Μετς (Αθήνα)
| Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Το Μετς είναι ανατολική συνοικία της Αθήνας που βρίσκεται απέναντι και νοτιοανατολικά από το Ζάππειο επί του λόφου Λογγίνου, που αποτελεί νότια συνέχεια του λόφου Αρδηττού.
Σύμφωνα με τα διαθέσιμα έως σήμερα ιστορικά στοιχεία η περιοχή πήρε το όνομα Μέτς ως ακολούθως: «Το Παράρτημα του ξενοδοχείου του Ν.Θ. Τσούχλου, το υπό την επωνυμίαν Μέτς και Παντεπόπτης ήρξατο των εργασιών αυτού. Οι προσερχόμενοι θέλουσι μείνει ευχαριστημένοι δια την εξαίρετον ποιότητα των φαγητών του, του Ρητινίτου και των άλλων εκλεκτών ποτών».
Η συνοικία αυτή παλαιότερα ονομάζονταν και «παντρεμενάδικα». Εξυπηρετείται από το σταθμό του μετρό Ακρόπολη, τις στάσεις Αγία Φωτεινή, Κολυμβητήριο και Στάδιο, από τις γραμμές τρόλεϊ 2, 4, 11 και από τη στάση Ζάππειο του τραμ.
Τα νοητά όρια του Μετς αποτελούνται από το πολεοδομικό τετράγωνο που δημιουργείται από τις λεωφόρους Αρδηττού (βόρεια) και Ηλιουπόλεως(δυτικά), και τις οδούς Νικηφόρου Θεοτόκη (ανατολικά) και Τριβωνιανού (νότια). Πρόκειται για τη συνοικία που εκτείνεται μεταξύ της δυτικής πλαγιάς του Αρδηττού προ της εισόδου του Πρώτου Νεκροταφείου.[1] και του Ιλισσού ποταμού, επί του Λόφου Λογγίνου.
Στη συνοικία Μετς παλαιότερα υπήρχαν ωραίες επαύλεις που κάποιες διατηρούνται ακόμη στο βόρειο τμήμα. Επί του λόφου Λογγίνου έχει διαμορφωθεί σήμερα ένα πάρκο αναψυχής. Ενορία της συνοικίας αυτής είναι ο Ιερός Ναός της Αγίας Φωτεινής παρά τον Ιλισσό ποταμό, στη γέφυρα της Καλλιρρόης.
Πρόκειται για την περιοχή που ορίζεται από το λόφο του Αρδηττού και το κομμάτι της κοίτης του Ιλισσού που έχει διασωθεί μέχρι σήμερα - εκεί όπου βρίσκεται η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής. Τον καιρό της Τουρκοκρατίας στα ψηλά σημεία της στον Αρδηττό επάνω, υπήρχαν οι ανεμόμυλοι του Γεωργάκη, που τροφοδοτούσαν με αλεύρι την περιοχή της Αθήνας. Στη διάρκεια της Επανάστασης και της πολιορκίας της Ακρόπολης οι Τούρκοι αξιοποίησαν τους μύλους αυτούς - αναγκασμένοι όμως να τους φρουρούν με 80 έως 100 στρατιώτες τον καθένα. Ο τελευταίος από τους μύλους, που είχε σωθεί σε αρκετά καλή κατάσταση μέχρι τις μέρες μας, κατεδαφίστηκε το 1986 από τον ιδιοκτήτη του.
Στην πλαγιά του λόφου, έρημου ακόμα τότε από σπίτια, εγκαταστάθηκε στα 1870 η μπυραρία του Μετς, που αργότερα έδωσε το όνομά της στην περιοχή. Ο ιδιοκτήτης ήταν Βαυαρός και η μπύρα είναι ένας από τους νεωτερισμούς που οι Βαυαροί έφεραν στην Ελλάδα, φτάνοντας εδώ μαζί με τον Όθωνα. Αργότερα η μπυραρία μετατράπηκε σε καφέ-αμάν, με σαντούρια, βιολιά, κιθάρες και κοντραμπάσα. Κοντά στο Βατραχονήσι, όπως ονομαζόταν το νησάκι του Ιλισσού και κατ' επέκταση ολόκληρη εκείνη η κάτω περιοχή, εγκαταστάθηκαν και μερικά από τα πρώτα κέντρα διασκέδασης της Αθήνας.
