσαμπώ της Φουά
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
O Αρσαμπώ, γαλλ. Archambaud (1330 - 1412) από τον Οίκο των Γκραγύ ήταν υποκόμης του Καστιγιόν & Γκρουζόν (1355-1412) και από το 1369 κόμης του Μπενώζ & πρωτεύων του Μπυς (captal de Buch). Με τον γάμο του με την Ισαβέλλα κόμισσα της Φουά, έγινε κόμης της Φουά.
| Αρσαμπώ του Γκραγί | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Archambaud de Grailly (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1330 |
| Θάνατος | 1412[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ισαβέλλα της Φουά |
| Τέκνα | Ιωάννης Α΄ της Φουά Γκαστόν Α΄ των Φουά-Γκραγύ Πέτρος του Φουά Ματθαίος του Φουά[2] Archambaud de Foix-Navailles |
| Γονείς | Pierre II de Grailly και Rassemburge de Périgord[2] |
| Αδέλφια | Jean I de Grailly |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Γάλλος συν-πρίγκιπας της Ανδόρας (1398–1412) Κόμης του Φουά (1398–1413)[3] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΗ καταγωγή του
ΕπεξεργασίαΉταν γιος τού Πέτρου Β΄ τού Γκραγύ και της Ροζαμπούρζ τού Περιγκόρ. Ο Οίκος του αρχικά είχε βάση τη λίμνη της Γενεύης. Ο πατέρας του ήταν στην υπηρεσία τού βασιλιά της Αγγλίας και τού δόθηκε η διακυβέρνηση τού νότιου Γκυγιέν (είχε τον τίτλο τού πρωτεύοντος τού Μπυς, capital de Buch). Τα μέλη τού Οίκου τού Γκραγύ απεδείχθησαν νομιμόφρονες υποτελείς (liege) κατά τον Εκατονταετή Πόλεμο εναντίον της Γαλλίας.
Η συμμετοχή του στον Εκατονταετή Πόλεμο
ΕπεξεργασίαΔιαδέχθηκε τον πατέρα του στο Καστιγιόν & Γκρουζόν. Λίγο μετά ο Αρσαμπώ πολέμησε μαζί με τον ανιψιό του Ιωάννη Γ΄ τού Γκραγύ το 1356 στη νκηφόρα μάχη τού Πουατιέ, όπου ο Ιωάννης Β΄ της Γαλλίας αιχμαλωτίστηκε από τους Άγγλους. Η νίκη αυτή οδήγησε στη συνθήκη τού Μπρετινύ το 1360, με την οποία η Αγγλία μπορούσε να διατηρήσει την ιδιοκτησία ενός υπολογίσιμου μέρους της νότιας Γαλλίας. Τα επόμενα έτη οι Γκραγύ συμμετείχαν στην άμυνα των κατακτηθέντων εδαφών, που ο Μπερτράν ντυ Γκεκλάν προσπαθούσε να ανακτήσει. Στη μάχη τού Κοσρέλ το 1364 ο Αγγλο-Ναβαρρικός στρατός οδηγούμενος από τους Γκρεγύ ηττήθηκε από τον Γαλλικό υπό τον Μπερτράν ντυ Γκεσλάν. Ο Αρσαμπώ και ο ανιψιός του Ιωάννης Γ΄ αιχμαλωτίστηκαν. Υποτίθεται, ότι ο πρώτος ελευθερώθηκε το 1372 μετά από την καταβολή 500 χρυσών φράγκων. Ο ανιψιός του είχε αποβιώσει από το 1369 χωρίς απογόνους και ο Αρσαμπώ έγινε κληρονόμος του. Επιπλέον ο Αρσαμπώ έγινε σενεσάλης τού Μπισκάιγ από τον Εδουάρδο Γ΄ της Αγγλίας το 1377.
Αλλάζει συμμάχους
ΕπεξεργασίαΤο 1381 ο Αρσαμπώ νυμφεύτηκε την Ισαβέλλα της Φουά, μόνο τέκνο τού υποκόμη τού Κσστελμπόν από την Αραγωνία. Η Ισαβέλλα ανήκε στον Οίκο της Φουά, ο επικεφαλής τού οποίου Γκαστόν Γ΄ κόμης της Φουά ήταν από τους πιο ισχυρούς και πλούσιους πρίγκιπες της νότιας Γαλλίας. Η Ισαβέλλα ήταν κόρη τού εξαδέλφου τού Γκαστόν Γ΄. Τότε περίπου ο μόνος γιος τού Γκαστόν Γ΄ απεβίωσε και επίσης ο αδελφός της Ισαβέλλας, ο Ματθαίος της Φουά το 1398, χωρίς απογόνους. Έτσι η Ισαβέλλα, τελευταία τού Οίκου, κληρονόμησε τις εκτεταμένες ιδιοκτησίες της Φουά.
