Νικόλαος Λούρος

Ο Νικόλαος Λούρος (6 Μαρτίου 1898 - 7 Απριλίου 1986) ήταν ομότιμος καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, πολιτικός και ποιητής.

Νικόλαος Λούρος
Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1966
Υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας
Εν ενεργεία Ανέλαβε καθήκοντα 1974
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση	6 Μαρτίου 1898, Αθήνα
Θάνατος	7 Απριλίου 1986
Εθνότητα	Ελληνική
Υπηκοότητα	Ελληνική
Σύζυγος	Ιωάννα Λούρου
Παιδιά	Κανένα
Σπουδές	Ιατρική
Επάγγελμα	Καθηγητής Μαιευτικής και Γυναικολογίας του πανεπιστημίου Αθηνών
Βραβεύσεις	Μετάλλιο της Γερμανικής Εταιρίας του Αυτοκράτορος Γουλιέλμου (1937), μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων (1946), Ανώτατο μετάλλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1946), Officier της Λεγεώνας της Τιμής (1948), Βραβείο Institut de France, με Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος (1965) και Γεωργίου του Α' (1967) και με τον Μεγαλόσταυρο Αξίας της Δυτικής Γερμανίας (1977)

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Νικόλαος Λούρος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 6 Μαρτίου 1898 και ήταν γιος του διάσημου Έλληνα ιατρού και πολιτικού, Κωνσταντίνου Λούρου. Ο πατέρας του ήταν θείος της Μαρίας Κάλλας. Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και τη Βέρνη, απ´όπου πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα. Στη συνέχεια ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Βιέννη, το Μόναχο και το Βερολίνο. Ακολούθησε ακαδημαϊκή καριέρα και το 1925 εξελέγη υφηγητής του Πανεπιστημίου του Βερολίνου ενώ τρία χρόνια αργότερα έκτακτος καθηγητής της Μαιευτικής και της Γυναικολογίας. Το 1935 εξελέγη τακτικός Καθηγητής και Διευθυντής της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών (Αρεταίειο Νοσοκομείο). Ως καθηγητής διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην οργάνωση των ελληνικών νοσοκομείων συμβάλλοντας σημαντικά στην πραγματοποίηση τόσο του αντικαρκινικού Νοσοκομείου "Άγιος Σάββας" όσο και του Μαιευτηρίου (Πριγκίπισσα) "Αλεξάνδρα".

Το 1958, συνέβαλε στην ίδρυση της Επιτροπής Ανταλλαγών του Συλλόγου Φοιτητών Ιατρικής Αθήνας, και διατέλεσε ως ο πρώτος επίτιμος Πρόεδρος της, θέτοντας τις βάσεις για την ίδρυση της Ελληνικής Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων Φοιτητών Ιατρικής (HelMSIC - Hellenic Medical Students' International Committee).[1]

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Ευγονικής, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας της Ιστορίας της Ιατρικής, πρόεδρος της Μαιευτικής και Γυναικολογικής Εταιρίας Αθηνών, πρόεδρος του Διεθνούς Κολεγίου Χειρουργών και πρωτοστάτησε στην ίδρυση του "Ταμιευτηρίου Υγείας" στην Ελλάδα. Όπως και ο πατέρας του, που ήταν ο προσωπικός ιατρός της βασιλικής οικογένειας, έτσι και ο ίδιος υπήρξε προσωπικός θεράπων μαιευτήρας τριών Βασιλισσών της Ελλάδας. Το 1974 ανέλαβε το χαρτοφυλάκιο του Υπουργείου Παιδείας στην κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Ο Νικόλαος Λούρος είχε τιμηθεί με το μετάλλιο της Γερμανικής Εταιρίας του Αυτοκράτορος Γουλιέλμου (1937), μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων (1946), ανώτατο μετάλλιο του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (1946), Officier της Λεγεώνας της Τιμής (1948), βραβείο Institut de France, με Ανώτερο Ταξιάρχη του Φοίνικος (1965) και Γεωργίου του Α' (1967) και με τον Μεγαλόσταυρο Αξίας της Δυτικής Γερμανίας (1977). Το 1966 εξελέγη τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών.

Στον ιατρικό τομέα, ο Λούρος επινόησε νέες μεθόδους με διεθνή απήχηση. Από το 1946 εφήρμοζε τη μέθοδο του σύντομου ανώδυνου τοκετού με παράλληλη χρήση φαρμάκων, επινόησε εγχειρητική θεραπεία της ακράτειας των ούρων ένεκα υπερέντασης ενώ εισήγαγε τη συντηρητική ινομυοματεκτομή, που επιτρέπει σε νέες γυναίκες τη δυνατότητα γονιμοποιήσεως. Επίσης πολλές εργασίες του αφορούσαν την αντιμετώπιση του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας, αναλόγως του σταδίου εξέλιξης του νεοπλάσματος, ενώ για τις τεχνικές του μεθόδους έγραψε σχετική μονογραφία κατόπιν πρότασης του οίκου Thomson των ΗΠΑ.

Απεβίωσε στην Αθήνα το 1986 σε ηλικία 88 ετών. Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Λούρου και δεν άφησε παιδιά. Επίσης είχε εκδώσει αρκετά ιατρικά συγγράμματα.

Βιβλιογραφία

Μαρκέτος Σπύρος, "Νικόλαος Λούρος, Ιστορία της Ιατρικής του 20ού Αιώνα- Οι Έλληνες Πρωτοπόροι". Εκδόσεις Ζήτα, Αθήνα 2001.