Renault Master

Renault Master
Renault Master
Σύνοψη
Κατασκευαστής	Renault/Renault Trucks
Παραγωγή	Ιούνιος 1980 — σήμερα
Σεζόν	1980 - Σήμερα
Αμάξωμα και σασί
Κατηγορία	Φορτηγό
Χρονολόγιο
Προηγούμενο μοντέλο	Saviem SG3; Renault σειρά 50; Bedford CF (για Opel/Vauxhall Movano)
Επόμενο μοντέλο	Fiat Ducato (για Opel/Vauxhall Movano)

Το Renault Master είναι μεγάλο φορτηγάκι βαν που παράγεται από τη γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία Renault από το 1980 και σήμερα βρίσκεται στην τρίτη γενιά του. Αντικατέστησε τα προηγούμενα ελαφριά φορτηγά Saviem SG3. Η Opel έχει πουλήσει εκδόσεις των φορτηγών δεύτερης και τρίτης σειράς ως Opel Movano στην ηπειρωτική Ευρώπη και Vauxhall Movano στο Ηνωμένο Βασίλειο με το σήμα της Vauxhall. Και οι τρεις γενιές έχουν σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τη Renault.

Κατά τη διάρκεια της ζωής του, υπήρχαν πολλά διαφορετικά στυλ αμαξώματος, από το τυπικό φορτηγάκι έως τα μεγαλύτερα μοντέλα με αυξημένη περιοχή φόρτωσης, ύψος και μεγαλύτερα μεταξόνια με πρόθεμα μακρύ μεταξόνιού. Οι τύποι panel van είναι πολύ συνηθισμένοι, αλλά διατίθενται και ημιφορτηγά (pick-up). Τα βαρύτερα μοντέλα Master πωλήθηκαν επίσης από τη Renault Trucks (που ανήκει τώρα στη Volvo) ως σειρά B, αργότερα ως Messenger και ως Mascott.

Πρώτη γενιά (1980–1997)

Renault Master του 1983.

Το μεγαλύτερο Renault σειρά B.

Το πρωτότυπο Renault Master κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 1980. Αρχικά κυκλοφόρησε με τον πετρελαιοκινητήρα Fiat-Sofim 2.5 λίτρων (2.445 κυβικών εκατοστών) και από το 1984 επίσης με τη μονάδα ισχύος 2.1 λίτρων (2.068 κυβικών εκατοστών). Σε ελάχιστα αντίτυπα, το Master πωλήθηκε με βενζινοκινητήρα 2.0 λίτρων ή 2.2 λίτρων.

Το Master ήταν αντίπαλος ορισμένων φορτηγών άλλων κατασκευαστών, αλλά και με τα μικρότερα μοντέλα της σειράς Dodge 50 της Renault, η οποία παράχθηκε αργότερα ως η σειρά Renault 50, μετά την εξαγορά της Renault από τις εγκαταστάσεις παραγωγής Dodge στο Ηνωμένο Βασίλειο (τότε της εξαγοράς της Chrysler Europe από την Peugeot).

Το μικρότερο Renault Trafic κυκλοφόρησε επίσης το 1980, με αποτέλεσμα μια μεγάλη παλέτα ελαφρών επαγγελματικών οχημάτων. Το Master είχε ξεχωριστό στιλ με το σχεδιασμό της συρόμενης πόρτας και ασυνήθιστες λαβές στρογγυλής πόρτας, παρόμοιες με αυτές του Fiat Ritmo/Strada. Το φορτηγό κατασκευάστηκε στο τότε νέο εργοστάσιο της Renault στο SoVAB Batilly στη βορειοανατολική Γαλλία.^[1] Μια εναλλακτική έκδοση βαρύτερου καθήκοντος που εμφανίστηκε σχεδόν πανομοιότυπη, πωλήθηκε από τη Renault Trucks ως Renault B70 έως B120. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως 70 PS (51 kW) B70 (ντίζελ) και ως 80 PS (59 kW) B80 (βενζίνη) στα τέλη του 1982. Ήταν ένα ελαφρύ φορτηγό με αμάξωμα Renault Master I σε ξεχωριστό πλαίσιο, πίσω τροχός και πίσω διπλοί τροχοί.^[2] Αυτό το όχημα στο Ηνωμένο Βασίλειο κατέληξε να αντικαταστήσει το Renault 50.^[3]

