Βικιπαίδεια

Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί

γαλλική κοινότητα του νομού της Σαράντ-Μαριτίμ
(Ανακατεύθυνση από Σαιν-Ζαν ντ'Ανζελί)

Συντεταγμένες: 45°56′39″N 0°31′16″W / 45.94417°N 0.52111°W / 45.94417; -0.52111

Το Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί (γαλλικά: Saint-Jean-d'Angély) είναι κοινότητα στη νοτιοδυτική Γαλλία, στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού Σαράντ-Μαριτίμ στη διοικητική περιοχή Νέα Ακουιτανία. Είναι μία από τις 4 υπονομαρχίες του νομού.

Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί
Το Δημαρχείο του Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί

Έμβλημα
Διοίκηση
ΧώραΓαλλία
Διοικητική υπαγωγήΣαράντ-Μαριτίμ και διαμέρισμα του Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί
 • Mayor of Saint-Jean-d'AngélyPaul-Henri Denieuil (2008–2014)
Ταχυδρομικός κώδικας17400[1]
Κωδικός Κοινότητας17347[2]
Πληθυσμός6.705 (1  Ιανουαρίου 2021)[3]
Έκταση18,78 km²[4]
Υψόμετρο8 μέτρα[5] και 76 μέτρα[5]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί
45°56′39″N 0°31′16″W
Ιστότοποςhttp://www.angely.net[6]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Έχει πληθυσμό 6.976 κατοίκους (απογραφή του 2017)[7] και είναι το κέντρο της ευρύτερης αστικής περιοχής με 13.240 κατοίκους.

Οι κάτοικοί του ονομάζονται Ανζεριάν.[8]

Γεωγραφική θέση

Επεξεργασία
 
Θέση του διαμερίσματος του Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί στο νομό Σαράντ-Μαριτίμ

Η κοινότητα Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Μπουτόν, στο βορειο-ανατολικό τμήμα του νομού Σαράντ-Μαριτίμ, στη διοικητική περιοχή της Νέας Ακουιτανίας.

Βρίσκεται 55 χιλιόμετρα ( 71 οδικώς) νοτιοανατολικά της Λα Ροσέλ [9]την πρωτεύουσα της Σαράντ-Μαριτίμ και περίπου 122 χλμ.( 145 οδικώς) βόρεια του Μπορντώ, [10]την πρωτεύουσα της Νέας Ακουιτανίας.

Το Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί είναι μία από τις 4 υπονομαρχίες του νομού Σαράντ-Μαριτίμ, οι άλλες είναι οι κοινότητες Ροσφόρ, Σαιντ και Ζονζάκ. Βρίσκεται στην περιοχή της παλαιάς γαλλικής επαρχίας Σαιντόνζ και η τοπική παραδοσιακή γλώσσα είναι μια διάλεκτος της οξιτανικής, τα σαιντονγκαί.

Έχει πληθυσμό 6.976 κατοίκους (2017)[7] και αστική περιοχή 13.240 κατοίκων. Η έκταση είναι 18,78 χιλιόμετρα και το μεγαλύτερο ύψος της πόλης 78 μέτρα.

Η πόλη είναι χτισμένη στη νοτιοδυτική πλευρά ενός χαμηλού λόφου με ελαφριά κλίση προς τον ποταμό Μπουτόν. Έτσι, στο κάτω τμήμα της πόλης έχει δημιουργηθεί ένας δημοτικός χώρος αναψυχής που περιλαμβάνει χώρους για πικ-νικ, μίνι πάρκο με παιχνίδια για παιδιά, πλαζ για κολύμπι, ψάρεμα, βάρκες, ζώνη υδατοσφαίρισης, μπαρ αναψυχής, εστιατόριο και ταβέρνα το καλοκαίρι, μεταξύ Μαΐου και Σεπτεμβρίου.

Ιστορία

Επεξεργασία

Μια νεκρόπολη που χρονολογείται πριν από 9.000 χρόνια ανακαλύφθηκε στις όχθες του ποταμού Μπουτόν. Μια γαλατο-ρωμαϊκή βίλα λεηλατήθηκε από γερμανικά φύλα που κατέκλυσαν την περιοχή κατά τον 5ο αιώνα.

