Βικιπαίδεια

Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος Μακεδονικός

(Ανακατεύθυνση από Αιμίλιος Παύλος)
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί.
Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 16/07/2015.

Ο Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος ήταν Ρωμαίος στρατηγός και ύπατος, νικητής του βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα στην Πύδνα (168 π.Χ.), γι` αυτό και επονομάστηκε Μακεδονικός.

Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος Μακεδονικός
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lucius Aemilius Paulus Macedonicus (Λατινικά)
Γέννηση228 π.Χ. (περίπου και πιθανώς)[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος160 π.Χ.[1]
Αρχαία Ρώμη
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςλατινική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
army officer
Οικογένεια
ΣύζυγοςPapiria[2]
ΤέκναΑιμιλία
Aemilia
Aemilia
Σκιπίων Αιμιλιανός[3][4]
Κόιντος Φάβιος Μάξιμος Αιμιλιανός[3][5]
ΓονείςΛεύκιος Αιμίλιος Παύλος (ύπατος το 219 π.Χ.)[3][6]
ΑδέλφιαΑιμίλια Τέρτια
Marcus Livius Drusus[7][8]
ΟικογένειαAemilii Paulli
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςαξιωματικός/Ρωμαϊκός στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΤρίτος Μακεδονικός πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚήνσορας
Πραίτορας
Αγορανόμος (Aedilis)
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[9]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (182 π.Χ.)[9]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Καταγωγή και οικογενειακή κατάσταση

Επεξεργασία

Ο Λεύκιος Αιμιλίος Παύλος γεννήθηκε το 229 π.Χ. και πέθανε το 160 π.Χ. Καταγόταν από αρχαιότατο γένος πατρικίων, τους Αιμίλιους. Ήταν γιος του Λεύκιου Αιμίλιου Παύλου, που πέθανε στη μάχη των Καννών. Μετά τον θάνατο του πατέρα του ίσως την ανατροφή του ανέλαβε το γένος των Σκιπιώνων, με τους οποίους οι Αιμίλιοι είχαν οικογενειακούς δεσμούς. Η πρώτη του σύζυγος ήταν η Παπιρία Μασονία, κόρη του ύπατου Γάιου Παπίριου Μασόνιου. Μαζί της απέκτησε δύο γιους και δύο κόρες. Την χώρισε, ωστόσο, πιθανότατα περί το 182 π.Χ. και σχεδόν αμέσως ξαναπαντρεύτηκε μια γυναίκα αγνώστων σε μας στοιχείων, με την οποία απέκτησε άλλους δυο γιους και μια κόρη. Σύμφωνα με τον κώδικα δεοντολογίας, τέσσερις γιοι ήταν πάρα πολλοί για να μπορεί να τους εισαγάγει στο cursus honorum, το σύστημα αξιωμάτων της ρωμαϊκής πολιτείας. Για το λόγο αυτό έδωσε τους δύο μεγαλύτερους γιους του για υιοθεσία. Ο μεγαλύτερος γιος του, υιοθετήθηκε από τον Κόιντο Φάβιο Μάξιμο και μετονομάστηκε σε Κόιντο Φάβιο Μάξιμο Αιμιλιανό, ενώ ο μικρότερος γιος του, που μάλλον ονομαζόταν επίσης Λεύκιος, υιοθετήθηκε από τους Σκιπίωνες και επονομάστηκε Σκιπίωνας Αφρικανός ο νεότερος (Scipio Aemilianus ή με το πλήρες όνομα Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Numantinus).[10].

Ανάρρηση στα αξιώματα της ρωμαϊκής δημοκρατίας

Επεξεργασία

Ο Αιμίλιος Παύλος ακολούθησε μια τυπική καριέρα ρωμαίου αξιωματούχου, ξεκινώντας από το αξίωμα του τριβούνου και προχωρώντας σε αυτό του αγορανόμου καθέδρας (curule aedilis) και του πραίτωρα, στο οποίο αναρριχήθηκε το 191 π.Χ.[11] Υπό την ιδιότητά του αυτή μετέβη στην Ισπανία, όπου κατήγαγε σημαντικές νίκες εναντίον των Λουζιτανών. Για άγνωστους λόγους άργησε πολύ να ανέλθει στην επόμενη ιεραρχική βαθμίδα: εκλέχτηκε ύπατος για πρώτη φορά μόλις το 182 π.Χ. και ασχολήθηκε αρχικά με την αντιμετώπιση τοπικών φυλών στη Λιγουρία. Η ατυχής για τη Ρώμη πορεία του Γ΄Μακεδονικού Πολέμου έκανε τη Σύγκλητο να εκλέξει ξανά ύπατο τον Αιμίλιο Παύλο (μαζί με τον Γάιο Λικίνιο Κράσσο) προκειμένου να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στη Μακεδονία. Πράγματι ο Αιμίλιος Παύλος μετέβη στη Μακεδονία και κατόρθωσε να νικήσει και να αιχμαλωτίσει τον αντίπαλό του, βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα, στη Μάχη της Πύδνας το 168 π.Χ. [12] Επιστρέφοντας στη Ρώμη πήρε εντολή να ξεκαθαρίσει το τοπίο και στην Ήπειρο, η οποίο ακολουθούσε φιλομακεδονική πολιτική. Το αποτέλεσμα ήταν να επιτεθεί σε περίπου εβδομήντα πόλεις, τις οποίες λαφυραγώγησε, παρά τη συνήθη τακτική του, και από τις οποίες πήρε αιχμαλώτους που έφταναν τις 150.000, τους οποίους και μετέφερε στη Ρώμη για να πωληθούν ως δούλοι. Η πομπή εισόδου του στη Ρώμη ήταν μεγαλειώδης: Της χορίας των αιχμαλώτων ηγείτο ο αιχμάλωτος βασιλιάς Περσέας, ενώ τα λάφυρα στοιωαγμένα σε άρματα περνούσαν μπροστά από το πλήθος.

Η Σύγκλητος του απένειμε τον τίτλο "Μακεδονικός", που σήμανε και το απώγειο της καριέρας του.[13] Το επόμενο αξίωμα που πήρε ήταν αυτό του τιμητή το 164 π.Χ., όμως λίγο αργότερα ασθένησε σοβαρά και τελικά υπέκυψε στην ασθένειά του το 160 π.Χ.

