Πόλεμος

Ο πόλεμος είναι η έσχατη και πιο ολοκληρωτική μορφή ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ αντιμαχομένων. Ο πόλεμος διεξάγεται με τη χρήση βίας, ανάμεσα σε έναν ή και περισσότερους αντιπάλους. Οι περισσότεροι πόλεμοι είναι ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ κρατών, κρατικών οντοτήτων ή εθνοτικών ομάδων ωστόσο πόλεμοι διεξάγονται και μεταξύ άλλων αντιπάλων.

Ενώ μερικοί μελετητές θεωρούν τον πόλεμο ως μια καθολική και προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης,^[1] άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοινωνικοπολιτιστικών ή οικολογικών συνθηκών.^[2]

Τύποι πολέμου

Ασύμμετρος πόλεμος είναι μια σύγκρουση μεταξύ αντιπάλων με δραστικά διαφορετικά επίπεδα στρατιωτικής ικανότητας ή μεγέθους.
Βιολογικός πόλεμος, ή μικροβιακός πόλεμος, είναι η χρήση βιολογικών τοξικών ή μολυσματικών όπλων όπως βακτήρια, ιοί και μύκητες.
Η Εξέγερση είναι ένας τύπος πολέμου ενάντια στην εξουσία, όταν αυτοί που συμμετέχουν στην εξέγερση δεν αναγνωρίζονται ως πολεμιστές (νόμιμοι μαχητές). Μια εξέγερση μπορεί να καταπολεμηθεί μέσω πολέμου κατά της εξέγερσης και μπορεί επίσης να αντιταχθεί με μέτρα για την προστασία του πληθυσμού και από πολιτικές και οικονομικές ενέργειες διαφόρων ειδών που αποσκοπούν στην υπονόμευση των ισχυρισμών των ανταρτών κατά του κατεστημένου καθεστώτος.
Θρησκευτικός πόλεμος ή ιερός πόλεμος είναι ένας πόλεμος που προκαλείται ή δικαιολογείται κυρίως από τις διαφορές στη θρησκεία. Σε πολλές περιπτώσεις τα θρησκευτικά επιχειρήματα είναι εμφανώς παρόντα αλλά χαρακτηρίζονται ποικιλοτρόπως από φονταμενταλισμό ή θρησκευτικό εξτρεμισμό.
Κυβερνοπόλεμος περιλαμβάνει τις ενέργειες ενός έθνους-κράτους ή διεθνούς οργανισμού για οργανωμένη ή όχι επίθεση και απόπειρα καταστροφών των πληροφοριακών συστημάτων άλλου έθνους.
Μη συμβατικός πόλεμος, το αντίθετο του συμβατικού πολέμου, είναι μια προσπάθεια επίτευξης στρατιωτικής νίκης μέσω συγκατάθεσης, συνθηκολόγησης ή μυστικής υποστήριξης για μια πλευρά μιας υπάρχουσας σύγκρουσης.
Ολοκληρωτικός πόλεμος είναι ο πόλεμος με οποιονδήποτε δυνατό τρόπο, παραβλέποντας τους κανόνες του πολέμου, χωρίς όρια στους νόμιμους στρατιωτικούς στόχους, χρησιμοποιώντας όπλα και τακτικές με αποτέλεσμα να κυριαρχούν οι σημαντικές υλικές καταστροφές, ή απαιτήσεις για πολεμικές προσπάθειες που απαιτούν σημαντικές θυσίες από τον φιλικό άμαχο πληθυσμό.
Πληροφοριακός πόλεμος είναι η εφαρμογή καταστροφικής δύναμης σε μεγάλη κλίμακα ενάντια σε περιουσιακά στοιχεία και συστήματα πληροφοριών, έναντι των υπολογιστών και δικτύων που υποστηρίζουν τις τέσσερις κρίσιμες υποδομές (δίκτυα ισχύος, επικοινωνίες, οικονομία και μεταφορές).^[3]
Πυρηνικός πόλεμος είναι ένας τύπος πολέμου στον οποίο τα πυρηνικά όπλα είναι η κύρια, ή μια σημαντική, μέθοδος επίτευξης συνθηκολόγησης.
Συμβατικός πόλεμος είναι μια πολεμική σύγκρουση μεταξύ κρατών στα οποία πυρηνικά, βιολογικά ή χημικά όπλα δεν χρησιμοποιούνται ή προσβλέπουν σε μια περιορισμένη ανάπτυξη.
Χημικός πόλεμος περιλαμβάνει τη χρήση χημικών όπλων στη μάχη. Τα δηλητηριώδες αέρια ως χημικά όπλα χρησιμοποιήθηκαν κυρίως κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου και είχε ως αποτέλεσμα πάνω από ένα εκατομμύριο εκτιμώμενα θύματα, συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 100.000 αμάχων.^[4]
Ψυχρός πόλεμος είναι μια έντονη διεθνής αντιπαράθεση χωρίς άμεση στρατιωτική σύγκρουση, αλλά με διαρκή απειλή αυτού, συμπεριλαμβανομένων υψηλών επιπέδων στρατιωτικών προετοιμασιών, δαπανών και ανάπτυξης και μπορεί να περιλαμβάνει ενεργές συγκρούσεις με έμμεσα μέσα, όπως τον οικονομικό πόλεμο, τον πολιτικό πόλεμο, τις μυστικές επιχειρήσεις, την κατασκοπεία και τον κυβερνοπόλεμο.