Μεσαίωνας

Επεξεργασία
 
Το Σαιντ-Ζαν-ντ'Ανζελί στη ρωμαϊκή οδό Τουρονένσις. Η πόλη ήταν σημείο στάσης από τον 11ο αιώνα.

Στην ίδια τοποθεσία χτίστηκαν μια κατοικία των δουκών της Ακουιτανίας, καθώς και ένα παρεκκλήσι.Το 817 ιδρύθηκε από τον Πεπίνο Α΄ της Ακουιτανίας ένα μοναστήρι για να στεγάσει το λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Το 860, οι Βίκινγκς έκαναν εισβολή στο Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί, κατέστρεψαν το μοναστήρι και σφαγίασαν τους μοναχούς.Το 1010 στη θέση του μοναστηριού ιδρύθηκε αββαείο από τους Βενεδικτίνους του Κλυνί, εξασφαλίζοντας έτσι την ανάπτυξη της πόλης. Η ίδρυση αυτού του αββαείου αποτέλεσε την ευκαιρία για μια συνάντηση μεταξύ των Σάντσο Γκαρθές Γ΄ της Παμπλόνα, του Ροβέρτου Β΄ της Γαλλίας και του Γουλιέλμου Ε΄ της Ακουιτανίας. Ο Σάντσο Γκαρθές Γ΄ της Παμπλόνα ήταν ο πρώτος χριστιανός ηγέτης της Ισπανίας που ταξίδεψε βόρεια των Πυρηναίων.[11]

Κατά τον Μεσαίωνα, το Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί έγινε στάση στο δρόμο των προσκυνητών καθ' οδόν προς το Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα, μεταξύ του Ωναί και της Σαιντ.

Μεταξύ του 12ου και του 15ου αιώνα, η πόλη άλλαξε αρκετές φορές κυρίαρχο μεταξύ Άγγλων και Γάλλων. Δημοτικές ελευθερίες δόθηκαν στην πόλη από την Αλιενόρ της Ακουιτανίας και τον γιο της Ιωάννη τον Ακτήμονα το 1199 και στη συνέχεια από τον Φίλιππο Αύγουστο το 1204. Η πόλη πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Ιωάννη του Αγαθού το 1351.

 
Ο πύργος με το ρολόι

Κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς πολέμου, το 1360 με τη Συνθήκη του Μπρετινί, η πόλη, όπως όλη η περιοχή βόρεια Σαιντόνζ, επέστρεψε στην κυριαρχία των Άγγλων. Από τις 8 έως τις 11 Οκτωβρίου 1361, ο Τζον Σάντος, Άγγλος στρατιωτικός απεσταλμένος του βασιλιά Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας και διοικητής της Ακουιτανίας, υπεύθυνος για την εφαρμογή της συνθήκης του Μπρετινί, κατέλαβε την πόλη και το κάστρο της. Ο δήμαρχος του παρέδωσε τα κλειδιά της πόλης τα οποία ο Σάντος του επέστρεψε στο όνομα του βασιλιά της Αγγλίας. Το ίδιο έκανε και με τα κλειδιά του κάστρου που τα παρέδωσε στον άρχοντα του κάστρου. Τότε, οι κύριες προσωπικότητες της πόλης έδωσαν όρκο πίστης στον βασιλιά της Αγγλίας. Δήμαρχος της πόλης ορίστηκε ο Τζεφρέν Μισέλ.[12]

Παρόλα αυτά οι κάτοικοι αντιστάθηκαν στην αγγλική κυριαρχία και το 1372, ο Πατρίς ντε Κυμόν, δήμαρχος της πόλης, σκοτώθηκε οδηγώντας οριστικά τους Άγγλους έξω από την πόλη.

Από τον 13ο αιώνα, το αββαείο και οι αμπελουργικές εκτάσεις του πλούτισαν χάρη στο εμπόριο και την εξαγωγή του κρασιού Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί, το οποίο είχε γίνει διάσημο με εξαγωγές στη Βόρεια Ευρώπη (Αγγλία, Βέλγιο, Κάτω Χώρες) χάρη στη θαλάσσια μεταφορά του στο λιμάνι του Νταμ στο Βέλγιο όπου εξακολουθεί να υπάρχει ο Οίκος του Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί. Μια άλλη πηγή πλουτισμού ήταν το εμπόριο αλατιού, το αβαείο είχε αλυκές στην ακτή.

