Ο Φραντσέσκο ΤόλντοΤΑΙΔ (ιταλικά: Francesco Toldo) (γενν. 2 Δεκεμβρίου 1971) είναι Ιταλός πρώην ποδοσφαιριστής, ο οποίος αγωνιζόταν ως τερματοφύλακας. Θεωρείται από τους ειδικούς ως ένας από τους σπουδαιότερους τερματοφύλακες της γενιάς του.[4][5]
Σε μια επαγγελματική καριέρα που διήρκεσε δύο ολόκληρες δεκαετίες, αγωνίστηκε κυρίως στη Φιορεντίνα και στην Ίντερ (οκτώ και εννέα σεζόν αντίστοιχα), κατακτώντας συνολικά 15 τρόπαια.
Γεννημένος στην Πάντοβα του Βένετο, ο Τόλντο ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του με την ΑΚ Μίλαν το 1990. Ποτέ δεν έπαιξε σε παιχνίδι με τη Μίλαν, ωστόσο, δόθηκε δανεικός κατά τη διάρκεια της θητείας του με τον σύλλογο, διαδοχικά σε Ελλάς Βερόνα (1990–91), Τρέντο (1991–92) και ΣΚ Ραβέννα (1992–93).[6]
Στη συνέχεια, ο Τόλντο εντάχθηκε στη Φιορεντίνα το 1993 και έγινε ο βασικός τερματοφύλακας του συλλόγου για οκτώ σεζόν, βοηθώντας τον σύλλογο να κερδίσει τον τίτλο της Σέριε Β στην πρώτη του σεζόν και να κερδίσει την άνοδο στη Σέριε Α, ενώ αργότερα κέρδισε το Κύπελλο Ιταλίας (δύο φορές), το Σούπερ Καπ Ιταλίας και έπαιξε μια χρονιά στο ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς και έφτασε στους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων Ευρώπης 1996–97. Το 2000, ο Τόλντο ονομάστηκε Τερματοφύλακας της Χρονιάς στη Σέριε Α για τις εμφανίσεις του.[6]
Ένα χρόνο πριν η Φιορεντίνα αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία, οι Τόλντο και Ρουί Κόστα πουλήθηκαν στην Πάρμα έναντι 140 δισεκατομμυρίων λιρετών τον Ιούνιο του 2001[7] (55 δισεκατομμύρια λιρέτες για τον Τόλντο, περίπου 28,4 εκατομμύρια ευρώ σε σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία). Απέφερε στον σύλλογο καθαρό κέρδος το οικονομικό έτος 2000-01, αντί για καθαρή απώλεια.[8] Ωστόσο, και οι δύο παίκτες αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.[9] Ο ίδιος ο Τόλντο θα ήταν ο αντικαταστάτης του τερματοφύλακα που αποχωρούσε, Τζανλουίτζι Μπουφόν, όπου ο Τόλντο αρνήθηκε να ζήσει υπό την προσδοκία του.[10] Τελικά, ο Τολντο εντάχθηκε στην Ίντερ αντί της Πάρμα με το ίδιο ποσό.[8][10][11] Η Πάρμα υπέγραψε τον Σεμπαστιάν Φρε από την Ίντερ αντί του Τόλντο. Ο Μπουφόν πήγε στη Γιουβέντους από την Πάρμα και ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ πήγε στη Φούλαμ από τη Γιουβέντους.[12]
Κατά τη διάρκεια της πρώτης σεζόν του με την Ίντερ υπό τον προπονητή Έκτορ Ραούλ Κούπερ, ο Τόλντο παρουσίασε υψηλό επίπεδο, φτάνοντας στον ημιτελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και έχασε για λίγο τον τίτλο της Σέριε Α την τελευταία αγωνιστική, καθώς η Ίντερ έχασε από τη Λάτσιο, ολοκληρώνοντας τελικά τη σεζόν 2001–02 στην 3η θέση πίσω, από τη Γιουβέντους και τη Ρόμα.[13] Λόγω της συνέπειας του με την Ίντερ, ο Τόλντο έγινε σύντομα αγαπημένος των φιλάθλων και διακρίθηκε για τις παθιασμένες και υψηλής ποιότητας εμφανίσεις του. Την επόμενη σεζόν, επαινέθηκε ιδιαίτερα για τις αποκρούσεις του εναντίον της Βαλένθια στον προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, με αποτέλεσμα οι ειδικοί του ποδοσφαίρου να ονομάσουν το Στάδιο Μεστάγια «La Plaza de Toldo». Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Τόλντο εθεάθη να πιάνεται από τον λαιμό από τον συμπαίκτη του Λουίτζι Ντι Μπιάτζο μετά από καυγά στον αγωνιστικό χώρο.[14] Με τις εμφανίσεις του, ο Τολντο βοήθησε την Ίντερ να φτάσει στα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνη τη σεζόν,[15] χάνοντας από τους μετέπειτα πρωταθλητές και αντιπάλους της πόλης Μίλαν στα εκτός έδρας γκολ.[16] Μια άλλη μεγάλη ανάμνηση για τους οπαδούς της Ίντερ ήταν η συνεισφορά του στο γκολ της ισοφάρισης, που σημείωσε ο Κρίστιαν Βιέρι, στο τελευταίο λεπτό της ισοπαλίας με 1-1 εναντίον της αντιπάλου του τίτλου Γιουβέντους τη σεζόν 2002-03. Αρχικά, φάνηκε ότι ο Τολντο μπορεί να ήταν ο σκόρερ αντί του Βιέρι, και ακόμη και σήμερα το γκολ εξακολουθεί να αναφέρεται συχνά ως «το γκολ του Τόλντο».[17]
Κατά τη διάρκεια της σεζόν 2004–05, ο Τολντο βοήθησε την Ίντερ να κερδίσει το Κύπελλο Ιταλίας και έφτασε επίσης στους προημιτελικούς του ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ 2004-05, χάνοντας ξανά από τη Μίλαν, η οποία έφτασε στον τελικό. Ακολούθησε άλλη μία κατάκτηση του Σούπερ Καπ Ιταλίας το 2005. Ο Τόλντο ήταν ο νούμερο ένα τερματοφύλακας για την Ίντερ μέχρι το καλοκαίρι του 2005, όταν ο Βραζιλιάνος Ζούλιο Σέζαρ τον υποβίβασε στον πάγκο, αφού είχε επιλέξει να παραμείνει εκτός της καλοκαιρινής προετοιμασίας αγώνων της Ίντερ στην Αγγλία.[18]
Ο Τόλντο ανέκτησε για λίγο το καθεστώς πρώτης επιλογής τον Φεβρουάριο του 2006, μετά την υπογραφή του για επέκταση συμβολαίου (μέχρι τον Ιούνιο του 2009[19]) και μια πτώση στη φόρμα του Ζούλιο Σέζαρ, λίγο πριν οι φήμες τον συνέδεσαν και με την Παλέρμο, τη Μίλαν και τη Φιορεντίνα. Ο Τόλντο συνέβαλε ακόμη με 9 εμφανίσεις για την Ίντερ στη Σέριε Α κατά τη διάρκεια της σεζόν 2005–06, όπου η Ίντερ κέρδισε τον τίτλο μετά την εμπλοκή της Γιουβέντους και της Μίλαν στο σκάνδαλο Καλτσιόπολι το 2006, βοηθώντας επίσης την Ίντερ να κερδίσει άλλο ένα Κύπελλο Ιταλίας, καθώς και το Σούπερ Καπ Ιταλίας το 2006. Έκανε επίσης 6 εμφανίσεις στη Σέριε Α για την Ίντερ κατά τη διάρκεια της σεζόν 2006-07 κατάκτησης του τίτλου. Ο Τόλντο έκανε 8 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν 2007–08, τρεις από τις οποίες ήταν στη Σέριε Α και οι άλλες πέντε στο Κύπελλο Ιταλίας, όπου η Ίντερ έφτασε στον τελικό. Η Ίντερ κέρδισε το πρωτάθλημα εκείνη τη σεζόν για τρίτη συνεχόμενη φορά.[20]
Τον Απρίλιο του 2009, ο 37χρονος Τόλντο, ο οποίος εξακολουθούσε να είναι αναπληρωματικός του Ζούλιο Σέζαρ, υπέγραψε μια περαιτέρω διετή επέκταση συμβοαλίου, με ισχύ μέχρι το καλοκαίρι του 2011.[21][22] Ο Τόλντο έκανε 7 εμφανίσεις σε όλες τις διοργανώσεις κατά τη διάρκεια της σεζόν 2008-09, κάνοντας τρεις εμφανίσεις στη Σέριε Α, τρεις στο Κύπελλο Ιταλίας και μία στο Τσάμπιονς Λιγκ, καθώς η Ίντερ κέρδισε τον τέταρτο συνεχόμενο τίτλο της Σέριε Α εκείνη τη χρονιά.[20]
Τον Ιούνιο του 2010, αναφέρθηκε ότι ο Τόλντο θα αποσυρόταν από το ποδόσφαιρο μετά την κατάκτηση του τρεμπλ (Σέριε Α, Κύπελλο Ιταλίας και ΟΥΕΦΑ Τσάμπιονς Λιγκ) κατά τη διάρκεια της σεζόν 2009–10,[23] αφού ο σύλλογος είχε επίσης υπογράψει έναν νέο εφεδρικό τερματοφύλακα, τον Λούκα Καστελάτσι. Ανακοινώθηκε επίσημα στις 7 Ιουλίου μέσω του Inter Channel, του επίσημου καναλιού του συλλόγου.[24]