Στόχοι

Οντότητες που επιλέγουν σκόπιμα να πάνε στον πόλεμο και οντότητες που εξετάζουν εάν θα τερματίσουν έναν πόλεμο ή μπορούν να διατυπώσουν πολεμικούς στόχους ως εργαλείο αξιολόγησης / προπαγάνδας. Οι πολεμικοί στόχοι μπορεί να αποτελέσουν δικαιολογία για μια εθνική-στρατιωτική επίλυση.^[5]

Ορισμός

Ο Φριντ ορίζει τους στόχους του πολέμου ως «τα επιθυμητά εδαφικά, οικονομικά, στρατιωτικά ή άλλα οφέλη που αναμένονται μετά την επιτυχή ολοκλήρωση ενός πολέμου».^[6]

Ταξινόμηση

Απτοί / άυλοι στόχοι:
- Οι απτοί πολεμικοί στόχοι μπορεί να περιλαμβάνουν (για παράδειγμα) την απόκτηση εδάφους ή την αναγνώριση των οικονομικών παραχωρήσεων (όπως στους αγγλο-ολλανδικούς πολέμους).
- Οι άυλοι πολεμικοί στόχοι - όπως η συσσώρευση αξιοπιστίας ή φήμης ^[7] – μπορεί να έχουν πιο απτή έκφραση («η κατάκτηση αποκαθιστά το κύρος, η προσάρτηση αυξάνει τη δύναμη»).^[6]
Άμεσοι / έμμεσοι στόχοι:
- Οι άμεσοι πολεμικοί στόχοι ενδέχεται να περιλαμβάνουν δημοσιευμένες αποφάσεις πολιτικής.
- Οι έμμεσοι πολεμικοί στόχοι ^[8] μπορούν να έχουν τη μορφή πρακτικών συζητήσεων, μνημονίων και οδηγιών.^[6]
Θετικοί / αρνητικοί στόχοι:
- Οι «θετικοί πολεμικοί στόχοι» καλύπτουν απτά αποτελέσματα.
- Οι «αρνητικοί πολεμικοί στόχοι στοχεύουν» να αποτρέψουν ανεπιθύμητα αποτελέσματα.

Οι στόχοι του πολέμου μπορούν να αλλάξουν κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης και μπορεί τελικά να μετατραπούν σε «συνθήκες ειρήνης»^[9] - τις ελάχιστες συνθήκες υπό τις οποίες ένα κράτος μπορεί να σταματήσει να διεξάγει έναν συγκεκριμένο πόλεμο.

Ιστορικοί πόλεμοι

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα των πιο γνωστών πολέμων μέσα στην ελληνική και παγκόσμια ιστορία. Φυσικά αποτελούν μόνο ένα μικρό μέρος όλων των πολέμων που έχουν διεξαχθεί.