Τον Φεβρουάριο του 1462, ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΑ΄ της Γαλλίας (1423-1483) σε επίσκεψη στο Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί χορήγησε προνόμια στην πόλη, λόγω της πίστης της στους βασιλείς της Γαλλίας κατά την εποχή του Εκατονταετούς πολέμου[13] και τα ανανέωσε και επιβεβαίωσε, μετά το θάνατο του αδελφού του δούκα της Γκιγιέν.[14]

Θρησκευτικοί πόλεμοι

Επεξεργασία
 
Το Σιντριβάνι, 16ος αιώνας

Κατά τη διάρκεια των Θρησκευτικών πολέμων το Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί έγινε προτεσταντικό οχυρό. Το 1568, το γοτθικό αββαείο καταστράφηκε από τους Ουγενότους. Τότε η πόλη πολιορκήθηκε το 1569 από τον Κάρολο Θ΄ και η οχυρωμένη πόλη, προστατευμένη από τις τείχη της, έπεσε στα χέρια των Καθολικών μετά την ειρηνευτική συνθήκη του 1570.

Στις 5 Μαρτίου 1588 ο πρίγκηπας Κοντέ, αρχηγός των Προτεσταντών, πέθανε ξαφνικά στο Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί. Η σύζυγός του, Καρλόττα Αικατερίνη ντε Λα Τρεμουάιγ, θεωρήθηκε ύποπτη ότι έχει δηλητηριάσει τον άντρα της. Η Σαρλότ επισκεπτόταν το νεογέννητο γιο της, τον μελλοντικό πρίγκιπα Ερρίκο Β΄ των Βουρβόνων του Κοντέ, καθημερινά με το άλογο από ένα μονοπάτι από το Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί στο Βιλνέβ-ντε-Μαζεραί, το οποίο ονομάστηκε το μονοπάτι της πριγκίπισσας.

16ος-18ος αιώνας

Επεξεργασία
 
Το Δημαρχείο, 1882

Μετά τη δολοφονία του βασιλιά Ερρίκου Δ' το 1610 και όπως αρκετές επαρχίες στη νότια Γαλλία, οι επαρχίες Ωνί και Σαιντόνζ γνώρισαν μια σειρά από σύντομες αψιμαχίες μεταξύ 1615 και 1620. Η προσέγγιση με την Ισπανία, υπερδύναμη καθολική - που υλοποιήθηκε με το γάμο του βασιλιά Λουδοβίκου ΙΓ' με την ινφάντα Άννα της Αυστρίας (1615) - εξελίχθηκε άσχημα για τους Ουγενότους, και οι πόλεις των περιοχών Ωνί και Σαιντόνζ εξεγέρθηκαν. Η πολιορκία της πόλης από τις βασιλικές δυνάμεις άρχισε στις 21 Μαΐου 1621 και διήρκεσε μέχρι τις 24 Ιουνίου. Τελείωσε με τη συνθηκολόγηση των επαναστατημένων Προτεσταντών, την κατάργηση των δημοτικών προνομίων και την καταστροφή των προμαχώνων.[15] Η καταστολή ήταν τόσο τρομερή που η πόλη μετονομάστηκε και έφερε για καιρό το όνομα του Μπουρ-Λουί.[16]

Η πόλη έχασε έτσι το μεγαλύτερο μέρος του πλούσιου βιομηχανικού πληθυσμού της και καταστράφηκε. Η ειρήνη επέστρεψε 20 χρόνια αργότερα με τον Λουδοβίκο ΙΔ', ο οποίος συγχώρησε την πόλη και της έδωσε το αρχικό της όνομα.

Η ευημερία δεν επέστρεψε παρά τον 18ο αιώνα με το εμπόριο του κονιάκ, η παραγωγή του οποίου εξάγονταν από τον ποταμό Μπουτόν, που χρησίμευσε ως πλωτή οδός προς το Τονναί-Σαράντ, που θεωρούνταν τότε ως το ποτάμιο λιμάνι της πόλης Κονιάκ.

Γαλλική Επανάσταση

Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, και σύμφωνα με το διάταγμα της Συμβατικής Εθνοσυνέλευσης της 25ης Βαντεμιαίρ του έτους ΙΙ (σύμφωνα με το Γαλλικό Δημοκρατικό Ημερολόγιο) το οποίο καλούσε τις κοινότητες που είχαν ονόματα που μπορούσαν να ανακαλέσουν τις αναμνήσεις της βασιλείας, της φεουδαρχίας ή των δεισιδαιμονιών, να τα αντικαταστήσουν με άλλες ονομασίες, η πόλη ονομάστηκε Ανζελί-Μπουτόν.