Πρώτα εμφανίζεται εκεί το Αντρο των Νυμφών, ακολουθούν ο Κήπος των Ιλισσίδων Μουσών, ο Κήπος των Χαρίτων, καθώς και άλλα μικρά καφέ θέατρα, που μετακαλούν ξένες καλλιτέχνιδες και λειτουργούν σε αυτούς τους χώρους, προσελκύοντας πολλούς θεατές. Έτσι δημιουργείται η περιοχή των παριλισσίων θεάτρων, που τις Κυριακές συγκέντρωναν ολόκληρες οικογένειες από διάφορες περιοχές της Αθήνας.
Ταυτόχρονα άλλα κέντρα, λιγότερο οικογενειακά, αλλά και αυτοσχέδιες ξύλινες κατασκευές δίνουν σε αυτή την περιοχή το όνομα Παντρεμενάδικα...διότι προσφέρει καταφύγιο σε παράνομους ερωτικούς δεσμούς. Σιγά σιγά, καθώς η πόλη απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, η γειτονιά αρχίζει να πυκνοκατοικείται. Μικρά νεοκλασικά σπίτια καλύπτουν κυρίως τις πλαγιές του λόφου, δημιουργώντας έτσι μια από τις ακραίες αθηναϊκές γειτονιές όπου εμφανίζεται ο αρχιτεκτονικός αυτός ρυθμός - στα τέλη πια του ΙΘ' αιώνα.
Στις 25/8/1993 δημοσιεύτηκε το προεδρικό διάταγμα 1150Δ/93 το όποιο εισήγαγε αυστηρούς περιορισμούς στη λειτουργία καταστημάτων και χώρων διασκέδασης στη περιοχή, απαγορεύοντας επίσης τη χρήση καταστήματων επί της λεωφόρου Αρδηττού (Καλλιρρόης).
Προσωπικότητες της περιοχής
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Όρια Συνοικιών Δήμου Αθηναίων». gov.gr. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ «Γιώργος Γραμματικάκης». www.lifo.gr. 25 Ιουνίου 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Φοίβος Δεληβοριάς». Φοίβος Δεληβοριάς ~ δημιουργός τραγουδιών. 18 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Σωτήρης Δημητρίου». www.lifo.gr. 18 Μαΐου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Ελένη Καραΐνδρου». www.lifo.gr. 29 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ «Έφυγε ο Νίκος Κούνδουρος στο σπίτι του που τόσο αγαπούσε». fonien.gr. 22 Φεβρουαρίου 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ Μανιάτης, Δημήτρης (24 Ιουλίου 2013). «Νίκος Μαμαγκάκης: Ταξιδευτής σε μια μουσική χωρίς σύνορα». Τα Νέα. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
- ↑ IEFIMERIDA.GR, NEWSROOM (8 Ιουλίου 2012). «Είκοσι χρόνια χωρίς τον Αντώνη Τρίτση | ΕΛΛΑΔΑ». iefimerida.gr. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2021.
Πηγές
Επεξεργασία- Καθημερινή , 7 Ημέρες, Aρχείο
- Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Σχολή Αρχιτεκτόνων, Η περιοχή του Μετς, μαθήματα για τον σχεδιασμό αστικού χώρου από μια γειτονιά της Αθήνας
- Λίζα Μιχέλη, Η Αθήνα των Ανωνύμων, Εκδόσεις Γαλάτεια, Αθήνα, 1994
- http://www.capital.gr/o-kostas-stoupas-grafei/3181371/den-proexofloun-thetikes-exelixeis
- Χρήσεις γης για την περιοχή του Μετς με προεδρικό διάταγμα 1150δ 1993 http://www.et.gr/idocs-nph/search/pdfViewerForm.html?args=5C7QrtC22wGldAs1HD7Xe3dtvSoClrL88VQbDIJsbtrNZ8op6Z_wSuJInJ48_97uPZKHBUSqIM6CiBSQOpYnTy36MacmUFCx2ppFvBej56Pu3hxZzkOTz5qZnsIAdk8Lv_e6czmhEembNmZCMxLMtYn59oS8pJV2R20I1BkiiawcRuDfqVhb-8RNxYBWo_P8
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |