Ο Παρνασσός, σύμφωνα με τον κλασικό μύθο, ήταν ο τόπος κατοικίας του θεού Απόλλωνα και των Μουσών.

  • Ο Αντρέα Μαντένια δεν έδωσε τίτλο και σε άλλα τρία έργα του που φιλοτέχνησε για το σπουδαστήριο της Ισαβέλλας ντ΄ Έστε. Ανεξάρτητα από αυτές τις έρευνες, που κύριος σκοπός τους είναι να ρίξουν κάποιο φως στα σχέδια της φιλόδοξης Ισαβέλλας και των ουμανιστών φίλων της, ο πίνακας προκαλεί το ενδιαφέρον γιατί παρουσιάζει την ακραία εκείνη κλασική τάση που συνυπάρχει στο έργο του Μαντένια μαζί με την αγάπη για την αρχαιολογική γνώση και την επική έκφραση. Η διάρθρωση της σύνθεσης σε τρία επίπεδα είναι φανερή: αρχίζοντας από τον Ήφαιστο που χειρονομεί, περνά στην Αφροδίτη και στο Άρη, γαλήνια αγκαλιασμένους.
Παρνασσός
Parnasso
ΟνομασίαΠαρνασσός
Parnasso
Έτος δημιουργίας1511
ΕίδοςΝωπογραφία
Πλάτος670cm
ΠόληΡώμη
ΜουσείοΜουσεία Βατικανού
δεδομένα
Παρνασσός του Αντρέα Μαντένια 1496-97, Μουσείο του Λούβρου
Παρνασσός του Ανδρέα Απιάνι (1811), Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Μιλάνο
Παρνασσός του Άντον Ράφαελ Μενγκς, περ. 1750, Villa Albani, Ρώμη.
«Η ζωγραφική είναι μέρος της παραγγελίας στο Ραφαήλ από τον Πάπα Ιούλιο Β' το 1509 για να διακοσμήσουν τα δωμάτια, τα οποία είναι τώρα γνωστά ως Stanze di Raffaello , στο Αποστολικό Παλάτι του Βατικανού.
-Στην αριστερή πλευρά του Απόλλωνα απεικονίζονται οι τέσσερις Μούσες: Μελπομένη, Τερψιχόρη, Πολύμνια, Καλλιόπη, οι επικοί ποιητές: Δάντης, Όμηρος, Βιργίλιος, Angelo Poliziano, Αινείας (καθιστός) και πέντε λυρικοί ποιητές Αλκαίος, Κόριννα, Σαπφώ, Ανακρέων, Πετράρχης
Στην δεξιά πλευρά:οι πέντε μούσες Ευτέρπη, Θάλεια, Κλειώ, Ουρανία,Ερατώ, οι ποιητές Βοκκάκιος, Αριόστο, Οβίδιος, Οράτιος (καθιστός), αλλά και ανώνυμοι ποιητές του μέλλοντος».

Πηγή:Μουσεία του Κόσμου, Βιβλιοθήκη Τέχνης[1]

Κατεβαίνει ως τις χορεύτριες που συνοδεύουν τον Ορφέα και καταλήγει σε μια αινιγματική μορφή στα δεξιά του πίνακα. Η σύνθεση περιλαμβάνει ανοίγματα, γεωμετρικές συμπτώσεις, παραλληλισμούς, λεπτομέρειες από χιτώνες που ανεμίζουν, δόρατα, βράχους, φύλλα. Μ΄αυτόν τον τρόπο δημιουργείται ένα είδος ισορροπίας, οριζόντια και κάθετα, η οποία χαρακτηρίζει το αρχικό στάδιο της αναβίωσης του νεοκλασικισμό.[2]

  • Ο Άντον Ράφαελ Μενγκς παριστάνει σε περίοπτη θέση του πίνακά του την Κλειώ να γράφει την ιστορία, ενώ ο Ραφαήλ στο αντίστοιχο πίνακά του την απεικονίζει να κρατά ανθρώπινο κρανίο ως σύμβολο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας και είναι ο πρώτος που προσθέτει στην Ουρανία την υδρόγειο σφαίρα.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Μουσεία του Κόσμου, Βιβλιοθήκη της Τέχνης, εκδ.Καθημερινή σ. 109, 2006 ISBN 978-960-6709-16-6
  2. Τα Μεγάλα Μουσεία του Κόσμου, σ. 136, Arnoldo Mondadori Editore- CEAM, Μιλάνο 1967