Βασιλικό αββαείο

Επεξεργασία
 
Το βασιλικό αββαείο, ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα
 
Στο ιστορικό κέντρο

Ιδρύθηκε το 817 για να στεγάσει ένα λείψανο του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή και ξαναχτίστηκε τον 14ο, 17ο και 18ο αιώνα λόγω επανειλημμένων καταστροφών, και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε. Το αβαείο είναι σήμερα διατηρητέο ​​κτίριο και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Παραμένει το πιο αξιόλογο κομμάτι της αρχιτεκτονικής του Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί, μιας πόλης που έχει διατηρήσει όλη τη μεσαιωνική της γοητεία. Βρίσκεται στη διαδρομή των προσκυνητών που οδηγούσε στο Σαντιάγκο ντε Κομποστέλα [17] και στο παρελθόν το οικοδόμημα αποτελούσε σημαντικό σταθμό στάσης.

Από το 1989, το βασιλικό αββαείο στεγάζει το Κέντρο Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, το οποίο έχει δώσει νέα πνοή στο αββαείο, καθιστώντας το ιστορικό και πολιτιστικό χώρο και χώρο ανταλλαγής ιδεών. Από το 1989 έως το 1997, η αποκατάσταση των μοναστηριακών κτηρίων πραγματοποιήθηκε σύμφωνα με τις ανάγκες του Κέντρου Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, με έμφαση στα καταλύματα, την τροφοδοσία, καθώς και στα δωμάτια για συνέδρια και εργαστήρια.

Κέντρο Ευρωπαϊκού Πολιτισμού

Επεξεργασία

Το Κέντρο Ευρωπαϊκού Πολιτισμού στο Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί, το οποίο δημιουργήθηκε το 1989 ως κοινή πρωτοβουλία του Υπουργού Πολιτισμού, της πόλης Σαιν-Ζαν-ντ'Ανζελί, του περιφερειακού συμβουλίου του Πουατού-Σαράντ και του συμβουλίου της Σαράντ-Μαριτίμ, φιλοξενεί πολυεθνικές συναντήσεις και συνέδρια επικεντρωμένα στον ευρωπαϊκό πολιτισμό και την ιθαγένεια, αφιερωμένα σε νέους ηλικίας 16 έως 19 ετών, που προέρχονται από όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Πολιτιστικές εκδηλώσεις

Επεξεργασία

Κάθε χρόνο, τον Δεκέμβριο, στο βασιλικό αββαείο πραγματοποιείται έκθεση Βιβλίου, η οποία προσελκύει περίπου 4.000 επισκέπτες. Το βραβείο Αλιενόρ ντ'Ακιταίν απονέμεται από το 1989.

Ο σύνδεσμος καλλιτεχνικής δράσης της πόλης διοργανώνει πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις για το ευρύ κοινό όλο το χρόνο και μπορεί να υπολογίζει σε 400 συνδρομητές ετησίως. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται στην αίθουσα Eden. Στο αββαείο διοργανώνονται θεατρικές παραστάσεις και η εκδήλωση Floralia, μια ανθοκομική έκθεση γύρω από τις τέχνες του κήπου, που πραγματοποιείται κάθε 1η Μαΐου μέσα στα τείχη του βασιλικού αββαείου και προσελκύει 10.000 έως 15.000 επισκέπτες.