Η σειρά Β προσφέρθηκε με μια σειρά από εναλλακτικές επιλογές αμαξώματος. Καθώς το Master (και το μικρότερο Trafic) μετέφεραν και οι δύο πινακίδες του κατασκευαστή από το τμήμα αυτοκινήτων της Renault, οι αριθμοί παραγωγής της RVI φάνηκαν να πέφτουν καθώς τα SG2 και SG3 αντικαταστάθηκαν σταδιακά.

Πιο περιγραφικά, οι κινητήρες για την πρώτη γενιά Renault Master είναι:

2,0 λίτρων J5R I4 (βενζίνη)
2,2 λίτρων J7T I4 (βενζίνη)
2,1 λίτρων J8S I4 (ντίζελ)
2,5 λίτρων S8U I4 (ντίζελ)
2,5 λίτρων S9U I4 (ντίζελ) (1990-1998)

Η γκάμα από αυτά τα βαν ήταν διαθέσιμη με χειροκίνητο κιβώτιο 5 σχέσεων.

Δεύτερη γενιά (1997–2010)

Renault Master του 2001.

Το αντίστοιχο Opel Movano.

Αυτή η γενιά που άρχιζε να παράγεται το 1997 ήταν πιο παραδοσιακή στην εμφάνιση και αν και αναπτύχθηκε από την Renault, μέσω συνεργασιών με άλλες εταιρείες, πουλήθηκε επίσης σαν Opel, Vauxhall και Nissan. Οι εκδόσεις Opel και Vauxhall ήταν η επιστροφή αυτών των εταιρειών στον τομέα των βαρέων βαν μετά τη λήξη της παραγωγής του Bedford CF 350 το 1986.^[4]^[5]

Η δεύτερη γενιά του Renault Master και η τρίτη γενιά του Iveco Daily μοιράζονται πολλά πάνελ και ορισμένα εξαρτήματα της καμπίνας, συμπεριλαμβανομένων των θυρών λόγω συμφωνίας μεταξύ της Iveco και της Renault που ορίστηκε τον Ιούλιο του 1994.

Η συμφωνία προέβλεπε την παραγωγή και την κοινή χρήση κοινών εξαρτημάτων για συνολικά 120 χιλιάδες κομμάτια ετησίως που παράγονται σε διάφορα εργοστάσια της Μπρέσια (Ιταλία, Iveco), Suzzurra (Ιταλία, Iveco), Βαγιαδολίδ (Ισπανία, Iveco) και Batilly (Γαλλία, εργοστάσιο της Renault).

Το Master χρησιμοποίησε τον κινητήρα Renault S-Type στις εκδόσεις S9U και S8W/S9W, τον κινητήρα G-Type (G9T) και τον κινητήρα Nissan YD. Οι διαθέσιμες μετατοπίσεις (όχι σε όλα τα μεγέθη πλαισίου/αμαξώματος) περιλάμβαναν 2,2, 2,5 και 2,8 λίτρα με ένα εύρος εξόδων ισχύος.