Περσικοί πόλεμοι: Είναι οι πόλεμοι που προέκυψαν από τις εκστρατείες των Βασιλέων της Περσίας στην Αρχαία Ελλάδα. Τελικά, οι αρχαίοι Έλληνες κατάφεραν να αποκρούσουν τις εκστρατείες.
Πελοποννησιακός πόλεμος: Προκλήθηκε από τον ανταγωνισμό της Πελοποννησιακής και της Αθηναϊκής συμμαχίας με ηγέτιδες δυνάμεις τις πόλεις-κράτη Σπάρτη και Αθήνα αντίστοιχα. Κατέληξε στην ολοκληρωτική ήττα της Αθήνας και της συμμαχίας της. Στην πραγματικότητα ο πελοποννησιακός πόλεμος δεν είναι ο μοναδικός, ο πρώτος ή ο τελευταίος πόλεμος στην Αρχαία Ελλάδα, οι πόλεις-κράτη ήταν ανεξάρτητες ουσιαστικά δυνάμεις και αγωνίζονταν η κάθε μία για τη δική της κυριαρχία. Η πολιτική ενοποίηση της Ελλάδας πραγματοποιήθηκε επί Φιλίππου Β΄.
Οι εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου: Μετά την ενοποίηση της Ελλάδας, ο γιος του Φίλιππου Β΄, Μέγας Αλέξανδρος πολέμησε εναντίον της Περσίας, και άλλων γειτονικών περιοχών, όπως η Αίγυπτος, η Ινδία και η Βακτριανή. Τελικά πέτυχε την πλήρη κατάκτηση της Περσίας και της Αιγύπτου και τη δημιουργία μιας προσωρινής αυτοκρατορίας σε αυτές τις περιοχές μαζί με την Ελλάδα.
Ρωμαϊκές κατακτήσεις: Με τον όρο αυτό εννοούνται μια σειρά από πολέμους που διεξήγαγε η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία εναντίον των δυνάμεων της Μεσογείου και άλλων γειτονικών. Το αποτέλεσμα ήταν η δημιουργία μιας τεράστιας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Εξάπλωση της Αραβίας: Παρομοίως με τους Ασσύριους, τους Πέρσες, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους οι Άραβες εξαπλώθηκαν κατά τον πρώιμο Μεσαίωνα, αφού ενοποιήθηκε πολιτικά η Αραβία σταματώντας τους εμφύλιους πολέμους, εξεστράτευσε και κατέκτησε τις γειτονικές και όχι μόνο περιοχές. Οι Άραβες κατέκτησαν τη νότια Μεσόγειο, την Ιβηρική Χερσόνησο, την Περσία (σημερινό Ιράν) και κάποιες γειτονικές περιοχές. Η κατάκτηση αυτή συνοδευόταν με την παράλληλη εξάπλωση του Ισλάμ το οποίο ήταν στενά συνδεδεμένο με τα Αραβικά κράτη.
Σταυροφορίες: Εκστρατείες ευρωπαϊκών δυνάμεων, υπό το Χριστιανισμό, εναντίον δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, υπό το Ισλάμ. Απέτυχαν ουσιαστικά το σκοπό τους, δηλαδή την κατάκτηση των Αγίων τόπων.
Εισβολή της Χρυσής ορδής: εκστρατεία των μογγολικών και τουρκικών φύλων. Ξεκινώντας από τη Μογγολία, η οποία ενοποιήθηκε πολιτικά υπό τον Τζένγκις Χαν σταματώντας τους εμφύλιους πολέμους, κατέκτησαν γειτονικές περιοχές της ερήμου Γκόμπι, τη Βόρεια Κίνα, και κατέκτησαν στα δυτικά την Περσία, μέρη της Μικράς Ασίας, μέρη της σημερινής Σιβηρίας και της Ευρωπαϊκής Ρωσίας. Ορισμένες ομάδες έφτασαν μέχρι την κεντρική Ευρώπη.
Αποικιοκρατία: Ο αποικισμός των μεγάλων δυνάμεων στο Νέο Κόσμο δεν ήταν αναίμακτος. Ανταγωνισμοί μεταξύ των αποικιοκρατικών Ευρωπαϊκών δυνάμεων και ο παραγκωνισμός των ντόπιων πληθυσμών οδήγησε σε πλήθος από πολέμους. Ο πιο χαρακτηριστικός από αυτούς ήταν ο μικρός παγκόσμιος στον οποίο ενεπλάκησαν σχεδόν όλες οι αποικιοκρατικές δυνάμεις.
Ναπολεόντειοι πόλεμοι: Απόπειρα του Ναπολέοντα Βοναπάρτη να κατακτήσει (πολιτικά ή στρατιωτικά) την Ευρώπη. Ξεκίνησε από τη Γαλλική Επανάσταση στη Γαλλία και έπειτα έγινε ουσιαστικά δικτάτορας. Τελικά απέτυχε το σκοπό του και οι χώρες της Ευρώπης επανήλθαν στα σύνορά τους.
Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ των ευρωπαϊκών δυνάμεων συνασπισμένες στις δυνάμεις της Αντάντ και τις κεντρικές δυνάμεις. Ήταν η πιο σφοδρή πολεμική σύρραξη μέχρι τότε και τελικά δεν πέτυχε το σκοπό του, δηλαδή κάποια κατάκτηση. Ομολογουμένως τα αποτελέσματα του πολέμου ήταν περισσότερο αρνητικά.
Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος: Δεύτερη εμπόλεμη σύρραξη μεταξύ των αποκαλούμενων "Συμμάχων" (πολλά ευρωπαϊκά κράτη, ΗΠΑ, Καναδάς, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία) και των υπόλοιπων ευρωπαϊκών κρατών (με εξαίρεση της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ελβετίας, που παρέμειναν ουδέτερες) και της Ιαπωνίας, συνασπισμός που έγινε γνωστός ως "Άξονας". Ήταν η πιο σφοδρή πολεμική σύρραξη της ιστορίας. Ομολογουμένως τα αρνητικά αποτελέσματα του πολέμου ήταν πάρα πολλά. Το τελικό γεωπολιτικό αποτέλεσμα ήταν η ανάδειξη δύο υπερδυνάμεων, των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και της Σοβιετικής Ένωσης.
Ψυχρός πόλεμος: Ονομάζεται το σύνολο των εχθροπραξιών, ανταγωνισμών και εντάσεων σε διάφορα μέρη του κόσμου που ήταν αποτέλεσμα της έντασης μεταξύ της Σοβιετικής Ένωσης και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Στα πλαίσιά του εντάσσονται ο Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949, ο Πόλεμος του Βιετνάμ κατά τα έτη 1965 - 1973 και η διάσπαση της Κορέας σε Νότια και Βόρεια. Σταμάτησε το 1991 με τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Κατάλογος πολέμων ανά αριθμό θανάτων

