Το Παρίσι μας ανήκει
Το Παρίσι μας ανήκει (Γαλλικά: Paris nous appartient) είναι γαλλική ταινία μυστηρίου του 1958 σε σκηνοθεσία και σενάριο του Ζακ Ριβέτ. [1] Είναι η πρώτη ταινία μεγάλου μήκους του Ζακ Ριβέτ και θεωρείται μία από τις πρώτες που εγκαινίασαν και όρισαν το καλλιτεχνικό κίνημα της Νουβέλ Βαγκ. [2]
| Το Παρίσι μας ανήκει Paris nous appartient | |
|---|---|
 Η κινηματογραφική αφίσα | |
| Σκηνοθεσία | Ζακ Ριβέτ |
| Παραγωγή | Κλοντ Σαμπρόλ και Φρανσουά Τρυφό |
| Πρωταγωνιστές | François Maistre, Giani Esposito, Μπέτυ Σνάιντερ, Ζαν-Κλοντ Μπριαλί, Françoise Prévost, André Thorent, Κλοντ Σαμπρόλ, Daniel Crohem, Henri Poirier, Ζακ Ντεμί, Ζακ Ριβέτ, Ζαν Μάρτιν, Ζαν-Λικ Γκοντάρ, Ζαν Μαρί Ρομπέν, Jean-Pierre Delage, Louison Roblin, Malka Ribowska, Noëlle Leiris και Πωλ Μπισκιγκλιά |
| Μουσική | Philippe Arthuys |
| Φωτογραφία | Charles Bitsch |
| Μοντάζ | Denise de Casabianca |
| Διανομή | PFA Films |
| Πρώτη προβολή | 1958 |
| Διάρκεια | 137 λεπτά |
| Προέλευση | Γαλλία |
| Γλώσσα | Γαλλικά |
| δεδομένα () | |
Ο τίτλος είναι εξαιρετικά ειρωνικός γιατί οι χαρακτήρες είναι πολιτικοί πρόσφυγες ή αποξενωμένοι και δεν αισθάνονται ότι ανήκουν καθόλου στο Παρίσι.
Υπόθεση
ΕπεξεργασίαΗ υπόθεση διαδραματίζεται στο Παρίσι το καλοκαίρι του 1957. Η ταινία ξεκινά με την υποψήφια φοιτήτρια λογοτεχνίας Αν να διαβάζει Σαίξπηρ όταν ακούει ανησυχητικούς ήχους στο διπλανό δωμάτιο. Εκεί βρίσκει μια νεαρή Ισπανίδα που λέει ότι ο αδερφός της Χουάν σκοτώθηκε από σκοτεινές δυνάμεις. Στη συνέχεια, η Αν συναντά τον αδερφό της Πιέρ, που την παίρνει σε ένα πάρτι που διοργανώνουν μερικοί φίλοι του.
Στο πάρτι η Αν αρχικά βαριέται και δεν γνωρίζει κανέναν, σταδιακά όμως γοητεύεται από τις μυστηριώδεις αλληλεπιδράσεις γύρω της. Ο Χουάν, ένας νεαρός συνθέτης, πολιτικός πρόσφυγας από την Ισπανία του Φράνκο, πέθανε πρόσφατα μαχαιρωμένος και οι φίλοι του αναρωτιούνται αν αυτοκτόνησε ή δολοφονήθηκε για πολιτικούς λόγους. [3]Ο Φίλιπ, ένας ασταθής Αμερικανός δημοσιογράφος που ήρθε στο Παρίσι για να αποφύγει τις διώξεις του Μακαρθισμού, μεθυσμένος χτυπά μια κομψά ντυμένη γυναίκα με την ονομασία Τέρι, που είχε σχέσεις με όλους τους άντρες, κατηγορώντας την ότι προκάλεσε τον θάνατο του Χουάν με τον χωρισμό της από αυτόν.
Την επόμενη μέρα, η Αν συναντά έναν φίλο που είναι επίδοξος ηθοποιός και την παίρνει σε μια πρόβα έργου του Σαίξπηρ, που μια θεατρική ομάδα προσπαθεί να ανεβάσει μέσα από μεγάλες οικονομικές δυσκολίες. Ο σκηνοθέτης αποδεικνύεται ότι είναι ο Ζεράρ, ο οικοδεσπότης του πάρτι που είχε πάει με τον αδελφό της. Επειδή μια ηθοποιός είχε αργήσει, ο Ζεράρ ζητά από την Αν να διαβάσει τον ρόλο και αυτή ανταποκρίνεται με επιτυχία. Στη συνέχεια συναντά τον Φίλιπ, ο οποίος της μιλά συγκαλυμμένα σχετικά με κάποια συμφέροντα που κατέστρεψαν τον Χουάν και μπορεί τώρα να στραφούν και κατά του Ζεράρ.
Από εκεί και πέρα, η Αν αποφασίζει να λύσει το μυστήριο που στοιχειώνει τη ζωή αυτών των ανθρώπων και να σώσει τον Ζεράρ, που τον έχει ερωτευτεί μυστικά, αλλά δεν τα καταφέρνει γιατί ο Ζεράρ αυτοκτονεί, και στο τέλος, η Αν ουσιαστικά δεν έμαθε τίποτε. Φαίνεται ότι η απειλή δεν είναι εξωτερική αλλά στις σκέψεις των επιζώντων.
Η πηγή των μυστηριωδών εντάσεων και φόβων που επηρεάζουν την ομάδα δεν εξηγείται ποτέ, αφήνοντας τους θεατές να αναρωτηθούν κατά πόσο θα μπορούσε να οφείλεται σε ένα συνονθύλευμα προσωπικής παράκρουσης, στο γενικό υπαρξιακό άγχος ή στην παράνοια του Ψυχρού Πολέμου καθώς ο κόσμος αντιμετώπιζε την πιθανότητα πυρηνικού αφανισμού.[4]
Διανομή ρόλων
Επεξεργασία- Μπέτυ Σνάιντερ ως Αν Γκουπίλ
- François Maistre ως Πιέρ Γκουπίλ
- Τζιάνι Εσποζιτό ως Ζεράρ
- Φρανσουάζ Πρεβό ως Τέρι
- Ντανιέλ Κροέμ ως Φίλιπ Κάουφμαν
- Ζαν-Κλοντ Μπριαλί ως Ζαν-Μαρκ
- Ζαν-Μαρί Ρομπαίν ως Dr. ντε Ζωρζ[5]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ . «imdb.com/Paris nous appartient (1961)».
- ↑ . «tvxs.gr/news/sinema/parisi-mas-anikei-toy-zak-ribet-kai-i-gennisi-tis-noybel-bagk».
- ↑ . «unifrance.org/film/326/paris-nous-appartient».
- ↑ . «lemonde.fr/archives/article/1961/12/21/paris-nous-appartient».
- ↑ . «mk2curiosity.com/film/paris-nous-appartient». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2021.