Σκύλος Αγίου Βερνάρδου

Ο σκύλος Αγίου Βερνάρδου (αγγλικά:St. Bernard (dog) ή St Bernard) ή εναλλακτικά Αλπικός Μολοσσός (αγγλικά:Alpine Mastiff) είναι μια φυλή πολύ μεγάλου σκύλου εργασίας από τις δυτικές Άλπεις, στην Ελβετία, τη Γαλλία και την Ιταλία. Είχε αρχικά εκτραφεί στο Πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου για διάσωση. Η φυλή έχει γίνει διάσημη μέσα από ιστορίες αλπικών διασώσεων, καθώς και για το τεράστιο μέγεθος της. Φτάνει σε ύψος τα 66 εκατοστά, αλλά οι πιο ψηλοί έως και τα 82 εκατοστά.

Σκύλος Αγίου Βερνάρδου
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia) Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata) Ομοταξία: Θηλαστικά ('Mammalia) Οικογένεια: Κύνιδες

Περιγραφή

Πρόκειται για ένα μεγαλόσωμο σκυλί συντροφιάς και φύλακας, με καταγωγή από τις Ελβετικές Άλπεις. Χαρακτηρίζεται από έναν ογκώδη και τεράστιο σωματότυπο (βάρος: 50–91 kg και ύψος: 64–76 cm) και το τρίχωμα του είναι πλούσιο, ώστε να αντέχει στις πολύ κρύες θερμοκρασίες. Το τρίχωμα του ποικίλει και μπορεί να είναι μακρύ με ελαφρύ κυματισμό ή κοντό και σκληρό και στην ουρά να είναι πιο μακρύ. Κατά βάση, περισσότερο μαλλί υπάρχει στην περιοχή του κεφαλιού, των ποδιών και της ουράς. Τα μάτια του είναι σκούρα και όχι ιδιαίτερα μεγάλα και παρομοίως τα αυτιά του, που είναι μεσαίου μεγέθους και κρεμαστά. Το κύριο χρώμα του είναι άσπρο με κηλίδες σε γήινα χρώματα όπως καφέ, μαύρο, κανελί, αλλά εμφανίζεται και σε καφέ με ρίγες σε πιο σκούρες αποχρώσεις. Το προσδόκιμο ζωής του υπολογίζεται στα 8-10 έτη.

Προσωπικότητα

Είναι ιδιαίτερα έξυπνος, πιστός στην οικογένεια του και φιλικός. Ανήκει στην κατηγορία των σκύλων που αγαπά να περνάει χρόνο με τα παιδιά και να παίζει μαζί τους, ενώ θεωρείται υπομονετικό σκυλί και ανεκτικό. Ωστόσο το μεγάλο του βάρος μπορεί να προκαλέσει προβλήματα και για αυτόν τον λόγο κρίνεται απαραίτητη η σωστή εκπαίδευση από τον ιδιοκτήτη και η κοινωνικοποίηση του από πολύ μικρή ηλικία. Λόγω του όγκου του, επίσης δεν μπορεί να διαμείνει σε διαμέρισμα, καθώς χρειάζεται χώρο για να τρέχει και να εξασκείται. Είναι εξαιρετικός φύλακας και ειδοποιεί με το γάβγισμα του για πιθανές εισβολές ξένων στο σπίτι.

Ιστορία

Οι μοναχοί του Saint Bernard de Menthon Hospice, ενός ξενώνα στο Πέρασμα του Αγίου Βερνάρδου, που παρείχε βοήθεια στους εξαντλημένους ταξιδιώτες της περιοχής των Ελβετικών Άλπεων, τους χρησιμοποιούσε για να μεταφέρει τροφή και ροφήματα. Σε εκείνες τις περιοχές διασταυρώθηκε με άλλες τοπικές ράτσες και διαμορφώθηκε ο περίφημος σκύλος σωτήρας των Ελβετικών Άλπεων. Ο σκύλος Άγιος Βερνάρδος βοηθούσε την διάσωση ανθρώπων στα όρη, διότι λόγω της αυξημένης όσφρησης του μπορούσε να μυρίσει τον άνθρωπο και με το πλούσιο τρίχωμα του να τον ζεστάνει. Το βαρελάκι δεμένο στον λαιμό του σκύλου, με το οποίο απεικονίστηκε για πρώτη φορά από τον Άγγλο ζωγράφο Σερ Έντγουιν Λάντσηρ στον πίνακα με τίτλο «Αλπικοί Μολοσσοί» το 1831, περιείχε κονιάκ προκείμενου να το προσφέρει στους κουρασμένους ταξιδιώτες έως ότου έρθει η βοήθεια.