Τα παρακάτω στοιχεία περιλαμβάνουν θανάτους αμάχων από ασθένειες, λιμούς, γενοκτονίες κλπ καθώς και θανάτους στρατιωτών σε μάχες.

60.000.000–72.000.000 - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1939–1945)
36.000.000 - Εξέγερση του Αν Λουσάν (Κίνα, 755–763)
30.000.000–60.000.000 - Κατακτήσεις των Μογγόλων (13ος αιώνας)
25.000.000 - Κατάκτηση από τη Δυναστεία Τσινγκ της Δυναστείας Μινγκ (1616–1662)
20.000.000 - Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος (1914–1918)
20.000.000 - Εξέγερση των Ταϊπίνγκ [1] (Κίνα, 1851–1864)
20.000.000 - Δεύτερος Κινο-Ιαπωνικός Πόλεμος (1937–1945)
10.000.000 - Περίοδος Τσαν-κουό (Κίνα, 475 π.Χ.–221 π.Χ.)
7.000.000–20.000.000 Κατακτήσεις του Ταμερλάνου (1360–1405)
5.000.000–9.000.000 - Ρωσικός Εμφύλιος Πόλεμος (1917–1921)
5.000.000 - Κατακτήσεις του Μενελίκ Β' της Αιθιοπίας (1882–1898)
3.800.000–5.400.000 - Δεύτερος Πόλεμος του Κονγκό (1998–2007)
3.500.000–6.000.000 - Ναπολεόντειοι πόλεμοι (1804–1815)
3.000.000–11.500.000 - Τριακονταετής Πόλεμος (1618–1648)
3.000.000–7.000.000 - Εξέγερση με τις Κίτρινες Μαντίλες (Κίνα, 184–205)
2.500.000–3.500.000 - Πόλεμος της Κορέας (1950–1953)
2.300.000–3.800.000 - Πόλεμος του Βιετνάμ (1945–1975)
2.000.000–4.000.000 - Γαλλικοί θρησκευτικοί πόλεμοι (Πόλεμοι Ουγενότων) (1562–1598)
2.000.000 - Κατακτήσεις του Σάκα (1816–1828)
2.000.000 - Εισβολή του Μαχμούντ-ε Γκαζναβί στην Ινδία (1000–1027)
300.000–3.000.000 - Πόλεμος Ανεξαρτησίας του Μπανγκλαντές (1971)
1.500.000–2.000.000 - Πόλεμος στο Αφγανιστάν (1979– )
- 1.000.000–1.500.000 - περίοδος Σοβιετικής επέμβασης (1979–1989)
1.300.000–6.100.000 - Κινέζικος Εμφύλιος Πόλεμος (1928–1949) αυτά τα στοιχεία δεν περιλαμβάνουν απώλειες και θύματα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
1.000.000–2.000.000 - Μεξικάνικη Επανάσταση (1910–1920)
1.000.000 - Πόλεμος Ιράν-Ιράκ (1980–1988)[2]

