Αντόνιο Μαντσίνι
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Αντόνιο Μαντσίνι (14 Νοεμβρίου 1852 – 28 Δεκεμβρίου 1930) ήταν Ιταλός ζωγράφος.
| Αντόνιο Μαντσίνι | |
|---|---|
 | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antonio Mancini (Ιταλικά) |
| Γέννηση | 14 Νοεμβρίου 1852[1][2][3] Αλμπάνο Λατσιάλε[4][5] |
| Θάνατος | 28 Δεκεμβρίου 1930[1][2][3] Ρώμη[6][5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Ιταλίας (1861–1930) |
| Σπουδές | Ακαδημία Καλών Τεχνών της Νάπολης |
| Ιδιότητα | ζωγράφος[7][5] και πορτρετίστας[8] |
| Σύντροφος | Aurelia Ciommi[9] |
| Συγγενείς | Telemaco Ruggeri (ανιψιός) |
| Είδος τέχνης | προσωπογραφία |
| Σημαντικά έργα | Ο μικρός μαθητής, Ο άντρας με παπαγάλο (εμπρός) / Άντρας που παίρνει το καπέλλο του (πίσω) και Νεκρή φύση |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στην Ρώμη. Σε ηλικία δώδεκα ετών, έγινε δεκτός στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών της Νάπολη, όπου σπούδασε υπό τον Φιλίππο Παλίζι και τον Ντομένικο Μορέλλι (1823-1901), που ήταν ζωγράφος ιστορικών θεμάτων, οι πίνακες του οποίου διακρίνονται για τις δραματικές φωτοσκιάσεις και τις έντονες πινελιές. Ο Μαντσίνι έμαθε γρήγορα κάτω από την καθοδήγησή τους, και το 1872 εξέθεσε δύο πίνακες στο Σαλόνι του Παρισιού.
Ακολούθησε το κίνημα του Βερισμού, ένα ιταλικό κίνημα του 19ου αιώνα που είχε ως στόχο την πιο πιστή αναπαράσταση της πραγματικότητα. Τα θέματα των έργων του περιλάμβαναν, παιδιά φτωχών, νέων που δουλεύαν σε τσίρκο, και μουσικών του δρόμου, της Νάπολης.
Το 1870 στο Παρίσι, ο Μαντσίνι γνώρισε τους Ιμπρεσιονιστές ζωγράφους Εντγκάρ Ντεγκά και Εντουάρ Μανέ. Και έγινε φίλος με Τζον Σίνγκερ Σάρτζεντ, που τον αποκαλούσε τον καλύτερο εν ζωή ζωγράφο.
Το 1881, ο Μαντσίνι υπέστη μια επώδυνη ψυχική ασθένεια. Εγκαταστάθηκε στη Ρώμη το 1883 και έμεινε εκεί για είκοσι χρόνια, στη συνέχεια μετακόμισε στην πόλη Φρασκάτι, όπου και έζησε μέχρι το 1918. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου της ζωής του, ο Μαντσίνι ήταν εξαρτημένος από την βοήθεια τον φίλων του και από ότι χρήματα έβγαζε με τα έργα του για να επιζήσει. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η επαγγελματική και οικονομική κατάσταση του σταθεροποιήθηκε. Ο Μαντσίνι πέθανε στη Ρώμη το 1930 και θάφτηκε στη βασιλική των Αγίων Μπονιφάτσιο και Αλέσιο, στον Λόφο Αβεντίνο.
- Επιλεγμένα Έργα
-
Lo Scungizzo
(Σκανταλιάρικο Παιδί του Δρόμου) -
Il Malatino
(Ο Αδύναμος), 1878 -
Σημαιοφόρος του Φεστιβάλ θερισμού, 1884 -
Prevetariello in Preghiera
(Ο Μικρός Ιεροσπουδαστή, 1872) -
Πορτρέτο του Τζον Λόουελ Γκάρντνερ Β', 1895 -
Canción Alegre
(Χαρούμενο Τραγούδι) -
Il Saltimbanco
(Ο Ακροβάτης), 1879 -
Resting, c. 1887
.jpg)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 (Ολλανδικά) RKDartists. 52247. Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00115524. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6k65xdm. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ (Ολλανδικά) RKDartists. 52247. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 15694054n. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ «OPAC SBN» (Ιταλικά) CFIV164417. Ανακτήθηκε στις 25 Ιανουαρίου 2023.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 2 Νοεμβρίου 2017. 500024973. Ανακτήθηκε στις 14 Μαΐου 2019.
- ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 15 Φεβρουαρίου 2022. 500024973. Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ www
.anca-aste .it /it /asta-0023 /antonio-mancini .asp. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2023.
Πηγές
Επεξεργασία- Ulrich W. Hiesinger (2007). "Antonio Mancini: Nineteenth-Century Italian Master" (Philadelphia Museum of Art), Yale University Press. ISBN 0-300-12220-9
- Broude, Norma (1987). The Macchiaioli: Italian Painters of the Nineteenth Century. New Haven and London: Yale University Press. ISBN 0-300-03547-0
- http://www.philamuseum.org