Η φανέλα του Τόλντο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000 βρίσκεται στο Μουσείο Ποδοσφαίρου στη Φλωρεντία
Σε επίπεδο κάτω των 21 ετών, ο Τόλντο έκανε οκτώ εμφανίσεις για την Ιταλία μεταξύ 1993 και 1994. Ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κ21 του 1994, κάνοντας μια κρίσιμη απόκρουση στη διαδιακασία τοβ πέναλτι στα ημιτελικά εναντίον της οικοδέσποινας Γαλλίας.[25]
Βοήθησε τη χώρα του να κατακτήσει τη δεύτερη θέση στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2000, κρατώντας τρεις ανέπαφες την εστία, συμβάλλοντας στον αποκλεισμό και των δύο διοργανωτών (Βέλγιο και Ολλανδία) στη διαδικασία. Κατά τη διάρκεια του ημιτελικού κόντρα στην Ολλανδία, απέκρουσε ένα πέναλτι στον κανονικό χρόνο και σταμάτησε άλλα δύο στη διαδικασία των πέναλτι.[28][29] Ονομάστηκε Παίκτης του Αγώνα για την απόδοσή του.[30] Στον τελικό, η Ιταλία έχασε με 2-1 από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Γαλλία, μετά από ένα χρυσό γκολ του Νταβίντ Τρεζεγκέ στο 103ο λεπτό. Η Ιταλία προηγήθηκε με 1-0, αλλά ο Σιλβαίν Βιλτόρ ισοφάρισε στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, για να στείλει τον αγώνα στην παράταση.[31] Ο Τόλντο ονομάστηκε στην Ομάδα της Διοργάνωσης για τις εμφανίσεις του,[27] κερδίζοντας επίσης την 3η θέση στο βραβείο Καλύτερου Τερματοφύλακα στον Κόσμο της ΔΟΙΣΠ.[32] Μετά την επιτυχημένη εκστρατεία του στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ο Τόλντο έπαιξε ως βασικός στην αρχή των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002.[33] ωστόσο, μετά την ανάκτηση από τον προαναφερθέντα τραυματισμό, ο Μπουφόν επιβεβαιώθηκε τελικά από τον Τζιοβάνι Τραπατόνι ως ο βασικός τερματοφύλακας της Ιταλίας.[34]
↑ 6,06,1Querzola, Elena. «Forza Viola 1/1997» [Go Viola 1/1997] (στα Ιταλικά). www.solocalcio.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015.
↑«L'Inter tratta Toldo, Rui Costa verso Parma» [L'Inter deals for Toldo, Rui Costa towards Parma]. Corriere della Sera (στα Ιταλικά). 1 Ιουλίου 2001. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2016.
↑«Ecco Francesco Toldo» [Here is Francesco Toldo] (στα Ιταλικά). Rai Sport. 7 Ιουλίου 2001. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015.
↑Fabio Bianchi (23 Απριλίου 2003). «A Valencia c'è Plaza de Toldo» [At Valencia there is the Plazade Toldo] (στα Ιταλικά). La Gazzetta dello Sport. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2015.
↑Nicola Cecere (5 Οκτωβρίου 2005). «Mancini chiude la porta a Toldo» [Mancini closes the door/goal on Toldo] (στα Ιταλικά). La Gazzetta dello Sport. Ανακτήθηκε στις 19 Μαΐου 2015.
↑Giancarlo Mola (29 Ιουνίου 2000). «Italia, finale da leggenda Olanda spreca e va fuori» [Italy, legendary final Netherlands waste opportunities and go out] (στα Ιταλικά). La Repubblica. Ανακτήθηκε στις 18 Μαΐου 2015.
↑«ONORIFICENZE» [Honours]. quirinale.it (στα Ιταλικά). 12 Ιουλίου 2000. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2015.
.jpg)
Σχετικά πολυμέσα.jpg)