Αξιοθέατα

Επεξεργασία
 
Το μουσείο των Κορδελιέρων
 
Οι πύργοι του αββαείου
  • Οι πύργοι του αββαείου: ημιτελής κατασκευή της μονής που ξεκίνησε το 1741 από τους μοναχούς. Οι εργασίες διακόπηκαν κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης. Από την κορυφή των πύργων, το καλοκαίρι προσφέρεται μια υπέροχη πανοραμική θέα της πόλης και της περιοχής.
  • Ο πύργος του ρολογιού: χτισμένος στην περιοχή μιας παλιάς πύλης των προμαχώνων του 12ου αιώνα, ξαναχτίστηκε γύρω στο 1406, σηματοδότησε τη δημοτική ζωή. Ο πύργος συμβόλιζε τις κοινοτικές ελευθερίες που δόθηκαν στην πόλη το 1199. Στο εσωτερικό, σημειώσεις στον τοίχο που άφησαν στρατιωτικοί κρατούμενοι τον 18ο και τον 19ο αιώνα και οι πόρτες των κελιών μαρτυρούν τη λειτουργία φυλακής.
  • Το μουσείο των Κορδελιέρων: εκθέτει αναμνηστικά από αποστολές της Σιτροέν: 1η διέλευση της Σαχάρας με αυτοκίνητο (1922), κλ. Το κτήριο περιλαμβάνει επίσης συλλογές διακοσμητικών τεχνών, θρησκευτικών γλυπτών, ευρωπαϊκών όπλων και πυροβόλων όπλων, επίπλων και φιλοξενεί προσωρινές εκθέσεις.
  • Το ναυτικό κέντρο Atlantys: πισίνες αναψυχής, αθλητικές πισίνες, γυμναστήριο, τσουλήθρα 54 μέτρων, σάουνα, ατμόλουτρο, υδρομασάζ, παιδική πισίνα, πίδακες και μασάζ, εξέδρα καταδύσεων, ξαπλώστρες και βεράντα.
  • Ψυχαγωγική περιοχή στις όχθες του ποταμού Μπουτόν με χώρους περιπάτου, μονοπάτια πεζοπορίας, τραπέζια για πικ-νικ, παιδικές χαρές (γήπεδα για ποδόσφαιρο, μπάσκετ, βόλεϊ, ψάρεμα, παιδική χαρά για παιδιά, κουπί με καΐκια, καγιάκ, μίνι γκολφ), διαδρομή γυμναστικής.
  • Σπίτια με ξυλοδεσιές. Υπάρχουν πολλά, από τον 15ο και ιδιαίτερα από τον 16ο αιώνα.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ «Base officielle des codes postaux» La Poste. 1  Οκτωβρίου 2018.
  2. ↑ (Γαλλικά) Code INSEE.
  3. ↑ «Populations légales 2021» Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής και Οικονομικών Μελετών. 28  Δεκεμβρίου 2023.
  4. ↑ 4,0 4,1 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. Ανακτήθηκε στις 26  Οκτωβρίου 2015.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 répertoire géographique des communes. Institut national de l'information géographique et forestière. 2015. wxs-telechargement.ign.fr/83edtfdyqte031y0ra49d2e3/telechargement/inspire/RGC-2015-01$RGC2015/file/RGC2015.7z.
  6. ↑ Annuaire de service-public.fr. Ανακτήθηκε στις 23  Σεπτεμβρίου 2023.
  7. ↑ 7,0 7,1 . «insee.fr/fr/statistiques». 
  8. ↑ . «habitants.fr/saint-jean-d-angely/services-publics». 
  9. ↑ . «fr.distance.to/La-Rochelle,Charente-Maritime,Nouvelle-Aquitaine,FRA/Saint-Jean-d'Angely». 
  10. ↑ «fr.distance.to/Bordeaux». 
  11. ↑ Hélène Sirantoine, Imperator Hispaniæ,Les idéologies impériales dans le royaume de Leon (IXe-XIIe siècles) , Madrid, Publications de la Casa de Velazquez, 2012, p. 140.
  12. ↑ Procès-verbal de délivrance à Jean Chandos, commissaire du roi d’Angleterre, des places françaises abandonnées par le traité de Brétigny, d’après le manuscrit du Musée britannique, A. Bardonnet, Niort, 1867
  13. ↑ . «books.google.fr». 
  14. ↑ . «books.google.fr/Ordonnances des roys de France». 
  15. ↑ Gaston Tesseron, La Charente sous Louis XIII, p. 60.
  16. ↑ Francine Ducluzeau (ouvrage collectif sous la coordination de), Histoire des Protestants charentais (Aunis, Saintonge, Angoumois), Le Croît vif, 2001, p. 99
  17. ↑ Η διαδρομή έχει καταγραφεί από την UNESCO ως μέρος της »Παγκόσμιας Κληρονομιάς της Ανθρωπότητας»

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wiki.x.io/w/index.php?title=Σαιν-Ζαν-ντ%27Ανζελί&oldid=9287746"