Το φορτηγό ανανεώθηκε αισθητικά στα τέλη του 2003, με την περιοχή των προβολέων να αναδιαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό (μαζί με τις αισθητικές αλλαγές στα πίσω φώτα, τους καθρέφτες των πτερυγίων και το ταμπλό), με αποτέλεσμα το μπροστινό άκρο να μοιάζει κάπως με το μικρότερο Trafic. Όπως και ο προκάτοχός του, το φορτηγό ήταν διαθέσιμο σε διάφορα μεγέθη και διαμορφώσεις, και ήταν μια δημοφιλής βάση για μετατροπή σε αμάξωμα ασθενοφόρων. Για το βελτιωμένο Master, η επιλογή κινητήρα 2,8 λίτρων αντικαταστάθηκε σε ορισμένες αγορές με τον κινητήρα ZD3 3,0 λίτρων που προέρχεται από τον κινητήρα Nissan ZD30, παραλλαγές ZD3 200 ή 202 για διατάξεις και παραλλαγές κίνησης εμπρός τροχού εγκάρσιας στήριξης. 600, 604, 606 ή 608 για ρυθμίσεις κίνησης πίσω τροχού. Η σχάρα επανασχεδιάστηκε το 2007 σε μοντέλα με σήμα της Renault.

Πιο περιγραφικά, οι κινητήρες για τη δεύτερη γενιά του Renault Master είναι:

2,2 λίτρων Renault G-Type I4 (ντίζελ)
2,5 λίτρων Renault G-Type I4 (ντίζελ)
2,5 λίτρων Nissan YD I4 (ντίζελ)
2,5 λίτρων Sofim 8140 I4 (ντίζελ)
2,8 λίτρων Sofim 8140 I4 (ντίζελ)
3,0 λίτρων Nissan ZD I4 (ντίζελ)

Η γκάμα των βαν ήταν διαθέσιμη με χειροκίνητο κιβώτιο 5 και 6 σχέσεων, μαζί με ένα ημιαυτόματο κιβώτιο 6 σχέσεων.

Ανανεωμένο Renault Master (2003–2010)
Ανανεωμένο Renault Master, πίσω μέρος (2003–2010)
Renault Master II Phase 2 που χρησιμοποιείται από την γαλλική αστυνομία το 2017.
Opel Movano A (1998–2003), με χαμηλή οροφή, μικρού μεταξονίου minibus
Opel Movano A (2003–2010), μεσαίο οροφή, μεγάλου μεταξονίου minibus
Nissan Interstar (1999–2003), με υψηλή οροφή, μεσαίου μεταξονίου βαν
Nissan Interstar (2003–2010), μεσαία οροφή, μεσαίου μεταξονίου βαν
Vauxhall Movano A

Τρίτη Γενιά (2010–)

Renault Master του 2019 - 2020.

Μια νέα γενιά του Renault Master εισήχθη το καλοκαίρι του 2010, και πάλι συμπεριλαμβανομένων των ανανεωμένων Opel / Vauxhall Movano και Nissan NV400. Είναι η πρώτη φορά που είτε το Opel/Vauxhall είτε το Nissan είναι διαθέσιμο με απλή/διπλή μετάδοση στους πίσω τροχούς.

Ο τετρακύλινδρος πετρελαιοκινητήρας τύπου 2.3 λίτρων M μοιράζεται και στις τέσσερις μάρκες και διατίθεται σε τρεις καταστάσεις συντονισμού, από 100 PS (74 kW, 99 ίπποι) έως 150 PS (110 kW, 148 ίπποι). Η Renault Trucks διέκοψε το Mascott και πούλησε το Master τρίτης γενιάς μόνο σε μορφή καμπίνας σασί, με ωφέλιμο φορτίο έως 2,5 τόνους. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, το Movano διατίθεται σε μεγάλη ποικιλία διαστάσεων ύψους, μήκους και βάρους και μπορεί να μεταφέρει έως 4.500 κιλά (9.900 λίβρες).

Το Renault Master και τα παράγωγά του διατίθενται με κινητήρα 2,3 λίτρων M9T I4-T (ντίζελ) και χειροκίνητο κιβώτιο 6 σχέσεων και αυτοματοποιημένο μηχανικό κιβώτιο 6 σχέσεων.