Η στήλη του Αιμίλιου Παύλου στους Δελφούς

Επεξεργασία

Μπροστά στην πρόσοψη του ναού του Απόλλωνα στήθηκε μετά τη ρωμαϊκή νίκη στην Πύδνα τιμητική στήλη για τον Αιμίλιο Παύλο. Η στήλη είναι το πρώτο ρωμαϊκό μνημείο τέτοιου τύπου που στήθηκε επί ελληνικού εδάφους και εικονίζει στη ζωφόρο της σκηνές από τη μάχη της Πύδνας του 168 π.Χ., στην οποία πρωτοστατούσε ο Ρωμαίος ύπατος και η οποία σφράγισε τον Γ' Μακεδονικό Πόλεμο και την οριστική υποταγή της Μακεδονίας στη Ρώμη. Η στήλη προσομοίαζε στη λίγο προγενέστερη στήλη του Προυσία Β' και αποτελούνταν από μια ορθογώνια βάση που στο επάνω μέρος της έφερε την ανάγλυφη ζωφόρο, ενώ επιστεφόταν με το άγαλμα του έφιππου Αιμίλιου Παύλου. Αρχικά το βάθρο είχε κατασκευαστεί για να υποδεχθεί τον ανδριάντα του Περσέα, βασιλιά της Μακεδονίας, όμως η μάχη της Πύδνας άλλαξε τα δεδομένα. Σε μια εκτενή επιγραφή που σώζεται στους Δελφούς ο Περσέας κατηγορήθηκε για ασέβεια προς το ιερό των Δελφών, καθώς είχε κατέλθει με πλήρη στρατιωτική συνοδεία σε καιρό εκεχειρίας για τα Πύθια, και ο Αιμίλιος Παύλος εμφανίστηκε ως επανορθωτής της ηθικής τάξης [14] . Το ανάγλυφο που επιστέφει το μνημείο περιβάλλει και τις τέσσερις πλευρές του πεσσού και απεικονίζει τη Μάχη της Πύδνας. Έχει συνολικό μήκος 6,5 μέτρα και ύψος περίπου 30 εκατοστά. Απεικονίζονται με κάπως αφαιρετικό τρόπο οι δύο στρατοί καθώς συγκρούονται μεταξύ τους.[15]. Οι στρατιώτες διακρίνονται κυρίως από τις ασπίδες τους, καθώς των Ρωμαίων είναι οβάλ ενώ των Μακεδόνων στρογγυλές. Η μορφή του αλόγου που εικονίζεται χωρίς αναβάτη στη μια από τις μακρές πλευρές της ζωφόρου παραπέμπει ενδεχομένως στην αρχή της μάχης, που ξέσπασε όταν ένα ακυβέρνητο άλογο ξέφυγε από τις γραμμές των Μακεδόνων και πέρασε σε αυτές των Ρωμαίων. Έχει διατυπωθεί η υπόθεση ότι ο ίδιος ο Αιμίλιος Παύλος εικονίζεται σε μια από τις στενές πλευρές, καθώς η συγκεκριμένη μορφή αποδίδεται με ιδιαίτερα λεπτομερή τρόπο.[16]

Η βιογραφία του από τον Πλούταρχο

Επεξεργασία

Η προσωπικότητα του Αιμίλιου Παύλου και κυρίως ο ρόλος του στον Τρίτο Μακεδονικό Πόλεμο και την τελική υποταγή της Μακεδονίας στη Ρώμη έκαναν τον Πλούταρχο να συμπεριλάβει τη βιογραφία του στους "Βίους Παράλληλους", που αποτελεί και τη βασικότερη ίσως φιλολογική μαρτυρία για τη ζωή και το έργο του.[1]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1134. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. ↑ «Papirii» (Ρωσικά)
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1134. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1504. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1422. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 826. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  7. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1134. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  8. ↑ «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 4755. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  9. ↑ 9,0 9,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  10. ↑ Meissner, E.R. (1974), Lucius Aemilius Paulus Macedonicus und seine Bedeutung für das Römische Reich (229-160 v. Chr)
  11. ↑ Broughton, T., Robert, S.,(1951-52) The Magistrates of the Roman Republic, New York
  12. ↑ Hammond, N.G.L., Walbank, F., (1972). A History of Macedonia, 336-167 B.C., Oxford, σελ, 547 κ.ε.
  13. ↑ Livy; Christina Shuttleworth Kraus (Editor) (1994). Ab vrbe condita Book VI. Cambridge
  14. ↑ Bousquet, J., "Le Roi Persee et les Romains", BCH 105.1, 1981, 407-416
  15. ↑ Pollitt, J.,. Conquest and its Effects. Art in the Hellenistic Age . Cambridge 1986, (p. 156-157)
  16. ↑ Kähler, H. (1965). Der Fries vom Reiterdenkmal des Aemilius Paullus in Delphi, Berlin

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
  • Amandry, P. (1991). Guide de Delphes. Le musée, Sites et Monuments 6, Paris, 77-84.
  • Kähler, H. (1965). Der Fries vom Reiterdenkmal des Aemilius Paullus in Delphi, Berlin
  • Meissner, E.R. (1974), Lucius Aemilius Paulus Macedonicus und seine Bedeutung für das Römische Reich (229-160 v. Chr, αυτοέκδοση


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Λεύκιος_Αιμίλιος_Παύλος_Μακεδονικός&oldid=10754480"