Σπύρος Μαρκέτος
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Σπύρος Μαρκέτος (1931 – 2012) ήταν Έλληνας ιατρός παθολόγος, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών επί κυβερνήσεων Κωνσταντίνου Καραμανλή και Γεωργίου Ράλλη, μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου, επί σειρά ετών επιστημονικός συνεργάτης της εφημερίδας «Καθημερινή» και συγγραφέας βιβλίων και επιστημονικών συγγραμμ
Σπύρος Μαρκέτος | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σπύρος Μαρκέτος (Ελληνικά) |
Γέννηση | 15 Απριλίου 1931 Αθήνα |
Θάνατος | 29 Φεβρουαρίου 2012 Αθήνα |
Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά νέα ελληνική γλώσσα |
Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | μη μυθοπλαστικός συγγραφέας πολιτικός[1] διδάσκων πανεπιστημίου συγγραφέας ιατρός |
Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
Πολιτική τοποθέτηση | |
Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Νέα Δημοκρατία |
Αξιώματα και βραβεύσεις | |
Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (1986–1989, εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών, Νέα Δημοκρατία)[2] |
Πρώιμα χρόνια
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1931 στην Αθήνα. Καταγόταν από την Κεφαλονιά και σπούδασε Ιατρική στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έχοντας ως δασκάλους τους ακαδημαϊκούς Βασίλειο Μαλάμο, Νικόλαο Λούρο και Γεώργιο Μερίκα. Το 1970 τιμήθηκε με το πρώτο Εμπειρίκιο Βραβείο «για την συμβολή του στην πρόοδο της Ιατρικής». Από το 1970 ως το 1974 εργάστηκε ως συνερευνητής στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (World Health Organization) και από το 1974 ήταν διευθυντής του του επιστημονικού ιατρικού περιοδικού Materia Medica Greca και επιστημονικός συνεργάτης της εφημερίδας Καθημερινή για δεκαπέντε χρόνια με μόνιμη στήλη στο κυριακάτικο φύλλο στη οποία υπέγραφε με το ψευδώνυμο Γαληνός.
Ακαδημαϊκή σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΣταδιοδρόμησε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ανήλθε διαδοχικά όλες τις βαθμίδες της ακαδημαϊκής ιεραρχίας (βοηθός, επιμελητής, υφηγητής, επίκουρος καθηγητής της Παθολογίας) και απο το 1980 τακτικός καθηγητής της Ιστορίας της Ιατρικής. Διατέλεσε Πρόεδρος του Διεθνούς Ιπποκράτειου Ιδρύματος της Κω (ΔΙΙΚ) από το 1991 έως το 2000. Κατά την διάρκεια της θητείας του ξεκίνησε μία προσπάθεια προβολής του Ιδρύματος τόσο στον Ελληνικό όσο και στον Διεθνή χώρο. Δημιουργήθηκε το Ιπποκράτειο Μουσείο τα εγκαίνια του οποίου έγιναν το 1992 υπό την αιγίδα του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Καραμανλή και έγιναν διάφορες επιστημονικές εκδηλώσεις που κατέστησαν το ΔΙΙΚ παγκοσμίως γνωστό. Αποκορύφωμα των διαφόρων εκδηλώσεων που σχεδίασε και πραγματοποίησε, απετέλεσε η Ιατρική Ολυμπιάδα του 1996 την οποία παρακολούθησε ο τότε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος.
Πολιτική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΤο 1976 έπειτα από πρόσκληση του Κωνσταντίνου Καραμανλή διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών για τέσσερα χρόνια προσπαθώντας μα βελτιώσει την ποιότητα ζωής των νεφροπαθών και ιδρύοντας δύο νέες ιατρικές σχολές στην Πάτρα και στα Ιωάννινα. Από το 1986 έως το 1989 υπήρξε μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου με τη Νέα Δημοκρατία στην εκλογική περιφέρεια Α΄ Αθηνών.[3]
Απεβίωσε στις 29 Φεβρουαρίου 2012.
Διακρίσεις
ΕπεξεργασίαΓια την προσφορά του στην ανάπτυξη του ευρωπαϊκού οράματος του απονεμήθηκε το 1994 στο Λουξεμβούργο το μέγα ευρωπαϊκό βραβείο (European Gold Medal of Merit). Είχε επίσης ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Κύμης για την συμβολή του στην παγκόσμια προβολή του έργου του Γεωργίου Παπανικολάου, της Κω (γενέτειρας του Ιπποκράτη) και της Καλύμνου.
Επίσης, ήταν μέλος πολλών ξένων ακαδημιών μεταξύ των οποίων της Γένοβας, Ιταλίας (Accademia Lugure di Scienze e Lettere), της Πολωνίας κ.α.
Συγγραφικό έργο
Επεξεργασία- «30 Βιοιατρικά Σημειώματα». Εκδόσεις Καθημερινή, Αθήνα 1977.
- «Το Εύ Ζήν: Δέκα Δοκίμια για την Υγεία». Εκδόσεις Δωδώνη, Αθήνα 1978.
- «Το Εύ Πράττειν: Δέκα Ιατροκοινωνίκα Δοκίμια». Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1979.
- «Claude Bernard: Το έργο του και η εποχή μας». Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1979.
- «René Laennec:Ο Γάλλος Ιπποκράτης». Εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1982.
- "Hellenic Medicine: Medico-Histrorical Issues". Εκδόσεις Παρισιάνος, Αθήνα 1991.
- «Γεώργιος Παπανικολάου», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2000.
- «Γεώργιος Κοτζιάς», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2000.
- «Γεώργιος Ιωακείμογλου», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2000.
- «Διονύσιος Γ. Ίκκος», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2000.
- «Νικόλαος Λούρος», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2001.
- «Πέτρος Σωκ. Κόκκαλης», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2002.
- «Εικονογραφημένη Ιστορία της Ιατρικής», Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2008.
- «Σπυρίδων Δοντάς», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2011.
- «Μαρίνος Γερουλάνος», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2011.
- «Γεώργιος Εμμ. Μερίκας», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα- Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2011.
- «Σπύρος Απ. Δοξιάδης», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2011.
- «Νικόλαος Αλιβιζάτος», Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα - Οι Έλληνες Πρωτοπόροι: Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2011.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 0a76d1ae-2cfa-4f7f-9318-4c9f43e72b25. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ Βουλή των Ελλήνων. 0a76d1ae-2cfa-4f7f-9318-4c9f43e72b25. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2022.
- ↑ «Κοινοβουλευτική Θητεία Βουλευτών Από Τη Μεταπολίτευση Ως Σήμερα - Μαρκέτος Γερασίμου Σπυρίδων». www.hellenicparliament.gr. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2016.
Πηγές
Επεξεργασία- Εκπαιδευτική Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Εκδοτική Αθηνών τομ. 6 σελ.49.