Γουλιέλμος Ε΄ της Ακουιτανίας
Ο Γουλιέλμος Ε΄ της Ακουιτανίας ή Γουλιέλμος ο Μέγας (969 – 31 Ιανουαρίου 1030) Δούκας της Ακουιτανίας και Κόμης του Πουατιέ (990 - 1030) ήταν γιος και διάδοχος του Γουλιέλμου Δ΄ της Ακουιτανίας και της Έμμας του Μπλουά κόρης του Θεοβάλδου Α΄ του Μπλουά. Ο Γουλιέλμος ήταν φίλος του επισκόπου Φουλβέρτου της Σαρτρ, που ίδρυσε την καθεδρική σχολή του Πουατιέ.[7]
| Γουλιέλμος Ε΄ της Ακουιτανίας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guillaume V de Poitiers (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 969 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 31 Ιανουαρίου 1030[2] Maillezais Cathedral |
| Τόπος ταφής | Maillezais Cathedral |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[3] Μεσαιωνικά Λατινικά[4] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης δημιουργός γραπτών έργων[5] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Almodis of Limoges Πρίσκα της Γασκώνης Αγνή της Βουργουνδίας |
| Τέκνα | Αγνή του Πουατιέ Γουλιέλμος ΣΤ΄ της Ακουιτανίας Όντο της Γασκώνης Γουλιέλμος Ζ΄ της Ακουιτανίας Γουλιέλμος Η΄ της Ακουιτανίας Béatrice, Countess of Melgueil[6] |
| Γονείς | Γουλιέλμος Δ΄ της Ακουιτανίας και Έμμα του Μπλουά |
| Οικογένεια | Οίκος του Πουατιέ |
Φίλος των γραμμάτων και των τεχνών, έκανε την αυλή του στην Ακουιτανία το μεγαλύτερο επιστημονικό κέντρο στην Νότια Γαλλία. Παρά την καλλιέργειά του απέτυχε στις μάχες, ζήτησε την βοήθεια του Ροβέρτου Β΄ της Γαλλίας για να υποτάξει τον Μπόζο ντε Λα Μαρς χωρίς επιτυχία. Δεχόταν συνεχώς επιθέσεις από τους Βίκιγκ στα παράλια της Ακουιτανίας και ηττήθηκε οριστικά (1006), έχασε επιπλέον την Λουντούν και το Μιραμπαλέ από τον Φούλκωνα τον Μελανό.[7]
Η αυλή του κέντρο τεχνών και επιστημών
ΕπεξεργασίαΟ Γουλιέλμος ήταν προστάτης των γραμμάτων και των τεχνών, έφερε ειρήνη στο δουκάτο με τους ευγενείς και την εκκλησία. Ανοικοδόμησε τον καθεδρικό ναό στο Πουατιέ που είχε καταστραφεί από φωτιά και ίδρυσε πολλά αβαεία, ταξίδευσε στην Ρώμη και την Ισπανία για προσκύνημα. Στην αυλή του δέχτηκε τους πρέσβεις όλων των Ευρωπαϊκών κρατών όπως του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄, του Αλφόνσου Ε΄ του Λεόν, του Κνούτου και του κυρίαρχου του Ροβέρτου της Γαλλίας.
Μια πρεσβεία υπό τον Ούλριχ Μανφρέδο Β΄ του Τορίνο έφτασε στη Γαλλία αναζητώντας βασιλιά αφού ο αυτοκράτορας Ερρίκος Β΄ είχε πεθάνει (1024 - 1025). Η πρεσβεία ζήτησε βασιλιά τον Ούγο Μάγνο γιο και συμβασιλέα του βασιλιά Ροβέρτου αλλά ο Γάλλος βασιλιάς αρνήθηκε. Η Ιταλική αντιπροσωπεία στην συνέχεια έφτασε στον Γουλιέλμο προτείνοντας να δώσει το στέμμα στον ίδιο ή σε έναν από τους γιους του. Ο Γουλιέλμος συμφώνησε αλλά αργότερα ύστερα από ταξίδι που πραγματοποίησε στην Ιταλία όπου είδε την άσχημη πολιτική κατάσταση αρνήθηκε.[7]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜε την πρώτη σύζυγό του, Αδαλεμόνδη του Λιμόζ απέκτησε:[7]
- Γουλιέλμος ΣΤ΄ 1004-1038, δούκας της Ακουιτανίας.
Με την δεύτερη σύζυγό του Σάντσα της Γασκώνης, κόρη του Γουλιέλμου Σάντσεθ δούκα της Γασκώνης, (απεβ. το 1018) απέκτησε:
- Όντο 1010-1039, δούκας της Γασκώνης.
- Αδελαΐδα.
- Θεοβάλδος.
Με την τρίτη σύζυγό του Αγνή των Ιβρέα, κόρη του Όθωνα-Γουλιέλμου κόμη της Βουργουνδίας, απέκτησε:[7]
- Γουλιέλμος Ζ΄ 1023-1058, δούκας της Ακουιτανίας.
- Γουλιέλμος Η΄1024-1086, δούκας της Ακουιτανίας.
- Αγνή, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ βασιλιά της Γερμανίας το 1043.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00020504.
- ↑ (Αγγλικά) Foundation for Medieval Genealogy. fmg
.ac /Projects /MedLands /AQUITAINE .htm #GuillaumeVAquitainedied1030A. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2017. - ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 083998640. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ Corpus Corporum. Guillelmus_V_Aquitaniae. Ανακτήθηκε στις 7 Ιανουαρίου 2021.
- ↑ monumenta.ch. 198.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 Bernard S. Bachrach, Fulk Nerra, the Neo-Roman Consul, 987-1040, (University of California Press, 1993), 268
Πηγές
Επεξεργασία- Nouvelle Biographie Générale. Paris, 1859.
- Owen, D. D. R. Eleanor of Aquitaine: Queen and Legend.
- Weir, Alison. Eleanor of Aquitaine. 2001.