Ο Αρσαμπώ έγινε suo uxoris συγκυβερνήτης της κομητείας της Φουά, υποκόμης τού Μπεάρν, Μαρσάν, Λωτρέκ & Καστελμπόν και συν-πρίγκιπας της Ανδόρρας. Όμως ο Κάρολος ΣΤ΄ της Γαλλίας αντιτέθηκε στην κληρονομία, καθώς ένα από τα μεγαλύτερα εδάφη της Γαλλίας θα περιερχόταν στα χέρια ενός υποτελούς στην Αγγλία. Έτσι ο Λουδοβίκος του Σανσέρ, κονόσταυλος της Γαλλίας βάδισε στην κομητεία και κατέλαβε μεγάλα μέρη της Φουά. Η Ισαβέλλα και ο Αρσαμπώ δεν θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την απειλή μόνοι τους και προτίμησαν να γίνουν υποτελείς της Γαλλικής εξουσίας. Στη συνθήκη τού Τάρμπες το 1399 οι δύο τους αναγνώρισαν τον βασιλιά της Γαλλίας ως φεουδαλικό επικυρίαρχό τους για την κομητεία της Φουά. Ο Αρσαμπώ ακύρωσε τη συμμαχία του με την Αγγλία και το ζεύγος έστειλε τους δύο μεγαλύτερους γιους του ως ομήρους στην Αυλή τού Παρισιού.
Έτσι εξασφαλίστηκε η θέση της νέας δυναστείας των Γκραγύ στην κομητεία της Φουά, εντός τού Γαλλικού βασιλείου. Όμοια οι απόγονοι τού Αρσαμπώ έφεραν το όνομα και τον θυρεό τού Οίκου της Ισαβέλλας, μαζί με αυτά των Γκραγύ. Λόγω εσωτερικών συγκρούσεων στα βασίλεια της Γαλλίας και της Αγγλίας, ο Εκατονταετής Πόλεμος έπαυσε για ένα διάστημα και έτσι ο Αρσαμώ γλίτωσε από αντιδικίες για την πίστη του στους Άγγλους ή στους Γάλλους. Αμείφθηκε για την υπακοή του στη Γαλλία, όταν το 1412 έγινε αντιστράτηγος τού Λανγκεντόκ. Απεβίωσε λίγο μετά.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε την Ισαβέλλα κόμισσα της Φουά, κόρη τού Ρογήρου-Βερνάρδου Ε΄ υποκόμη τού Καστελμπόν και είχε τέκνα:
- Ιωάννης Α΄ 1382-1436, κόμης της Φουά, υποκόμης τού Μπεάρν, Μαρσάν, Λωτρέκ & Καστελμπόν και συν-πρίγκιπας της Ανδόρρας.
- Γκαστόν Α΄ απεβ. μετά το 1455, πρωτεύων τού Μπυς (capital de Buch), κόμης τού Λονγκεβιλ, υποκόμης του Μπενώζ και κύριος τού Γκαγύ.
- Αρσαμπώ απεβ. 1419, κύριος τού Ναβάιγ. Ήταν στην υπηρεσία τού Ιωάννη των Βαλουά δούκα της Βουργουνδίας και φονεύθηκε μαζί του στη γέφυρα τού Μοντρώ.
- Ματθαίος απεβ. 1453, νυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα κόμισσα τού Κομμάνζ.
- Πέτρος ο Πρεσβύτερος απεβ. 1464, καρδινάλιος και επίσκοπος τού Λεσκάρ.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0005349.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Μαρτίου 2020.
Πηγές
Επεξεργασία- Sumption, Jonathan (2016). Cursed Kings: The Hundred Years War IV. Faber & Faber.
- Vernier, Richard (2008). Lord of the Pyrenees: Gaston Fébus, Count of Foix (1331-1391). The Boydell Press.
- Viader, Roland (2003). L'Andorre du IXe au XIVe siècle: montagne, féodalité et communautés (in French). Presses du Universitaires du Mirail.