Παραπομπές

↑ Šmihula, Daniel (2013): The Use of Force in International Relations, p. 67, ISBN 978-80-224-1341-1.
↑ James, Paul· Friedman, Jonathan (2006). Globalization and Violence, Vol. 3: Globalizing War and Intervention. London: Sage Publications.
↑ Lewis, Brian C. «Information Warfare». Federation of American Scientist. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 1997. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2017.
↑ D. Hank Ellison (24 Αυγούστου 2007). Handbook of Chemical and Biological Warfare Agents, Second Edition. CRC Press. σελίδες 567–70. ISBN 978-0-8493-1434-6.
↑ Sullivan, Patricia (16 Ιουλίου 2012). «War Aims and War Outcomes». Who Wins?: Predicting Strategic Success and Failure in Armed Conflict. Oxford University Press, USA (δημοσιεύτηκε 2012). σελ. 17. doi:10.1093/acprof:oso/9780199878338.003.0003. ISBN 9780199878338. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2015.
↑ ^6,0 ^6,1 ^6,2 Fried, Marvin Benjamin (1 Ιουλίου 2014). Austro-Hungarian War Aims in the Balkans During World War I. Palgrave Macmillan (δημοσιεύτηκε 2014). σελ. 4. ISBN 9781137359018. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2015.
↑ Welch, David A. (10 Αυγούστου 1995). Justice and the Genesis of War. Cambridge Studies in International Relations. Cambridge University Press (δημοσιεύτηκε 1995). σελ. 17. ISBN 9780521558686. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2015.
↑ Compare:Katwala, Sunder (2005-02-13). «Churchill by Paul Addison». The Guardian (Guardian News and Media Limited). https://www.theguardian.com/books/2005/feb/13/biography.features1. Ανακτήθηκε στις 2015-08-24.
↑ Haase, Hugo (1932). «The Debate in the Reichstag on Internal Political Conditions, April 5–6, 1916». Στο: Lutz, Ralph Haswell. Fall of the German Empire, 1914–1918. Hoover War Library publications. Stanford University Press. σελ. 233. ISBN 9780804723800. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2015.

Βιβλιογραφία

Χαράλαμπος Πουτιός, Ανδρισμοί και πόλεμος. Ιστοριογραφικές προσεγγίσεις στις μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες από τον 19ο αιώνα ως και τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, εκδόσεις: Ελληνική Πρωτοπορία, ISBN 978-618-80274-3-5, Απρ 2013

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Το Βικιλεξικό έχει σχετικό λήμμα:
πόλεμος

Στα Βικιφθέγματα υπάρχει υλικό σχετικό με το λήμμα:
Πόλεμος

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα
Πόλεμος

[1] Šmihula, Daniel (2013): The Use of Force in International Relations, p. 67, ISBN 978-80-224-1341-1.

[Sage_Publications-2] James, Paul· Friedman, Jonathan (2006). Globalization and Violence, Vol. 3: Globalizing War and Intervention. London: Sage Publications.

[3] Lewis, Brian C. «Information Warfare». Federation of American Scientist. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουνίου 1997. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2017.

[4] D. Hank Ellison (24 Αυγούστου 2007). Handbook of Chemical and Biological Warfare Agents, Second Edition. CRC Press. σελίδες 567–70. ISBN 978-0-8493-1434-6.

[5] Sullivan, Patricia (16 Ιουλίου 2012). «War Aims and War Outcomes». Who Wins?: Predicting Strategic Success and Failure in Armed Conflict. Oxford University Press, USA (δημοσιεύτηκε 2012). σελ. 17. doi:10.1093/acprof:oso/9780199878338.003.0003. ISBN 9780199878338. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2015.

[Palgrave_Macmillan-6] 6,0 ^6,1 ^6,2 Fried, Marvin Benjamin (1 Ιουλίου 2014). Austro-Hungarian War Aims in the Balkans During World War I. Palgrave Macmillan (δημοσιεύτηκε 2014). σελ. 4. ISBN 9781137359018. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2015.

[7] Welch, David A. (10 Αυγούστου 1995). Justice and the Genesis of War. Cambridge Studies in International Relations. Cambridge University Press (δημοσιεύτηκε 1995). σελ. 17. ISBN 9780521558686. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2015.

[8] Compare:Katwala, Sunder (2005-02-13). «Churchill by Paul Addison». The Guardian (Guardian News and Media Limited). https://www.theguardian.com/books/2005/feb/13/biography.features1. Ανακτήθηκε στις 2015-08-24.

[9] Haase, Hugo (1932). «The Debate in the Reichstag on Internal Political Conditions, April 5–6, 1916». Στο: Lutz, Ralph Haswell. Fall of the German Empire, 1914–1918. Hoover War Library publications. Stanford University Press. σελ. 233. ISBN 9780804723800. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2015.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]