Πέλοπας
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Στην ελληνική μυθολογία, ο Πέλοπας (Πέλοψ) ήταν βασιλιάς αρχικά στην Αχαΐα κι έπειτα στην Πίσα, θεωρείται κατά πολλούς ο ιδρυτής και θεμελιωτής των Ολυμπιακών Αγώνων.
| Πέλοπας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Πέλοπας (Ελληνικά) |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ιπποδάμεια του Οινομάου Δαναΐς Αξιόχη |
| Τέκνα | Ατρέας[1] Πιτθέας[1] Τροιζήνα Θυέστης[1] Αλκάθοος Χρύσιππος Δίας Κοπρέας Νικίππη Αστυδάμεια Διμοίτης Ευρυδίκη Λυσιδίκη Πλεισθένης Ίππαλκμος Σικυών Επίδαυρος Σκίρωνας Αρχίππη Αντιβία Αργείος Κορίνθιος Κλέων Δυσπόντιος Letreus son of Pelops Αίλιος |
| Γονείς | Τάνταλος[2][3][4] και Κλυτία |
| Αδέλφια | Νιόβη[2] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | βασιλιάς της Αχαΐας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο μύθος
ΕπεξεργασίαΉταν ο γιος του Τάνταλου ή του Πακτωλού ή του Ξάνθου και της Κλυτίας, Φρυγικής ή Λυδικής καταγωγής, ήρθε στην Ελλάδα και κέρδισε το βασίλειο της Πίσας από τον βασιλιά Οινόμαο. Τα αδέρφια του ήταν η Νιόβη και ο Βροτέας. Νυμφεύτηκε την Ιπποδάμεια, κόρη του Οινόμαου.
Κατά άλλους[5] ήταν απόγονος του Ώλενου και βασίλεψε πρώτα στην αρχαία πόλη της Αχαΐας Ώλενος. Ήταν ο τρίτος βασιλιάς της διάδοχος του Κρηνάκου, τον ίδιο διαδέχτηκε ο Δεξαμενός.
Η παράδοση αναφέρει πως ο Πέλοπας είχε αποκτήσει απο άλλη γυναίκα τον Χρύσσιππο, τον οποίο σκότωσαν ο Θυέστης κ ο Ατρέας (γιοι του Πέλοπα) απο ζηλοτυπία. Τότε εκείνος καταράστηκε τους 2 γιούς του να αλληλοσκοτωθούν στο μέλλον. Στην πραγματικότητα η κατάρα δεν επαληθεύεται, σίγουρο είναι όμως ότι υπήρξαν διαπληκτισμοί ανάμεσα στα 2 αδέρφια με αφορμή την εξουσία.
Όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του τον έκοψε κομματάκια και τον σερβίρισε στους θεούς βάζοντας την παντογνωσία τους σε δοκιμή. Οι θεοί αντιλαμβανόμενοι την απάτη δεν δοκίμασαν το φαγητό αυτό. Μόνον η Δήμητρα αφηρημένη λόγω του πένθους της για την κόρη της (Περσεφόνη) έφαγε ένα κομματάκι. Ο Δίας είπε στον Ερμή να βάλει πάλι όλα τα τεμάχια στο καζάνι, έτσι ώστε η Κλωθώ να μπορέσει να τα ανασυγκροτήσει. Τον ώμο που έλειπε τον συμπλήρωσε βάζοντας ελεφαντόδοντο, γι αυτό και οι απόγονοι του Πέλοπα, οι Πελοπίδες, έχουν μια λευκή κηλίδα για αναγνωριστικό σημάδι.
Ο Πέλοπας κέρδισε τους αγώνες στην Πίσα με άδικο τρόπο, αφού είχε βάλει τον Μυρτίλο, τον ηνίοχο του βασιλιά Οινόμαου να βγάλει τη σφήνα από το άρμα του για να χάσει επίτηδες με αντάλλαγμα το μισό βασίλειο. Κατόπιν, όμως δεν έδωσε στον Μυρτίλο το μισό βασίλειο και τον πέταξε από ένα γκρεμό στη θάλασσα. Σύμφωνα με μία εκδοχή, το Μυρτώο Πέλαγος ονομάστηκε έτσι από τον Μυρτίλο. Πριν πεθάνει ο Μυρτίλος πρόλαβε να τον καταραστεί, αυτόν και τους απογόνους του. Εξαιτίας του πολλές κατάρες βρήκαν τον λαό του και ιδίως τα δύο παιδιά του Ατρέα και Θυέστη. Ο Πέλοπας θεωρείται ο πρώτος που ίδρυσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες στην κοιλάδα του ποταμού Αλφειού. Η σύζυγος του, Ιπποδάμεια ίδρυσε τα Ηραία, αγώνες προς τιμή της θεάς Ήρας, όπου συμμετείχαν αποκλειστικά γυναίκες αθλήτριες. Η μυθική αρματοδρομία μεταξύ Οινόμαου και Πέλοπα, παριστάνεται στο ανατολικό αέτωμα του ναού του Ολυμπίου Διός στην αρχαία Ολυμπία.
Στην ελληνική μυθολογία αναφέρεται και ο Πέλοπας[6] γιος του Αγαμέμνονα και της Κασσάνδρας Ήταν δίδυμος αδελφός του Τηλεδαμου που μαζί του δολοφονήθηκε από τον Αίγισθο. Ιπποδάμεια = Δαμάζω Ίππο, αυτό δίδαξε η Ιπποδάμεια στον Πέλοπα που είχε ερωτευτεί και νίκησε τον πατέρα της Οινόμαου ... ο οποίος είναι ο πρώτος που ημέρωσε άλογο…
Δείτε επίσης
Επεξεργασία
| Γκάλερι Φωτογραφιών | ||||||||||
| ||||||||||
Αρχαίες Πηγές
Επεξεργασία- Οβίδιος, Μεταμορφώσεις VI, 403-11
- Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου, Επιτομή II, 3-9; V, 10
- Πίνδαρος, ὈλυμπιονίκαιςI
- Ευριπίδης, Ορέστης (τραγωδία) 1024-1062
- Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη 4.73
- Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις 5.1.3-7, 5.13.1, 6.21.9, 8.14.10-11
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 διάφοροι συγγραφείς: «Энциклопедический словарь» (Ρωσικά) Brockhaus–Efron. Αγία Πετρούπολη. 1907.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Νικολάι Ομπνόρσκι: «Пелопс» (Ρωσικά)
- ↑ 3,0 3,1 «Pelops» (Ρωσικά)
- ↑ 4,0 4,1 «Pelops» (Αγγλικά)
- ↑ Ιωάννου Παπαδημητρίου, Το Μαζαράκι των Πείρων και της Παναχαΐας, και το Μαζαράκι των Πάτρων και της Ωλενίας, από το 1600 ως σήμερον, Πάτρα 2000,
- ↑ Αθανάσιου Αγγελόπουλου, Νέο Λεξικό Ελληνικής μυθολογίας, Ελεύθερις σκέψις, Αθήνα 2001, λήμμα Πέλοψ - σελίδα 485
Πηγές
Επεξεργασία- Αθανάσιου Αγγελόπουλου, Νέο Λεξικό Ελληνικής μυθολογίας, Ελεύθερις σκέψις, Αθήνα 2001.