Πέτρος Ε΄ της Πορτογαλίας

Ο Πέτρος Ε΄ (πορτογαλικά: Pedro V) από τον Οίκο της Σαξονίας-Κοβούργου & Γκότα ήταν Βασιλιάς της Πορτογαλίας από το 1853 ως το 1861. Διαδέχτηκε στο θρόνο τη μητέρα του Μαρία Β΄, ενώ ο πατέρας του Φερδινάνδος Β΄ υπηρέτησε ως Αντιβασιλέας για δύο έτη πριν την ενηλικίωσή του.

Πέτρος Ε΄
Ο Πέτρος το 1860
Βασιλιάς της Πορτογαλίας
Περίοδος	15 Νοεμβρίου 1853 – 11 Νοεμβρίου 1861
Προκάτοχος	Μαρία Β΄ (Φερδινάνδος Β΄ ως Αντιβασιλέας)
Διάδοχος	Λουδοβίκος Α΄
Γέννηση	16 Σεπτεμβρίου 1837 Παλάτι Νεσσεσιντάντες, Λισαβόνα
Θάνατος	11 Νοεμβρίου 1861 (24 ετών) Παλάτι Νεσσεσιντάντες, Λισαβόνα
Τόπος ταφής	Βασιλικό Πάνθεον του Οίκου των Μπραγκάνσα, Λισαβόνα
Σύζυγος	Στεφανία του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν
Οίκος	Σαξονίας-Κόμπουργκ & Γκότα
Πατέρας	Φερδινάνδος Β΄ της Πορτογαλίας
Μητέρα	Μαρία Β΄ της Πορτογαλίας
Θρησκεία	Ρωμαιοκαθολικισμός
Υπογραφή
Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα ()

Προσφωνήσεις του Βασιλιά Πέτρου Ε΄
Προσφώνηση αναφοράς	Μεγαλειότατος
Προφορική προσφώνηση	Μεγαλειότατε
Εναλλακτική προσφώνηση	Δ/Δ

Βιογραφία

Ο Πέτρος γεννήθηκε στη Λισαβόνα στις 16 Σεπτεμβρίου 1837 και ήταν το πρώτο παιδί της Μαρίας Β΄ της Πορτογαλίας και του συζύγου της Φερδινάνδου Β΄. Το πλήρες όνομά του ήταν Πέτρος του Αλκάνταρα Μαρία Φερνάντος Μιχαήλ Ραφαήλ Γκονζάγκα Ξαβιέρ Ιωάννης Αντώνιος Λεοπόλδος Βίκτωρ Φραγκίσκος του Ασίς Ιούλιος Αμέλιος. Η μητέρα του Μαρία φρόντισε ώστε ο Πέτρος να έχει προετοιμαστεί κατάλληλα για τη μελλοντική θέση που προοριζόταν. Εκείνος ήταν ένα σοβαρό παιδί με καλλιτεχνικό, ωστόσο, ενδιαφέρον, πάνω στη ζωγραφική και τη μουσική. Μελετούσε ελληνική και ρωμαϊκή φιλοσοφία, μιλούσε άπταιστα λατινικά και είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τη φυσική ιστορία.

Η Βασίλισσα Μαρία πέθανε στις 15 Νοεμβρίου 1853 από επιπλοκές σε τοκετό της, περνώντας έτσι ο θρόνος στον 16χρονο Πέτρο. Η απώλεια της μητέρας του υπήρξε ένα μεγάλο πλήγμα, όμως έφερε οικογενειακή ενότητα και υποστήριξη από τα αδέλφια του.

Τα δύο πρώτα χρόνια της βασιλείας του Πέτρου, ο θρόνος βρισκόταν υπό τον έλεγχο του πατέρα του Φερδινάνδου, ο οποίος ορίστηκε αντιβασιλέας. Η πρώτη του επίσημη επίσκεψη θα γίνει στη Βρετανία, τον παλαιότερο και σημαντικότερο σύμμαχο της Πορτογαλίας, όπου είχε συνάντηση με τη Βασίλισσα Βικτωρία. Στη συνέχεια θα περιοδεύσει στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γαλλία, την Αυστρία, την Πρωσία και άλλα γερμανικά κρατίδια. Αργότερα θα επισκεφθεί, επίσης, την Ελβετία και την Ιταλία. Όταν ανέλαβε την βασιλική εξουσία έτυχε μεγάλης αποδοχής από τον πορτογαλικό λαό, μολονότι υπήρχαν σημαντικά προβλήματα.

Για να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του λαού του, ο Πέτρος ξεκίνησε ένα πρόγραμμα εκσυγχρονισμού των κρατικών υποδομών, ενώ ευνόησε την ανάπτυξη της εκπαίδευσης. Κατά τη σύντομη βασιλεία του κατασκευάστηκαν δρόμοι, γέφυρες, σιδηρόδρομοι και τηλεγραφικές γραμμές που συνέδεαν τα μεγάλα αστικά κέντρα. Έχτισε επίσης νέα σχολεία, που συχνά χρηματοδοτούνταν με δικά του έξοδα, έδωσε εντολή να μεταφραστούν στα πορτογαλικά τα τελευταία βιβλία σχετικά με τις επιστημονικές ανακαλύψεις και μοίρασε πολλά βιβλία στα παιδιά ως βασιλικά δώρα. Ταξίδεψε εκτενώς σε όλη τη χώρα για να δει από πρώτο χέρι τις απαιτούμενες ενέργειες και τα αποτελέσματα από την εφαρμογή τους.

Στις 18 Μαΐου 1858 ο Πέτρος νυμφεύτηκε στη Λισαβόνα τη Στεφανία, κόρη του Καρόλου Αντωνίου του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν. Βρετανικοί κύκλοι είχαν βοηθήσει για τη γνωριμία του ζευγαριού και φάνηκε ότι πέτυχαν ένα ευτυχισμένο γάμο. Ωστόσο, μόλις ένα χρόνο μετά η βασίλισσα Στεφανία πέθανε από διφθερίτιδα. Ο τραγικός θάνατος της Στεφανίας παρακίνησε τον Πέτρο ώστε να κάνει προσπάθειες εκσυγχρονισμού του συστήματος υγείας της χώρας. Σε σύντομο διάστημα η υγεία βελτιώθηκε με την δημιουργία νοσοκομείων, την προώθηση συστημάτων αποχέτευσης και με την καταπολέμηση της εξάπλωσης ασθενειών. Ο Πέτρος ίδρυσε ένα παιδικό νοσοκομείο, με το όνομα της πρώην συζύγου του, για παιδιά που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες, για να τιμηθεί η μνήμη της.

Ο Πέτρος με τις πολιτικές του έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς βασιλείς της πορτογαλικής ιστορίας. Για παράδειγμα κατάργησε τα έθιμα του χειροφιλήματος και του γονατίσματος, καθιέρωσε ένα κουτί στο οποίο οι πολίτες τοποθετούσαν γράμματα με τα προβλήματά τους, στα οποία αυτός ανταποκρινόταν, ενώ ένα πολύ καινοτόμο βήμα για την εποχή του θεωρείται η κατάργηση της θανατικής ποινής στην Πορτογαλία.

Ο Πέτρος, ο οποίος εισήγαγε τον τηλέγραφο και το σιδηρόδρομο στην Πορτογαλία, πάντοτε επιθυμούσε μια καλύτερη επικοινωνία μεταξύ της χώρας του και του υπόλοιπου κόσμου. Φρόντισε για τη δημιουργία ναυτιλιακής σύνδεσης με τις πορτογαλικές αφρικανικές αποικίες, ενώ υπέγραψε μια σημαντική συνθήκη ειρήνης το 1860 με την Ιαπωνία, η οποία παραμένει σε ισχύ έως σήμερα. Υπέγραψε επίσης μια σύμβαση το 1855 για την σύνδεση της Πορτογαλίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω υποβρυχίου καλωδίου. Ένα έτος πριν είχε απελευθερώσει όλους τους σκλάβους που ανήκαν στην πορτογαλική κυβέρνηση.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1850 είχε ξεσπάσει μια επιδημία χολέρας στη Λισαβόνα και τις γύρω περιοχές, που κόστισε χιλιάδες ζωές. Ο Πέτρος αγνόησε τις συμβουλές για μετεγκατάστασή του και προτίμησε να μείνει στην πρωτεύουσα της χώρας, με κίνδυνο της δικής του ζωής. Ταυτόχρονα η οικονομία είχε ταραχθεί περαιτέρω από της μείωσης της παραγωγής τροφίμων. Το 1861, πιθανώς λόγω κατανάλωσης μολυσμένου νερού από μια μικρή λίμνη, προσβλήθηκε από χολέρα. Πολλά άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας επλήγησαν επίσης από τη νόσο. Στις 11 Νοεμβρίου 1861 ο βασιλιάς Πέτρος απεβίωσε σε ηλικία μόλις 24 ετών. Στον θρόνο τον διαδέχτηκε ο αδελφός του Λουδοβίκος.

Οικογένεια

Νυμφεύτηκε το 1858 τη Στεφανία του Χοεντσόλλερν-Ζίγκμαρινγκεν, κόρη του Καρόλου Αντωνίου του Χοεντσόλερν και αδελφή του Καρόλου Α΄ της Ρουμανίας. Δεν απέκτησαν απογόνους.